Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

Με αφορμή την μη κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη


Η ανάρτησή μας Α ρε Σύντροφε πόσο μας λείπεις… στάθηκε αφορμή να διατυπωθούν από αναγνώστες και κάποια σχόλια για την μη κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη από το Κόμμα του, το ΚΚΕ. Παίρνουμε  λοιπόν και εμείς την αφορμή να καταθέσουμε σε λίγες γραμμές μερικές σκέψεις για αυτό το ζήτημα.

Η μη κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη έγκειται στην κομματική λογική (καταστατικοί κανόνες) που δεν μπορεί ―και πρέπει αυτό να είναι κατανοητό από τους κουκουέδες και να μην «αρπάζονται» με την  παραμικρή αμφισβήτηση ή αντίρρηση― να «χωνευτεί», να γίνει δηλαδή κατανοητή και αποδεκτή από όλους όσους δεν βρίσκονται «κοντά» στην κομματική λογική και ας είναι φίλοι, υποστηρικτές ή ψηφοφόροι του Κόμματος.

Σε ότι με αφορά, θα ήθελα το Κόμμα να έχει αποκαταστήσει πλήρως τον Άρη. Το ότι δεν το έχει κάνει δεν με φέρνει απέναντι στο Κόμμα, γιατί κατανοώ τη λογική που προανέφερα και ας «καταπιέζει» στην συγκεκριμένη περίπτωση το θέλω μου. Η μη κομματική αποκατάσταση του Άρη δεν μειώνει επίσης, ούτε στο ελάχιστο την αξία του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ και την πλήρη δικαίωσή του στο «διάβασμα» της κατάστασης κατά τη διάρκεια της Αντίστασης και, κυρίως, όπως αυτή πήρε να διαμορφώνεται από πριν ακόμα την απαράδεκτη-επαίσχυντη συμφωνία της Βάρκιζας. Αυτοί που μειώθηκαν απέναντί του ήταν η ηγεσία του Κόμματος που στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων, δεν κατάφερε να δει τι ερχόταν και φέρει γι’ αυτό βαρύτατες ευθύνες.

Το ζήτημα των αποκαταστάσεων στο Κόμμα σηκώνει πολλή συζήτηση που δεν μπορεί να γίνει άμεση και ζωντανή στο διαδίκτυο. Αναφέρω ένα παράδειγμα μόνο, με λίγες λέξεις, για προβληματισμό. Ο Ζαχαριάδης αποκαταστάθηκε (και καλώς αποκαταστάθηκε) με δόξα και τιμή από το Κόμμα, χωρίς όμως να συμβεί το ίδιο και με πολλούς «ανώνυμους» και άγνωστους σε εμάς συντρόφους που το ΄56 τον ακολούθησαν, με αποτέλεσμα να φεύγουν  από τη ζωή πικραμένοι και απομακρυσμένοι καίτοι δεν απαρνήθηκαν ποτέ τις ιδέες τους και κάποιοι από αυτούς που ακόμα ζουν να περιμένουν μια κίνηση έστω από το Κόμμα.

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, με «επώνυμα» και «ανώνυμα» στελέχη που είτε έφευγαν από το Κόμμα (για το σπίτι τους) είτε διαγράφονταν, τις εποχές που το Κόμμα μας βολόδερνε μεταξύ αυταπατών και ψευδαισθήσεων. Ενώ αυτοί οι σύντροφοι έλεγαν και υποστήριζαν και τότε και πάντα αυτά που –πολύ σωστά- λέει και υποστηρίζει το Κόμμα σήμερα. Και για το Κόμμα μας, σήμερα, αυτοί οι σύντροφοι λες και δεν υπήρξαν.

Είναι ένα ζήτημα μεγάλο και πολύπλευρο. Με αφορμή την μη κομματική αποκατάσταση του πρωτοκαπετάνιου, τολμώ να αναφέρω εντελώς επιγραμματικά: Οι αντάρτες είναι αυτοί που μας συναρπάζουν, οι κομματικά «νομοταγείς» είναι αυτοί που πρώτοι κράτησαν όρθιο το Κόμμα μας, όποτε πέρασε μέσα στη φωτιά που έλιωνε και το ατσάλι.

Τέλος, ανεξάρτητα από τις γενικότερες προσωπικές απόψεις του καθενός, έχουν σημασία ―τουλάχιστον για το ιστολόγιο― τρία ζητήματα που εμπλέκονται μεταξύ τους.

Α. Με ποια διάθεση και ποιο σκοπό προσεγγίζει ο καθένας την μη κομματική αποκατάσταση του Άρη (και τη σχέση Κόμματος-Άρη γενικότερα).

