Η Μάχη του Στάλινγκραντ

Ήταν πρώτη Φεβρουαρίου του 1943 όταν εκδόθηκε το Ανακοινωθέν της Ανώτατης Διοίκησης των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων για τη συντριβή των Γερμανών στο Βόλγα. Τις δύο επόμενες μέρες καταλήφθηκαν από τους κόκκινους στρατιώτες τα τελευταία οχυρά των Γερμανών και με αυτό τον τρόπο τερματίστηκε μια από τις καθοριστικότερες, αν όχι η καθοριστική, μάχη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου που έχει χαρακτηριστεί σαν η μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων. Η μάχη του Στάλινγκραντ. Το Στάλινγκραντ εκτείνεται σε μήκος 80 χιλιομέτρων από βορρά προς νότο, στις δυτικές όχθες του Βόλγα και ιδρύθηκε το 1589 με το όνομα Τσαρίτσιν το οποίο έφερε μέχρι το 1925. Τότε μετονομάσθηκε, προς τιμήν του Ιωσήφ Στάλιν σε Στάλινγκραντ.

Την νύχτα της 21ης Ιουνίου 1941, 4100 σιδερόφραχτες γερμανικές μεραρχίες ξεχύθηκαν σε όλη τη γραμμή άμυνας των σοβιετικών από τη βαλτική μέχρι τη μαύρη Θάλασσα. Ο Χιτλερικός στρατός ξεχύθηκε σαν αγέλη λύκων στην χώρα του Λένιν, δολοφονώντας, καίγοντας και κλέβοντας ότι δεν καίγονταν. Κάθε λεπτό που περνούσε οι ναζί εξόντωναν η τραυμάτιζαν εννιά σοβιετικούς πολίτες. Τριάντα εκατομμύρια νεκροί και τραυματίες ήταν το τίμημα που κατέβαλε η σοβιετική ένωση ανάμεσά τους ο ανθός του κόμματος των μπολσεβίκων. 

Τα πάντα βομβαρδίζονταν με συστηματικότητα και χωρίς έλεος. Καταστράφηκαν ολοσχερώς 1710 πόλεις. Από τον χάρτη σβήστηκαν 70 χιλιάδες χωριά. 32000 βιομηχανίες και 65000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών ισοπεδώθηκαν. Κάηκαν εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών, χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια και βιβλιοθήκες. Αντίστοιχα οι νεκροί της Μεγάλης Βρετανίας ήταν τριακόσιοι εβδομήντα πέντε χιλιάδες και των Ηνωμένων Πολιτειών τετρακόσιοι πέντε χιλιάδες. Όταν το καλοκαίρι του 1944, στην δυτική Ευρώπη, οι αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν 75 γερμανικές μεραρχίες ο κόκκινος στρατός είχε καθηλώσει διακόσιες στο ανατολικό μέτωπο.

Ο Χίτλερ επικαλέστηκε προληπτικούς λόγους λέγοντας πώς ο Μπολσεβικισμός είχε γίνει απειλή πολέμου κατά της Ευρώπης. «Δεν γίνεται αυτός ο πόλεμος για βωμούς και εστίες» γινόταν πιο συγκεκριμένος ο Γκαίμπελς μιλώντας σε ναζιστικές συγκεντρώσεις. «Γίνεται για σιτάρι και ψωμί, για άφθονο γεύμα και δείπνο για πρώτες ύλες και καουτσούκ για σίδηρο και μέταλλο». Το γερμανικό επιτελείο είχε ξεκαθαρίσει πώς τα γερμανικά στρατεύματα στο ανατολικό μέτωπο θα έπρεπε να χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μέτρα ακόμα και κατά των γυναικών και των παιδιών. «Ο πόλεμος στην Ρωσία», δήλωσε ο Χίτλερ, «είναι αδύνατον να διεξαχθεί με ιπποτικούς κανόνες. Είναι πάλη ιδεολογιών και θα διεξαχθεί με αλύπητη σκληρότητα». Κανένας Γερμανός που έπαιρνε μέρος στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα δεν θα είχε καμία ευθύνη για πράξεις βίας που θα έκανε και ούτε θα διώκονταν με οιονδήποτε τρόπο.

