Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

"ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ": Πού πήγε το "συντεταγμένα";


«Δε μου λες ρε οικοδόμε, εσύ που’ σαι μεσ’ τα ιντερνέτια, τι λέει εκείνο το συνδικάτο μας για το λογαριασμό της ΔΕΗ, τί θα κάνουμε»; Προχτές στο τηλέφωνο, συνάδελφος, φίλος από τα παλιά, άνεργος εδώ και καιρό, και παρ’ όλο το σχετικά νέο της ηλικίας του, άσχετος με τα… «ιντερνέτια».

Απόψε ξεκίνησαν οι αρχαιρεσίες, ή αλλιώς εκλογές, του Συνδικάτου οικοδόμων. Έφτασα στο παράρτημα που ανήκω, λίγο νωρίτερα, σχολνώντας από τη δουλειά. Η δικαστικός αντιπρόσωπος είχε μόλις φτάσει και ετοίμαζαν -  με τους συναδέλφους της διοίκησης - τα της διαδικασίας. Είχα καιρό να περάσω από το παράρτημα, που παρεμπιπτόντως συγχωνεύτηκε κι αυτό – ως άλλος Καλλικράτης να έβαλε το χέρι του – με παραρτήματα όμορων δήμων. Τους συναδέλφους τους συναντούσα στις απεργίες, αλλά εκεί δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για συζητήσεις.

Η κουβέντα ξεκίνησε από τα γνωστά: «πως τα πας;», «έχεις δουλειά;», «πόσο καιρό είπες ότι κάθεσαι;» κλπ. Κουβέντες του σιναφιού, που απέπνεαν  μαυρίλα και απαισιοδοξία. Δεν περίμενα ν’ ακούσω κάτι αισιόδοξο βέβαια, αλλά ούτε είχα και κάτι αισιόδοξο να πω. Ο κλάδος μαστίζεται από την ανεργία. Κάποια στιγμή η συζήτηση έφτασε στα χαράτσια, στο λογαριασμό της ΔΕΗ,  και την άρνηση πληρωμής τους, όπως προτάσσεται από το Συνδικάτο και, βέβαια, από το ΠΑΜΕ. Ένα θέμα που καίει τον κόσμο, που δυσκολεύεται να το πληρώσει.

Άλλοι δεν μπορούν και άλλοι (εδώ είναι το ζητούμενο) ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ. Γιατί είναι διαφορετικό να μην έχεις φράγκο για να πληρώσεις το λογαριασμό, και να λες τι να κάνω αφού δεν έχω, αν είχα θα τον πλήρωνα. Και άλλο ΝΑ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ  ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, έχεις δεν έχεις λεφτά. Αυτό, το δεύτερο, καλούν τα ταξικά συνδικάτα, ομοσπονδίες κλπ, καλεί το ΠΑΜΕ, καλούμε και πολλοί από μας μέσα από τα μπλογκς, τον καθένα να πράξει. Και επιχειρηματολογούμε υπέρ της άρνησης πληρωμής, και καλούμε τον κόσμο σε μαζική και συντεταγμένη άρνηση όλων των δυσβάσταχτων και παράνομων χαρατσιών.

Γράφει η ανακοίνωση του Συνδικάτου για τις εκλογές: «Δεν έχεις χρέος να πληρώσεις για να σωθούν οι τράπεζες. Εμείς είμαστε άνεργοι και μεροκαματιάρηδες. Έχουμε χρέος οργανωμένα να αρνηθούμε να πληρώσουμε. Να πληρώσουν οι πλούσιοι, όχι ο λαός!»

Πώς όμως; Πως αυτός ο κόσμος που δεν μπορεί ή δεν θέλει να πληρώσει, θα οργανωθεί και θα το κάνει συντεταγμένα; Στο σημείο αυτό εντοπίζω το μεγάλο πρόβλημα.

Έγραφα στις 28/9 εδώ: «Θέλω η άρνησή μου  στην πληρωμή των χαρατσιών να καταγραφεί. Συγκεκριμένα και επώνυμα. Όχι ως μια …«ηρωική» αλλά ως μια συνειδητή πράξη αντίστασης στον πόλεμο που δέχομαι από τους ταξικούς αντιπάλους  μου» μαζί και με άλλους  προβληματισμούς, χτυπούσα ένα καμπανάκι και αναζητούσα κάποια οργανωμένη και πρακτική κίνηση, παράλληλα με μια «ομπρέλα» που θα σκέπαζε τους αρνητές πληρωμής. Στην ανάρτηση αυτή ανταλλάχτηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις. Χωρίς κατά τη γνώμη μου να απαντηθεί το κύριο ερώτημά μου: «ηρωικά» ή συντεταγμένα (και πώς;).

