Η ιστορία της κρατικής τρομοκρατίας ενάντια στην Κούβα (1)

Το βιβλίο - λεύκωμα
«Κούβα: η Ιστορία που δεν έχει ειπωθεί»

Τρομοκρατία: «Αξιοποίηση βίαιων δράσεων για τη δημιουργία συνθηκών τρόμου»

Η έννοια της κρατικής τρομοκρατίας βρίσκει την πλήρη εφαρμογή της σε όσα έχει υποφέρει ο λαός της Κούβας από την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ από τις πρώτες μέρες της επικράτησης της επανάστασης το Γενάρη του 1959.

Οι ΗΠΑ χωρίς να το κρύβουν ούτε στιγμή οργάνωσαν και οργανώνουν και σήμερα όλες τις προσπάθειες ανατροπής της σοσιαλιστικής Κούβας.

Σε μια περίοδο που η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού ενάντια στο νησί της Επανάστασης, εντείνεται και παίρνει νέες διαστάσεις, σε μια περίοδο που κορυφώνεται η μάχη που δίνουν οι πέντε Κουβανοί ήρωες φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, ακριβώς επειδή θέλησαν να προστατεύσουν το λαό τους από αυτή την τρομοκρατία, ο «Ρ» ξεκινάει σήμερα ένα αφιέρωμα στην αιματηρή ιστορία των τρομοκρατικών εγκληματικών επιθέσεων ενάντια στην Κούβα, που έχει στοιχίσει πάνω από 3.000 θύματα.

Οδηγός στην προσπάθειά μας αυτή, καταγραφής των εγκλημάτων είναι το βιβλίο - λεύκωμα «Κούβα: η ιστορία που δεν έχει ειπωθεί» (Cuba, la historia no contada), των εκδόσεων «Καπιτάν Σαν Λουίς» και κυκλοφόρησε το 2003, και στο οποίο συνέβαλαν πολλά ινστιτούτα και οργανισμοί της Κούβας, καθώς και συγγενείς και φίλοι των θυμάτων.

Οπως σημειώνεται από τους εκδότες, «οι τρομοκρατικές ενέργειες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο είναι μόνο ένα δείγμα από ό,τι έχει υποστεί ο κουβανικός λαός στη διάρκεια πάνω από 40 χρόνων. Σε αυτή την περίοδο έχουν θανατωθεί ως συνέπεια αυτής της τρομοκρατικής δράσης 3.478 άνθρωποι και έχουν ακρωτηριαστεί ή μείνει ανάπηροι 2.099 άνθρωποι, ενώ οι ζημιές στην οικονομία υπολογίζονται σε πάνω από 121 δισεκατομμύρια δολάρια».

Το σημερινό πρώτο μέρος του αφιερώματος ξεκινάει με την πρώτη τρομοκρατική επίθεση, το σαμποτάζ στο βελγικό πλοίο στο λιμάνι της Αβάνας το Μάρτη του 1960, ούτε ένα χρόνο μετά τη νίκη της Επανάστασης και τις επιθέσεις του 1961 σε εμπορικά κέντρα και κινηματογράφους.

4/3/1960: Στιγμιότυπα από τις πρώτες τραγικές στιγμές μετά την πρώτη έκρηξη στο βελγικό πλοίο μέσα στο λιμάνι της Αβάνας με αδιευκρίνιστο αριθμό θυμάτων του πληρώματος και λιμενεργατών

Θα ακολουθήσει μια καταγραφή από τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του νησιού. Η επέμβαση στον Κόλπο των Χοίρων από μισθοφόρους και αντεπαναστάτες Κουβανούς τον Απρίλη του 1961, που μέσα από την αποφασιστική απάντηση του κουβανικού λαού εξουδετερώθηκε μέσα σε 72 ώρες, οι επιθέσεις και δολοφονίες κατά τη διάρκεια της μεγάλης καμπάνιας του 1961 που απάλειψε τον αναλφαβητισμό από το νησί, οι δολοφονίες σε απομακρυσμένα χωριά, οι επιθέσεις σε αλιευτικά, οι αεροπορικές επιθέσεις, τα εγκλήματα κατά Κουβανών διπλωματών ανά τον κόσμο, οι επιθέσεις στις ίδιες τις ΗΠΑ από Κουβανούς αντεπαναστάτες της μαφίας του Μαϊάμι και τις εγκληματικές οργανώσεις τους, Α 66, Εθνικό Κουβανοαμερικάνικο Ιδρυμα, κλπ.

Η ανατίναξη του αεροσκάφους των Κουβανικών Αερογραμμών το 1976 με ενόχους τους εγκληματίες πράκτορες της CIA Λουίς Ποσάδα Καρίλες (προστατευόμενο σήμερα των ΗΠΑ) και Ορλάντο Μπος, που στοίχισε τη ζωή 73 ανθρώπων. Το αφιέρωμα θα περιλάβει επίσης το συνεχιζόμενο βιολογικό πόλεμο ενάντια στον πληθυσμό του νησιού, στην ιστορία της απαγωγής του μικρού Κουβανού Ελιάν Γκονζάλες που επιχειρήθηκε να γίνει πιόνι στον πόλεμο που πραγματοποιεί ενάντια στην Κούβα, η μαφία του Μαϊάμι, και θα ολοκληρωθεί με την υπόθεση των πέντε Κουβανών ηρώων φυλακισμένων από το 1998 στις ΗΠΑ, που σήμερα περιμένουν το αποτέλεσμα της εκδίκασης της έφεσης που άσκησαν σε δικαστήριο της Ατλάντα, ώστε να ακυρωθεί η πρώτη άδικη απόφαση του Μαϊάμι και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

    

Το πρώτο μεγάλης κλίμακας σαμποτάζ: Ανατίναξη του βελγικού πλοίου «Λα Κουμπρ»

Το βελγικό πλοίο «Λα Κουμπρ» φλεγόμενο

Η πρώτη μεγάλης έκτασης τρομοκρατική ενέργεια σε βάρος της Κούβας μετά τη νίκη της Επανάστασης του Γενάρη του 1959, σημειώθηκε στις 4/3/60 με το σαμποτάζ μέσα στο λιμάνι της Αβάνας στο βελγικό πλοίο «Λα Κουμπρ».

Ηταν 3.15 το μεσημέρι, όταν το βελγικό καράβι ετοιμάζεται να δέσει στο λιμάνι, με το φορτίο του όπλα και χειροβομβίδες που είχε αγοράσει για την άμυνά του το κουβανικό επαναστατικό κράτος. Η μεγάλη έκρηξη προκαλεί αδιευκρίνιστο αριθμό θυμάτων. Αρκετοί εργάτες του πλοίου και του λιμανιού απανθρακώνονται, 101 άνθρωποι διαμελίζονται και 200 τραυματίζονται.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε ασκήσει πιέσεις στο Βέλγιο να μην επιτρέψει τη μεταφορά των όπλων στο νησί και από το Γενάρη του 1960 μια δύναμη της CIA είχε επιδοθεί σε υπόγειο πόλεμο ενάντια στην κουβανική επανάσταση.

Ο τότε διευθυντής της CIA Λίμαν Κίρκπατρικ δήλωσε για την εποχή αυτή, το 2/3/1998 στην ισπανόφωνη εφημερίδα «Νουέβο Χέραλντ»: «Το σχέδιο να ηττηθεί ο Κάστρο ήταν η πιο σημαντική δραστηριότητα της υπηρεσίας, πρώτη πολιτική προτεραιότητα».

Το εργοστάσιο παραγωγής στο Βέλγιο είχε δεχτεί πιέσεις από τις ΗΠΑ να μην παραδώσει τα όπλα στην Κούβα. Ο ίδιος ο επιτετραμμένος των ΗΠΑ και ο ακόλουθος της πρεσβείας είχαν πιέσει το εργοστάσιο και το υπουργείο Εξωτερικών του Βελγίου να μην πουληθούν τα όπλα.

Οι κουβανικές αρχές από διάφορες πηγές πληροφορήθηκαν τις πιέσεις αυτές. Το σαμποτάζ στέρησε την Κούβα από 44 τόνους χειροβομβίδες και 31 τόνους σφαίρες.

«Είχαμε αρχίσει να κάνουμε διάφορα σαμποτάζ»

Σε Διάσκεψη με θέμα «Κόλπος των Χοίρων, 40 χρόνια μετά» που έγινε στην Αβάνα τον Μάρτη 2001, ο Ρόμπερτ Ρέινολτς, αρχηγός του Σταθμού της CIA στο Μαϊάμι από το Σεπτέμβρη του 1960 ως τον Οκτώβρη 1961 δήλωσε: «Οπως ειπώθηκε στον Κάστρο, καταλάβαμε την έκπληξή τους. Εμείς είχαμε αρχίσει να κάνουμε μερικά σαμποτάζ αυτή την εποχή, αλλά αυτό δεν ήταν ένα από αυτά, τουλάχιστον με βάση αυτά που ξέρω...».