Οι Εθνικοσοσιαλιστές που εκπροσωπούσαν τούς εκμεταλλευτές παρατάχθηκαν πολεμικά απέναντι στην σοβιετική ένωση και την εργατική εξουσία που οικοδομούσε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Αν η Σοβιετική Ένωση δεν είχε διανύσει σε ελάχιστο χρόνο μια τεράστια απόσταση στο δρόμο της συνειδητής σοσιαλιστικής οικοδόμησης θα ήταν αδύνατη η σωτηρία της. Δεν θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της νίκης που πραγματοποιήθηκε με τη καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος των μπολσεβίκων που τότε γραμματέας της κεντρικής του επιτροπής ήταν ο Ιωσήφ Στάλιν. Η σοβιετική ένωση υποχρεώθηκε να διεξάγει ένα πόλεμο που η ίδια δεν ήθελε. Έχοντας καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είχε καταργήσει το κίνητρο για συμμετοχή στο μοίρασμα και το ξαναμοίρασα του κόσμου που επεδίωκαν οι ιμπεριαλιστές. 

Σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας του πολέμου η σοβιετική κυβέρνηση έκανε αλλεπάλληλες εκκλήσεις ειρήνης. Πρότεινε στις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας να οργανωθεί στην Μόσχα σύσκεψη για να δημιουργηθεί αντιφασιστική συμμαχία. Οι συζητήσεις οδηγήθηκαν σε ναυάγιο αφού Βρετανοί και Γάλλοι αρνήθηκαν να δεχτούν οποιαδήποτε δέσμευση σε περίπτωση που δέχονταν επίθεση η σοβιετική ένωση επιχειρώντας να δεσμεύσουν την σοβιετική ένωση σε περίπτωση που δέχονταν επίθεση οι ίδιοι. Οι ίδιες καπιταλιστικές δυνάμεις ανέχονταν και καλλιεργούσαν τις επεκτατικές βλέψεις και πρακτικές του Χίτλερ. Εκείνη την περίοδο πραγματοποιούνταν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Γερμανία και την Μεγάλη Βρετανία για σύναψη δανείου ύψους ενός δισεκατομμυρίου λιρών ενώ γίνονταν μεγάλες βρετανικές και γαλλικές επενδύσεις στον τομέα των καυσίμων. Συνεχίζονταν επίσης γαλλικές εξαγωγές σιδηρομεταλλεύματος στην χιτλερική Γερμανία.

Έχοντας σαφή αντίληψη, η σοβιετική ένωση, ότι τα καπιταλιστικά κράτη ενίσχυαν την Γερμανία με στόχο να την στρέψουν εναντίον της, είχε δικαίωμα να αναζητήσει μια διέξοδο και να κερδίσει χρόνο για να ενισχύσει την άμυνά της. Έτσι υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία τον Αύγουστο του 1939, που έμεινε γνωστό σαν σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Το «σύμφωνο» χρειαζόταν και στη Γερμανία. Και η ίδια δεν μπορούσε να επιτεθεί στη σοβιετική ένωση αν προηγούμενος δεν είχε την απαραίτητη οικονομική δύναμη. Διαφορετικά, έστω κι αν νικούσε, θα αποδυναμωνόταν απέναντι στις άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις. Την ίδια περίοδο η σοβιετική ένωση προχώρησε και σε άλλες συμφωνίες, όπως με τα βαλτικά κράτη. 

Το Σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» εξασφάλισε στην σοβιετική ένωση 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, που αποδείχθηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία, ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Αυτά αποκρύπτονται συστηματικά από τους υποκριτικούς υπερασπιστές της ελευθερίας και τους οπορτουνιστές. Αποκρύπτεται επίσης ότι το σχέδιο των καπιταλιστικών κρατών ήταν ένα περίπλοκο παιχνίδι παραχωρήσεων στις εδαφικές απαιτήσεις των ναζιστών με στόχο να στρέψουν την Γερμανία στην σοβιετική ένωση. «Οι δύο τίγρεις παλεύουν και ματώνουν» έλεγε τότε ο μετέπειτα πρόεδρος των ηνωμένων πολιτειών Χάρυ Τρούμαν. «Όταν ξεματώσουν και εξαντληθούν θα έρθει η σειρά μας να επιβληθούμε»

