Κοίτα ποιος μιλάει!!! - Απάντηση σε μια συκοφαντία

Δεν μπορείς να κατηγορείς κάποιον για καταπάτηση των κανόνων δεοντολογίας και εσύ με τις πράξεις σου να κάνεις αυτό που υποτίθεται ότι στιγματίζεις. Τότε πρόκειται για κακοήθεια. Λέξη αγαπημένη του Νίκου Σαραντάκου, που αρέσκεται να (αυτο)προβάλλεται ως «δικαστής» δικαίων και αδίκων, διολισθαίνοντας όμως στην «ευκολία» της λογοκρισίας όταν, προφανώς, τον ενοχλεί η απάντηση αυτού που «καταδίκασε». Δεν είχα άλλον τρόπο να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και το έργο μου. Η απάντησή μου στο μπλογκ του Νίκου Σαραντάκου έχει «μπλοκαριστεί» από τον ίδιο και δεν δημοσιεύεται (την ώρα που δημοσιεύονται άλλα σχόλια). Παράλληλα ο Ν.Σ. διέγραψε την απάντησή μου και από τον «τοίχο» του στο facebook, για να το «μετανιώσει» στη συνέχεια, μετά από παρέμβασή μου σε άλλη σελίδα και να τα ανοίξει πάλι. (Η.Κ.)

Κοίτα ποιος μιλάει!!!

Απάντηση σε μια συκοφαντία

Παρότι είμαι αναγνώστης πολλών σελίδων στο διαδίκτυο, σπανίως σχολιάζω. Δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα των δύο χεριών αυτές οι περιπτώσεις. Οι περισσότερες για να επαινέσω την προσπάθεια. Αναγκάζομαι σήμερα να εμπλακώ σε αυτή τη διαδικασία για να υπερασπίσω τον εαυτό μου, αφού ο ΝΣμε καταδίκασε για κλοπή δουλειά άλλου:

«Το είχα δει κι εγώ, αλλά σε περιοδικό. Δεν ξέρω αν πρόκειται για άγνοια, επιπολαιότητα ή κάτι χειρότερο, πάντως είναι ατόπημα. Έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχει αναφορά στη Θεανώ Μιχαηλίδου. Λογαριάζω να γράψω στο μπλογκ, αλλά σε κανένα δεκαήμερο».

Και δεύτερον προσπαθεί να αμφισβητήσει το βασικό περιεχόμενο του άρθρου. Να διευκρινίσω κατ’ αρχήν πως καμία σχέση δεν έχω με τον τίτλο και την εικονογράφηση της ηλεκτρονικής δημοσίευσης.

Για να ξεμπερδεύουμε γρήγορα, ας μου αναφέρει ο κύριος Σαραντάκος μια περίπτωση στη βιβλιογραφία που να αναφέρει ο σωστός χρόνος έκδοσης των «Παραμυθιών» και της διασκευής του Δον Κιχώτη.  Ο ίδιος πάντως δεν τα αναφέρει στο χρονολόγιο του. Εχω υπόψη μου άρα πολλές περιπτώσεις όπου η ενασχόληση του Βάρναλη με παιδιά τοποθετούνταν στη δεκαετία το ‘50. Και μάλιστα αξιότερων από εμένα και τον Σαραντάκο. 

