Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

"Φάε το φαΐ σου, σαν παιδί της Αιθιοπίας θα γίνεις..."


Όταν ήμουν μικρό παιδί, τη δεκαετία του 80, άμα δεν έτρωγα όλο τα φαγητό μου με απειλούσαν ως εξής: “σαν παιδί της Αιθιοπίας θα γίνεις”. Με τα παιδιά που παίζαμε στις αλάνες, αν κάποιο παιδί ήταν πολύ αδύνατο, το κοροϊδεύαμε “σαν παιδί της Αιθιοπίας είσαι” (τόσο μας έκοβε και μας).

 Η λαϊκή αντίληψη για την πείνα στην Αφρική κρύβει πολύ φόβο, πολλά κόμπλεξ. Στα χωριά παλιότερα, αν κάποιος ήταν τετράπαχος εθεωρείτο “υγιέστατος”, λογικό βεβαίως όταν ο λαός την περίοδο της κατοχής κι όχι μόνο, πέρασε μεγάλες πείνες.

Η εικόνα των σκελετωμένων παιδιών στην Αφρική με ορούς, γάζες, μέσα σ' ένα σύννεφο από μύγες ήταν τα πρώτα ερεθίσματα που μου μπήκαν ψύλλοι στ' αυτιά: γιατί δεν έχουν να φαν;


Στην αρχή νόμιζα ότι έφταιγε ο τόπος που ζούσαν, νόμιζα ότι όλη η Αφρική ήταν έρημος Σαχάρα, δεν φύτρωνε τίποτα, νερό γιοκ. Αλλά μετά αναρωτήθηκα, αφού δεν έχουν να φαν γιατί πήγαν κι εγκαταστάθηκαν εκεί;

Τα χρόνια πέρασαν, βάλαμε λίγο μυαλό, και καταλάβαμε ότι στον κόσμο υπάρχουν πλούσιες και φτωχές χώρες. Άλλη πλάνη κι αυτή! Κάπου έβλεπα για αστέγους στις μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ, για πάμφτωχους και κυνηγημένους μαύρους στο νότο... Ε, πώς, αφού είναι πλούσια η Αμερική;

Περάσαν κι άλλα χρόνια, βάλαμε περισσότερο μυαλό και καταλάβαμε ότι, όταν λέμε πλούσια χώρα, εννοούμε χώρα που οι πλούσιοι είναι πάμπλουτοι και οι φτωχοί πάμφτωχοι.

Η Αιθιοπία ήταν ίσως το πρώτο μεγάλο παράδειγμα που σφηνώθηκε στο μυαλό μας σχετικά με το πόσο άδικος είναι ο κόσμος μας. Όποιος ψάχνει όμως να βρει τις αιτίες των πραγμάτων, προσπαθώντας να καταλάβει το “γιατί”, στο τέλος θα καταλήξει σε ένα και μόνο συμπέρασμα: ότι στον κόσμο κυριαρχεί ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που λειτουργεί μ' αυτόν τον τρόπο, να αναγκάζει δηλαδή ολόκληρους λαούς στην πείνα και το θάνατο, για να' χουν να φαν οι πλούσιοι των άλλων χωρών.

“[Η Αιθιοπία]αντιμετωπίζει ένα τεράστιο (από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως) διατροφικό πρόβλημα. Πάνω από 13 εκατομμύρια κάτοικοί της υποσιτίζονται. Παρ' όλ' αυτά η κυβέρνηση [της Αιθιοπίας] προσφέρει τουλάχιστον 7,5 εκατ. στρέμματα της πιο γόνιμης γης σε πολυεθνικές και πάμπλουτους επιχειρηματίες, ωστέ να εξάγουν τροφή για δικούς τους πληθυσμούς/πελάτες.

Λίγα χιλιόμετρα έξω απ' την πόλη Awassa της Αιθιοπίας βρίσκονται τα μεγαλύτερα θερμοκήπια στη χώρα. Εκατομμύρια ντομάτες, πιπεριές και άλλα λαχανικά μεγαλώνουν σε συνθήκες ελεγχόμενες από υπολογιστές. Ισπανοί μηχανικοί κατασκεύασαν το μεταλλικό πλέγμα, ολλανδική τεχνολογία ελαχιστοποιεί το νερό που χρειάζεται από τις δυο γεωτρήσεις και 1000 γυναίκες μαζεύουν και συσκευάζουν 50 τόνους τροφής κάθε μέρα.