Η γιγάντια συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην νίκη επιτεύχθηκε χάρη στο ρόλο της εργατικής σοβιετικής εξουσίας στην δημιουργία και στην οργάνωση της αμυντικής θωράκισης της. Στα πλεονεκτήματα που προσφέρει η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη. Στον ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος ως επαναστατικής πρωτοπορίας. Το κτύπημα στους Ναζί ήταν τεράστιο και καταλυτικό για την έκβαση του πολέμου. 1024 γερμανικές μεραρχίες που αριθμούσαν 6,5 εκατομμύρια στρατιώτες αποδεκατίστηκαν. Ήταν τέτοια η σύγκρουση που κατά μέσον όρο την εβδομάδα αποδεκατίζονταν 5 μεραρχίες της Βέρμαχτ. Στην γη του Λένιν η γερμανική πολεμική μηχανή έχασε το 80% της συνολικής δύναμής της. 

Η ναζιστική επιχείρηση στο Στάλινγκραντ είχε δύο στόχους. Ο πρώτος ήταν γεωστρατηγική και ο δεύτερος ήταν το γόητρο του Χίτλερ γιατί θα εξαφάνιζε από το πρόσωπο της γης την πόλη που είχε το όνομα του Στάλιν. Ο ίδιος ο Χίτλερ μιλώντας στο επιτελείο του στα τέλη του καλοκαιριού του 42 τόνισε πώς πρώτος στόχος ήταν η κατάληψη των μεγάλων σιτοπαραγωγικών περιοχών, δεύτερος η κατάληψη των ανθρακοφόρων περιοχών του Καυκάσου,  η προέλαση προς τις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου από τις οποίες εξορύσσονταν τα 2/3 του πετρελαίου όλης της Σοβιετικής Ένωσης, και η αποκοπή του Βόλγα σαν μέσω μεταφοράς. Μια πρωτοφανής στρατιωτική δύναμη που αποτελούνταν από πέντε πλήρεις γερμανικές στρατιές, μία Ρουμανική, μία Ουγγρική και μία Ιταλική. Οι 8 στρατιές αφού διαιρέθηκαν σε δύο μέρη κινήθηκαν η μία νότια με στόχο να περάσει στον Καύκασο και η άλλη προς το Στάλινγκραντ. Οι στρατιώτες του κόκκινου στρατού υπερασπίστηκαν μέχρι θανάτου κάθε σπιθαμή της πόλης. «Πίσω από τον Βόλγα δεν υπάρχει τόπος για μας». 

Αυτά τα λόγια του φημισμένου ελεύθερου σκοπευτή Ζάιτσεφ έγιναν το σύνθημα των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ. Πλάι-πλάι με τους κόκκινους στρατιώτες πολεμούσαν οι εργαζόμενοι. Δημιουργήθηκαν τμήματα λαϊκής πολιτοφυλακής και καταδιωκτικά τάγματα Ούτε λεπτό δεν σταμάτησαν τη λειτουργία τους τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν όπλα, επισκεύαζαν τανκς πυροβόλα και άλλα τεχνικά μέσα. Δεκάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν στην έκκληση της κομματικής οργάνωσης και εργάστηκαν στην κατασκευή οχυρωματικών έργων. Δεκάδες χιλιάδες μπήκαν στις γραμμές του κόκκινου στρατού. Στο Στάλινγκραντ γράφτηκε το εμβατήριο ο «Ιερός Πόλεμος»

Θα μπορούσαν να παρατεθούν πολλά στοιχεία για το τι συνέβη στο Στάλινγκραντ. Ένα μόνο αρκεί. Για την κατάληψη της Ολλανδίας και του Βελγίου ο Γερμανικός στρατός διέθεσε 19 μέρες. Η Γαλλία κυριεύθηκε σε 44 μέρες. Για να κυριέψουν ένα σπίτι στο Στάλινγκραντ, που έμεινε γνωστό σαν το «σπίτι του Παβλόφ» διέθεσαν 58 μέρες. Και τελικά δεν μπόρεσαν να συντρίψουν την πεισματική αντίσταση της φρουράς του. Στις εφόδους εξοντώθηκαν περισσότεροι Γερμανοί στρατιώτες από όσους έχασε η Βέρμαχτ στις μάχες για την κατάληψη ορισμένων μεγάλων πόλεων της Ευρώπης.

Μέχρι το φθινόπωρο του 1942 ο Γερμανικός στρατός είχε 700000 νεκρούς και τραυματίες και τεράστιες απώλειες σε πολεμικό υλικό. Τον Νοέμβριο ο σοβιετικός στρατός εξαπέλυσε σφοδρή αντεπίθεση και στις αρχές Ιανουαρίου του 43 περικύκλωσε τα γερμανικά στρατεύματα μέσα στο Στάλινγκραντ τα οποία και κάλεσε να παραδοθούν με τελεσίγραφο που απέστειλε στις 8 Ιανουαρίου 1943. Το γερμανικό επιτελείο απέρριψε τους όρους της συνθήκης. Στις 10 Ιανουαρίου ο κυκλωμένος Γερμανικός στρατός, που αριθμούσε σε περίπου διακόσιους πενήντα χιλιάδες στρατιώτες, δέχτηκε σφοδρή επίθεση με πυροβολικό και αεροπορία, τεθωρακισμένα και πεζικό. Χρησιμοποιώντας ωστόσο το εκτεταμένο σύστημα της οχυρωμένης άμυνας αντιστάθηκε με το πείσμα εκείνου που έχει καταδικαστεί. Η επιχείρηση τελικά ολοκληρώθηκε στις 2 Φεβρουαρίου με την Γερμανική συνθηκολόγηση.

Η ήττα στο Στάλινγκραντ έβαψε στα μαύρα την Γερμανία στην οποία κηρύχτηκε 4ημερο πένθος για τους δεκάδες χιλιάδες Γερμανούς στρατιώτες που χάθηκαν στην παγωμένη του γη. Στο διάστημα αυτό θα έμεναν κλειστοί οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, και τα κέντρα διασκέδασης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ανακοινωθέν του γερμανικού ανωτάτου επιτελείου που διαβάστηκε από το ραδιόφωνο και ανήγγειλε την σκληρή ήττα έκλεισε με το δεύτερο μέρος της πέμπτης συμφωνίας του Μπετόβεν και ξεκίνησε με πένθιμη τυμπανοκρουσία σε χαμηλό τόνο.

Η επικράτηση των Γερμανών σε εκείνη την μάχη θα άλλαζε δραματικά την πορεία του πολέμου αφού τα Γερμανικά στρατεύματα αν περνούσαν το Στάλινγκραντ θα ενώνονταν με τις τουρκικές δυνάμεις που ήταν έτοιμες να προσχωρήσουν στον άξονα, θα έκοβαν τον μόνο δρόμο επικοινωνίας των σοβιετικών με τους δυτικούς, που ήταν η υπερ-ιρανική σιδηροδρομική γραμμή και θα προετοίμαζαν από πολύ καλύτερες θέσεις την προέλασή τους πηρός το Ιράν, το Ιράκ και την Ινδία. Αν οι σοβιετικοί έχαναν την μάχη στο Στάλινγκραντ οι Ιάπωνες μιλιταριστές ήταν έτοιμοι να βάλουν κάτω από την κατοχή τους τις περιοχές της σοβιετικής άπω ανατολής. Η Χιτλερική μηχανή κλονίστηκε συθέμελα και μπήκε σε βαθιά κρίση. Η Γερμανική στρατιωτική διοίκηση αναγκάστηκε να προσανατολιστεί σε μακροχρόνιο πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Αναζητώντας διέξοδο οι χιτλερικές στρατιωτικές αρχές κατέφυγαν στο μέτρο της ολοκληρωτικής επιστράτευσης στη Γερμανία και στους δορυφόρους της. Η συντριβή της 6ης φασιστικής στρατιάς κλόνισε ακόμα και τα πιο πεπεισμένα μέλη της ναζιστικής ιεραρχίας ότι η πορεία του πολέμου είχε αλλάξει ριζικά και οριστικά.

