Τα τραγούδια...οι ήλιοι μου #7

Αποχαιρετισμός στο σύντροφο Ξ. Λ. που έφυγε.

«Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει» (Ν. Καζαντζάκης).

Σύντροφε Φώντα Λούγαρη έφυγες χωρίς να χρωστάς.

Καλό δρόμο.

Παραπονεμένα λόγια

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Ερμηνεύουν: Μπ. Στόκας – Γ. Νταλάρας

Στης ανάγκης τα θρανία

και στης φτώχειας το σχολειό

μάθαμε την κοινωνία

και τον πόνο τον παλιό.

Παραπονεμένα λόγια

έχουν τα τραγούδια μας

γιατί τ' άδικο το ζούμε

μέσα από την κούνια μας.

Το σεργιάνι μας στον κόσμο

ήταν δέκα μέτρα γης

όσο πιάνει ένα σπίτι

και ο τοίχος μιας αυλής.