«Ο λαός πρέπει να βλέπει τα τείχη της φυλακής του ως τη μέγιστη ασφάλεια που του εξασφαλίζουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και την Κερκόπορτα στα χέρια της αριστεράς σαν αψίδα θριάμβου…»

Το αγοράκι με τα σπίρτα

Βγήκαν απ' τα συρτάρια όλες οι παμπάλαιες φαρμακοτρίφτικες συνταγές για να σωθούν τα άσωστα μιας αριστερής διακυβέρνησης που ξεκίνησε με κόκκινα τριαντάφυλλα - επί σκοπόν πυρ - στην Καισαριανή και καταλήγει για καφεδάκι με τους Ρότσιλντ, αντιρυτιδικές κρέμες της L' OREAL και φλάμπουρο την ιστοσελίδα αναφοράς καθημερινών παραπόνων, σαν κι αυτή που είχε ανοίξει ο Μπεγλίτης για τη βασανιζόμενη από καψόνια φανταρία.

Στο πρώτο στάδιο οι συνταγές πήγαιναν με το ρεύμα της εποχής, με δωρεάν πατάτες στα ιερά πλακάκια που πάτησαν οι αγανακτισμένοι και με φανταχτερές αυτοκτονίες απελπισμένων μεσαιοταξιτών, που ενέπνεαν ειδικές επιτροπές σ' ένα είδος εξουσιαστικού παρακοινοβουλίου. Οταν τα βαρουφάκεια μιντιακά κεφάλαια αυτοανεφλέγησαν, κάτι σαν υποβοηθούμενη αυτοκτονία, οι φασίστες κυκλοφορούσαν χωρίς βραχιολάκι, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη των προοιμίων του αίματος που θα χυθεί, και η κυβέρνηση έκανε ρεσάλτο στο μαύρο της ΕΡΤ με τον Παππά να πετάγεται ιδρωμένος, βλέποντας τον Πρετεντέρη σαν φάλαινα Μπόμπυ Ντικ, το παιχνίδι χόντρυνε. Η Ζωή βολεύτηκε με δυο κλειδιά για τρία γραφεία, και η ανταρσία του Μπάουντι της Δραχμής φέρνει πιο κοντά, σαν λίρα εκατό, τον Παναγιώτη με την Τερέζα Μέι απ' ό,τι τον Πάνο με τον Ντόναλντ και το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος με το ΝΑΙ.

Η καινούργια σοδειά αριστερής επικοινωνιακής αντεπίθεσης φέρνει το μικρό αγόρι να παίζει με τα σπίρτα σαν εποχιακός απλήρωτος πυροσβέστης του καπιταλισμού. Θυσιάζεται ο Τζανακόπουλος, ως Πάτροκλος με γραβάτα, στη φθορά της επικοινωνίας, κραυγάζοντας πως η αχίλλειος φτέρνα του φίλου του μπορεί να καλύπτεται και να προστατεύεται ακόμα και από σπιρούνια Ποροσένκο, ναζιστικής κατασκευής. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση για τον διδάκτορα του επιχειρηματικού πανεπιστημίου της Σμύρνης, που παίζει στα δάχτυλα μεγαλοτραπεζίτες, πολυεθνικές και άδειες ασύλου με όρους τηλεοπτικών αδειών.

Ετσι περνάν απαρατήρητα τα φιτίλια του πολέμου, του πραγματικού πολέμου, που πλησιάζει όταν το αγοράκι με τα σπίρτα πάει στη Σερβία εν μέσω στρατιωτικών προετοιμασιών, για προαναγγελθείσες αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια, και ενώ όλοι κοιτάνε το «Τσεσμέ» που βγαίνει για έρευνες στο Αιγαίο, περνάει απαρατήρητο το Μπουντρούμ που εμποδίζει την πόντιση καλωδίου τριμερούς συμφωνίας (Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ). Ο στόχος είναι ορατός. Ο λαός πρέπει να βλέπει τα τείχη της φυλακής του ως τη μέγιστη ασφάλεια που του εξασφαλίζουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και την Κερκόπορτα στα χέρια της αριστεράς σαν αψίδα θριάμβου, που ανοίγει διάπλατα για να περάσει η ανάπτυξη, τρίβοντας τα μάτια της με όνειρο ζωής να μπορείς να οδηγηθείς απ' την κατάληψη λυκείων στην κατάληψη των μεγαλοαστικών κυλικείων για μεσημέρια κι όχι νύχτες με τον ταξικό σου εχθρό.

Πολύ αμφιβάλλω αν έστω και ένα πολιτικό κοράκι ή δημοσιογραφικό παπαγαλάκι ντρέπεται τώρα και κοκκινίζει έστω το μάτι του, στη θύμηση εκείνων των χυδαίων προτροπών, αποριών, συμβουλών και ρητορικών ερωτημάτων «γιατί δεν ενώνεστε κι εσείς στο ΚΚΕ για μια μεγάλη αριστερά ή τουλάχιστον να συγκρατείτε τον ΣΥΡΙΖΑ;». Ηταν εκείνοι που φαντάζονταν το ΚΚΕ μ' έναν αντιπρόεδρο Βουλής (Λαμπρούλης) κι έναν ευρωβουλευτή (Ζαριανόπουλος) που έχουν μπει στη μαύρη λίστα των Ουκρανών, κυρίαρχων τώρα διαδόχων του Μπαντέρα (όχι του Μπαντέρας) επειδή νοιάστηκαν για την αντικομμουνιστική σφαγή, να μετατρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις σε αριστερές και τον Καμμένο σε Μολότωφ. Ηταν εκείνοι που έψαχναν άλλοθι για το κουτάκι με τα σπίρτα που έβαλε φωτιά στα μπατζάκια του αγοριού, που του 'λαχε στη ζωή του να δει κοτζάμ Γιούρι Γκέλερ να λυγίζει ξημερώματα κουτάλι...

Υ.Γ. Οχι άλλη φωτό του Αλέξη σε θρησκευτικό τουρισμό, έλεος! (το πρώτο μέιλ μου στον Φλαμπουράρη).

Λιάνα Κανέλλη

Ριζοσπάστης