«Αμφισβητώ τη μούχλα που πιάσανε οι αριστεροί κώλοι μας»...

Το Σάββατο το πρωί , ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, διαδήλωσε ενάντια στην πολιτική της μιζέριας, της πλουτοκρατίας, κ της Ε.Ε. Είναι γελοίο να γράφονται εδώ μέσα απαξιωτικά σχόλια, του τύπου, “ειρηνική, μοναχική, η χαλαρή πορεία” για το ΠΑΜΕ, όταν στο κάλεσμά του ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες συνδικάτα.

Αυτό θα πει «αριστερά»!

Ο Γκρέγκορ Γκίζι, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της «Λίνκε» (αριστερά) Γερμανίας, που είναι από τα «πρώτα βιολιά» μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ στο οπορτουνιστικό μόρφωμα του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς», για άλλη μια φορά απέδειξε το ρόλο των οπορτουνιστών στην προώθηση της αστικής πολιτικής. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τageszeitung», τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της εξαγωγής όπλων από τη Γερμανία στο PKK, τους Πεσμεργκά και το Ιράκ για να «σταματήσει η τρομοκρατία του "Ισλαμικού Κράτους"». Η «Λίνκε», υιοθετώντας όλα τα «ανθρωπιστικά προσχήματα» των ιμπεριαλιστών που χρησιμοποιούν στις επεμβάσεις τους, πλειοδοτεί παραπέρα. Απαντώντας σε ερώτηση αν «αρκούν αυτά που κάνει η Γερμανία για να σώσει τους Γιαζίντι και τους χριστιανούς στο Ιράκ από την τρομοκρατική ομάδα του "Ισλαμικού Κράτους"», το στέλεχος της «Λίνκε» απάντησε: «Θα πρέπει να συμμετέχουμε ακόμα περισσότερο στην παροχή βοήθειας. Επιπλέον το ΝΑΤΟ και η Γερμανία πρέπει να φροντίσουν ώστε οι δυνάμεις στο Ιράκ και το Κουρδιστάν να είναι σε θέση να σταματήσουν το IΚ».

Για τους πρώην συντρόφους

Τα έχουμε ξαναγράψει και ξαναπεί. Και θα λέμε και θα γράφουμε ξανά και ξανά, όπως φαίνεται, για όσο χρειαστεί. Γιατί δεν μας αφήνουν οι ίδιοι. Αν και είναι μονότονα προβλέψιμος ο  τρόπος που σήμερα επιτίθενται στο κόμμα που κάποτε τους τίμησε να τους δεχτεί ως μέλη του, τα χτυπήματά τους αποχτούν με το χρόνο «ποιοτικότερα» χαρακτηριστικά. Και όσο οι ανάγκες της άρχουσας τάξης για στηρίγματα στο πολιτικό προσωπικό που θα διαιωνίζουν την κυριαρχία της  θα αυξάνονται, τόσο θα αυξάνεται και η ένταση στις επιθέσεις των «πρώην» και τα χτυπήματά τους θα γίνονται όλο και πιο πονηρά, πιο ύπουλα και πιο βρώμικα. Λες και βάλθηκαν να ξεσκίσουν τις ίδιες τις σάρκες τους έτσι που προσπαθούν να φανούν και ―κυρίως αυτό― να γίνουν χρήσιμοι σε αυτή τη διαδικασία της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού που συντελείται στις μέρες μας.

Να, πως εννοούν οι «αριστεροί» τη «συνεργασία της Αριστεράς»...

Οι μεθοδεύσεις των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος της «Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών» (ΔΕΗ) κατά τη συγκρότηση του προεδρείου του Σωματείου

Τη Δευτέρα, κατά τη συγκρότηση του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψαν για μια ακόμα φορά το πραγματικό τους πρόσωπο.

Μανώλης Γλέζος: Κυβέρνηση με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ... «εάν μετανιώσουν»

[...] «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτοδύναμος! Αλλά και αυτοδύναμος να είναι, πάλι θα ζητήσει συμμαχίες. Δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε μόνοι μας και κυρίως δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε χωρίς τον λαό. Ο λαός θα αποφασίζει για όλα».

- Ωστόσο, παρά τις προβλέψεις σας, μπορεί να μην έχετε πλειοψηφία. Τότε τι θα γίνει;

Ο... «αντισυστημικός» κύριος Λαζόπουλος

«Όποιος δεν υμνεί το σύστημα, σημαίνει ότι πρέπει να είναι ΣΥΡΙΖΑ;» αναρωτιέται, δήθεν αφελώς, σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο Λάκης Λαζόπουλος. Σε άλλο σημείο αναφέρεται στο «παρόν σύστημα που κυβερνάει τη χώρα 35 χρόνια», εννοώντας φυσικά τους εταίρους του πάλαι ποτέ δικομματισμού και τους «δορυφόρους» τους που διαχειρίστηκαν την κυβερνητική εξουσία.

