Μάριος Λώλος: «Έχω κινδυνέψει σε εμπόλεμες ζώνες, όμως παραλίγο να πεθάνω από μπάτσο στο Σύνταγμα»

Θυμάστε τον φωτορεπόρτερ που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από χτύπημα ΜΑΤατζή (με ανάποδο γκλομπ) σε διαδήλωση στο Σύνταγμα, τον περασμένο Απρίλιο; Ο Μάριος Λώλος πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας έδωσε
συνέντευξη για το  in2life.gr, αποσπάσματα της οποίας αναδημοσιεύουμε από το Κουτί της Πανδώρας:

«Φωτορεπορτάζ είναι να επιλέγεις από μια πληθώρα φωτογραφιών κάποιες και με αυτές να μεταφράζεις μια είδηση, να λες δηλαδή μια ιστορία με μια φωτογραφία, να λες τις ειδήσεις με την γλώσσα της εικόνας και όχι με την γλώσσα τον λέξεων. Με γοήτευσε λοιπόν, να λέω φωτοϊστορίες, με γοητεύει να είμαι μέσα στα γεγονότα, να τα βιώνω ο ίδιος και να μην χρειάζομαι ενημέρωση από τις ειδήσεις τον οκτώ», μου λέει χαρακτηριστικά όταν τον ρωτάω τι τον «τράβηξε» στο επάγγελμα του φωτορεπόρτερ, «Στο φωτορεπορτάζ έχεις την ελευθερία του να δείχνεις τα γεγονότα με την δική σου ματιά, αυτό όμως δεν σημαίνει πως σε ορισμένε περιπτώσεις οι φωτογραφίες σου δεν θα λογοκριθούν».

Περιπτώσεις λογοκρισίας υπήρξαν κατά καιρούς στην πολυετή καριέρα του: «Μπορεί να δείξεις κάτι το οποίο ένα έντυπο δεν θέλει να το δείξει. Το θέμα ποιο είναι, όσο πιο ξεκάθαρη είναι μια φωτογραφία, τόσο δεν χρειάζεται λεζάντα. Μια ξεκάθαρη φωτογραφία με ένα ξεκάθαρο μήνυμα κάποιοι πιθανώς να μην θέλουν να την δείξουν. Έχω λογοκριθεί αρκετές φορές, αλλά η λογοκρισία ποτέ δεν με περιόρισε, κατάφερνα πάντα να περάσω και δικές μου εικόνες», λέει σχετικά.

«Παλαιότερα στον Ελεύθερο Τύπο με κυβέρνηση ΝΔ, δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω τον Πρωθυπουργό με γκριμάτσα και η φωτογραφία να δημοσιευόταν ή να δώσω φωτογραφίες που να σατιρίζουν κάποιον Υπουργό της τότε κυβέρνησης και να ‘πέρναγαν’. Όμως οι παραπολιτικές φωτογραφίες δεν είναι γελοιοποίηση του εικονιζόμενου, είναι η ματιά του φωτορεπόρτερ», προσθέτει. «Για παράδειγμα δεν θα φωτογραφίσω τον Σαμαρά να ξύνει την μύτη του, όμως θα τον αποθανατίσω σε ένα παράξενο στιγμιότυπο με τον Βενιζέλο, έχει ένα πολιτικό ενδιαφέρον όλο αυτό. Είναι πολιτικό σχόλιο», διευκρινίζει.

Τα ταξίδια του στην Βοσνία, στην Κράινα της Κροατίας, στην εμπόλεμη Γάζα το 2009 τον έφεραν σε επαφή με την φρίκη του πολέμου και στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όμως όπως μου λέει σήμερα επίκεντρο είναι η Ελλάδα: «Θεωρώ ότι ζούμε έναν εσωτερικό πόλεμο. Οι Έλληνες πολεμικοί ανταποκριτές κάνουν πολεμικό ρεπορτάζ στην ίδια τους την πατρίδα. Στο εξωτερικό έχω κινδυνέψει συνειδητά πάρα πολλές φορές, όμως κινδύνεψα να πεθάνω από την ανάποδη κλομπία ενός μπάτσου στο Σύνταγμα. Τι είναι πιο επικίνδυνο λοιπόν; Σε μια εμπόλεμη ζώνη επιλέγεις πόσο κοντά θα πλησιάσεις και τι θα τραβήξεις, εδώ δεν μπορείς. Στον Άγιο Παντελεήμονα για παράδειγμα, μπορεί ο φωτορεπόρτερ να τραβήξει όταν οι χρυσαυγίτες σπάνε μαγαζιά; Δεν μπορεί. Εδώ έδειραν δημοσιογράφο, δεν θα δείρουν φωτορεπόρτερ; Σε μια χώρα όπου οι κανόνες της Δημοκρατίας έχουν καταργηθεί, όλα τα άλλα έπονται», λέει χαρακτηριστικά.

Ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ.