Έξι «στίχοι» του Τάσου Λειβαδίτη «γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα»

Πολεμώντας

Ναι, υπερασπίζαμε τη λευτεριά πολεμώντας

μα ακόμα

υπερασπίζαμε το δρόμο που παίζαμε παιδιά

τον τάφο που κοιμόταν η μητέρα μας

και κείνο το μικρό δεντράκι που κάτω απ’ τα κλαδιά του

δώσαμε το πρώτο μας φιλί!

Πατρίδα

Πατρίδα

είσαι γεννημένη από χωριάτες

από φαρδειές σκληρές κοιλιές γυναικών

από τις ροζιασμένες φούχτες των σκαφτιάδων.

Είσαι γεννημένη μες από φωτιές, από κραυγές κ’ αίματα

απ’ αυτούς που πέσανε για σένα, χιλιάδες και χιλιάδες

και χάθηκαν για πάντα κάτω απ’ το χώμα σου.

Όταν ο περαστικός ξυλοκόπος κάθεται σε μια πέτρα

στην άκρη του δρόμου, την ώρα που βραδιάζει

δεν είναι μονάχος.

Ακούει κάτω απ’ το χώμα του δρόμου να τον φωνάζει το αίμα σου.

Πατρίδα, είσαι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους.

Σημαίες

Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων

εμείς καθόμασταν τα βράδια

και ζωγραφίζαμε σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου.

Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.

Επιτάφιο

Εσείς

αδέρφια που πέσατε.

Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τ’ όνομά σας.

Μα η πατρίδα θα κρατάει το αίμα σας στις ρίζες της

για ν’ ανθίζει.

Σε περιμένω παντού

[…] Μη χάσεις το θάρρος σου. Εμείς πάντα το ξέραμε

πως δεν χωράει μέσα σε τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο.

Γιατί δική μας πατρίδα είναι όλοι οι δρόμοι που στα πλάγια τους κοιμούνται

οι σκοτωμένοι του αγώνα μας.

Κάτω απ’ την παλάμη μας

Σφίξαμε το χέρι τόσων συντρόφων!

Όταν καμμιά φορά λιποψυχάμε

νοιώθουμε σαν ένα μαχαίρι να τρυπάει την παλάμη μας

η ανάμνηση του χεριού τους.

Κι όταν κάνουμε το καθήκον μας

νοιώθουμε κάτω απ’ την παλάμη μας κάτι σίγουρο κι ακέριο

σα να κρατάμε μες στα χέρια μας

ολάκαιρο τον κόσμο.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

ΣΤΙΧΟΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΑΚΕΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ, ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΜΟΣ 1, ΚΕΔΡΟΣ

Αφιερωμένο στη μνήμη του παππού μου που τέτοιες ώρες, σαν σήμερα πριν από 73 χρόνια, κινούσε για το μέτωπο να πολεμήσει τους φασίστες επιδρομείς. Το πακέτο από τσιγάρα της φωτογραφίας, πολύτιμο απομεινάρι θύμησης, ήταν κάποτε δικό του.

Δευτέρα 28 Οκτώβρη 2013.

στηθάγχη