 Η συγκομιδή μέσα σε 24 ώρες έχει μεταφερθεί 300 χιλιόμετρα μακρυά, στην Αντίς Αμπέμπα, και κατόπιν αεροπορικώς 1600 χιλιόμετρα πιο μακριά, στα μαγαζιά και στα εστιατόρια του Ντουμπάι, της Σαουδικής Αραβίας και αλλού στη Μέση Ανατολή.

Το αποτέλεσμα είναι τα 2500 στρέμματα γης όπου βρίσκονται τα θερμοκήπια της Awassa και που είναι εκμισθωμένα για 99 χρόνια στο σαουδάραβα δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Sheikh Mohammed al-Amoudi να το έχουν καταστήσει έναν από τους 50 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο”. (Ν. Μπογιόπουλου, “Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε, σελ. 149).

Ο σείχης Mohammed al-Amoudi, δισεκατομυριούχος
 που πλουτίζει στις πλάτες του αιθιοπικού λαού.

“[...]Όταν τα εκατομμύρια των κατοίκων της Αιθιοπίας βρέθηκαν αντιμέτωπα με το μεγάλο λιμό στα μέσα της δεκαετίας του '80, η χώρα εξακολουθούσε να τροφοδοτεί με 180.000 τόνους καφέ τις πολυεθνικές του κλάδου. Τα εύφορα εδάφη της χώρας, που θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν με σιτάρι ή καλαμπόκι για να τραφεί ο λαός, συνέχιζαν να παράγουν καφέ, που σε ποσοστό σχεδόν 100% πηγαίνει στις πολυεθνικές που καβουρντίζουν τον καφέ και τον πωλούν στα σούπερ μάρκετ του “πολιτισμένου” κόσμου.

 Τα κέρδη των πολυεθνικών είναι τόσο μεγάλα, που δεν θα δέχονταν ποτέ να μειωθεί η παραγωγή του καφέ και να αντικατασταθεί με σιτάρι για να σωθούν μερικά παιδιά. Όπως εξηγούσε το δημοσίευμα [τουΑφρικάνου δημοσιογράφου Κάμερον Ντουόντο στον independent] για ένα φλιτζάνι καφέ που στοιχίζει στη Δύση 3 ευρώ, χρειάζονται 5 γραμμάρια καβουρδισμένου καφέ. Από 1 κιλό καφέ δηλαδή, παράγονται 200 φλιτζάνια, που αποφέρουν στους πωλητές της Δύσης 600 ευρώ. [...]

Γι αυτό το φλιτζάνι καταδικάζεται στην πείνα
ένας ολόκληρος λαός.

Οι Αιθίοπες παραγωγοί πουλάνε το προϊόν τους στην πολυεθνική για 1 ευρώ το κιλό, που σημαίνει ότι εισπράττουν μόλις το 0,2% της αξίας του επεξεργασμένου καφέ. Εν ολίγοις, απ' τα 600 ευρώ, τους αναλογούν 1,2 ευρώ...” (στο ίδιο, σελ 153).

Δεν φταιν λοιπόν ούτε τα “άγονα” εδάφη, ούτε οι κακές διαπραγματεύσεις στην αγοραπωλησία, ούτε το ότι είναι “απολίτιστοι” κι “αμόρφωτοι”.

Φταίει ο αυτή η ξύλινη λέξη που δεν αρέσει σε πολλούς: ο ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Το σύστημα δηλαδή, που οι βαθύπλουτοι μιας χώρας, προκειμένου να εξακολουθήσουν να έχουν κέρδη, να μη μένει στάσιμη η περιουσία τους και καταστρέφεται, την βγάζουν έξω απ' τη χώρα τους (εξαγωγή κεφαλαίου), αγοράζουν “γην και ύδωρ”, αγοράζουν δηλαδή τις παραγωγικές δυνάμεις άλλων χωρών και κερδίζουν απ' αυτές διπλά.

Κάπως έτσι πάει να γίνει τώρα και στη χώρα μας, που βλέπουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας να πουλιούνται κοψοχρονιά στο ξένο κεφάλαιο, σαν εγγύηση για τα δάνεια που θα μας δώσουν οι τράπεζές τους.