Αν πουλήθηκαν τα ποιήματα. Παρότι τη λέξη τη χρησιμοποιώ σε εισαγωγικά, πουλήθηκαν και το συμπέρασμα δεν είναι μόνο δικό μου. Υπάρχουν όλο τα στοιχεία της συναλλαγής στις επιστολές, στο περιοδικό παρατίθενται. Τα περί εκδοτικής προκαταβολής κλπ. μόνο ο κ. Σαραντάκος θα μπορούσε να το φανταστεί ως εκδοχή. Πέρα από τα όσα αναφέρονται στις επιστολές μπορεί ο καθένας να τα διαβάσει στο έντυπο περιοδικό, ας δούμε και ένα στοιχείο που προκύπτει από τα ίδια τα ποιήματα. Ποίημα του Βάρναλη που περιλαμβάνεται στη συλλογή του Ν. Ελατου, ο Ελατος το αφιερώνει στην εγγονή του, ως δικό του ποίημα… Δεν συνεχίζω γιατί δεν έχει νόημα, είναι σα να προσπαθώ να αποδείξω ότι η γελάδα δεν είναι ελέφαντας. (Βιαστήκατε κύριε Σαραντάκο έχουν αποθανθεί ειδικότεροι). Προς τι η σπουδή?

  Σχετικά με τα ζητήματα δεοντολογίας και τη συκοφαντία που άφησε να υπάρχει τόσες ημέρες.

Καταρχήν για να δίνουμε μαθήματα δεοντολογίας θα πρέπει να είμαστε συνεπείς με τη λαϊκή ρήση «δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις». Για τη σχέση του Ν.Σ. με τη δεοντολογία είτε τη μελετητική είτε της δημοσίευσης – κοινοποίησης και σχολιασμού μιλούν τα έργα και τα σχόλια είτε εδώ, είτε σε άλλα blog, είτε στα αποκαλούμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.  Οδηγός του, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα για την εφήμερη αναγνωσιμότητα και χειροκρότημα από ανθρώπους που καλή τη πίστη μας εμπιστεύονται. Ακόμα και αν πρέπει  να συληθεί τάφος. Αυτό βέβαια είναι ανώδυνο γιατί οι νεκροί δεν μπορούν να απαντήσουν. Πρόσφατο θύμα ο αείμνηστος Αλλου Φαν Μαρξ. Ένα ενδεικτικό μάθημα δεοντολογίας, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ν.Σ.

1.       Τα περί ατοπήματός μου κλοπής ή κάτι χειρότερο. Αυτόκλητος δικαστής και υπερασπιστής άλλων εν αγνοία τους. Στην περιοδική έκδοση της Γενναδείου Βιβλιοθήκης: «Αρχείο Κώστα Βάρναλη. Το Εργαστήρι του ποιητή και η ιστορία», καταγράφεται ταξινομημένο όλο το υλικό του Αρχείου. Εκεί καταγράφονται τα πάντα, ποιήματα του ποιητή που δε δημοσίευσε ο ίδιος, κείμενα αδημοσίευτα, επιστολές κλπ. Στις εκατόν πενήντα τρεις σελίδες (και κάποιες ακόμη με φωτογραφικό υλικό) με κάθε λεπτομέρεια καταγράφεται ό,τι βρέθηκε στο προσωπικό αρχείο του ποιητή. Ένα βιβλίο που εκδόθηκε από τη Γεννάδειο για την καλύτερη αξιοποίηση του υλικού του αρχείου στην προσπάθεια του να αναδείξει το έργο του ποιητή. Ο,τι δημοσιευτεί από το άγνωστο έργο του Βάρναλη που βρίσκεται στο αρχείο έχει περιγραφεί ήδη στην έκδοση της Γενναδείου. Τα 9 από τα 19 άγνωστα ποιήματα που συμπεριέλαβα στο βιβλίο μου, τα αναφέρει η κυρία Μιχαηλίδου στην εν λόγω έκδοση. Δε χρειάζεται να αναρωτηθώ τώρα γιατί ο ΝΣ τότε και εγκαίρως δεν είχε επισημάνει στο φίλο του Ηρακλή (λέμε τώρα – εσύ με χαρακτήρισες δημόσια φίλο σου) το ατόπημα που σήμερα επισημαίνει. Σε μια εκδήλωση ήταν ένας από τους συμμετέχοντες στο πάνελ. Ξαναδιάβασα την ομιλία του. Δεν είδα σχετική αναφορά. Δεν ήταν η διακριτικότητα που τον απέτρεψε, όπως δεν τον απέτρεψε για την αναφορά σε τυπογραφικά ατοπήματα. Δεν αναφέρθηκε για τον απλούστατο λόγο, δεν υπάρχει ατόπημα. Απλά σήμερα βρήκε κίνητρο. Λογικό να υποψιάζομαι ασυγκράτητο ανταγωνισμό. Κάνω λάθος? Οι πράξεις μας είναι ενδεικτικές. Και στο παρελθόν και στο μέλλον.