Απόρρητο έγγραφο 24 Νοέμβρη 1959 από την Ουάσιγκτον στην υπηρεσία Εξωτερικών της Αγγλίας, προσωπικά για τον γραμματέα της πρεσβείας:

«Συναντήθηκα με τον Αλαν Ντάλες (σ.σ επικεφαλής της CIA), σήμερα το πρωί, για κάποια υπόθεση και αυτός βρήκε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την Κούβα, αυστηρά μεταξύ μας. Κατά την άποψή του ανέμενε ότι εμείς θα αποφασίζαμε να διακόψουμε τη διαπραγμάτευση με την Κούβα της αγοράς αεροσκαφών τύπου "Χάντερ" (σ.σ. αναφέρεται στην πρόθεση που είχε εκφράσει η Κούβα να αγοράσει τα αεροπλάνα από τη Βρετανία). Η γνώμη του ήταν ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει τους Κουβανούς να απευθυνθούν για όπλα στους Σοβιετικούς ή το σοσιαλιστικό μπλοκ. Είπε (σ.σ. ο Ντάλες ότι δεν το είχε συγκεκριμενοποιήσει με το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά του φαινόταν ως ένας τρόπος για να δυναμώσουν οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, όπως έγινε στη Γουατεμάλα (σ.σ. εννοεί την ανατροπή του δημοκρατικού προέδρου Γιάκομπο Αρμπενς το 1956)..

Το συγκεκριμένο ντοκουμέντο προέρχεται από την αγγλική κυβέρνηση. Είναι μέρος εγγράφων που παραδόθηκαν στην Κούβα από την αντιπροσωπεία των ΗΠΑ που συμμετείχε στη Διάσκεψη για τον Κόλπο των Χοίρων - 40 χρόνια μετά.

   

  Η δεύτερη έκρηξη

30 λεπτά μετά την πρώτη έκρηξη γίνεται δεύτερη έκρηξη, την ώρα που τα συνεργεία παρέχουν βοήθεια στα θύματα της πρώτης έκρηξης. Είναι ακόμα πιο ισχυρή και με το ωστικό κύμα να εκτοξεύει διαμελισμένα κορμιά ανάκατα με συντρίμμια σε πολλή μεγάλη απόσταση.

«Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το πλοίο είχε υποστεί σαμποτάζ, ότι δεν ήταν ατύχημα λόγω της μεταφοράς των όπλων».

«Απλά, υπήρχε η απόλυτη πεποίθηση ότι ήταν ένα σαμποτάζ που έφερε τη σφραγίδα της CIA», Φιντέλ Κάστρο Ρουζ στην ίδια Διάσκεψη.

Η απόδειξη του σχεδίου

Το γεγονός της δεύτερης έκρηξης αποδεικνύει το σχεδιασμό της όλης επιχείρησης του σαμποτάζ. Να τι αναφέρει ο υπάλληλος της στρατιωτικής υπηρεσίας ανεφοδιασμού της Κούβας, Εστανισλάβο Φιγκέρα ντελ Πόσο, που πήρε μέρος στις έρευνες:

«Μετά την πρώτη έκρηξη στο πλοίο, δεν υπήρχε επαρκής χρόνος ώστε κάποιος να μπει ξανά στο πλοίο και να τοποθετήσει εκ νέου εκρηκτικά μέσα στα κιβώτια που βρίσκονταν στις αποθήκες. Επιπλέον, κάποιος θα έπρεπε να σηκώσει αρκετά κουτιά με πολεμοφόδια για να μπορέσει να τοποθετήσει τους εκρηκτικούς μηχανισμούς. Αυτό δε θα ήταν δυνατό και μάλιστα θα απαιτούσε την παρουσία περισσοτέρων του ενός ανθρώπου, πράγμα αδύνατο δεδομένων των μέτρων που πάρθηκαν μετά την πρώτη έκρηξη. Είναι λοιπόν καθαρό ότι οι εκρηκτικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν στις αποθήκες του πλοίου κατά τη διάρκεια της φόρτωσής του με τα πολεμοφόδια, στην Ευρώπη από εξειδικευμένους ανθρώπους.

