 |
| Το κτίριο του στρατοπέδου της Ακροναυπλίας |
Τον Φλεβάρη του 1937 το ενετικό φρούριο της Ακροναυπλίας, αφού πρώτα
μετατράπηκε από τη δικτατορία του Μεταξά (έξι μόλις μήνες μετά από την
επιβολή της στις 4 Αυγούστου) σε φυλακή, άρχισε να λειτουργεί ως χώρος
εγκλεισμού των στελεχών του ΚΚΕ. Το φασιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε
κάθε μέσο στην προσπάθειά του να σπάσει το ηθικό των χιλιάδων εξόριστων
και φυλακισμένων αγωνιστών για να τους αποσπάσει την πολυπόθητη για αυτό
«δήλωση μετανοίας», και ένας από αυτούς ήταν να τους απομονώσει από
τους ηγέτες τους. Στα έξι χρόνια που λειτούργησε σα φυλακή (έως το
Φλεβάρη του 1943) η Ακροναυπλία «φιλοξένησε» εκατοντάδες κρατούμενους,
στην πλειοψηφία τους ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ και του εργατικού
κινήματος.
***
[...] Αποκορύφωμα αυτής της τρομοκρατίας και των πιέσεων ήταν η δολοφονία του
νεαρού δάσκαλου Παύλου Σταυρίδη, τη νύχτα της 30ης Αυγούστου του 1937,
μετά από ομοβροντία πυροβολισμών των χωροφυλάκων που δέχτηκε ο Β΄
θάλαμος («θάλαμος διανοουμένων»). Ο πραγματικός στόχος της δολοφονικής
επίθεσης ήταν ο Δημήτρης Γληνός, μέλος του Γραφείου της Ομάδας Συμβίωσης
και υπεύθυνος του μορφωτικού-εκπολιτιστικού τομέα,
που ήταν το «κόκκινο πανί» για τη διοίκηση. Η επίθεση της φρουράς δεν
ήρθε κι έπεσε ως «κεραυνός εν αιθρία», αλλά ήταν αποτέλεσμα
συντονισμένων ενεργειών της διοίκησης που, πιέζοντας ασφυκτικά τους
κρατούμενους με εντεινόμενες απαγορεύσεις και περιορισμούς, όξυνε
συστηματικά το κλίμα και αναζητούσε μια «καλή» αφορμή για να ξεδιπλώσει
το σκοτεινό και καλά οργανωμένο σχέδιό της. [...]
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Ατέχνως (κλικ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου