Το κόκκινο ταιριάζει στη Σαπφώ

Σαπφώ Νοταρά. Ποτέ πρωταγωνίστρια. Μοναχική, περήφανη και παρεξηγημένη. Η μορφή-καρικατούρα του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, με την αλλόκοτη φωνή κι ένα σαρκασμό που έκοβε σα γυαλί.
Έπαιζε πάντα το ρόλο μιας υπηρέτριας ή μιας σπιτονοικοκυράς, έναν δεύτερο ρόλο, και έβγαζε πολύ γέλιο, κι ακόμα βγάζει, αν και η ίδια ήταν λυπημένη. Ελάχιστες, μάλλον σπάνιες, οι σκηνές που γελά. Πίσω από κάθε μορφή στο πανί ή στη σκηνή κρύβεται μια ψυχή. Έτσι συνέβαινε πάντα. Και πάντα θα συμβαίνει ο θεατής να το παραβλέπει.

Η Σαπφώ ήταν μια γυναίκα που δεν συμφώνησε ποτέ με την εποχή της, επέλεξε το φόντο της κι έζησε στο περιθώριο της ζωής. Όσο κι αν για τους πολλούς σήμερα αυτό «δεν υπάρχει», ήταν επιλογή της να κρατάει πάντα για τον εαυτό της τον δεύτερο, τον τρίτο ρόλο. Όπως άλλωστε συνέβαινε και στη σκηνή ή μπροστά στην κάμερα. Το δικό της μερτικό από αυτό που γινόταν γύρω της, ήθελε να είναι τόσο όσο για να επιζεί...........Διαβάστε το ολόκληρο στην ΚΑΤΙΟΥΣΑ (κλικ!)