2.       Σημαντικότατη η δουλειά - προσφορά της κυρίας Μιχαηλίδου και αναγνωρισμένη με κάθε ευκαιρία. Ένας πολύ χρήσιμος «οδικός χάρτης» του Αρχείου. Όμως πολλές καταγραφές αυτού του βιβλίου απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση και συνεκτίμηση με άλλα τεκμήρια από άλλες πηγές. Τι καταγράφεται στην έκδοση της Γενναδείου και τι περιλαμβάνει το δημοσίευμα, αν υπάρχει αναφορά στην κυρία Μιχαηλίδου, μια ματιά στο περιοδικό θα δώσει ιδία άποψη. Γενικόλογη λέει η αναφορά μου στην κ. ΘΜ. Τη δική σου στην κ. Λουτσία Μαρκεζέλι Λουκα πώς θα τη χαρακτήριζες?

3.       Λέτε εισαγωγικά στο χονολόγιο σας στα «Γράμματα από το Παρίσι: «Βάση για την εργασία αυτή στάθηκε η ‘’Επιλεκτική εργογραφία Κ. Βάρναλη’’ από τους Αλέξ. Αργυρίου και Δημ. Ποσάντζη στο βιβλίο του Γιώργου Ζεβελάκη Φέιγ-βολάν κατοχής (…) σε συνδυασμό με το χρονολόγιο που υπάρχει στο βιβλίο Ο άγνωστος Βάρναλης του Ηρακλή Κακαβάνη (…)». Τι ακριβώς λέτε εδώ κύριε Σαραντάκο; Ότι το χρονολόγιο δεν είναι δικό μου? (Εσείς είστε ο …μαργαριτολόγος και αυτοπαρουσιάζεστε ως ειδήμων ασκώντας έλεγχο για τη σωστή χρήση της γλώσσας!!!). Εχετε στοιχεία γι’ αυτό; Με την ευκαιρία εγώ δε το χαρακτήρισα χρονολόγιο, Η σχετική ενότητα είναι διαφορετικά ενταγμένη μέσα στην όλη δομή του βιβλίου. Αν μπορείτε βέβαια να το καταλάβετε αυτό.

4.       Στο εν λόγω χρονολόγιο αναφέρεστε στα σχετικά ποιήματα. Γιατί δεν αναφέρεστε στην Κυρία ΘΜ; (με την ευκαιρία, στο «εξαιρετικά προσεγμένο χρονολόγιο» σας όπως το χαρακτηρίζετε, η εργογραφία του ποιητή δεν είναι πλήρης και ελλιπέστατο σε σχέση με τη γνώση μας για τη ζωή και το έργο του. Η επισήμανση επειδή ο ίδιος δίνεις έμφαση στον τύπο των λέξεων), Η σύνταξη του χρονολογίου είναι μια ανάγκη του μελετητή για να μπορέσει να κατανοήσει το έργο του ποιητή. Και αφού αυτό που έχει διαμορφώσει το θεωρεί αξιοπρεπές προβαίνει στη δημοσιοποίησή του. Εσένα σου ήταν αρκετή η συρραφή. Όμως «εξαιρετική» συρραφή και να μην υπάρχουν τα έργα!!!! Ναι γιατί το «χρονολόγιο» μου δε συμπεριλαμβάνει τα έργα του ποιητή. Τα παραθέτω αναλυτικά σε ξεχωριστή ενότητα. Και σε αυτό το «εξαιρετικό»(!!!!!!) χρονολόγιο τα μαργαριτάρια το ένα διαδέχεται το άλλο. Λέει στο 1917 για παράδειγμα, ότι η διάλεξη του ΚΒ για τον Βιζυηνό δεν υπάρχει, «(το κείμενο δεν έχει σωθεί)»!!!!!!!!!!!!!!!!!! Με περισσότερη επιμέλεια στην αντιγραφή θα διαβάζατε ότι σώζεται εκτενές σχεδίασμα. Και αν δεν πιστεύατε εμένα υπήρχαν και άλλες πηγές να το επιβεβαιώσετε. Δε θα συνεχίσω, Δεν έχω καμία διάθεση να επισημάνω και να διορθώσω τις «εξαιρετικές» σας ατέλειες.

