Η τραγική οικογένεια Ζουρντού

Ποίηση δεν υπάρχει εδώ. Αυτή είναι η άγρια ιστορία μιας οικογένειας, της κωμόπολης Μολάοι της Λακωνίας, τους άξενους χρόνους του εμφυλίου.

Οικογένεια Ζουρντού. Ο πατέρας, η Μάνα και τα οκτώ παιδιά τους. Έξι αγόρια και δυο κόρες. Η πλαγιά του βουνού χώριζε το σπίτι τους απ’ τον κόσμο.

Άνθρωποι κυκλώνουν το σπίτι με δόκανα φόβου. Η ώρα του πανικού, της μνήμης που αναδεύει τα ηρωικά υλικά της κατοχής. Ο Πάρνωνας το μαλακό βουνό, αρπάζει όλους τους γιους.

Πρώτος ο μεγάλος ο Δημήτρης Ζουρντός βγήκε αντάρτης το 1948. Πως να σταθεί; Πώς να παραμείνει ανυποχώρητος φρουρός του παρελθόντος και του μέλλοντος; Βασανίστηκε επιμένοντας να ενωθεί με τους άλλους. Από πόσα φαράγγια πέρασε; Ποια κρυφά ποτάμια; Με ποιες τήξεις χιονιού ανδρώθηκε; Πόσους κορμούς δέντρων; Σε πόσες πέτρες σκόνταψε στο διάβα του;

Τον ακολούθησαν και τ’ άλλα πέντε αδέρφια του. Να σωθούν απ’ τη μήνι του Μπρατίτσα. Ο δρόμος της επιστροφής αδιέξοδος. Η έννομη τάξη θα σβήσει τα ίχνη των χαμένων. Άμωμοι εν οδώ. Σκοτώθηκαν όλα τ’ αδέλφια στις τελευταίες μάχες και στην περιπλάνηση στα ξέφτια του εμφύλιου.

Οι οπλές του Θανάτου έφτασαν και στο κατώφλι του σπιτιού τους. Σκότωσαν και τις δύο αδελφές τους. Σύνολον οκτώ. Απόμειναν ρημαγμένοι ο πατέρας και η μάνα, μαύρες ράγες να τους τυφλώνουν τα μάτια και τα βήματα των αδιάφορων να τους τρελαίνουν.

Και ο θρήνος γι’ αυτούς τους συν-πατριώτες μου Λάκωνες, η μονότονη αυτή μελωδία είναι και δικός μου. Όσο και να προσπαθεί να μου επιβληθεί η λογική, του «αυτά έχουν οι εμφύλιοι» με παίρνουν τα δάκρυα και βαραίνω που τα γράφω.

Ζουρντός Δημήτρης   +1949

Ζουρντός  Αντώνης    +1949

Ζουρντός  Γιώργος    +1949

Ζουρντός  Ηλίας        +1949

Ζουρντός  Νικόλας     +1949

Ζουρντός  Θεόδωρος +1949

Ζουρντού  Δήμητρα    +1949

Ζουρντου Ρουμπίνη    +1949

Και τα οκτώ αδέρφια το 1949. Μαζί. Και βέβαια ποίηση δεν υπάρχει εδώ. Μόνο λυγμοί.

Μίμης Χριστοφιλάκης
3η Φεβρουαρίου 2016


[Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας, Χαροκαμένες μάνες στην Ήπειρο (1940)]