Β. Ο κομμουνιστής ή όποιος νιώθει κομμουνιστής,  δεν μπορεί παρά να είναι αντίθετος σε οποιαδήποτε διάκριση απέναντι στους καταστατικούς κανόνες λειτουργίας και τις αποφάσεις των οργάνων του Κόμματος, οι οποίοι πρέπει πάντα να ισχύουν για όλους, σε όποια βαθμίδα της ιεραρχίας και αν βρίσκεται ο καθένας.

Γ. Ο κομματικός μηχανισμός αποτελείται από ανθρώπους. Το να μην χάνουν οι άνθρωποι αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά που τους ξεχωρίζουν σε ανθρώπους, είναι ένα ζητούμενο που  ―μαζί και με άλλα ακόμα― όταν δεν χαθεί, η υπόθεση της εργατικής τάξης θα υπηρετηθεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά και το χτίσιμο της λαϊκής εξουσίας θα γίνει πάνω σε θεμέλια βαθύτερα και πιο στέρεα απ’ ό,τι συνέβη στο παρελθόν.

ΥΓ. Κάθε παράγραφος του κειμένου θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει μια ξεχωριστή ανάρτηση. Θεωρούμε βέβαιο ότι κάτι τέτοιο δεν θα προσέφερε κάτι. Αντίθετα, αυτό που θα βοηθούσε τα μέγιστα είναι αν ο κάθε κομμουνιστής (ή όποιος τέλος πάντων νιώθει κομμουνιστής) και κάθε φίλος και υποστηριχτής του Κόμματος  προβληματιζόταν, ανησυχούσε, δεν βολευόταν με τα «καθημερινά» και τα «έτοιμα»· αν μελετούσαμε τη θεωρία μας και την ιστορία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος. Έτσι θα μπορούσαμε να λύνουμε πιο εύκολα μεγάλα και μικρότερα ζητήματα που μας απασχολούν,  μας προβληματίζουν, μας στεναχωρούν ή κάποιες φορές μας «ξενίζουν». Και οι  πιθανότητες για λάθη στις εκτιμήσεις μας θα περιορίζονται.

Δευτέρα 5 Οκτώβρη 2015.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αστο σύντροφε γιατί πονάει,βαρέθηκα τους καταστατικούς κανόνες πόσο ακόμα;

Ανώνυμος είπε...

Μας αρκεί το τι λέει ο Άρης για το ΚΚΕ όσο για τους υπόλοιπους αριστερούς υπερεπαναστατες ας βολευτούν με τους αρχειομαρξιστες γιατί μέχρι εκεί φτάνει η επανάσταση τους.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

@9:15 "για αλλα 100 χρονια και βλέπουμε".... ειναι η απαντηση

Το πρόβλημα κατανόησης της απόφασης για τον Αρη (και οχι μονο) απο ορισμένους ,σ.Οικοδόμε είναι πρόβλημα κατανόησης της σημασίας και της σπουδαιότητας του ΔΣ στην υπερεκατονταχρονη πορεια των κκ νεου τυπου και οχι μονο απο φιλοκομματικους και οπαδους αλλα εννιοτε και απο σφους ... Ολα τα προβληματα στο κινημα διεθνως προεκυψαν οποτε μπηκαν "σκόντα" και χαλαρωσε αυτος ή διαστρεβλωθηκε η πιστη εφαρμογη του .

