Άραγε δια της πειθούς θα ημπορέσωμεν ημείς αι Εργατικαί Τάξεις να κάμψωμεν την πλουτοκρατίαν; Αλλά αυτό το εδοκιμάσαμεν τώρα τόσα έτη θέσαντες εις εφαρμογήν το κοινοβουλευτικόν σύστημα. Όλη η κοινοβουλευτική ιστορία αποδεικνύει ότι το μέσον της πειθούς απέβη μάταιον.
Να καταφύγωμεν άραγε εις ικεσίας και ταπεινάς αιτήσεις; Αλλά δεν υπάρχει πλέον εις την ανθρωπίνην γλώσσαν παρακλητική και ικετευτική φράσις την οποίαν μετεχειρίσθημεν. Εξηντλήθη και αυτό το μέσον. Να μην απατώμεθα, παρακαλώ, πλέον. Έχομεν μεταχειρισθή όλα τα μέσα, αιτήσεις, διαδηλώσεις, ικεσίας. Όλαι μας αι αιτήσεις απερρίφθησαν. Όλαι μας αι διαδηλώσεις προεκάλεσαν πίεσιν και ύβριν. Όλαι μας αι ικεσίαι επεριφρονήθησαν.
Είνε μάταιον λοιπόν κατόπιν όλων τούτων να ελπίζωμεν συμφιλίωσιν με την πλουτοκρατίαν. Δεν υπάρχει ούτε έν ίχνοςελπίδος. Εάν επιθυμούμεν να ζήσωμεν ελεύθεροι - εάν επιθυμούμεν να διατηρήσωμεν απαραβίαστα τα δικαιώματα δια τα οποία έχομεν επί γενεάς ολοκλήρους αγωνισθεί υποβαλλόμενοι εις τρομακτικάς θυσίας αίματος και χρήματος και οικογενειακής γαλήνης εάν δεν συσπεύσωμεν να εγκαταλείψωμεν ανάνδρως τον ευγενή αγώνα τον οποίον από γενεών διεξάγομεν και τον οποίον έχομεν ομόσει να μη εγκαταλείψωμεν μέχρις ού κατορθωθεί ο ένδοξος σκοπός του - πρέπει να αποτινάξωμεν τον ζυγόν της πλουτοκρατίας δι' επιθέσεως.
Δεν μάς έμεινε άλλη διέξοδος ειμή ο κατά της πλουτοκρατίας πόλεμος.
Εις τας μάχας δεν νικούν μόνον οι ισχυροί. Νικούν επίσης οι άγρυπνοι, οι αποφασιστικοί, οι γενναίοι. Υποχώρησις δεν υπάρχει, ειμή υποχώρησις προς τη υποδούλωσιν.
Ειρήνη, λέγουν, έγεινεν ειρήνη. Ειρήνη μολαταύτα δεν υπάρχει. Τι καθήμεθα; Τόσον πολύ αγαπώμεν την ζωήν μας, τόσην πολλήν γλυκύτητα έχει η ειρήνη, ώστε να την εξαγοράσωμεν διά αλύσεων και δουλείας;
Δεν ηξεύρω τι σκοπεύουν να πράξουν άλλοι εργάται. Όσον αφορά εμέ, εγώ λέγω, ή ελευθερίαν ή θάνατον - ή ζωήν ανθρωπίνη ή εξόντωσιν.
* Σχόλιο γραμμένο προφανώς από τον Πλάτωνα Δρακούλη και δημοσιευμένο στο τεύχος του περιοδικού του ιδίου "Έρευνα" το 1913, σελ. 15-16. Διατηρείται η ορθογραφία του συγγραφέα.
6 σχόλια:
Ποση αληθεια...Σε λιγες γραμμες...!!
Συνειδηση της τρομαχτικης, διαρκους συγκρουσης...
Που ποτε δεν μπορει,απο τη φυση της να μεταβληθει σε "συνεργασια και αλληλοκατανοηση"
Μια και...
Οπως λεει και η φιλη μας ΒΒ...
Ακριβως απο την συγκρουση..Και την εκμεταλλευση της υπεραξιας της εργατικης δυναμης...
Προκυπτει το κερδος των Πλουτοκρατων...!!
Μιας και είσαι χτίστης, αλλά και γκρεμιστής, ευαίσθητος και σύντροφος, λαϊκός και ροκάς, πάρε ένα ποίημα μαζί και ένα τραγούδι που ταιριάζουν στην κατάσταση που διάγουμε:
Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο χτίστης,
ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.
Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,
πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης
και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.
Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,
και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,
παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.
Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια
ξανάρχεται. Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω τη ασκήμια.
Είμ' ένα ανήμπορο παιδι που σκλαβωμένο το 'χει
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι δεν του αποκρίνεται κανείς,
και πάει κι όλο προσμένει
το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει
Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι όταν κρατήσω,
και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.
Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι
και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,
και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω,
και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε γκρικάω,
βγαίνει από μέσα μου μια προσταγή: Γκρεμίστε!
Κωστής Παλαμάς - Ο γκρεμιστής
http://youtu.be/ZrCw8po7JKo
Ο μαυριδερός μουσάτος κύριος γελάει χαιρέκακα μέσα από τον τάφο του στο Highgate Cemetery του Λονδίνου:
-"Μάγκες, εγώ σας τα'λεγα!"
Τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη Μαχαίρη.
Ο αναρχικός Δρακούλης πριν εκατό χρόνια δεν μάσησε τα λόγια του.
Καλή δύναμη!
Καλώς όρισες spiral architect.
Ευχαριστώ πολύ για τα "καλούδια" σου.
Άγγιξες χορδή και με το ποίημα και με το μουσικό κομμάτι, ιδίως αυτό!
"Back in black", αγαπημένο άλμπουμ.
Όσο για τον παππού Κάρολο, έχει κάθε δικαίωμα να νόιώθει δικαιωμένος. Και θα δικαιώνεται πάντα όσο υπάρχει καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο!
Καλή δύναμη!
Τεχνηέντως, και σκοπίμως όλα τα προηγούμενα χρόνια, ειδικά επί βασιλείας Ανδρέα Παπανδρέου, ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος απαξιώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε σταδιακά να μην είναι σε θέση να σταθεί στα πόδια του, με αποτέλεσμα σήμερα, εκτός μιας αταλάντευτης παράταξης, να αγκομαχεί και να μην είναι σε θέση να σταθεί προ των ευθυνών του για την αναχαίτιση της λαίλαπας των αντιλαϊκών μέτρων. Κάποιοι φωνάζαμε, ότι όταν θα έλθει η κακιά ώρα και κάνουν γιουρούσι θα βρεθούμε ξεβράκωτοι στ’ αγγούρια, και τότε αντίο αγνή παρθένα κατώτερη σύνταξη, ημερομίσθιο, συλλογικές συμβάσεις και γενικότερα αντίο εργασιακά δικαιώματα. Οι τότε υπερασπιστές των γαλαζοπράσινων πολιτικών, τώρα θίγονται και θυμήθηκαν να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης, μα δύσκολα πείθουν. Στον ΟΤΕ κατέκτησαν λένε την εργασιακή ειρήνη για τα επόμενα τρία χρόνια με μεγάλες φυσικά παραχωρήσεις προς το Γερμανό εργοδότη. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, αν και κρατώ πολύ μικρό καλάθι… Το λαϊκό γιουρούσι πότε θα γίνει; (όταν σταματήσουν να μας κάνουνε τη δόση μας;)
Φίλε Scorpion49.
Συνδικαλισμός. Άλλη μια ένοια ξεσκισμένη και τσαλακωμένη από τους σοσιαλΗστές. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Δεν πέρασαν δα και πολλά χρόνια. Αντικατέστησαν τους εγκάθετους της ΝΔ, Μακρήδες και Λυκιαρδόπουλους, συνδικαλιστές """δημοκρατικά""" εκλεγμένοι. Ξεχάσαμε το πραξικόπημα Ραυτόπουλου στη ΓΣΕΕ, επί ΠΑΣΟΚ πάντα, όταν δεν τους έβγαιναν τα κουκιά της αυτοδυναμίας; Ή μήπως ξεχάσαμε τους Κολλάδες και τα δημόσια ξεβρακώματα αντίπαλών τους συνδικαλιστών; Ή μήπως ξεχάσαμε το χαρτί από την κλαδική για διορισμό στο δημόσιο; Εισέβαλαν ύπουλα στην κοινωνία σαν τον καρκίνο που σε σκάβει μέσα σου και το καταλαβαίνεις όταν πια είναι αργά.
[Και τόσα χρόνια αποδομούσαν τα πάντα, αγώνες του λαού (ο αγώνας τώρα ...δικαιώνεται), συνθήματα, ιδέες, και τώρα κατακτήσεις και δικαιώματα. Ξεπούλησαν τη χώρα. Τι από όλα αυτά θα έκανε η ΝΔ και δε θα είχε γυρίσει το σύμπαν ανάποδα; Ο κόσμος δεν αντιδρά. Έκαναν καλά τη δουλειά τους και σε αυτό.]
Και το καρκίνωμα ξεπέρασε σε μέγεθοε και τον ...Πάγκαλο, μας πνίγει. Ακούω από πολλά στόματα να νοσταλγούν την επταετία. Αν είναι δυνατόν!!! Εκεί κατρακυλήσαμε σαν κοινωνία.
Μα επιτέλους όλος αύτός ο εφιάλτης πρέπει να σταματήσει. Να ξυπνήσουμε!!!
Καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου