Η φαλτσέτα και η τραγουδίστρια

στη μνήμη της Πόλυς Πάνου

Τα καλοκαίρια πριν την έναρξη της Πέμπτης και της Έκτης Δημοτικού, η μάνα μου για να μπορεί να με κουμαντάρει την εποχή που ήμουν κομματάκι ζωηρό και ανήσυχο παιδί όπως μολογούσαν οι γείτονες μπροστά της – γιατί πίσω της «σατανά» με ανεβάζανε, «διαβολόπαιδο» με κατεβάζανε – και, επειδή είχε κι ένα μωρό στην αγκαλιά, έναν πιο μικρό από μένα να τον σέρνει από το χέρι κι έναν άντρα ανεπρόκοπο καθώς έλεγε τον πατέρα μας, είχε παρακαλέσει έναν γείτονα καφετζή - τον κυρ Παντελή της Τασούλας - να με απασχολεί στο καφενείο που διατηρούσε στο κέντρο της πόλης.

Άνθρωπε που ’φτασες ψηλά

Άνθρωπε που ’φτασες ψηλά

και ζεις μέσα στα πλούτη

κοίτα και λίγο χαμηλά

μες στη ζωή ετούτη

Καλό ταξίδι κυρία Πάνου…

Πενθεί σήμερα το λαϊκό μας τραγούδι. Η  Πόλυ Πάνου, η μεγάλη κυρία του, κίνησε για το στερνό πιο μακρινό ταξίδι της. Μαζί πενθούμε κι εμείς που μεγαλώσαμε με τα τραγούδια της. Όσοι την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε μέσα από  τα  μαύρα δισκάκια και τις κασσέτες του παλιού μαγνητοφώνου.