Σκέφτηκα πως ίσως είναι νωρίς, θα οργανωθούμε ρε παιδιά, δε μπορεί το «οργανωμένα»  και «συντεταγμένα» να αφορά το κάψιμο κάμποσων φωτοτυπιών λογαριασμών έξω από ΔΟΥ, από το Συνδικάτο μας ή από το ΠΑΜΕ. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, κάτι θα οργανώσουν οι συνδικαλιστές μας, ενθαρρύνοντας  και εμπνέοντας έτσι τους δύσπιστους ή φοβισμένους να αρνηθούν. Σαράντα μέρες πέρασαν από τότε.

Στη μεγαλειώδη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Ομονοίας, στις 19 Οκτώβρη, και λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία προς την πλατεία Συντάγματος, διαβάστηκε μεταξύ άλλων από την εξέδρα και ψήφισμα που ανέφερε πως η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών πρέπει να γίνει πιο μαζική και με πιο οργανωμένη μορφή.

Στις 2/11, πριν πέντε μέρες, έγραφα εδώ: «Απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, έρχεται να δώσει ο Δήμος Νέας Ιωνίας Αττικής! Και δεν αρκείται στις απαντήσεις, καλεί τους δημότες του, ο ίδιος ο Δήμος, να αρνηθούν να πληρώσουν! Από αλλού, είναι η αλήθεια, περιμέναμε μια τέτοια κίνηση και από αλλού ήρθε.»

Και παρακάτω: «Ο Δήμος Νέας Ιωνίας δίνει οδηγίες στους δημότες του, βήμα-βήμα, πως θα πληρώσουν στη ΔΕΗ μόνο το ηλεκτρικό ρεύμα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ!»

Και ακόμα: «ο Δήμος Νέας Ιωνίας αναλαμβάνει ΟΛΑ τα υπόλοιπα και κυρίως τη ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ και ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ όσων δημοτών του δεν πληρώσουν. Παράλληλα ο δήμαρχος ζητάει από τους δημότες να τον εξουσιοδοτήσουν σαν εκπρόσωπό τους στη ΔΕΗ και όπου αλλού χρειαστεί.»

Απόψε στο παράρτημα έθεσα όλα αυτά στη συζήτηση με συναδέλφους της διοίκησης. Και ρώτησα τι ακριβώς έχουμε κάνει μέχρι τώρα σαν Συνδικάτο σ’ αυτό το θέμα και τι άλλο σκοπεύουμε να κάνουμε στο μέλλον. Η απάντηση που πήρα στο πρώτο ερώτημα είναι πως «συγκεντρώσαμε  αρκετούς λογαριασμούς-πρωτότυπους, όχι φωτοτυπίες- και τους κάψαμε  έξω από το υπουργείο.» Όσο αφορά το μέλλον: … «θα το δούμε, κάτι πρέπει να κάνουμε» (!!!).

Είναι γνωστό πως σε πολλές χιλιάδες σπίτια ο λογαριασμός έφτασε. Πολύς κόσμος έχει ήδη πληρώσει το χαράτσι από το φόβο (δικαιολογημένο) να μη του κόψουν το ρεύμα. Τί λέμε εμείς σ’ αυτό τον κόσμο που στέκεται στην ουρά για να πληρώσει τη ΔΕΗ; Πώς τον καλούμε και – το κυριότερο – πως τον πείθουμε να μην πληρώσει; Ποιά είναι η οργανωμένη κίνηση των ταξικών συνδικάτων μας; Πώς εκφράζεται το «συντεταγμένα» στην κίνηση άρνησης πληρωμής, όπως καλεί το ΠΑΜΕ; Τι οδηγίες δίνουμε στον κόσμο;

Η γνώμη μου είναι πως χαθήκαμε… στη μετάφραση! Οι εξελίξεις μας ξεπέρασαν. Ο χρόνος τρέχει και δεν μας περιμένει. Σε λίγο φτάνουν στα σπίτια όσων δεν ήρθαν ακόμα, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ με το χαράτσι. Τί περιμένουμε φίλοι, συνάδελφοι, συναγωνιστές, σύντροφοι; Είναι γεγονός οι «δυναμικές» κινήσεις από το Συνδικάτο οικοδόμων και το ΠΑΜΕ που επανασυνέδεσαν το ηλεκτρικό ρεύμα σε περιπτώσεις που το έκοψαν, ή το νερό σε περιπτώσεις ανέργων που δεν είχαν να το πληρώσουν. Σωστές και αναγκαίες κινήσεις, που δείχνουν προς μια κατεύθυνση: την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων! Είναι όμως κινήσεις κατόπιν εορτής.

