Η γυναίκα από τη Φούρκα

Ήτανε και μια γυναίκα στη Φούρκα που περίμενε τους στρατιώτες να 'ρθούνε. Ο άντρας της κάπου θα κλείστηκε σε καμιά πολιτεία που πήγαιναν την άνοιξη και δουλεύανε χτίστες. Οι άλλοι γυρίσανε το χινόπωρο, εκείνος δε φάνηκε. Κάποιος είπε κάποτε στη γυναίκα πως τον πήρανε στρατιώτη.

Αυτή δεν ήξερε τι μπορούσε να κάνει έτσι μονάχη που απόμεινε. Δεν είχε γελάδα, κατσίκια, τίποτα δεν είχε, αυτόν τον άντρα μονάχα και πήγαινε με τους άλλους την άνοιξη και δουλεύανε χτίστες και κονομούσανε το καλαμπόκι για το χειμώνα. Πήρε τώρα και γύριζε τα χωριά, πούλησε στην αρχή τα μπακίρια, άλλαξε κατόπι τα στρωσίδια με τίποτε καλαμπόκι, όσο που το σπίτι της απόμεινε με τέσσερις τοίχους. Κάποτε αν εύρισκε καμιά μέρα δούλευε στα ξένα χωράφια και της δίνανε λίγο ψωμάκι.

Για το Δημήτρη Χατζή

Το 2013 θα μπορούσε να είχε ονομασθεί Έτος Δημήτρη Χατζή, αφού φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του( Νοέμβριος 1913). Δεν ονομάστηκε. Για ποιο λόγο; Μετέωρο το ερώτημα.
 Αφιερώματα έγιναν κυρίως στην πόλη που τον γέννησε, τα Γιάννενα.

Το ιστολόγιο επέλεξε να αποχαιρετήσει τη χρονιά που τελειώνει με ένα διήγημα που έγραψε ο άλλος εξαίρετος ηπειρώτης συγγραφέας, ο Χριστόφορος Μηλιώνης , στη μνήμη του. Το διήγημα γράφτηκε μία μέρα μετά το θάνατό του(20 Ιουλίου 1981) και δημοσιεύτηκε στο αφιέρωμα του περιοδικού Αντί στο Δημήτρη Χατζή την Παρασκευή 31 Ιουλίου 1981.