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Από ό,τι ξέρω, για όσους "βαρέθηκαν τους καταστατικούς κανόνες", υπάρχουν και κόμματα (η ομάδες) με πολιτικές θέσεις κομμουνίζουσες, και χωρίς το στενό κολλάρο του Δ.Σ. Γιατί δε δοκιμάζουν την τύχη τους εκεί;
Το που καταλήγουν οι κομμουνιστές, που αρνούνται τις οργανωτικές αρχές του κόμματος νέου τύπου, είναι γνωστό, αλλά δυστυχώς πολλοί μόνο από μια δοκιμή πείθονται.
Για το θέμα "Αρης Βελουχιώτης", η κομματική θέση (και η σχετική απόφαση) είναι μονοσήμαντη για όσους αποδέχονται τον Δ.Σ.
Ισως ένα βαρύ ερώτημα, που θα μπορούσε να θέσει αυτή η εξαιρετικά ιδιάζουσα περίπτωση είναι τούτο: "Μήπως η περίπτωση Βελουχιώτης-Βάρκιζα, ανιχνεύει τα όρια αστοχίας του Δ.Σ.;"
Μήπως δηλαδή, υπάρχουν και εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου για το καλό της Επανάστασης θα πρέπει να γίνεται υπέρβαση του Δ.Σ.;
Που πρακτικά σημαίνει οτι θάπρεπε οι λαϊκοί αγωνιστές και τα κομμ. μέλη, τότε, να αγνοήσουν την κομματική πειθαρχία (..."δεν θα υπακούσω"...,σας θυμίζει κάτι αυτό;), και να τρέξουν να πλαισιώσουν τον Αρη; Πράγμα, που μόνο σε πολύ περιορισμένη κλίμακα έγινε, και όχι με την έννοια της απειθαρχίας (τύπου "Γράψα"), όπως γνωρίζει όποιος έχει διαβάσει το συγκινητικό βιβλίο του Καραθάνου "Αντίο, Καπετάνιε".
Καταρχήν να παρατηρήσω, πριν από οτιδήποτε, τις πρακτικές συνέπειες μιας τέτοιας εκτίμησης για σήμερα: Θάπρεπε να αποδοθεί μομφή πολιτικής ανεπάρκειας σε όσους δεν ακολούθησαν τον Αρη. Σε καθοδηγητικά στελέχη αλλά και σε απλά μέλη, γιατί σε μας οι ευθύνες είναι ίδιες για όλους, δεν ισχύει κανενός είδους ασυλία η ακαταλόγιστο για τους υποτιθέμενους "κατώτερους". Θάταν μια πολύ ρηξικέλευθη εκτίμηση/απόφαση, από εκείνες, που δεν γίνονται κάθε μέρα ούτε και για πλάκα. Και βέβαια θάπρεπε να προβλέπεται και στο καταστατικό, ότι "ενδέχεται σε πολύ ειδικές συνθήκες, να αναστέλλεται ο Δ.Σ.", η να μην υπάρχει καθόλου Δ.Σ. Τα λέω αυτά για να διερευνήσω κάποιες συνέπειες μιας, διαφορετικής από την δοσμένη, απόφασης για τον Αρη.
Επανερχόμενος στο ερώτημα της αστοχίας του Δ.Σ. στη συγκεκριμένη περίπτωση προχωράω τον συλλογισμό: Με αυτό το δεδομένο, ότι δηλαδή ορθά έκανε την καταστατική παραβίαση του Δ.Σ. ο Αρης, τουλάχιστον υπηρέτησε αποτελεσματικά την (ορθότατη, δεν αμφισβητείται πια αυτό) πολιτική του άποψη; Και δεν βάζω θέμα αν κατάφερε να ανατρέψει έτσι την Βάρκιζα, γιατί είδαμε ότι δεν το πέτυχε, αλλά αν κατάφερε έστω να την αμφισβητήσει, αφήνοντας μια παρακαταθήκη για το μέλλον.
Εδώ ας σκεφτεί ο καθένας, και ας πεί τη γνώμη του.
Η δική μου γνώμη είναι, πως ούτε αυτό το πέτυχε. Η ηρωϊκή αυτοθυσία του πήγε χαμένη και μάλλον προβοκάρησε το δίκαιο στόχο του.
Ηταν πολλοί εκείνοι, που επίσης διαφωνούσαν με την Βάρκιζα, αλλά συναισθάνουνταν, πως αυτό το λάθος, δεν μπορούσε εκείνη τη στιγμή και βεβιασμένα να διορθωθεί. Δεν ήταν "λάθος στιγμής". Νομίζω και ο Ζαχαριάδης ανήκε σ' αυτούς.
Η ατομική, διασπαστική και συναισθηματικά φορτισμένη πράξη του περισσότερο μούδιασε και πολλούς από εκείνους, που θα ήθελαν να ανατρέψουν (και τελικά το επεχείρησαν συντεταγμένα αργότερα) την Βάρκιζα. Θόλωσε και την κατοπινή εκτίμηση για την Βάρκιζα, δίνοντας έδαφος στους οπορτουνιστές να μιλάνε για "ανεύθυνους εξτρεμιστές" η "τυχοδιώκτες" κλπ. Ασε το πόσο τάϊσε του λογής-λογής καιροσκόπους, μέχρι και ...εχθρούς του κομμουνισμού, που ξαφνικά γίνανε ....επικριτές της Βάρκιζας, εκ του ασφαλούς βέβαια, γιατί αν δεν είχε γίνει η Βάρκιζα, οι πρώτοι που θα νοιώθανε τις συνέπειες θάτανε οι ...ίδιοι! Μέχρι και ...."Αρχηγό των ατάκτων" τον κάμανε....
Δε θάλεγα λοιπόν πως η περίπτωση Βελουχιώτη θα μπορούσε να αποδυναμώσει την αναγκαιότητα τήρησης του Δ.Σ.

faros είπε...

Θέλω να μου επιτραπεί να καταθέσω μια άποψη που σπεύδω να τονίσω ότι ΔΕΝ αποτελεί απάντηση ούτε στο ποστ ούτε φυσικά σε άλλους σχολιαστές.