Ο δήμος Νέας Ιωνίας έδειξε ένα δρόμο, οργανωμένο και συλλογικό. Που θα μπορούσε ίσως να πάει και πιο πέρα. Δίνει όμως συγκεκριμένες οδηγίες στους δημότες του, πως να μην πληρώσουν το χαράτσι. Το παράδειγμά του ακολουθούν κι άλλοι δήμοι. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω… να μεταδημοτεύσω!

Προλαβαίνω όμως να αναρωτηθώ:

Πώς αξιοποιείται όλη αυτή η δυναμική που ανέπτυξε το μαζικό κίνημα τον τελευταίο καιρό, με αποκορύφωμα την απεργία της 19-20 Οκτώβρη; Πώς αξιοποιούμε όλον αυτό τον κόσμο που έδειξε δυνατά σημάδια διάθεσης να αντισταθεί; Πως τον βοηθάμε στο θέμα των χαρατσιών, πως του συμπαραστεκόμαστε, όχι με τσιτάτα, μα  με πρακτικές λύσεις; Ή μήπως έχουμε την απαίτηση από όλον αυτό τον κόσμο, να συνειδητοποιήσει πρώτα την ταξική του θέση και μετά να τον βοηθήσουμε; Καλούμε τους εργάτες και εργαζόμενους να συσπειρωθούν στα σωματεία, να τα δυναμώσουν, για να γίνουν και οι ίδιοι πιο δυνατοί. Ποια διέξοδο τους δίνουν τα σωματεία μας στην άρνηση πληρωμής των χαρατσιών;

Η ανακοίνωση του Συνδικάτου για τις εκλογές γράφει σε κάποιο σημείο της: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!». Είναι πολλοί όμως αυτοί που νιώθουν μόνοι τους σήμερα. Και δεν έχουν ένα στήριγμα. Θέλουν να αντισταθούν, να αρνηθούν να πληρώσουν, να αντιταχθούν γενικότερα σε όσα κάποιοι κάνουν «για μας», χωρίς εμάς. Δεν κάνουν το επόμενο βήμα όμως. Διστάζουν είτε γιατί φοβούνται, είτε γιατί δεν πιστεύουν πια στη δύναμη που μπορούν να αποκτήσουν μέσα από τον αγώνα.

Όλους αυτούς πρέπει εμείς να τους πλησιάσουμε, να τους στηρίξουμε, να τους παρακινήσουμε. Να τους δείξουμε το δρόμο, ένα δρόμο που να μπορούμε να διαβούμε μαζί. Ένα δρόμο αγωνιστικό που θα οδηγεί σε αποτελέσματα. Να μην περιμένουμε πότε θα κάνουν από μόνοι τους αυτό το βήμα. Για να πάψουν πια να είναι μόνοι. Για να μη νιώθει κανείς πια, σ’ αυτόν τον αγώνα, μόνος!

11 σχόλια:

Dina Vitzileou είπε...

«ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!»
Ευσεβείς πόθοι..

Την ίδια μοναξιά που ένοιωθα όταν σήκωνα την μπάρα των διοδίων,
την ίδια νοιώθω και τώρα που ψάχνω να βρώ πώς δεν θα πληρώσω το χαράτσι της ΔΕΗ.
Το μόνο που με στηρίζει είναι η περηφάνεια της αντίδρασης.

ένας στρατολάτης είπε...

Πολύ σωστά Οικοδόμε, πρώτα πρέπει να θέτουμε τον πήχυ ψηλά για το ταξικό κίνημα και μετά για το λαό. Ελπίζω να υπάρχουν σύντομα κινήσεις σ'αυτή την κατεύθυνση.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Φίλε Οικοδόμε,
διάβασα το δυνατό άρθρο σου από εχθές, αλλά και σήμερα μόλις γύρισα από τη δουλειά το ξαναδιάβασα με ιδιαίτερη προσοχή. Πριν μπω στην ουσία, θέλω να πω ότι κείμενα που σε κάθε τους λέξη αποπνέουν τέτοιο σεβασμό και αλληλεγγύη προς το λαό, εμένα με κερδίζουν προκαταβολικά.