Οι κομμουνιστέμποροι του... ήθους!

Το είδος ανθεί. Η αλλεργία που προκαλεί, σε μεγαλύτερη απ' ό,τι φαίνεται μερίδα του πληθυσμού, κλείνει μύτες, στόματα, πλεμόνια. Δεν είναι εποχιακό. Μήτε αποκλειστικά ελληνικό. Ομως εδώ, στον τόπο όπου οι ποιητές αποδίδουν μυροβολιά στα σκηνώματα των δίκαιων νεκρών του λαού, το είδος αυτό των πονηρών πολιτικών ανθών πολλαπλασιάζεται ταχύτατα. Είναι οι κομμουνιστέμποροι του ήθους των εκάστοτε καιρών. Τώρα, μάλιστα, είναι και της μόδας. Οπως πάντα συμβαίνει και δη στην τεχνολογικά εξελιγμένη εποχή, όταν η συλλογική κρίση, η συλλογική μνήμη, η ταξική, ακόμα και η εθνική συνείδηση κατακερματίζονται σε πίξελ της ανάγκης. Είναι ακριβώς τότε που εμφανίζονται οι κομμουνιστέμποροι ως πρωτοπορία στην ερμηνεία κάθε κακού. Πότε με την κουκούλα και το δείκτη του μαύρου σκοταδιού. Πότε μ' έναν ρητορικόν οίστρο. Αλλοτε μ' ένα ξεθαμμένο δήθεν ντοκουμέντο που σα μελάνι της σουπιάς κρύβει τα δικά τους κρίματα. Κινούνται πότε στο συν του καλού λόγου, που όμως σκοτώνει, και κάποτε στο φανταχτερό πλην του ψέματος, που εντυπώνεται ως πυροτέχνημα.

Ιστορικά διδάγματα: Η συμμετοχή του Γαλλικού ΚΚ στην κυβέρνηση Μιτεράν

Τα μεταπολεμικά χρόνια

Ο ΓΓ του Γαλλικού ΚΚ Ζορζ Μαρσέ

Το Γαλλικό ΚΚ (ΓΚΚ) αντιμετώπισε την εκδίωξή του από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως αποτέλεσμα των ωμών παρεμβάσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό εξάλλου απέρριψε το σχέδιο Μάρσαλ, χαρακτηρίζοντάς το σχέδιο προσάρτησης στην αμερικανική επιρροή¹ και στο 12ο Συνέδριο (1950) μίλησε για υποδούλωση της Γαλλίας στις ΗΠΑ.² Στους αμερικανικούς σχεδιασμούς απέδωσε ακόμα και τις επιδιώξεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού στο Βιετνάμ!³ Ουσιαστικά, με αυτό τον αντιεπιστημονικό τρόπο αθώωνε τη γαλλική αστική τάξη για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των αποικιοκρατούμενων λαών, αποδίδοντάς τες σε προδοτικούς πολιτικούς κύκλους που υπερασπίζονταν τα αμερικανικά μονοπώλια και μετά την επιστροφή του Ντε Γκολ ('58) στη διακυβέρνησή του.

Ιστορικά Διδάγματα: Η συμμετοχή του Ιταλικού ΚΚ στην κυβέρνηση του «ιστορικού συμβιβασμού»

Οι μεταπολεμικές αναλύσεις του Ιταλικού ΚΚ

Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, ΓΓ του Ιταλικού ΚΚ «θεωρητικός» του «ιστορικού συμβιβασμού»

Το ΙΚΚ θεώρησε την εκδίωξή του από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις εθνικής ενότητας (1947) ως αποτέλεσμα της ωμής παραβίασης της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τα διεθνή μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκφραστές. Με αυτό τον τρόπο, μετάλλαξε τη μαρξιστική - λενινιστική αποτίμηση της αστικής δημοκρατίας ως καλύμματος της αστικής εξουσίας και εκμετάλλευσης που είναι περισσότερο αποτελεσματικό όσο πιο εύρυθμα λειτουργεί. Ως συνέπεια, διακήρυττε τη θέση πως μια νέα συμμετοχή του στην κυβέρνηση θα ήταν προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, υιοθετώντας ουσιαστικά τη φιλελεύθερη πρόσληψη του αστικού κοινοβουλευτισμού που τον παρουσιάζει ως πεδίο εναρμόνισης των διαφορετικών ταξικών συμφερόντων.

Οι εκτιμήσεις του ΙΚΚ, αν και ήταν συνέχεια της προηγούμενης στρατηγικής του, μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956), βρήκαν το έδαφος για να αποτελέσουν την απαρχή μιας ακόμα πιο δεξιάς οπορτουνιστικής γραμμής.