Οι φίλοι, οι οπαδοί, ακόμα και οι απλοί ψηφοφόροι του Κόμματος, φυσικά και μπορούν να διατυπώνουν κριτική (για Αποφάσεις, Δράσεις, Συμπεριφορές) ακόμα και άδικη (ΔΕΝ λέω ότι γίνεται με αφορμή αυτό το ποστ - μερικά πράγματα καλό είναι να επαναλαμβάνονται για να μην γίνονται παρεξηγήσεις) όσον αφορά την εκατοντάχρονη Ιστορία του ΚΚΕ.

Ας μην περιμένουν όμως, ελπίζω στην πλήρη κατανόηση για αυτό, για Αποφάσεις που κατέληξε το Κόμμα, έπειτα από πολύμηνο εσωκομματικό διάλογο, να μην γίνεται διάλογος ... καφενείου.

Το ΚΚΕ, ως Κόμμα Νέου Τύπου, που θέλει να πάει την Ιστορία μπροστά, έχει και το απαραίτητο Καταστατικό γι αυτό, και την Ιστορική Πείρα, αλλά και παίρνει διαχρονικά Αποφάσεις που στόχο έχουν την Άλλη Κοινωνία, την Λαϊκή Εξουσία, που βάζει το Σύνολο ΠΑΝΩ από το Άτομο.

Δύσκολο ... σχολείο το ΚΚΕ, φίλοι και σύντροφοι, πολύ δύσκολο ...
Θέλει πολλά κουράγια, πολύ πίστη, τεράστια διάθεση προσφοράς.
Προ πάντων όμως, θέλει, να διδασκόμαστε από την Ιστορία (και από τα θετικά και από τα αρνητικά) για να πάμε ΜΠΡΟΣΤΑ και όχι πίσω!

Ανώνυμος είπε...

Να κάνω μια "αιρετική" ερώτηση στους θερμούς οπαδούς του Αρη :
Εϊστε σίγουροι πως σήμερα ο Αρης θα υποστήριζε το ΚΚΕ ,τις θέσεις ,τους αγώνες του,το πρόγραμμα και το καταστατικό του,και γι αυτό ζητάτε την πλήρη αποκατάστασή του;
Αν ναι,υποστηρίξτε το κι εσείς.
Αν όχι,σκεφτείτε λίγο την αντίφαση που έχει η πολεμική σας και τα ξαναλέμε.
Ινδιάνα

Ανώνυμος είπε...

Αφού ο Αρης δεν μπορεσε έγκαιρα και αποφασιστικά να τραβήξει το κόμμα στη κατεύθυνση τη δική του που ήταν η σωστή, τότε έπρεπε να υποταχτεί στον ΔΣ.
Οσο μεγάλος κι αν ήταν ο Αρης, όμως δεν ήταν σαν το Λένιν που πήγε κόντρα στην κυρίαρχη μέχρι την εποχή του γραμμή, δεν δίστασε να διασπάσει την β΄ διεθνή, και να δώσει διέξοδο.

Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και τις δυσκολίες της συγκυρίας. Υπήρχε για παράδειγμα η αβεβαιότητα για το που θα γίνονταν η μαζική απόβαση των αγγλοαμερικανων στην Ευρώπη, υπήρχε το μονοπώλιο της ατομικής βόμβας από τους αμερικάνους που ανάγκαζε την Σοβ. ένωση να διστάζει να βοηθήσει, η μεγάλη γεωπολιτική σημασία της ελλάδας για τους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές κλπ κλπ.
Μην ξεχνάμε ότι απο την ελλάδα ξεκίνησε ο ψυχρός πόλεμος και υπήρχε πάντα το ενδεχόμενο να γίνει θερμός με αλλαγή των διεθνών συμμαχιών- πράγμα που η ΣΕ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποφύγει.
Το ρίσκο, θέλω να πω, ήταν πολύ μεγάλο και φαίνεται πως ο Αρης δεν μπορούσε να το σηκώσει. Οι κυρίως υπεύθυνοι είναι οι διάφοροι παρτσαλίδηδες και όχι ο ζαχαριάδης, που όταν ήρθε βρήκε μιά ήδη διαμορφωμένη κατάσταση.
Τελικά στην ελλάδα εκδηλώθηκε μια δεκαετία νωρίτερα αυτό που γενικεύτηκε αργότερα με τον Κρουτσώφ. Ο αναθεωρητισμός, η ανατροπή της επαναστατικής γραμμής του Λένιν και του Στάλιν. Απο τότε το κομ. κίνημα οδηγήθηκε από ήττα σε ήττα και μαζί με το κκ και όλοι οι λαοί στον κόσμο.
Γιάννης

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ο Άρης έλεγε : "ότι συμφέρει το λαό, πρέπει να συμφέρει και το κόμμα. Σε αυτή τη βάση δεν θα βγούμε ποτέ μπερδεμένοι".

Επίσης, όπως έλεγε ο Πολύδωρος Δανιηλίδης το λάθος του Άρη ήταν ότι δεν "έδεσε" την αμαρτωλή ηγεσία, μετά όσα αυτή έπραξε (με "Βάρκιζες" κλπ).