Τώρα: Το "κανένας μόνος του στην κρίση" πρέπει να είναι η πεμπτουσία της σκέψης και των ενεργειών του λαϊκού κινήματος. Όντως πάρα πολλοί άνθρωποι και για διάφορους λόγους αισθάνονται "μονάδες" απέναντι σε μια συμπαγή και συντονισμένη επίθεση απέναντι στη ζωή και την καθημερινότητά τους. Είναι τα χαράτσια, η ανεργία, η αναδουλειά, οι πετσοκομένοι μισθοί και χίλια δυο ακόμη. Ξεκινώντας από αυτό ακριβώς το γεγονός, γιατί μην κρυβόμαστε είναι γεγονός η αποθάρρυνση πολλών, θα πρέπει να οικοδομηθούν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ μαζικές επιτροπές κατοίκων στις γειτονιές και επίσης να λειτουργήσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ομάδες κοινής δράσης εργαζομένων από τα σωματεία, ούτως ώστε ο ένας να στηρίζει εμπράκτως τον άλλον και να λειτουργεί έτσι η πολυπόθητη αλληλεγγύη που θα μας χρειαστεί στη συνέχεια όσο τίποτε άλλο. Όταν υπάρχουν συλλογικά σχήματα κοινής δράσης σε κάθε χώρο, ο φόβος ψοφάει και το θάρρος γεννιέται στον καθένα γιατί νιώθει ότι δίπλα του υπάρχουν και άλλοι που δεν το βάζουν κάτω.

Αυτή η διαδικασία δεν είναι καθόλου θεωρητική, είναι ΠΟΛΥ ΠΡΑΚΤΙΚΗ αλλά δυστυχώς, δεν έχει ακόμη πάρει πραγματικά μαζική μορφή. Γιατί αν συμβεί και πάρει καθολική μορφή και έτσι πιεστούν αφόρητα (από τον κόσμο που ήδη θα έχει ΜΑΖΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ) οι δήμοι, κλπ, κλπ για να παρθούν αποφάσεις άρνησης, τότε τα πράγματα θα είναι ευνοϊκά στον αγώνα μας. Έμαθα ότι σε πολλούς δήμους συστάθηκαν επιτροπές εργαζομένων που ΘΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ με μαζικές παραστάσεις από τις δημοτικές αρχές τους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του δήμου της Ν. Ιωνίας. Απλά έχω εκφράσει τις επιφυλάξεις μου, κατά πόσον οι διάφοροι δήμαρχοι (ακόμη και συτός της Ν. Ιωνίας) θα "το τραβήξουν" ως το τέλος και δεν θα το ρίξουν σε ντρίπλες, συμβιβασμούς κλπ (το αντεύχομαι βέβαια). Όμως επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας, ανά καιρούς, και επειδή θεωρώ ότι η υπόθεση της άρνησης των χαρατσιών δεν μπορεί να αφήνεται μονάχα σε κάποιους "εκπροσώπους" που στο κάτω-κάτω δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο συνεπείς θα σταθούν, ως το τέλος, ΓΙ' ΑΥΤΟ θεωρώ ότι ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ η ενεργοποίηση του ίδιου του κόσμου όπως σου προανέφερα.

Καλή δύναμη που λες κι εσύ.
Με εκτίμηση.

stelth είπε...

ο λογαριασμός μου λήγει σε δυο μέρες κι έχω μωρό παιδί,έχω σκεφτεί να μην τον πληρώσω τη συγκεκριμένη ημερομηνία γιατί απλά δεν έχω και επειδή δεν γουστάρω!Μετά όμως τί γίνεται και αν όντως μου το κόψουν ποιος αντέχει τη γυναίκα μου!

Scorpion49 είπε...

