«Εξαφανίζοντας» χιλιάδες διαδηλωτές

To περασμένο Σάββατο, στο κέντρο της Αθήνας, έγινε ένα από τα πιο μεγάλα εργατικά συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων. Το συνδιοργάνωσαν πάνω από 1.000 συνδικάτα και μαζικοί φορείς, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα που απηύθυνε το ΠΑΜΕ. Χιλιάδες διαδηλωτές από όλη τη χώρα και από την Αθήνα, κατέκλυσαν τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, και από 9 ξεχωριστές συγκεντρώσεις, για αρκετή ώρα, πορεύονταν προς το Σύνταγμα, όπου και παρέμειναν μέχρι τις 3 μετά το μεσημέρι.

Πώς είδαν τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, τη μεγάλη αυτή λαϊκή κινητοποίηση; Η συντριπτική τους πλειοψηφία απλά «δεν την είδε»! Με ελάχιστες, τυπικές λέξεις ο χτεσινός Τύπος ξεμπέρδεψε με το πανελλαδικό συλλαλητήριο. Το ίδιο και τα δελτία ειδήσεων το Σάββατο, από τα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια της τηλεόρασης. Δε βρήκαν παρά μερικά μόλις δευτερόλεπτα. Και ας είχαν στείλει στο χώρο κάμερες και δημοσιογράφους που κάλυπταν το γεγονός. Η συνειδητή αποσιώπηση αφορά όχι μόνο τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και αυτά του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε, βεβαίως, προηγηθεί - τόσο από δυνάμεις της συγκυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ - μια συστηματική προσπάθεια συκοφάντησης και διαστρέβλωσης του συλλαλητηρίου όλο το προηγούμενο διάστημα. Επιχείρησαν να το παρουσιάσουν ως ένα «κομματικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ», ως «αχρείαστη παρέλαση» και «επαναστατική γυμναστική».
Η στάση όλων των αστικών μέσων ενημέρωσης, ανεξαρτήτως απόχρωσης «δεξιάς» ή «αριστερής», δεν εκπλήσσει. Το ταξικό κριτήριο του κεφαλαίου είναι αλάνθαστο και η στάση του είναι πάντα ενιαία κατά των εργαζομένων. Ανάλογα με την περίοδο και την περίσταση, αποσιωπούν γεγονότα, διαστρεβλώνουν θέσεις και απόψεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, «κόβουν και ράβουν» την επικαιρότητα και τις ειδήσεις στα μέτρα τους. Στο μέτρο των ταξικών συμφερόντων που υπηρετούν.
Η στάση των μέσων ενημέρωσης, ειδικά την περίοδο αυτή, υπηρετεί ταυτόχρονα και την επιδίωξη των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ), να βάλουν το λαό στη γωνία, να περιορίσουν τη δράση του λαϊκού και εργατικού παράγοντα. Θέλουν το λαό στην μπάντα, θεατή των πολιτικών εξελίξεων, απλά ως ψηφοφόρο να συναινεί στα ψίχουλα που και οι δύο τού προτείνουν, για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση του.
Για να συνεχίσουν απρόσκοπτα να στήνουν το πολιτικό τους παιχνίδι, της εναλλαγής στη διακυβέρνηση, χωρίς να τίθεται υπό αμφισβήτηση και κίνδυνο ο αντιλαϊκός δρόμος του κεφαλαίου και της ΕΕ που και οι δύο ακολουθούν.
Και είναι φυσικό, τέτοιες κινητοποιήσεις να τους χαλάνε τη σούπα.
Μπορούμε, μάλιστα, χωρίς ρίσκο να προβλέψουμε ότι όσο θα οξύνεται η αντιπαράθεση για τους κυβερνητικούς θώκους από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, όσο η διαμάχη τους για το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της όποιας ανάκαμψης αναμένουν, θα παίρνει πιο έντονα, ακόμα και ακραία, χαρακτηριστικά, τόσο πιο κραυγαλέα θα γίνεται η αποσιώπηση των λαϊκών αγώνων και των κινητοποιήσεων εργαζομένων, επαγγελματοβιοτεχνών, αγροτών, γυναικών και νεολαίας.
Η αλήθεια όμως θα φτάσει. Οι δεκάδες χιλιάδες λαού, απ' όλη την Ελλάδα, απ' όλους τους κλάδους, απ' όλες τις ηλικίες, που διαδήλωσαν το Σάββατο για μια καλύτερη ζωή που τους αξίζει και τους την κλέβουν, έδωσαν την απάντησή τους και δείχνουν το δρόμο, ώστε στόμα με στόμα τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, οι αξίες της οργανωμένης ζωής και πάλης να φτάσουν παντού.
Μπροστά και στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 27 Νοέμβρη, εκτός των άλλων καθηκόντων, συνδικάτα και μαζικοί φορείς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το εμπάργκο ενημέρωσης, επιστρατεύοντας και αξιοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτουν, να φέρουν το μήνυμα της απεργίας σε όσο γίνεται πλατύτερα λαϊκά στρώματα.

Ριζοσπάστης