ΑντιΚΚΕ, τυφλοί ή και τα δύο;

Το χορό τον άνοιξε το left.gr (ενημερωτική ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ). Σε δημοσίευμά του στις 6 Φλεβάρη, το site αναφέρει ότι οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν σύσταση του ευρωκοινοβουλίου για την ευνοϊκή μεταχείριση των μεταναστών. Εννοείται ότι στο άρθρο γίνονται και οι γνωστοί ΣΥΡΙΖΑίικοι παραλληλισμοί όπως ότι: "Κατά" το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, η ακροδεξιά και το... ΚΚΕ".

Ο Βουδούρης με το μνημόνιο, ο Καρυπίδης με τη Χρυσή Αυγή… και η Αγλαΐα (+Εxtra bonus: η «αριστερή» φράντζα της σοσιαλδημοκρατίας)

Έτσι είναι… Όταν είσαι δύναμη διαχείρισης του συστήματος και επιδιώκεις τον κυβερνητικό θώκο, τότε οι όποιες «αρχές» σου πάνε περίπατο και όλα υποτάσσονται στην κάλπη και τα ψηφαλάκια, προκειμένου να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Αυτός είναι άλλωστε ο καιροσκοπισμός και ο τυχοδιωκτισμός. Αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τους λεγόμενους συνεργαζόμενους υποψηφίους του στις περιφερειακές εκλογές.

Η απέχθειά μου μεγαλώνει ακαριαία κάθε φορά που συναντώ έναν «Αριστερό» οπαδό της κατανόησης...

Η ψυχική ένδεια της «αριστεράς»

1.Οταν δεν έχεις αφήσει τίποτα όρθιο γύρω σου, δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι παραμένεις όρθιος. Η καθίζηση της ελληνικής κοινωνίας οφείλεται στην ψυχική ένδεια των εκπροσώπων της κυρίαρχης ιδεολογίας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις μέρες μας. Η φτηνή «επιτυχία» της «Αριστεράς» που συνεργάστηκε με την κυβέρνηση τής χάρισε μια γενναία δόση ψευδαίσθησης, που δεν άργησε να εξελιχθεί σε μιαν αποκαρδιωτική επαιτεία. Οταν οι δημοσκοπήσεις την έβαλαν στη θέση της, αποφάσισε ν' απολαύσει τη μοναξιά της. Σ' ένα χρεοκοπημένο σκηνικό, ένιωσε πως δεν είχε πολλά να κάνει και, πριν τα συνεταιράκια της επαναφέρουν επίσημα τη δουλεία στο προσκήνιο, η «Αριστερά» έκοψε λάσπη καταλαβαίνοντας πως τη χρησιμοποίησαν σαν γραφείο υποδοχής στο μαγαζί του Μαξίμου.

Έλεος με την αριστερή κλάψα και τις μικροαστικές ονειρώξεις

Έχει γεμίσει ο τόπος , από κλαψιάρηδες “πολιτικούς αναλυτές” “λογοτέχνες”, “ποιητές” της μπλογκόσφαιρας, που ενώ μαίνεται η πιο ευρεία , η πιο εκτεταμένη επίθεση του κεφαλαίου τον τελευταίο μισό αιώνα, η μόνη απάντηση που βρίσκουν πρόχειρη, είναι αναπαραγωγή ειδήσεων που καταδεικνύουν τον κανιβαλισμό του συστήματος και πέραν τούτου ουδέν. Ανούσια παράθεση καταστροφικών ειδήσεων, γαρνιρισμένες με το απαραίτητο “ψαγμένο” απόφθεγμα , πολιτικές αναλύσεις που επικαλούνται ένα κάποιο ιδεώδες δημοκρατίας, μια εναγώνια αναζήτηση της χαμένης ευαισθησίας ενός ιδανικού κράτους δικαίου.

«Kοινωνική αριστερά» και τα μυαλά στο μπλέντερ…

ΑντιΚΚΕ αθλιότητες...

«Συνάδελφοι του ΚΚΕ, η κομμουνιστική υπόθεση δεν υπηρετείται με την επίκληση του οράματος του σταλινικού γραφειοκρατισμού. Μπορεί να θεωρείτε ότι υπηρετεί τον κομμουνισμό, μπορεί να θεωρείτε ότι εσείς έχετε δίκιο. Ομως, έχετε επιλέξει να είστε αντιπολίτευση στην κοινωνική αριστερά και γι' αυτό θα κριθείτε.

(Γιατί το ΚΚΕ πηγαίνει στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ και όχι του ΣΥΡΙΖΑ;) - Οι απορίες του Παπαδημούλη και της «ΑΥΓΗΣ»…

Αναρωτιέται ο Παπαδημούλης, μέσω τιτιβισμάτων, γιατί το ΚΚΕ πηγαίνει στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, προσθέτοντας ότι το ίδιο έκανε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος προφανής... Να εμφανίσει το ΚΚΕ ότι είχε και έχει επιλέξει να κάνει κριτική κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στα κυβερνητικά κόμματα. Άλλωστε στο ίδιο πνεύμα ήταν και αντίστοιχο σημερινό σχόλιο της «ΑΥΓΗΣ».

Βεβαίως, ο Παπαδημούλης και η «ΑΥΓΗ» ξέρουν πολύ καλά το λόγο γιατί το ΚΚΕ δεν στέλνει εκπρόσωπο στα συνέδρια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Όχι τώρα, αλλά εδώ και 20 χρόνια. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο είναι κόμμα οπορτουνιστικό, αλλά και γιατί η πλειοψηφία των στελεχών του έφυγε από το ΚΚΕ, αφού πρώτα πάλεψε λυσσαλέα να το διαλύσει, προδίδοντας τις αξίες και την υπόθεση του σοσιαλισμού και συνθηκολογώντας με το καπιταλιστικό σύστημα.

Έφυγε από τη ζωή ο Παναγιώτης Βήχος

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο συναγωνιστής  Παναγιώτης Βήχος. Τους τελευταίους μήνες έδινε μεγάλη μάχη για να νικήσει τον καρκίνο, όμως δεν τα κατάφερε. Ένας αγωνιστής της αριστεράς με συμμετοχή –μέχρι το τέλος της ζωής του- στους κοινωνικούς αγώνες, που πρόσφερε  και ένα σημαντικό  ιστορικό-ιδεολογικό έργο, μέσα από την ιστοσελίδα του «Πολιτικό Καφενείο».

Για τη συμμετοχή ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις - Η περίπτωση του ΚΚ Χιλής (Α' Μέρος)

Το κείμενο που ακολουθεί έχει βασιστεί στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ τ.5/2013 με τίτλο «Το ΚΚ Χιλής στην κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας. Διδάγματα για το σήμερα»

11-9-1973. Χιλή, από το πραξικόπημα του Πινοσέτ

Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως διεκδικητή του βασικού ρόλου στη συγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού πόλου εναλλαγής στην αστική διακυβέρνηση και η προβολή του στόχου της «κυβέρνησης της αριστεράς», όπως αποτυπώθηκε και στο ιδρυτικό του συνέδριο και η δεδηλωμένη άρνηση του ΚΚΕ να συμμετάσχει ή να τη στηρίξει, ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα τη συζήτηση για τη στάση των ΚΚ απέναντι σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού που αυτοχαρακτηρίζονται ως «αριστερές», «αντιιμπεριαλιστικές», «αντιμονοπωλιακές».

Ο Λαυρέντης και οι «μαλάκες»

Δεν πέρασαν πολλές μέρες απ’ όταν ο λαλίστατος Λαυρέντης, τραγούδησε για τους νεόνυμφους, γόνους εφοπλιστικών οικογενειών, «ανάμεσα σε φρέσκους αστακούς και αχνιστές αστακομακαρονάδες», στον επονομαζόμενο «γάμο της χρονιάς». Ο Λαυρέντης που όταν ανοίγει το στόμα του για να μιλήσει  και όχι για να τραγουδήσει, δεν μπορεί, ακόμα και αν δεν έχεις τη διάθεση, θα σε κάνει ν’ ασχοληθείς μαζί του. Ίσως βέβαια σε αυτό να βρίσκεται και ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του.

Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών

Από την κατακλείδα αναγνώστη στην «Εφ.Συν.», χθες: «Δεν θα ξαναπάω να δω τον Σαββόπουλο. Τον γλυκανάλατο, αστό, μουσικό των μεγαλοεπιχειρηματιών». Σπάραγμα από επιστολή αναγνώστριας (11/7/2013): «Ηταν αφοπλιστική η επιμονή της οικογένειας και έτσι δέχτηκα την πρόσκληση», δήλωσε ο αγαπητός Μαχαιρίτσας. Και το σχόλιό της: «Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν αφοπλιστική μάλλον η αμοιβή για να δώσει το μουσικό στίγμα του σ” αυτό το πάρτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας». 

Αριστε-ρούληδες

"Αριστερά". Ό,τι περιγράφεται παρακάτω αυτοαποκαλείται «Αριστερά». Αλλά ποιοι είμαστε εμείς, και μάλιστα στη χώρα τού «είσαι ό,τι δηλώσεις», που θα αφαιρέσουμε από οποιονδήποτε, ακόμα κι από τον οπορτουνισμό, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού;...