Η Ιταλία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία και η Φινλανδία άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να βγουν από τον πόλεμο. Η Ιαπωνία δεν τόλμησε να επιτεθεί ενώ η Τουρκία δεν μπήκε στον άξονα. Τα συμμαχικά με τους Γερμανούς στρατεύματα βρέθηκαν μέσα στη δίνη ηθικής κατάπτωσης. Εντάθηκαν τόσο η δυσπιστία για την τελική νίκη όσο και οι αντιφασιστικές διαθέσεις. Αν ο κόκκινος στρατός και οι εργάτες του Στάλινγκραντ δεν κρατούσαν το μέτωπο οι Γερμανοί θα μπορούσαν να υποτάξουν την Μεγάλη Βρετανία, να καταλάβουν την Αφρική και να δημιουργήσουν ισχυρό προγεφύρωμα στη Λατινική Αμερική όπως χαρακτηριστικά εκτιμούσε ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Στετίνους προβλέποντας πως ο αμερικανικός λαός βρισκόταν, το 1942, στο χείλος της καταστροφής.

Όταν ηττήθηκαν οι γερμανικές στρατιές στο Στάλινγκραντ ξεκίνησαν εντατικές εργασίες για την επέκταση και την ισχυροποίηση του καταφυγίου κάτω από την Καγκελαρία στο οποίο κατέφυγε ο Χίτλερ και το επιτελείο του όταν όλα είχαν τελειώσει. Ο Χίτλερ έγραφε εφημερίδα της εποχής έτριζε τα δόντια του από οργή. Ο Γκέρινγκ έτρεμε. Η ψυχή του πυγμαίου Γκέμπελς ήταν στο στόμα. Τα κανόνια του Στάλινγκραντ έβαλαν για πρώτη φορά σε εκείνο τον πόλεμο στην ημερησία διάταξη την γρήγορη πτώση του Χιτλερισμού. Η νίκη στο Στάλινγκραντ ανέβασε το κύρος του σοβιετικού κράτους αφού οι λαοί πείστηκαν ότι η σοβιετική ένωση ήταν ικανή να συντρίψει τον φασίστα επιδρομέα. Τεράστια ήταν και η επίδραση που άσκησε η νίκη στο Στάλινγκραντ στο κίνημα της αντίστασης στην Ευρώπη.

Πολλοί, για να υποβαθμίσουν την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα του φασισμού, γράφουν ότι η Σοβιετική ένωση δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς εισβολείς σαν αποτέλεσμα των μεγάλων εκκαθαρίσεων στο Κόκκινο Στρατό το 1937. Βεβαίως είναι πλήθος τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αν οι σταθμοί ανεφοδιασμού των Γερμανών δεν ήταν τόσο κοντά στα σοβιετικά σύνορα με την Τσεχοσλοβακία ο Γερμανικός στρατός θα είχε ηττηθεί σχεδόν από τις πρώτες μέρες της επίθεσης. Εξάλλου από τον πρώτο μήνα η Γερμανία έχασε τα μισά της τεθωρακισμένα ενώ οι απώλειες της σε αεροπλάνα είχαν ρυθμό 50 την ημέρα.

