Τα τραγούδια…οι ήλιοι μου #11

«Άμα δεν έχεις παππούδες να παίρνουν καμιά σύνταξη, κάνα μπάρμπα να τσοντάρει, δεν ζεις» λέει. «Στα 30 σου υποτίθεται ότι ανοίγεις φτερά. Έρχεσαι όμως εδώ και κοιτάς να βρεις κάποιον με ένα ευρώ να σε κεράσει καφέ» συνεχίζει, αραιώνοντας ξανά και ξανά τον κερασμένο καφέ του με νερό.
«Εμείς τα όρια της εξαθλίωσης τα έχουμε περάσει προ πολλού. Άμα τώρα φτάσουμε στα όρια της εξαθλίωσης, θα πει ότι υπάρχει βελτίωση».

(Ο Πέτρος είναι  μανουβραδόρος στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Ολόκληρο το 2011 έχει δουλέψει εννιά μεροκάματα...)

Είναι ο καημός μου ένα πουλί

Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεύει ο  Γρηγόρης Μπιθικώτσης              

Επέτρωσεν ο πόνος μου

και δεν μπορώ να κλάψω

είναι βαρύ το χέρι μου

και πώς να σ' αγκαλιάσω

Είν' ο καημός μου ένα πουλί

που βγαίνει σα νυχτώνει

είν' ο καημός μου μια φωτιά

που όσο φυσάς φουντώνει

Μαρμάρωσε η θάλασσα

πέτρωσε το φεγγάρι

και το καράβι βούλιαξε

που ερχόταν να μας πάρει