Η
γιορτή στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τα 94χρονα του ΚΚΕ ήταν ουσιαστική,
λιτή και περιελάμβανε τα απολύτως απαραίτητα. Χωρίς φανφάρες και ταρατατζούμ,
χωρίς μεγαλόστομες ιστορικές αναδρομές και αόριστες διακηρύξεις για το μέλλον.
Μια εκδήλωση φτιαγμένη από κομμουνιστές που ανάβλυζε μεράκι, σεβασμό στους
προσκεκλημένους, αγάπη και πίστη για το κόμμα, αγωνιστικότητα και αισιοδοξία για το αύριο.
Στοιχεία
που μπορούσες να τα δεις στους νεολαίους της υποδοχής, στα κορίτσια που
διακινούσαν τα ημερολόγια, στους συντρόφους της περιφρούρησης, στους
καλλιτέχνες που συμμετείχαν και φυσικά στην ομιλία της Αλέκας, που ήταν ίσως η
καλύτερή της τον τελευταίο καιρό. Το κομμάτι που περιγράφει την λαϊκή οικονομία
σε ένα μελλοντικό καθεστώς λαϊκής εξουσίας, δίνει ρεαλιστικές απαντήσεις σε «καυτά»
ερωτήματα. Όποιος θέλει μπορεί να καταλάβει, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι.
Περιθώρια για «παρερμηνείες» δεν υπάρχουν.
Αυτά
φαίνεται πως τα περίμεναν οι χιλιάδες καλεσμένοι που πλημμύρισαν τους χώρους
του ΣΕΦ. Οι κερκίδες ήταν γεμάτες πριν τις 18:30. Κάποια στιγμή και ενώ η
προσέλευση του κόσμου συνεχιζόταν, οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να ανοίξουν και
τις εξέδρες δίπλα-πίσω από την εξέδρα. Σε λίγα λεπτά γέμισαν κι αυτές.
Υπήρξαν
κάποιες στιγμές ιδιαίτερες:
-Η
ανατριχίλα που προκάλεσε η προβολή του βίντεο με εικόνες από την 94χρονη πορεία
του κόμματος. Σε κάποια σημεία του οι συγκεντρωμένοι «απαντούσαν» με ένα
παρατεταμένο ζεστό χειροκρότημα. Όπως
όταν από την «μικρή» οθόνη του σταδίου πέρασαν έφιπποι, καλπάζοντας, ο
πρωτοκαπετάνιος Άρης με τους μαυροσκούφηδες.
-Η
συμμετοχή της Αφροδίτης Μάνου -αγαπημένη
μορφή- και η συγκλονιστική ερμηνεία της στο αντάρτικο τραγούδι. Υπήρξαν στιγμές
που η φωνή της μας θύμισε την αδικοχαμένη (αδελφή της) Μαρία Δημητριάδη.
-Το
χιούμορ του Γιώργου Μεράντζα, λίγο πριν τραγουδήσει. «Άϊντε μωρέ και μέχρι τα
100 (χρόνια του κόμματος) θα τους έχουμε καθαρίσει όλους»!
-Η
παθιασμένη ερμηνεία του Βασίλη Λέκκα. Όταν τραγουδάει νομίζεις πως διευθύνει
και την ορχήστρα, ότι θα απογειωθεί.
-Το
κλείσιμο της γιορτής, όταν ένα ολόκληρο στάδιο, όρθιο και με σηκωμένες γροθιές
τραγουδούσε την «Διεθνή».
-…Η
απουσία του Μίλτου Πασχαλίδη. Δεν ήμουν, όπως καταλαβαίνετε, σε θέση να δώσω πειστικές απαντήσεις
στην κόρη. Σε όλη τη διάρκεια της επιστροφής στο σπίτι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου