Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Χαλυβουργούς τους λέγανε και δώσανε γροθιά στο μαχαίρι



Ήταν φθινόπωρο του 2011. «Χαλυβουργία Ελλάδος» στον Ασπρόπύργο. Μέσα στην εντατικοποίηση της παραγωγής που οφειλόταν στις συσσωρευμένες παραγγελίες και την αύξηση των εξαγωγών, η εργοδοσία επικαλούμενη την «κρίση», στέλνει τελεσίγραφο στους εργάτες απαιτώντας  να  αποδεχτούν  πέντε ώρες δουλειάς τη μέρα και αντίστοιχα μείωση στους μισθούς τους. Τους εκβιάζει πως αν δεν συμφωνήσουν  θα απολύσει 180 άτομα και τους δίνει προθεσμία λίγες μέρες μέχρι να απαντήσουν. Μια μέρα πριν τη λήξη της προθεσμίας απολύει αιφνιδιαστικά 18 εργάτες.

Οι χαλυβουργοί ενωμένοι και συσπειρωμένοι στο σωματείο τους σβήνουν τις μηχανές του εργοστασίου. Συμμετέχοντας μαζικά στη συνέλευση αποφασίζουν να απαντήσουν στις απειλές και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας με απεργία διαρκείας. Το ημερολόγιο γράφει 31 Οκτώβρη 2011. Από τη μέρα αυτή αρχίζει να γράφεται μια από τις πιο ένδοξες σελίδες στην ιστορία του ταξικού εργατικού κινήματος της χώρας μας.

Εναντίον των απεργών χαλυβουργών επιστρατεύτηκε κάθε μέσο που είχαν στη διάθεσή τους η εργοδοσία και το σύστημα. Η απειλή της πείνας και της ανεργίας, οι «αγανακτισμένοι» απεργοσπάστες, τα αστικά ΜΜΕ που με λύσσα συκοφαντούσαν χυδαία τον αγώνα τους, η κρατική καταστολή, τα ΜΑΤ.

Ο ηρωικός απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών του Ασπροπύργου κράτησε 272 μέρες. Συσπείρωσε τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού σε ένα πρωτοφανές δίχτυ ταξικής αλληλεγγύης, δέχτηκε μηνύματα συμπαράστασης από  πολλά διαφορετικά σημεία του πλανήτη, υμνήθηκε από την τέχνη, ενέπνευσε κινητοποιήσεις σε μια σειρά από εργοστάσια, βιοτεχνίες και υπηρεσίες. Η μεγάλη απεργία των χαλυβουργών έδειξε για μια ακόμα φορά πως χαμένος αγώνας είναι μόνο αυτός που ποτέ δεν δόθηκε.

Οι εργάτες χαλυβουργοί έγιναν συνώνυμο της πρωτοπορίας της ταξικής συνείδησης, του αγωνιστικού πάθους, της δύναμης, της αισιοδοξίας, της αξιοπρέπειας, της ταξικής περηφάνιας.  Οι εννιά μήνες του ηρωικού  αγώνα τους «κυοφόρησαν» πείρα και συμπεράσματα για τους ίδιους και ολόκληρη την εργατική τάξη.

Πέμπτη 31 Οκτώβρη 2013.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

΄Ηταν ήρωες. Δεν το αμφισβητεί κανείς. Γι' αυτό τους τσάκισαν(;) με κάθε μέσο. Πιστεύω όμως ότι στο απώτερο μέλλον ο τιτάνιος αγώνας τους θα δικαιωθεί και θα δώσει καρπούς.

Σοφία