Οι λαοί δεν πρέπει λοιπόν να επιτρέψουν εικόνες σαν κι αυτή παρακάτω στις χώρες τους. Πρέπει να τσακίσουν την εξουσία των μονοπωλίων.



6 σχόλια:

Minorakias είπε...

Σωστός οικοδόμε ("παληκάρι" που λέει και το τραγούδι), μαζί σου !

μαχαιρης είπε...

Βεβαια...Η "πρωτογενης" αυτη ενοχη του Καπιταλισμου...Δεν ειναι η μοναδικη...Δυστυχως...
Μονο στον τομεα των τροφιμων...Οπου καταστρεφονται ολοκληρες σοδειες, για να μην "πεσουν" οι διεθνεις τιμες...
Η καταναλωση γαιανθρακων και μολυσματικων πηγων ενεργειας, που επιδεινωνουν το "φαινομενο του θερμοκηπιου"
Η.."ανακατευθυνση" των καλλιεργειων..Προς την μερια των..Βιοκαυσιμων...

Και βεβαια, η..Αδιαφορια και συνενοχη των..Προνομιουχων...
ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ...!!

Scorpion49 είπε...

Καπιταλισμός = Υπερκέρδος = Αδικία = Βαρβαρότητα
Είναι γνωστή η τακτική των καπιταλιστών για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας, ή τον έλεγχο της κάθε είδους μορφής παραγωγής πλούτου, είτε αυτή αφορά το ανθρώπινο δυναμικό, είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή. Η δύναμη του χρηματικού κεφαλαίου βάζει σε κίνηση τις διαδικασίες εκείνες που δημιουργούν σύγχρονες και αποδοτικές επενδύσεις προς όφελος, σχεδόν αποκλειστικά, των ίδιων των επενδυτών. Η έννοια της ανθρωπιάς καλλιεργείται πλέον στο επίπεδο των πλούσιων κυριών (υπάρχουν φυσικά μη κερδοσκοπικά σωματεία, ή οργανώσεις που αφιλοκερδώς αγωνίζονται να σώσουν όσους είναι ανθρωπίνως δυνατόν να σώσουν) που δραστηριοποιούνται στον τομέα της φιλανθρωπίας, λες και κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν επαίτες. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις τους ευγνωμονούν, και τους κάνουν γενναίες φορολογικές εκπτώσεις αντί να τους φορολογήσουν γενναία, ώστε να φροντίσουν να δημιουργήσουν μια κοινωνία όπου ο κάθε άνθρωπος θα αισθάνεται ότι έχει σκοπό ύπαρξης, ότι έχει κάτι να προσφέρει, αλλά και να πάρει αυτά που δικαιούται από την εργασία του. Έτσι οι άνθρωποι δε θα έφταναν στο σημείο της εξαθλίωσης όπως αποτυπώνονται στις παραπάνω εικόνες (το ταξίδι του μαρτυρίου δεν έχει τελειωμό για τα παιδάκια της Μπιάφρας, αλλά και για την πλειοψηφία των ανθρώπων της Αφρικανικής Ηπείρου). Από την άλλη έχουν βρει και τους τηλε-μαραθώνιους, ως έσχατη λύση για βοήθεια προς τους αναξιοπαθούντες σε κάθε γωνιά της γης που καλούν σε βοήθεια. Μα η λύση είναι μια: θα έπρεπε να υπάρχει παγκόσμιος φορέας διαχείρισης αποθεμάτων για έκτακτες περιπτώσεις, π.χ. φυσικών καταστροφών, λιμών, κ.λπ. Τι λέω τώρα, εν έτι πλήρους κυριαρχίας του καπιταλισμού θα γίνουν αυτά;
Εκτός θέματος: ψηφίζω Ν. Μπογιόπουλο για το δυναμικό του χαρακτήρα, για τη ζωντάνια του, για την κατάρτιση του. Εύχομαι όμως να μην ακολουθήσει τα χνάρια του Παύλου Τσίμα.
Έγραψα πολλά, ζητώ συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.

Οικοδόμος είπε...

Για Minorakias:

Καλώς όρισες. Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Μαχαίρη και Scorpion49:

Πόσο δίκιο έχετε, δυστυχώς...

Καλή δύναμη!

Ανώνυμος είπε...

Σκατα στον ταφο του