Διαμελισμένα και απανθρακωμένα κοίτονται τα άψυχα κορμιά, εργατών και πληρώματος του πλοίου. Οι άνθρωποι που επέζησαν, μεταφέρονται βαριά τραυματισμένοι

Επίσης, με βάση τον τρόπο πακεταρίσματος των πολεμοφοδίων, από ειδικούς σε ειδικές συσκευασίες μέσα σε ξύλινα κουτιά κατάλληλα για τη μεταφορά τους κατά το ταξίδι από το Βέλγιο στην Κούβα, πρέπει απόλυτα να αποκλειστεί το ενδεχόμενο του ατυχήματος από έκρηξη των πολεμοφοδίων λόγω κάποιας κρούσης. Συγκεκριμένα, πριν τη μεταφορά τους είχε γίνει το πείραμα να πεταχτεί ένα κιβώτιο από αεροπλάνο σε μεγάλο ύψος και δεν εξερράγη. Γι' αυτό και πρέπει να αποκλειστεί πλήρως η περίπτωση ατυχήματος».

Ο Κουβανικός λαός θρηνεί τα παιδιά του, αλλά δεν τρομοκρατείται

    Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων

Ο Φιντέλ στις 5/3/1960, στη μεγάλη διαδήλψση όπου κατήγγειλε το σαμποτάζ, κρατώντας στα χέρια του εκρηκτικά-αποδεικτικά στοιχεία- που δεν εξεράγησαν

«Με την πρώτη έκρηξη το ωστικό κύμα με έσπρωξε έξω από το δρόμο. Αμέσως ήρθαν και άλλοι εργάτες, πυροσβέστες, απλοί πολίτες που θέλησαν να βοηθήσουν. Δεν υπήρχε τρόπος να ελεγχθεί ο κόσμος που ήθελε να βοηθήσει και όταν συνέβη η δεύτερη έκρηξη χτύπησε ακόμα περισσότερους ανθρώπους»

Αλφρέντο Βιδάλ Καρέρο

«Η περίπτωση ενός από τους πολλούς συντρόφους που σκοτώθηκαν δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ από τη μνήμη μου. Δεν το διηγήθηκα μέχρι τώρα σε κανέναν, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι η ώρα να διηγηθώ το περιστατικό.

Περισυνέλεξα κάποια διαμελισμένα κορμιά και από ένα βρήκα μόνο τα μάτια, μάτια εκπληκτικά, σαν να ζούσαν. Λίγο αργότερα ένα παιδί με πλησίασε προσπαθώντας να βρει πληροφορίες για τον πατέρα του. Μόλις τον κοίταξα στα μάτια κατάλαβα ποιον ζητούσε. "Αυτά είναι τα μάτια του πατέρα μου" μου είπε μόλις είδε το εύρημα μου...

Ηταν ένα παιδί 15 χρονών. Του ζήτησα να μην πει τίποτα για ό,τι είδε στους συγγενείς του και γέμισα ένα φέρετρο με ξύλα ώστε να έχει περίπου το ίδιο βάρος με ένα πτώμα. Αυτό το πτώμα με τα μάτια θρήνησαν οι συγγενείς».

Γκλόρια Αζόι, νοσοκόμα

«Κατά την ώρα της έκρηξης, η μητέρα μου είπε: "Κάτι συνέβη στο λιμάνι, κόρη μου. Αχ τα παιδιά". Είχαμε τρία αδέλφια που δούλευαν εκεί και δεν ξέραμε πού βρίσκονταν. Οι δύο ευτυχώς εμφανίστηκαν. Ο μόνος που έλειπε ήταν ο Γκιγιέρμο. Πριν τη δεύτερη έκρηξη η αστυνομία δε με άφησε να περάσω. Αν με είχε αφήσει και εγώ σήμερα δε θα ζούσα. Ψάξαμε νοσοκομείο το νοσοκομείο. Σε ένα γειτονικό σπίτι το μόνο που βρέθηκε ήταν το μισό κορμί του εργάτη. Τα οκτώ αδέλφια συνεχίσαμε το ψάξιμο. Δε βρήκαμε τον άνθρωπό μας ποτέ. Αυτό που έκαναν οι ιμπεριαλιστές με αυτόν το λαό, με αυτό το νησί, ο πόνος που μας έδωσαν δεν μπορεί να υπολογιστεί. Αφησαν τέσσερα ορφανά παιδιά που έκλαιγαν συνεχώς για τον πατέρα τους».