Δεν θα μεμφόμαστε αυτόν που θέλησε να συνεχίσει τον επαναστατικό αγώνα μέχρι τη νίκη, το "ανάθεμα" οφείλει να πέσει σε εκείνους που παραδόθηκαν στον ταξικό εχθρό και τους αγωνιστές στη λεπίδα των δοσίλογων.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Το μεγαλείο ανήκει στον λαό ... και τα λάθη στο ΚΚΕ.http://antivaro-for-marx-and-lenin.blogspot.gr/2015/06/blog-post_19.html

Ανώνυμος είπε...

ημουν ενας απο οσους μιλησαν για λαθος της μη κομματικης αποκαταστασης του Αρη στο προηγουμενο σχολιο
Εδω να προσθεσω μονο οτι ειναι απογοητευτικο οτι καποιοι θελουν να ξαναγραψουν την Ιστορια μονο και μονο για να δωσουν δικιο στην αποφαση του κομματος.
Κριμα..

ΝΦ

Ανώνυμος είπε...

συναγωνιστές και φίλοι,
Για την εμβάθυνση της κουβέντας καταθέτω τον εξής προβληματισμό: Κομματική αποκατάσταση και πολιτική ταυτίζονται εκ των πραγμάτων εκτός από την περίπτωση που κάποιος διαγράφεται για κατηγορίες που άπτονται της ηθικής, προσωπικής υπόστασης του και όχι για τις πολιτικές θέσεις του. Αν ο Άρης δεν αποκαθίσταται κομματικά λόγω της διαφωνίας του με τη Βάρκιζα δεν έχει καμιά σημασία εφόσον έχει αποκατασταθεί πολιτικά και κυρίως επειδή το Κόμμα διαφωνεί με το ίδιο το πολιτικό περιεχόμενο της στρατηγικής που οδήγησε σε αυτήν. Αλλού είναι κατά την ταπεινή μου άποψη η ουσία: Ο Άρης διαφώνησε με τη Βάρκιζα, όμως πράγματι διαφωνούσε με την κομματική στρατηγική της περιόδου 1934-44 ; Με άλλα λόγια , ποια είναι η ιστορική και πολιτική αξία μιας οποιασδήτε αποκατάστασης του Άρη εάν ο ίδιος δεν είχε ποτέ διαφωνήσει με τη γενική πολιτική γραμμή που οδήγησε, όπως σήμερα το Κόμμα υποστηρίζει, στη Βάρκιζα ; Νομίζω ότι συχνά βλέπουμε τον Άρη και την αντιπαράθεση του με το Κόμμα μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό που έφτιαξε μια μυθική εικόνα του Άρη ,εκείνη του εκφραστή μιας επαναστατικής στρατηγικής έναντι της πολιτικής καθοδήγησης του Κόμματος τότε, μολονότι παραγνωρίζεται ότι ο ίδιος ήταν μέρος αυτής της συγκεκριμένης καθοδήγησης και είχε βάλει πλάτη για την εφαρμογή της κατοχικής κομματικής στρατηγικής . ήδη από τη δεκαετία του 1930, και φυσικά πρόκειται για μια αριστερίζουσα μυθοπλασία προσφιλή σε διάφορα εκτός "ορθόδοξου κομμουνισμού" ρεύματα. Η όλη κουβέντα ή αντιδικία για αυτόν, πιστεύω, ότι δεν έχει να κάνει με την τότε ιστορική πραγματικότητα και την κατανόηση της, αλλά με το πως θέλουν τα πολιτικά υποκειμενα να δράσουν στο παρόν και στο μέλλον
"ιστορικό βαρίδι"

kavdimit@gmail.com είπε...

αυτοί που υποστηρίζουν οτι η διαγραφή του Άρη έγινε στη βάση του ΔΣ πρέπει να απαντήσουν: πιο κομματικό όργανο (Κ.Ε ή συνέδριο) πήρε απόφαση για την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας και πιο κομματικό όργανο την επικύρωσε;κανένα!!!
άρα πια απόφαση παραβίασε ο Άρης και διαγράφτηκε από μέλος του ΚΚΕ στη βάση,υποτίθεται,του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού;

Ανώνυμος είπε...

«Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
Άρης Βελουχιώτης

Ανώνυμος είπε...