Φίλε Οικοδόμε καλησπέρα,
Εύχομαι να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή προσέλευση-συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες του συνδικάτου των οικοδόμων, και φυσικά κάθε επιτυχία στον αγώνα του συνδικάτου.
Όσον αφορά το Χαράτσι μέσω της ΔΕΗ και την άρνηση πληρωμής του, εάν όπως αναφέρεις δεν υπάρξουν ανάλογες κινήσεις με εκείνη του Δήμου Ν. Ιωνίας, η πλειοψηφία του κόσμου θα σκεφτεί όχι μόνο τη διακοπή του ρεύματος, αλλά και το πως θα ξεμπερδέψει με τις νομικές πλέον απαιτήσεις του ελληνικού δημοσίου. Να δούμε και τις δεσμεύσεις του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
Το σύνθημα «ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!» πρέπει να γίνει λαϊκή συνείδηση, γιατί οι απειλές για μεγαλύτερη ανεργία δυναμώνουν, και ως εκ τούτου ο εφησυχασμός είναι κακός οιωνός.
Μαζική απεργία πείνας στην Πλατεία Συντάγματος χιλιάδων εργαζομένων-συνταξιούχων τους χρειάζεται, να παλουκωθούμε εκεί πέρα και να μην το κουνήσουμε μέχρι ν’ αλλάξουνε ρότα.
Εύχομαι καλό βράδυ!

Οικοδόμος είπε...

Ντίνα δεν είσαι η μόνη.
Βρίσκονται πολλοί στην ίδια θέση με σένα. Και δυστυχώς βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια θέση. Περίμενα είναι η αλήθεια, μια διαφορετική στάση, τουλάχιστον από το σωματείο μου. Οι αδυναμίες όμως μεγάλες. Για το δήμο, άσ'το καλύτερα!
Δεν θα το βάλουμε κάτω όμως.
Η περηφάνεια λες, της αντίδρασης. Συμφωνώ και προσθέτω την αξιοπρέπεια. Θα το παλέψουμε κι όπου βγεί...
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Στρατολάτη γεια σου.
Εδώ και πολύ καιρό "τρώγομαι" με το θέμα. Δεν ξέρω μέχρι πότε πρέπει να ελπίζω.
Κάποιοι λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

stelth καλησπέρα.
Σκέφτηκα πολύ τι να σου γράψω.
Δεν μου αρέσουν τα τσιτάτα και σιχαίνομαι τις θεωρητικολογίες που δεν οδηγούν σε πράξεις.
Σου συμπαραστέκομαι, αν και θα προτιμούσα η άρνησή σου να είναι απολύτως συνειδητή.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

scorpion49 καλησπέρα.
Δεν περιμένω από τα βολεμένα κρατικοδίαιτα κομματόσκυλα τύπου φωτόπουλου, συμπαράσταση στο λαό.
Όσο για τους δήμους, που κάθε μέρα σχεδόν προστίθενται κι άλλοι, δεν τους θεωρώ πανάκεια. Είναι όμως κάτι, ένα μέσο στήριξης και ενθάρυνσης όσων αρνούνται ή δεν μπορούν.
Κάτι άλλο πρέπει που λες, να γίνει στην πλατεία συντάγματος, και μάλιστα μαζικά. Θα το κάνει, ελπίζω, ο λαός, όταν επιτέλους θα κάνει κουμάντο στο σπίτι του...
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ καλησπέρα.
"πρέπει να είναι"
"θα πρέπει να οικοδομηθούν"
Συμφωνούμε σε ότι γράφεις στην πρώτη παράγραφο. Μόνο που ο χρόνος περνάει, δεν περιμένει. Και ο αντίπαλος έχει συνεχώς το πάνω χέρι, και το χρόνο με το μέρος του.
Για να γίνω πιο σαφής, δεν είναι απαισιοδοξία αυτό που εκφράζω. Πιστεύω βαθειά στη συλλογικότητα, σαν τη μόνη μορφή αγώνα με προοπτική. Δεν αμφισβητώ κάποιες κινήσεις που γίνονται. ΑΡΓΟΥΜΕ! Και η απογοήτευση έρχεται βλέποντας όλο αυτόν το λαό που βγήκε στους δρόμους, που αν και έχει, πως να το πω, διαβαθμίσεις στην ωρίμανσή του, στο βαθμό του πόσο συνειδητοποιημένος είναι να παλέψει, αλλά και να θυσιάσει πράγματα, εντούτοις αναζητά οργάνωση, στήριξη, καθοδήγηση.
Εκεί διαπιστώνω το πρόβλημα.
Και ο χρόνος περνά. Και σε λίγο τί; Πάλι τα κεφάλια μέσα, σκυμένα;

