Υπάρχει μια χώρα...

...μικρή σε έκταση και πληθυσμό. Στους δρόμους της περπατούν άνθρωποι γελαστοί και αισιόδοξοι. Στο άκουσμα μιας νότας είναι έτοιμοι ν’ αρχίσουν να χορεύουν. Δεν έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς, στεγαστικά ή  άλλα δάνεια, δεν ξέρουν τι θα πει «πιστωτική». Είναι μορφωμένοι, έχουν δουλειά και είναι υγιείς, χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν οι ίδιοι. Φροντίζει το κράτος γι’ αυτά.

Εξάγει πολιτισμό και επιστήμονες. Έχει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο. Εντελώς δωρεάν για τους πολίτες και τους επισκέπτες της.  Δείχνει την αλληλεγγύη της σε άλλους λαούς, στέλνοντας γιατρούς και υγειονομικό υλικό από το υστέρημά της. Στην επικράτειά της ζουν άνθρωποι αξιοπρεπείς και περήφανοι.

Δεν ήταν  πάντα έτσι. Η χώρα αυτή ήταν κάποτε το μπουρδέλο του μεγάλου, βαθύπλουτου, πανίσχυρου γείτονά της. Για πολλά χρόνια. Μέχρι που ο λαός της αποφάσισε αυτό να το αλλάξει. Μόνος, με τις δικές του δυνάμεις. Κάτω από την καθοδήγηση ενός ηγέτη που δεν έταξε σωτηρία στην «πατρίδα», αλλά έδειξε τον δρόμο στο λαό του για να απελευθερωθεί.  Και τράβηξε πρώτος μπροστά. Ένας λαός που όρισε σαν ρεαλιστικό στόχο του την επιδίωξη του ακατόρθωτου. Και τα κατάφερε.