Για τον σχολιαστή που διερωτάται αν υπήρχε απόφαση της ΚΕ ή Συνεδρίου, από το Ριζοσπάστη:

"Η ΕΑΜική αντιπροσωπεία πήγε στη Βάρκιζα με συγκεκριμένες θέσεις που είχαν καθοριστεί σε συνεδρίαση της ΚΕ του ΚΚΕ προς το τέλος Γενάρη του '45 και επικυρώθηκαν σε σύσκεψη, που ακολούθησε, παρουσία ηγετικών στελεχών του Κόμματος, αλλά και του Ηλ. Τσιριμώκου. Μάλιστα, όπως γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας, τόσο στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΚΚΕ όσο και στη σύσκεψη συμφωνήθηκε να μην υπογραφεί συμφωνία, στην οποία δε θα συμπεριλαμβανόταν όρος για χορήγηση Γενικής Αμνηστίας και αποφασίστηκε η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ να αποχωρήσει από τη διάσκεψη, αν η αντίπαλη πλευρά δε δεχόταν αυτόν τον όρο.
Τελικά οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία από την οποία απουσίαζε ακόμη και αυτός ο όρος της γενικής αμνηστίας!!!
Οι ευθύνες για μια τόσο σοβαρή υποχώρηση ασφαλώς βαραίνουν κυρίως τους αντιπροσώπους- ηγέτες του ΚΚΕ. Εντούτοις δεν μπορεί να μη σημειωθεί ότι στην επιδίωξη των αντιπάλων του ΕΑΜ να μην υπάρχει ως όρος στη συμφωνία η Γενική Αμνηστία, ο Ηλ. Τσιριμώκος συνέβαλε τα μέγιστα, συνεργαζόμενος μυστικά με τον Δαμασκηνό και τους Εγγλέζους και παρέχοντάς τους κάθε δυνατή βοήθεια. Όσα αναφέρονται στα βρετανικά αρχεία και σε άλλες πηγές γι' αυτό το σκοτεινό του ρόλο είναι καταλυτικά"

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=669475

ΥΓ: Άρα υπήρχε απόφαση της ΚΕ για υπογραφή, αλλά όχι με αυτούς τους όρους. Βέβαια, μετά την υπογραφή δεν υπήρξε αντίδραση από την πλειοψηφία της ΚΕ...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

"Τα παλικάρια μας βουβά, σκυφτά, ταπεινωμένα,
μονάχα μέσα στα βουνά κι απ’ όλους προδομένα
τ’ αγαπημένα τους φιλούν τα όπλα και δακρύζουν.
Σε μάχη δε νικήθηκαν. Στη φρίκη του πολέμου
κι αν πόνεσαν δεν τρόμαξαν και βάσταξαν ταμπούρι
και νίκησαν και λάμψανε με την Αθανασία.
Και τώρα αυτά τ’ ατρόμητα, τα θεία παλικάρια
ενώ φοράνε τ’ άρματα κι ενώ η ψυχή τους βράζει,
τους λέν να τα πετάξουνε, τους λέν να σκλαβωθούνε."

(Απόσπασμα από το ποίημα "Ξέσπασμα" του Ευρυτάνα ποιητή και πρωταντάρτη του Άρη, Δώρη Άνθη (Νίκου Ζωγραφόπουλου). Για όσους δεν γνωρίζουν ο Δώρης Άνθης ήταν καπετάνιος λόχου του ΕΛΑΣ και έπεσε ηρωικά στα Δεκεμβριανά, όταν για να υπερασπίσει τα παιδιά του λόχου του μπήκε μπροστά από αγγλικό τανκ. Ήταν μόλις 24 ετών...)