Υποστηρίζουν ότι οι Σοβιετικοί αιφνιδιάστηκαν και σε αυτόν τον αιφνιδιασμό οφείλεται η αρχική προέλαση των ναζιστικών στρατευμάτων. Κάνουν ότι δεν ξέρουν ότι ο συσχετισμός δύναμης ήταν συντριπτικά υπέρ των Γερμανών που είχαν στη διάθεσή τους σχεδόν το σύνολο της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας. Στα χέρια των Γερμανών είχε πέσει το σύνολο του οπλισμού 182 Μεραρχιών της Γαλλίας, της Τσεχοσλοβακίας, του Βελγίου, της Αγγλίας και δούλευαν για λογαριασμό τους πάνω από 5000 επιχειρήσεις πολεμικού υλικού των κατεχόμενων κρατών. Και ότι στη σοβιετική ένωση επιτέθηκε μία ορδή πεντέμισι εκατομμυρίων στρατιωτών απαλλαγμένων από κάθε ευθύνη για οποιοδήποτε έγκλημα θα έπρατταν με προσωπική διαταγή του Χίτλερ. Ότι τέτοια στρατιωτική δύναμη δεν είχε δει ο κόσμος σε όλη την ιστορία των πολέμων. Ξεχνούν ότι οι μπολσεβίκοι από το 1927, αναλύοντας την τακτική των ιμπεριαλιστών προειδοποιούσαν ότι ο ιμπεριαλισμός ακολουθούσε ξανά τον δρόμο του πολέμου. Ο Στάλιν έλεγε ότι πάλιωσε κιόλας το ξαναμοίρασμα του κόσμου και των σφαιρών επιρροής που έγινε στον πρώτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η πρωτοφανής αύξηση των εξοπλισμών και ο γενικός προσανατολισμός των αστικών κυβερνήσεων ότι προετοιμαζόταν νέος πόλεμος για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Άλλοι λένε ότι η Σοβιετική νίκη οφειλόταν κυρίως στον ηρωισμό των σοβιετικών στρατιωτών. Η πολεμική προετοιμασία ήταν η κινητήρια δύναμη της νίκης. Ο ηρωισμός των κόκκινων στρατιωτών και του σοβιετικού λαού ήταν σημαντική πλευρά. Όχι όμως η καθοριστική. Ηρωικά πολέμησαν και άλλοι λαοί. Ο πολωνικός στρατός στις μάχες πεζικού κατατρόπωσε τον Γερμανικό στρατό. Όμως η Γερμανία ήταν ανώτερη στον τομέα του πολεμικού υλικού και έτσι η Πολωνία σαρώθηκε μέσα σε λιγότερο από 4 εβδομάδες Αυτή η εκστρατεία, που έχει αναληφθεί εργολαβικά από τους οπορτουνιστές, δεν είναι ούτε καινούργια ούτε πρωτότυπη. Είναι αναπαραγωγή όσων γράφονταν και στον ναζιστικό τύπο, στη διάρκεια της προετοιμασίας της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα». Ότι το σοβιετικό σύστημα ήταν ένα σπιτάκι από τραπουλόχαρτα που δεν είχε ρίζες στον λαό γιατί είχε επιβληθεί από την Τσεκά (σσ μυστική αστυνομία) και ότι αρκούσε ένα σπρώξιμο για να γίνει αυτό το σπιτάκι από τραπουλόχαρτα στάχτη.

Η νίκη των σοβιετικών έδειξε ότι το σοβιετικό σύστημα άντεξε στη σκληρή δοκιμασία και απέδειξε τη βιωσιμότητα του. Έδειξε την ανωτερότητα του σε όλα τα επίπεδα. Στη πολεμική προετοιμασία, στην διάρκεια των επιχειρήσεων, στη τακτική και στη στρατηγική. Ότι αυτή η νίκη σε τελική ανάλυση οφειλόταν στη καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος. Για την προετοιμασία αυτού του έργου χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν τρία πεντάχρονα πλάνα που δημιούργησαν τις υλικές δυνατότητες για την αντιμετώπιση της ναζιστικής λαίλαπας που ξέσπασε πάνω στη σοβιετική ένωση. Η σοσιαλιστική οικονομική βάση και η απελευθερωμένη εργατική τάξη ήταν οι μοχλοί μιας τεράστιας ανάπτυξης. Ενός άλματος με το οποίο η σοβιετική ένωση μετατράπηκε από καθυστερημένη αγροτική χώρα σε μεγάλη βιομηχανική δύναμη. Τα στοιχεία που αποδεικνύουν το παραπάνω είναι πολλά. Το 1913, παραμονές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στη Ρωσία παρήχθησαν. 4.220.000 τόνοι χυτοσίδηρου. 4.230.000 τόνοι ατσαλιού. 29.000.000 τόνοι κάρβουνου. Το 1940, παραμονές της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα στη Σοβιετική ένωση παρήχθησαν 15.000.000 τόννοι χυτοσίδηρου 18.300.000 τόνοι ατσαλιού 166.000.000 τόνοι κάρβουνου. Αυτή είναι η πραγματικότητα που δοκιμάστηκε και στο Στάλινγκραντ και αποδείχτηκε στη πράξη.

Redflecteur