Για τους δήμους τώρα. Προστέθηκαν χτες ο δήμος Ιλίου και ο δήμος Νίκαιας, μετά από απαίτηση των κατοίκων τους. Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως κάποιος ή αρκετοί δήμαρχοι θα "αναλάβουν" την καθοδήγηση του λαού, και θα υποκαταστήσουν τους μαζικούς αγώνες. Όχι. Είναι όμως ένα βήμα σε θετική κατεύθυνση, μία κίνηση που κάνει τον δημότη να νιώθει πως έχει κάποιον συμπαραστάτη στην άρνησή του. Ειδικά οι πιο άπειροι στους αγώνες, αυτοί που φοβούνται, και δεν αντέδρασαν μια φορά στη ζωή τους, τώρα που η οικονομική ανέχεια τους σπρώχνει προς αυτή την αντίδραση, στην κίνηση των δήμων βλέπουν ένα "δικηγόρο" που θα τους υπερασπιστεί. Δεν υποτιμώ αυτούς τους ανθρώπους. Και είναι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Το ότι βγήκαν στις διαδηλώσεις και φώναξαν, είναι ένα βήμα μεγάλο γι αυτούς. Και λέω εγώ τώρα, δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να "κρυώσουν", ν' απογοητευτούν και να κλειστούν πάλι στο σπίτι.
Ούτε θα ενεργοποιηθούν από μόνοι τους.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, είναι και κάποιοι, ξέρεις, "κολλημένοι" με αξίες όπως η περηφάνεια και η αξιοπρέπεια. Και δεν μένουν στις ολιγωρίες. Και κυρίως δεν περιορίζουν το ρόλο τους στο να γκρινιάζουν και να κάνουν τους τιμητές των πάντων. Τραβούν το δρόμο της συνείδησής τους, γιατί έτσι τους έμαθαν οι πατεράδες και οι παππούδες τους. Δεν περιμένουν από τους "άλλους" να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, γιατί πολλές φορές στη ζωή τους κάηκαν από αυτή και δεν τη φοβούνται τόσο πια...

Και όπως λέει και η Ντίνα, όπως δεν περίμεναν παρέα για να σηκώσουν την μπάρα των διοδίων, έτσι και τώρα. Μέχρι εκεί που φτάσει...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Συμφωνώ φίλε οικοδόμε στον πυρήνα της σκέψης σου. Άλλωστε και στο σχόλιο που έγραψα παραπάνω, τόνισα με κεφαλαία... "ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ" όσον αφορά τις επιτροπές κατοίκων και... "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ" όσον αφορά τις δράσεις των σωματείων. Άρα συνάγεται το έχουμε "ΑΡΓΗΣΕΙ" που λες και εσύ.
Επίσης, εν σχέση με τους δήμους, έγραψα ότι όταν κάτω από την ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΙΕΣΗ του κόσμου ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ να πάρουν αποφάσεις στήριξης, αυτό θα είναι μια ευνοϊκή εξέλιξη για τον αγώνα μας με την έννοια που το βάζεις κι εσύ, δηλαδή ότι κάποιοι διστακτικοί άνθρωποι θα πάρουν έτσι θάρρος για να κάνουν την κίνηση να μην πληρώσουν το νταβατζηλίκι. ΟΜΩΣ επιμένω να μην έχω καμία εμπιστοσύνη στους δημοτικούς κοτζαμπασαίους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ιμάντες μεταβίβασης των επιλογών της κεντρικής εξουσίας. Εάν κάνει το κράτος μία ντρίμπλα θα κάνουν αυτοί πέντε σερί κολοτούμπες. Γι' αυτό επιμένω ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ στην αυτοοργάνωση και στις συλλογικές διαδικασίες του κόσμου που αποτελούν, κατ' εμέ, την μεγαλύτερη εγγύηση για την επιτυχία ενός αγώνα.
Στην τελευταία παράγραφο που γράφεις για τους δρόμους της συνείδησης, των αξιών και της αξιοπρέπειας, δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω 100%. Και ειδικά για το "κάψιμο" εξαιτίας των περήφανων επιλογών. Με την υποσημείωση ότι αυτοί που ξεστράτισαν ή ξεπούλησαν αυτούς τους δρόμους είναι ακόμα υπόλογοι...
Αντέχουμε, συνεχίζουμε...