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Καμμια Ιστορια δεν ξαναγραφουμε αλλα καλα ειναι οταν εξεταζουμε μια συγκεκριμενη της περιοδο να ειμαστε οσο γινεται περισσοτερο γνωστες των ιδιαιτερων συνθηκων που ελαβε χωρα αυτη . Μετα την ΒΑΡΚΙΖΑ (που ηταν το αποτελεσμα και σχεδον φυσικη καταληξη αλλων κορυφαιων λαθων οπως ο Λιβανος και η Καζερτα ) ο πολυς ο κοσμος εχει μεινει με την εικονα των ανταρτων που παραδιδοντας τον οπλισμο κλαινε ... Η αληθεια ομως ειναι οτι καποια τμηματα του ΕΛΑΣ παρεδωσαν και κυριως στις μεγαλες πολεις ,αρκετοι μαχητες γυρνοντας στα χωρια τους κρατησαν και εκρυψαν τα οπλα τους !!! Η αντιδραση εκανε εφοδους στα σπιτια και καθε οπλο που εβρισκε γινοταν βουκινο στον αστικο τυπο "οτι να οι κομμουνιστες ΔΕΝ τηρουν την συμφωνια " και αυτο ως τακτικη να φορτωσουν τον εμφυλιο -που ηδη ειχαν αποφασισει- στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ .Τοτε το κομμα βρεθηκε σε πολυ δεινη θεση (ενος κακου μυρια επονται ) γιατι απο την μια εβλεπε την προετοιμασια αυτη του εμφυλιου (τα πογκρομ ειχαν ηδη αρχισει)και απο την αλλη προσπαθουσε μεσω διπλωματιας να κερδισει χρονο και να προετοιμαστει κι αυτο .Προσεκτικα επιλεγμενοι σφοι κατα τοπους ανελαβαν με πληρη μυστικοτητα να συλλεγουν αυτα τα οπλα και να τα κρυβουν σε ασφαλη σημεια για αυτο που θα ερχοταν και εκανε μπαμ απο μακρυα .. Ετσι κρυβοντας τα σε αρμαθιες με ξυλα πανω σε γαιδουρια και μουλαρια τα πηγαιναν σε σπηλιες ή κρυπτες ετσι ωστε και οι σφοι να προστατευθουν απο ενδεχομενους ελεγχους της χωροφυλακης και τα οπλα να ειναι μαζεμενα ετοιμα για νεα χρηση ...Βασανιστικη και επικινδυνη δουλεια ... Το κομμα παλευε με τον χρονο ... Οταν λοιπον ο Αρης ακουστηκε οτι βγηκε στο βουνο ολη αυτη η διαδικασια κυριολεκτικα "ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ" !!! Ο Αρης ΒΙΑΣΤΗΚΕ !!! Απο την αλλη η αντιδραση εβρισκε μια ΧΡΥΣΗ ευκαιρια ολο αυτο το κλιμα που εφκιαχνε με τον τυπο να γινει απολυτα πιστευτο απο εναν κοσμο οτι οι κομμουνιστες ξαναβγηκαν στο βουνο 'καταπατοντας" την "συμφωνια" ... Μετα απο αυτα κυριολεκτικα ξεσαλωσαν !!! Τα πογκρομ εδιναν κι επαιρναν σε καθε χωριο ,εβρισκαν δεν εβρισκαν οπλα σε τραβαγαν απλα και μονο με μαρτυρια συγχωριανων οτι ησουν ανταρτης !!! Η ενεργεια του Αρη ηταν αψυχολογητη ,βιαστικη και κατω ισως και απο προσωπικες δυσκολιες να σταθει και να ζησει ακομα και στα μερη του !!!Προσπαθησε να διορθωσει ενα κορυφαιο λαθος του κομματος του κανοντας αυτος ενα επισης κορυφαιο ...και να λοιπον πως κανοντας του κεφαλιου σου (παραβιαζοντας τον ΔΣ δλδ) μπορει να εκθεσεις σε κινδυνους προσθετους ολους τους σφους σου !!! Να λοιπον γιατι ειναι σοφη η αποφαση του κομματος για τον Αρη ,γιατι μια αποφαση ενεχει και την ευθυνη της διαπαιδαγωγησης στα μελη σου ... Ο ΔΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΣΤΙΧΟ ,ειναι το αιμα και η καρδια ενος κομματος νεου τυπου που παει να αλλαξει την κοινωνια -παλευοντας με θηρια ...να αντεξει σ αυτα που θα αντιμετωπισει ... αν τον κανεις λαστιχο θα σκορπισεις στους πεντε ανεμους οσο να πεις κιμινο .. Με πορδες δεν βαφουμε αυγα , ουτε επαναστασεις κανεις ,ουτε σε φοβαται ο εχθρος γιατι ξερει οτι εισαι τρεις λαλουν και δυο χορευουν ,ξερει που να σε χτυπησει ,ποτε και πως !! Ενα μπουλουκ ασκερι ΔΕΝ ΤΟ ΦΟΒΑΤΑΙ το συστημα (πχ τις ορδες των "αγανακτιστας") .αντιθετα τρεμει ενα πειθαρχημενο και οργανωμενο αντιπαλο ...Γι αυτο και ο τιτλος του Χαριτοπουλου ηταν ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ αλλα απο την αναποδη ...Ετσι ηθελε το συστημα τους κομμουνιστες και ετσι παλευει να μας κανει ...ορδες ατακτων που ο καθεις "δημοκρατικα"θα κανει του κεφαλιου του ...κι εκει λυσσαει καθε φορα που ΔΕΝ βρισκει ρωγμη αλλα και οταν ανοιγει καμμια την κλεινουμε παραυτα . Οσοι δεν αναγνωριζουν την αποτελεσματικοτητα του ΔΣ στην αντοχη και την δυναμη του επαναστατικου υποκειμενου ΙΔΟΥ η Ροδος ...τραβατε μπροστα με το δικο σας "ελευθεριακο-δημοκρατικο" αχταρμα σας και αν παρετε ποτε εξουσια να αλλαξετε την κοινωνια εγω θα γινω η αρσενικη "Λουκα" της ..."επαναστασης" σας .Θα ειμαι καθε μερα στα λουλουδαδικα και θα σας ψελνω υμνους !!!

