Ό,τι πεις εσύ αφεντικό (Με αφορμή την «παράσταση Σάββα Ξηρού»)

Για κάποιους ελευθερία της έκφρασης  είναι να μπορούν να σταθούν στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος και να φωνάξουν «Τσίπρα, άντε γ…!». Για άλλους να επιλέγουν από ποιο κανάλι μεγαλοεργολάβου, βιομήχανου ή εφοπλιστή, θα ενημερωθούν. Άλλοι θεωρούν ελευθερία να επιλέγουν από ποια αλυσίδα σουπερμάρκετ θα ψωνίσουν, ή από ποιο βενζινάδικο θα προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ για κάποιους άλλους η ελευθερία της έκφρασης αναδείχνεται όταν παντρεύονται τα ομόφυλα ζευγάρια.

Το τι σημαίνει ελευθερία της έκφρασης στον καπιταλισμό (ίσως ακούγεται κάπως «ξύλινο», αλλά αυτή είναι η ονομασία του συστήματος που μας φιλοξενεί) παρερμηνεύεται, κατά κανόνα και ανεξαρτήτως προθέσεων. Είναι γεγονός ότι σου παρέχεται… απλόχερα ελευθερία, φτάνει να μην εναντιωθείς τόσο που θα κινδυνεύσει η ανώτατη εξουσία του.

Είσαι ελεύθερος να εκλέγεις στη βουλή τους πολιτικούς αντιπροσώπους σου, όπως είσαι ελεύθερος να εκλέξεις άλλους, αν  αυτοί που ψήφισες την προηγούμενη φορά σε εξαπάτησαν. Είσαι ελεύθερος να απεργήσεις, απλήρωτος και υπό την απειλή απόλυσης, όπως είσαι ελεύθερος να επιλέξεις πόσο ελαστική θα είναι η μορφή απασχόλησής σου. Είσαι ελεύθερος να φαντασιώνεσαι νηστικός ότι θα πιάσεις την καλή, όπως έχεις (…είχες) και την ελευθερία να παρακολουθήσεις στο Εθνικό Θέατρο παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Σάββα Ξηρού.

Γι’ αυτά και για άλλα πολλά είσαι ελεύθερος ως πολίτης της ελεύθερης δημοκρατίας που λέγεται Ελλάδα, στην οποία ο πρέσβης των ΗΠΑ έχει την ελευθερία να κατεβάζει από το Εθνικό Θέατρο την παράσταση τη βασισμένη σε κείμενα του Σάββα Ξηρού και η ελληνική κυβέρνηση είναι ελεύθερη να το βουλώσει (αν δεν τον ευχαρίστησε ακόμα…) στα πλαίσια της ελευθερίας και της ισοτιμίας που διέπει τις σχέσεις  των φίλων και συμμάχων.

Με λίγα λόγια, στον καπιταλισμό (είπαμε, ακούγεται «ξύλινο» αλλά έτσι το λένε) είσαι ελεύθερος να αποδεχτείς ότι δεν θα έχεις πια δικαιώματα, παρά μόνο  «ελευθερίες»· είτε μασάς αριστερό κουτόχορτο,  είτε όχι.

Παρασκευή 29 Γενάρη 2016.