Ας έρθουμε και σε άλλα παραδείγματα σαραντάκικης δεοντολογίας.

5.       Ο ΝΣ το 2012 είχε το βιβλίο μου «Αγνωστος Βάρναλης» στα χέρια του σε όλες τις φάσεις παραγωγής. Λίγο πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο μου, το καλοκαίρι του 2012 αναρτά στο blog ένα από τα κείμενα του βιβλίου, «Οι Καταληποθήραι». Με ενόχλησε αλλά χάριν της φιλίας και της θέσης ότι πρέπει να συγχωρούμε τους ανθρώπους και να τους δίνουμε δεύτερη ευκαιρία δε μίλησα. Κακώς. Ένα μήνα μετά προχωρά,  στη δημοσίευση του ποιήματος «Μικρογραφία» και της σύνδεσης που εγώ έκανα για πρώτη φορά. Του απευθύνθηκα επισημαίνοντας ότι έτσι όπως πάει θα έχει αναρτήσει όλο το υλικό του βιβλίου. Υπερασπίστηκε τον εαυτό του λέγοντας ότι το κείμενο ήταν ήδη γνωστό - δημοσιευμένο (π.χ. «Πρωΐα» ή υπήρχαν μεταγενέστερες αναφορές σε αυτό). Το ότι εγώ το επικαιροποιούσα ενταγμένο μέσα σε μια ευρύτερη μελέτη του ήταν παντελώς αδιάφορο. Όπως και η σύνδεση του ποιήματος «Μικρογραφία» με τη ζωή του ποιητή. Υποσχέθηκε, νιώθοντας  θιγμένος ότι δε θα ξανασχοληθεί. Κι όμως με την έκδοση του βιβλίου, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση δική μου, σε σχετική με το βιβλίο μου ανάρτηση δημοσιοποιεί ένα από τα άγνωστα ποιήματα του Βάρναλη. Αν κάθε φίλος μου συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο, δε θα ήταν κανένα ποίημα άγνωστο. Όμως πρέπει τους φίλου να τους δέχεσαι  με τα ελαττώματα τους. Και το ελάττωμα του ΝΣ είναι να θέλει να δρέψει δάφνες με κάθε ευκαιρία. Ετσι μετά την έκδοση του βιβλίου διάβασα (και αλλού) ότι είναι ένα βιβλίο που έχει βάλει το χέρι του ο ΝΣ. Σε τι ακριβώς έχει βάλει το χέρι του? Η βοήθεια στη μεταγραφή – αποκρυπτογράφηση των κειμένων Βάρναλη αναγνωρίστηκε με τον πιο εμφαντικό τρόπο στο σχετικό ευχαριστήριο. Εχω βοηθήσει αρκετούς ανθρώπους με πολλούς τρόπους στην έκδοση βιβλιών. Το ξέρουμε οι δύο μας και είναι αρκετό. Ή περιορίζομαι στην αναφορά που κάνει ο άλλος.

