Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Πέστε μου… πώς θα ζήσω;

Η οικογένεια είναι τριμελής, ο ίδιος, η σύζυγος και ένας γιος 17 χρόνων που φέτος, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα δώσει πανελλήνιες εξετάσεις για να συνεχίσει τις σπουδές του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο ίδιος είναι 20 χρόνια εργαζόμενος στο δημόσιο τομέα, «κάργα προνομιούχους», λέει ο ίδιος σαρκαστικά. Οι αποδοχές του πριν από την οικονομική κρίση ήταν της τάξης των 1.300 ευρώ, αλλά σήμερα έχουν πέσει στα 1.080 ευρώ. Η σύζυγος εργαζόταν λογίστρια στον ιδιωτικό τομέα, αλλά από τον προηγούμενο Σεπτέμβρη έχει μείνει χωρίς δουλειά. Η οικογένεια ζει σε σπίτι 85 τετραγωνικών μέτρων που αγόρασαν πριν από μια τετραετία, ποντάροντας στα εισοδήματα που είχε με τη σύζυγό του εκείνη την εποχή, βάζοντας δάνειο για το οποίο πληρώνουν, «ένα σχετικά μικρό ποσό σε σχέση με άλλους», όπως λέει, 620 ευρώ το μήνα. Ο μήνας δεν έχει βγει, λέει ο αναγνώστης μας, αλλά όπως φαίνεται και από τις αποδείξεις που διαθέτει, ήδη έχει πληρώσει:

Για το φροντιστήριο του γιου 520 ευρώ
Για το στεγαστικό δάνειο 620 ευρώ
Για τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας 110 ευρώ
Για το ηλεκτρικό ρεύμα 156 ευρώ στη ΔΕΗ
Για το νερό της ΕΥΔΑΠ 43 ευρώ
Για το τηλέφωνο του σπιτιού 80 ευρώ
Για τη δόση της εισφοράς αλληλεγγύης που εκκρεμούσε από τον προηγούμενο μήνα 290 ευρώ

«Κάντε την πράξη», «βρείτε το άθροισμα», «πέστε μου τι να κάνω», μονολογούσε ο άνθρωπος, όχι τόσο περιμένοντας απάντηση από εμάς, αλλά αναλογιζόμενος την κατάσταση στην οποία τον έχουν οδηγήσει αυτοί που επέλεξαν να διαχειριστούν την κρίση στηρίζοντας το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του.

Η πρόσθεση δείχνει ότι τα πάγια του μήνα, «χωρίς τα κινητά, τις βενζίνες, έναν καφέ και την εφημερίδα, ρε παιδί μου», όπως λέει ο ίδιος, φτάνουν τα 1.819 ευρώ. Σωστός εφιάλτης, σκέτο αδιέξοδο. Με μηνιάτικο 1.080 ευρώ, καλείται να πληρώσει πάγια που είναι 1.819!!! Πού θα τα βρει, πώς θα τα βγάλει πέρα, τι θα κάνει τον επόμενο και μεθεπόμενο μήνα, είναι ερωτήματα που τσακίζουν τον ίδιο και την οικογένειά του καθημερινά, «κάθε στιγμή και λεπτό, όλη τη μέρα κι ολόκληρη τη νύχτα», απάντηση όμως ακόμα δεν έχει βρεθεί. Αντίθετα, το αίσθημα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας δεν είναι απλά κυρίαρχο αλλά εντείνεται όλο και περισσότερο και για τη συγκεκριμένη οικογένεια, αλλά και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλα νοικοκυριά που βρίσκονται σε παρόμοια θέση.

Το κακό, αλλά και το μόνο βέβαιο, είναι ότι η κατάσταση αυτή θα ενταθεί ακόμα περισσότερο, καθώς τα δεδομένα που συνθέτουν την πραγματικότητα, την οποία καθημερινά αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, επιδεινώνονται συνεχώς. Πολύ περισσότερο που η διέξοδος από την κρίση, την οποία αναζητούν η κυβέρνηση και τα κόμματα που στηρίζουν το σύστημα συνολικά, κινείται στη λογική που θέλει τους μισθούς όχι απλά να καθηλώνονται στα επίπεδα των 400 και 500 ευρώ, αλλά αυτό να θεωρείται το ...μισό της απόστασης που πρέπει να διανυθεί ώστε οι μισθοί στη χώρα να συμβάλουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Αυτά έλεγαν πριν από λίγες μέρες οι εταίροι της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην ΕΕ και το ΔΝΤ, προς τα εκεί έχουν χαράξει και οι ίδιοι την επιθετικότητά τους ενάντια στους εργαζόμενους. Γνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα, οι εργαζόμενοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι σ' αυτή την ιστορία δε χωράνε μερεμέτια και συμβιβασμοί. Η μοναδική διέξοδος γι' αυτούς και τις οικογένειές τους βρίσκεται στην ολόπλευρη ρήξη με αυτή την πολιτική στην κατεύθυνση της πλήρους ανατροπής της, με στόχο την άλλη, τη λαϊκή εξουσία και την οικονομία προς όφελος του λαού.

(«Πέστε μου πώς θα ζήσω;» Αυτή είναι η κραυγή αγωνίας αναγνώστη της εφημερίδας μας που μας έστειλε με χαρτί και καλαμάρι τους πάγιους λογαριασμούς που υποχρεώθηκε να πληρώσει μέσα στο Μάρτη, λέγοντας με απόγνωση ότι το σχετικό ποσό ξεπερνά ολόκληρο το μηνιαίο εισόδημα της οικογένειάς του.)

