Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Γιώργος Δεληκάρης, ο μεγάλος ερυθρόλευκος ηγέτης


Eμβληματική προσωπικότητα και βιρτουόζος της μπάλας, ο Γιώργος Δεληκάρης έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του Θρύλου! Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχει αναδείξει ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Γιώργος Δεληκάρης είναι ένα σύμβολο για τους Πειραιώτες και αποτελεί δίχως αμφιβολία ένα ξεχωριστό κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού. Ηγετική φυσιογνωμία, χαρισματικός σκόρερ με απαράμιλλη τεχνική, ο Δεληκάρης ήταν ένας από τους λόγους που πήγαιναν οι φίλαθλοι στο γήπεδο! Η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του είναι διαχρονική, γι’ αυτό και τον ανέδειξε μέσα στους 11 πιο αγαπημένους παίκτες στην ιστορία του Θρύλου!




Ο μεγάλος αυτός ποδοσφαιριστής γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1951. Τα πρώτα βήματα του τα έκανε στον Αργοναύτη, από όπου πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό το 1969. Κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα… Ήταν αναπόσπαστο μέλος της μεγάλης ομάδας των «ερυθρόλευκων» τη δεκαετία του ’70, που κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1973,1974,1975), παίζοντας καταπληκτικό ποδόσφαιρο καθ’ όλη τη διάρκειας τους!




Ο βετεράνος άσος ανήκει σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που πραγματικά … μιλούσε στη μπάλα! Ήταν το βαρόμετρο για τον Θρύλο, τα χρόνια που αγωνίστηκε στους Πειραιώτες και ηγέτης με όλη τη σημασία της λέξης! «Μάγευε» το κοινό σε κάθε προσπάθεια του, ενώ ακόμα και σήμερα οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θυμούνται με νοσταλγία τις περίτεχνες ενέργειες του!

Με τον «δαφνοστεφανωμένο» έφηβο στο στήθος, ο Γιώργος Δεληκάρης πήρε τρία πρωταθλήματα Ελλάδος, ενώ στην συλλογή του βρίσκονται και τέσσερις κατακτήσεις Κυπέλλων.




Τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος «υπηρέτησε» 10 χρόνια (1971 – 1981), όπου πραγματοποίησε συνολικά 32 συμμετοχές και πέτυχε 7 γκολ, ενώ αρκετές φορές φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, δείγμα σεβασμού και αναγνώρισης προς το πρόσωπο του!
olympiacos-blog

Και μια... τραυματική εμπειρία του Οικοδόμου... για χάρη του Δεληκάρη... ("κλικ" ΕΔΩ). 

1 σχόλιο:

TRASH είπε...

Τεράστιος ο Δεληκάρης, όσο και αν μας τα έκανε στο τέλος ...μαντάρα.
Τα χρόνια πέρασαν, οι εντάσεις ξεχάστηκαν και έμεινε στην μνήμη η ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα και η μαγεία του τότε.

Βρήκα τυχαία πριν λίγο καιρό, μια μάλλον στενάχωρη αναδρομή για τους "κόκκινους" που τελικά "πρασίνισαν". Ίσως την βρεις και ενδιαφέρουσα από ιστορική πλευρά, αν και υπορβολικά "σκληρή" κατά την άποψη μου:
http://pesetero-blog.blogspot.gr/2008/06/blog-post_10.html