Αποκαλυπτικά
της σύνθετης ιδεολογικοπολιτικής πάλης που απαιτεί η απόκρουση της αντιλαϊκής
επίθεσης είναι τα διάφορα «φρούτα» που εμφανίζονται κατά καιρούς, με την
ταμπέλα μάλιστα της «εναλλακτικής» πρότασης, δύναμης κ.τ.λ. Είναι
χαρακτηριστική η δράση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ) που έχει εμφανιστεί
τα τελευταία χρόνια υιοθετώντας μια ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένη «αντιμνημονιακή»
φρασεολογία. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε για την τελευταία πανεργατική απεργία,
ο συνδικαλιστικός τομέας του ΕΠΑΜ μιλά για την «ανυποληψία των ηγεσιών του
συνδικαλιστικού κινήματος», που κάνουν απεργίες «"ντουφεκιές" στον
αέρα», υπονομεύουν «κάθε προσπάθεια συντονισμού της συνδικαλιστικής δράσης απ'
τα κάτω υπηρετώντας την πολιτική του "ευρωπαϊσμού" και του
"κοινωνικού εταιρισμού". Καλλιέργησαν τη λογική της ανάθεσης στο
συνδικαλιστή να "λύνει" τα προβλήματά της, αντί για μας χωρίς εμάς!
Πολιτική που οδήγησε μία τουλάχιστον γενιά εργαζομένων στον "καναπέ"
της αδράνειας και δυο γενιές συνδικαλιστών στον παραγοντισμό που έθρεψε τη
συνδικαλιστική γραφειοκρατία».