Η μεγάλη πορεία μία μέρα μετά το σαμποτάζ

Ζενάιδα Καπετίγιο, αδελφή ενός από τα θύματα της έκρηξης

Παλλαϊκή απάντηση: «Πατρίδα ή θάνατος»

Στις 5 Μάρτη, στη μεγάλη διαδήλωση του κουβανικού λαού καταδίκης της δολοφονικής τρομοκρατικής επίθεσης κατά του πλοίου «Λα Κουβρ», ο Φιντέλ Κάστρο οργισμένος θα πει:

«Τώρα η ελευθερία σημαίνει κάτι ακόμα. Ελευθερία σημαίνει Πατρίδα και το σύνθημά μας θα είναι "πατρίδα ή θάνατος"»!

Με τη μεγάλη κινητοποίηση στις κηδείες των θυμάτων της τρομοκρατίας ήταν φανερό ότι η τρομοκρατία είχε σκοτώσει πολλούς, δεν κατάφερε όμως να τρομοκρατήσει τον κουβανικό λαό.

    

Επιθέσεις σε εμπορικά κέντρα το 1961

Μια χώρα με 25 φορές μικρότερο πληθυσμό και δεκάδες φορές μικρότερη έκταση από το έδαφος των ΗΠΑ, είδε να τρέχει το αίμα των πολιτών της από τρομοκρατικές ενέργειες, οργανωμένες και σχεδιασμένες από το έδαφος των ΗΠΑ σε μια αναλογία πολύ μεγαλύτερη από τον αριθμό των σκοτωμένων Βορειοαμερικάνων στον πόλεμο του Βιετνάμ.Το 1961 σημαδεύτηκε από σειρά επιθέσεων σε εμπορικά κέντρα στην Αβάνα, όπου βρήκαν τον θάνατο δεκάδες άνθρωποι, υπάλληλοι και πελάτες. Οι βομβιστικές επιθέσεις με αμερικάνικα εκρηκτικά οργανωμένες από αντεπαναστάτες μισθοφόρους της CIA ξεκίνησαν το Μάρτη με τις ανατινάξεις στο εμπορικό «Νόμπελ Ακάντεμι», «Τεν Σεντ», τον Απρίλη στο «Ελ Ενκάντο», το Μάη στους κινηματογράφους «Καντίδο» και «Ριέσγο» όπου χρησιμοποιήθηκε ενεργός φώσφορος. Ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις στα εμπορικά «Λα Εποκα», «Φλογκάρ».

Να τι αποκάλυψε σε δημοσίευση την 1/3/98 ο γενικός επιθεωρητής της CIA Λίμαν Κιρκπάτρικ από αποχαρακτηρισμένο αμερικανικό έγγραφο: «Το Φλεβάρη του 1961 πραγματοποιήθηκαν 6 επιτυχημένες υποβρύχιες αποστολές μεταφοράς όπλων και υλικού (σ.σ. γίνεται λόγος για εκρηκτικά που έκαναν στάχτη το εμπορικό «Ελ Ενκάντο») στις 13 Μάρτη, όπως και 2 ρίψεις αλεξιπτωτιστών που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις».

Εκρηκτικά από τις ΗΠΑ που βρέθηκαν πριν τις επιθέσεις. Ωστόσο οι μισθοφόροι που κατάφεραν να ξεφύγουν έσπειραν την καταστροφή. Δεξιά τα συντρίμια από το εθνικοποιημένο εμπορικό κέντρο «Ελ Ενκάντο»

Δείγμα του τρόπου που έδρασαν οι τρομοκράτες εκείνης της εποχής ενάντια σε στόχους στην Κούβα είναι τα εκρηκτικά που βρέθηκαν, φτιαγμένα στα εργαστήρια της CIA με συμπυκνωμένο υλικό μεγάλης εκρηκτικής δυναμικότητας μέσα σε πακέτα τσιγάρων. 

(Συνεχίζεται)

Θύματα μικρά παιδιά από τις επιθέσεις με εκρηκτικά σε κινηματογράφους

Επιμέλεια: Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ριζοσπάστης, 26/2/2006