6.       Στο βιβλίο μου «Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του» δε συμπεριέλαβα το αθησαύριστο ποίημα που δημοσιοποίησες εσύ. Όταν έκπληκτος με ρώτησες γιατί, σου απάντησα ότι είναι μια δική σου ανακάλυψη και δεν είχα κανένα δικαίωμα να την οικειοποιηθώ εγώ, με δεδομένη τη δικής σου ενασχόληση με το Βάρναλη και πιθανή αξιοποίηση από εσένα. Θα μπορούσα να το συμπεριλάβω, αναφέροντας ότι το βρήκες εσύ και να κάνω τον αριθμό 20.

Και κάποιες άλλες επισημάνσεις

7.       Για την οικονομία της συμμετοχής μου στην παρούσα συζήτηση, δε θα αναφερθώ στην ποιότητα και τη σκοπιμότητα των σχολίων του ΝΣ δώθε κείθε. Βέβαια τα τελευταία δύο χρόνια έχει εξασκηθεί στη διαστρέβλωση, στις μισές αλήθειες, στον αντιΚΚΕδισμό και στο προβοκάρισμα μελών και φίλων του ΚΚΕ. Εκπρόσωπος της πιο χυδαίας αντιΚΚΕδίλας. Οπότε δε θα άφηνε απέξω εμένα. 

8.       Για την ποιότητα της δουλειάς του καθένα μας, μια ανάγνωση στον πρόλογο του στα αντιπολεμικά διηγήματα του Λασκαρίδη («Το φονικό μοιραίο βόλι) και στο σχετικό δικό μου κείμενο για το βιβλίο του, είναι ενδεικτική. Για τη σχέση του με το Βάρναλη, την έχει περιγράψει ο ίδιος με το κείμενο που έγραψε στην ειδική έκδοση με αφορμή την παράσταση «Αληθινή απολογία του Σωκράτη» του κυρίου Κραουνάκη... (και με αυτά που κατά καιρούς δημοσιεύει στην Αυγη ή αναρτά στο blog toy) .Στο δε πρόλογο στα «Γράμματα από το Παρίσι» φαίνεται η άγνοια για το έργο του ποιητή και η αδυναμία χειρισμού του υλικού. Λέει για παράδειγμα, στη σελίδα 15 ότι τις βασικές θέσεις του για την κριτική θα τις βρούμε στη σειρά άρθρων «Οι δυο μορφές της κριτικής κατάφαση άρνηση» (τα οποία είναι άρθρα του 1938 και δεν παραπέμπουμε στα Αισθητικά Κριτικά που είναι της δεκαετίας του 1950). Αυτολεξεί σχεδόν το ότι δεν επιτρέπονται να συγκρίνονται ανόμοιου είδους αισθητικά φανερώματα το λέει από το 1924 στο πρώτο μάθημα στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Κάπου λέτε ότι γλωσσικά  συμβιβάζεται με τη γραμμή της εφημερίδας. Έχετε δει τα χειρόγραφά του? Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει? Δε θα ασχοληθώ άλλο με τις ατέλειες - αφέλειες του προλόγους σας. Το έχω κάνει μια φορά, συμπλήρωσα την εργασία σας («Τα φονικό μοιραίο βόλι»).

Κύριε Σαραντάκο

Μπορείς να συνεχίσεις απερίσπαστος την αλίευση μαργαριταριών. Ξεκίνησε από τα δικά σου ύδατα όμως. Στα ρηχά  θα βρεις πολλά. Όμως προσοχή, όταν μπερδεύουμε το μπόι μας με το ύψος μας τότε ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας ο δρόμος του φιλολογικού και γλωσσικού κομπογιαννιτισμού.

Να σου ζητήσω να μην ενοχλείς άνευ λόγω και ουσίας? Το παρελθόν σου δε μου επιτρέπει τόση αισιοδοξία… Στην περίπτωσή σου θα επαναλάβω πάλι αυτό που προ τριμήνου σου έγραψα «θα δείξει το μέλλον».

Ηρακλής Κακαβάνης