ΥΓ: ενας απο αυτους που μαζευαν τα οπλα ηταν ο παππους μου .Πως νομιζετε και με τι οπλισμο ξεκινησε ο ΔΣΕ?

kavdimit@gmail.com είπε...

για τον ανώνυμο αλλά και τους άλλους.
Η ΚΕ του ΚΚΕ δεν συγκλήθηκε καν για να θέσει το ανεκτό πλαίσιο μιας τέτοιας συμφωνίας και αυτό που έθεσε,τον όρο της Γενικής Αμνηστίας, δεν συμπεριλήφθηκε στη συμφωνία. Η ΚΕ δεν συγκλήθηκε καν ούτε για να επικυρώσει τη συμφωνία της Βάρκιζας. Και όταν συγκλήθηκε και συνεδρίασε η 11η ολομέλειά της, στις 5-10 Απρίλη του ’45 στην Αθήνα, δεν ασχολήθηκε καθόλου με την Βάρκιζα (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1940-45, τόμος 5ος, Σελίδα 1910 και Βασίλης Μπαρτζιώτας 60 χρόνια κομμουνιστής ). Αποφάσισε όμως την διαγραφή του Άρη, παρόλο που αυτός δεν παραβίασε κάποια συγκεκριμένη απόφαση, συγκεκριμένου καθοδηγητικού οργάνου, δηλαδή της ΚΕ, ή του Συνεδρίου.
ποια απόφαση, ποιανού κομματικού οργάνου παραβίασε ο Βελουχιώτης και διαγράφτηκε; ποιο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό παραβίασε;
κανένα!!!
αυτό που "παραβίασε" ήταν ο συγκεντρωτισμός κάποιων της ηγεσίας και την μενσεβίκικη γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ η οποία οδήγησε το μεγαλειώδες κίνημα της ΕΑ στην ήττα.
Η μη κομματική αποκατάσταση του Άρη απο την ηγεσία του ΚΚΕ, παρόλο που παραδέχεται οτι αυτός είχε δίκιο σε σχέση με την Βάρκιζα, αφήνει ανοιχτό το δρόμο για νέες Βάρκιζες.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Το ΚΚΕ δεν κινδυνευει πλεον απο "Βαρκιζες" γιατι
1)η λειτουργεια του ειναι πιστη εφαρμογη του ΔΣ σε ολο το μεγαλειο του
2) η οπορτουνιστικη σαββουρα εχει ολοκληρωσει την αναχωρηση της απο το κομμα (εχει φυγει και ο τελευταιος ιδεολογικος απογονος εκεινης της ηγεσιας)
3) Τις"Βαρκιζες " (δλδ το ξεπουλημα της εργ.ταξης στο Κεφαλαιο και την ταξη του ) τις εχουν αναλαβει επαξια και τις διεκπεραιωνουν "Αλλοι"...Απο τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΛΑΕΝ ,ως τις "σπορες" ,κορδατους ,ανταρσυ-ριζες και τους χαφιεδες του ΕΑ .

Οσο για τον αχταρμα του ΔΣ που παρουσιαζεις κ.Καβουρα .Το ανωτατο οργανο των κομμουνιστων ειναι το Συνεδριο .Τις αποφασεις του ως το επομενο αναλαμβανει εκλεγμενη ηγεσια να τις εφαρμοσει .Το ποσο πιστα ,αποτελεσματικα ή οχι θα το κανει αυτο θα το κρινει η βαση στο επομενο Συνεδριο .ΑΥΤΑ σε νορμαλ συνθηκες (νομιμοτητας ) .Τοτε αν και κατα ποσο ηταν ευκολα τα συνεδρια ή οι συνεδριασεις της ΚΕ ,οι μετακινησεις των κομμουνιστων και οι μαζωξεις τους ...ρωτα εναν παλιο να σου πει .. Ο αντιπροσωπος πχ απο το Κιλκις δεν επαιρνε την ταχεια Σαλονικη Αθηνα κι ερχοταν ...ουτε του ειχαν σαντουιτς και αναψυκτικα για το δρομο
Ορισμενοι νεωτεροι ξεχναμε και μια αντικειμενικη αληθεια για τοτε .Οτι το κομμα απο τις αρχες του 30 και μετα λειτουργουσε σχεδον μονιμα σε "εκτακτες" και "ειδικες" συνθηκες .Και δε μιλω μονο για τους μανιαδακηδες αλλα και για αλλα πρακτικα ζητηματα .ΠΧ ποια οργανα να συνεδριασουν και πως ,οταν ο ενας ηταν στην Ακροναυπλια ,ο αλλος στην Κερκυρα και ο τριτος οδευε προς τον τοιχο της Καισαριανης ?? Αυτος ειναι και ενας λογος που θα δικιολογω παντα εν μερει και τα οποια λαθη εκεινης της ηγεσιας ...