6 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Kαλημερα συναδελφε...
Κι αυτα που λεει ο φιλος, δεν ειναι τιποτα μπροστα σε αλλα...
Αλλονων...!!
Αλλα τι να πεις..Στον 17 ρη η τον 20αρη..Οταν σου λεει...:
"Εγω γιατι να σπουδασω";;
Αφου το μελλον ειναι υποθηκευμενο;;
Να παιδευομαι, σου λεει, πεντε και δεκα χρονια..Για να γινω τελικα σουβλατζης;;

Τι να πεις στην Κυρια..Που θελει κι αυτη, να φορεσει ενα καινουργιο ρουχο...
Και να παει μια βολτα με τ αμαξι στη λιακαδα...
Οταν εσυ πηγαινεις στη δουλεια με το λεωφορειο..Για να μη καις βενζινη;;;
Πως θα πολεμησει κανεις την αναξιοκρατια..Το ρουσφετι..
Τους εμπορους, τους μεσαζοντες..
Τη διαφθορα...
Σε μια καταρρεουσα μεσα στις λιγδες χωρα;;;
Γι αυτο..Το μονο που μενει...Ειναι αγωνας...!!
Αγωνας να φοβηθουνε επιτελους κι αυτοι...!!
Να καταλαβουμε ολοι..Οτι το μεροκαματο μας...Το χασαμε...
Μονο οι αλυσσιδες μενουν...

Scorpion49 είπε...

Σκέτη απελπισία αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική, και όχι μόνο, κοινωνία.
Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι σάρωσαν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών, και τώρα αναμένουν ότι θα σαρώσουν και στις επικείμενες εκλογές.
Ήρθε επιτέλους η ώρα που ο ελληνικός λαός πρέπει να σαρώσει και το δικό τους μέλλον.
Ας το καταλάβει, ας το τολμήσει, ας νικήσει τους φόβους του, και ας τους στείλει να κάνουν παρέα με τον Εφραίμ.

Καλό Σαββατοκύριακο!

makis είπε...

Είμαι 44 χρονών και η οικονομική μου κατάσταση είναι χειρότερη από αυτή που περιγράφει το άρθρο.
Επίσης δεν έχω «λίπος» (καταθέσεις) ,δεν εισπράττω νοίκια, ούτε έχω κτήμα στο χωριό να σπείρω για να φάω.
Τη πρόταση του άρθρου την έχω υιοθετήσει
«Η μοναδική διέξοδος γι' αυτούς και τις οικογένειές τους βρίσκεται στην ολόπλευρη ρήξη με αυτή την πολιτική στην κατεύθυνση της πλήρους ανατροπής της, με στόχο την άλλη, τη λαϊκή εξουσία και την οικονομία προς όφελος του λαού.»

Πέστε μου πώς θα ζήσω;

Οικοδόμος είπε...

Φίλε makis,
είμαστε πολλοί, περισσότεροι απ' όσους φαντάζεσαι, στην ίδια ή και χειρότερη (πίστεψέ με) θέση από σένα.
Ειλικρινά, δεν έχω κάποια απάντηση να δώσω...
Καλή δύναμη!

makis είπε...

Το ξέρω φίλε οικοδόμε ότι δεν έχεις απάντηση… και φυσικά το ερώτημα μου (από αυτό το γενναιόδωρο βήμα τουλάχιστον) είναι ρητορικό (γιατί στη πραγματικότητα δεν μ αφήνει να κοιμηθώ…) . Ακόμα όμως κι αυτό το φιλικό-συναγωνιστικό «χτύπημα στον ώμο» και το «καλή δύναμη» μονό από «δικούς μας» ανθρώπους μπορείς να το περιμένεις και γι αυτά σ’ ευχαριστώ.
Θα έπρεπε όμως να μπορούσε να απαντηθεί με κάθε τρόπο από το κόμμα της εργατικής τάξης, υιοθετώντας με όλη του τη δύναμη το αίτημα για ΑΡΙΣΤΕΡΗ κυβέρνηση ΤΩΡΑ ,όπως τα λέει στο πρόγραμμά του:
«Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα.
Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης.
Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. Η πείρα δείχνει ότι θα είναι βραχύχρονο. Αν οι εξελίξεις δεν πάρουν θετική πορεία, τότε η κυβέρνηση θα ανατραπεί, κάτω από την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ανατροπή της δε σημαίνει υποχρεωτικά συνολικό πισωγύρισμα. Μπορεί να γίνει παράγοντας για να κατανοηθεί βαθύτερα η ανάγκη ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.»

Αυτή θα ήταν μια καλή απάντηση για το πώς θα ζήσουμε αύριο και για τη διαμόρφωση των συνθηκών για το δικό μας μεθαύριο

Οικοδόμος είπε...

Φίλε makis,
τα καλά σου λόγια είναι στήριγμα. Ευχαριστώ. Δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι χωρίς στηρίγματα, χωρίς αλληλεγγύη μεταξύ μας. Αυτό το εννοώ και δεν είναι ευχολόγιο.
Αν το κομμάτι που αντέγραψες είναι από το πρόγραμμα του κκε, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Κάποιος του κόμματος θα ήταν ο αρμόδιος για να επιχειρηματολογήσει.
Στείλε μου ένα μέηλ αν θέλεις,
e.oikodomos@gmail.com,
θα σου απαντήσω.
Καλή δύναμη!