Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Μετά τους χαλυβουργούς και οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι ανέστειλαν την απεργία τους…



Άλλη μια μεγάλη απεργία εργαζομένων που προκάλεσε αίσθηση διεθνώς έφτασε στο τέλος της. Μετά τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων χαλυβουργών που κράτησε 9 μήνες και οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τον Μάη,  αποφάσισαν «αναστολή» της απεργίας τους και στροφή σε «άλλες δράσεις διαμαρτυρίας», αφού κατήγγειλαν για εμπαιγμό την ισπανική κυβέρνηση. Καλοκαίρι 2012. Ελλάδα-Ισπανία. Κυβερνήσεις του κεφαλαίου-εργατικές διεκδικήσεις. Βίοι παράλληλοι…

Η είδηση από το ethnos.gr:

“Ανέστειλαν σήμερα τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τον Μάιο διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές της κρατικής βοήθειας, οι οποίες αποφασίστηκαν από την ισπανική κυβέρνηση για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ανακοίνωσαν παράλληλα άλλες δράσεις διαμαρτυρίας.

«Αποφασίσαμε να επαναπροσδιορίσουμε τις κινητοποιήσεις μας, γι' αυτό οι εργαζόμενοι που έχουν οχυρωθεί σε διάφορα ορυχεία θα εξέλθουν σήμερα και αύριο από αυτά. Στις 3 Αυγούστου θα ξεκινήσει εκ νέου η λειτουργία των ορυχείων», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το συνδικάτο UGT.

Οι ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τα τέλη Μαΐου, διοργάνωναν σχεδόν καθημερινά διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ κλιμακώθηκαν με την «μαύρη πορεία» που έφτασε στις 11 Ιουλίου στη Μαδρίτη αφού οι συμμετέχοντες σε αυτή διέσχισαν 400 χιλιόμετρα με τα πόδια. Την ίδια ώρα ανθρακωρύχοι είχαν οχυρωθεί σε πολλά ορυχεία στη βόρεια Ισπανία, στις περιοχές Αστούριας και Καστίγια-Λεόν.

Στην ανακοίνωσή του το UGT κατήγγειλε την έλλειψη επιθυμίας από την ισπανική κυβέρνηση «να βρεθεί μια έξοδος» από τη σύγκρουση και ζήτησε «μια συμφωνία που θα επιτρέψει τη διατήρηση της λειτουργίας των ορυχείων και των θέσεων εργασίας».

Το ισπανικό κάρβουνο είναι πιο ακριβό από αυτό που εισάγει η χώρα από το εξωτερικό και γι΄αυτό για να είναι ανταγωνιστικός ο τομέας εξαρτάται από τις κρατικές χορηγήσεις.

Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση η κυβέρνηση του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αποφάσισε φέτος να μειώσει την επιχορήγηση του τομέα από τα 301 εκατομμύρια ευρώ στα 111 εκατομμύρια ευρώ, στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας που υιοθέτησε.

Σύμφωνα με τα συνδικάτα αυτή η απόφαση καταδικάζει τα ορυχεία να κλείσουν με αποτέλεσμα να χαθούν 8.000 άμεσες θέσεις εργασίας και έως και 30.000 έμμεσες.

Με δεδομένο ότι η ισπανική κυβέρνηση «δεν κατάφερε να βρει λύση το 2012» για τον τομέα των ορυχείων, σημειώνει το UGT, τα συνδικάτα θα εξετάσουν «ένα νέο πρόγραμμα δράσεων και κινητοποιήσεων».”

2 σχόλια:

Cos είπε...

Είναι φανερό ότι η αστική τάξη, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, δεν είναι διατεθειμένη να κάνει την παραμικρή υποχώρηση. Όταν η τακτική της είναι η ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους, πως θα υποκύψει σε μεμονωμένες δράσεις του εργατικού κινήματος; Οι αστοί ξέρουν καλά το συμφέρον τους και δεν διστάζουν να έρθουν σε σύγκρουση με το οποιοδήποτε για αυτούς κόστος, αρκεί να μην αμφισβητηθεί η εξουσία τους. Επομένως η απάντηση του εργατικού κινήματος δεν μπορεί να είναι παρά ανάλογη: πολιτική οργάνωση και δράση για την ανατροπή του συστήματος, μέσα από απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις που εκδηλώνονται ταυτόχρονα και δεν έχουν απλά κάποιο διεκδικητικό πλαίσιο (καταδικασμένο στις σημερινές συνθήκες να αποτύχει) αλλά την συνολική ρήξη. Η εργατική τάξη πρέπει να καταλάβει ότι οι καπιταλιστές δεν θα της δώσουν πλέον ούτε καν τα ψίχουλα του παρελθόντος. Επιπλέον όλος ο λαός πρέπει να κατανοήσει το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του: οι Αμερικάνοι πολιτικοί λένε στο λαό ότι για τα προβλήματά του φταίει η κρίση στην Ευρώπη, οι βορειοευρωπαίοι πολιτικοί ότι φταίει η νότια Ευρώπη, οι νοτιοευρωπαίοι πολιτικοί ότι φταίει η βόρεια Ευρώπη και όλοι κάνουν τα πάντα για να κρύψουν την ουσία ότι δηλαδή "είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε".

Οικοδόμος είπε...

@Cos:
Καλησπέρα σύντροφε. Είναι όπως τα λες. Αν οι εργάτες ακολουθήσουν μια φορά το "παράδειγμα" των αστών και αποφασίσουν ενωμένοι να συγκρουστούν μην υπολογίζοντας το όποιο κόστος...τότε θα μετρήσουμε και τ' απίδια στο σάκο.
Όμως με τα "αν" (θα μου πεις και θα ΄χεις δίκιο) δε γίνεται τίποτα. Θέλει δουλειά, πολλή δουλειά, θέλει ψυχή, κουράγιο και πίστη στον αγώνα, προσπάθεια υπεράνθρωπη.
Ο τοίχος είναι ψηλός και μοιάζει πολύ συμπαγής για να ραγίσει. Και το χειρότερο είναι πως δεν βλέπω έστω μια διάθεση "αμισβήτησης" (δεν εννοώ αποσπασματικά) των όσων μας πλασάρουν ως "τετελεσμένα", από τη μεριά της τάξης μας.
Εμείς συνεχίζουμε.
Καλή δύναμη!