Σελίδες

▼

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

"Είμαι δασκάλα. Ντρέπομαι και ζηλεύω που εμείς οι δάσκαλοι δε σας μοιάζουμε, και ακόμα στεκόμαστε με σταυρωμένα χέρια."


Ένα σχόλιο-ποίημα σε μια ανάρτηση του ιστολογίου για τον αγώνα των χαλυβουργών, που μας έστειλε μια δασκάλα διατηρώντας την ανωνυμία της, δημοσιεύουμε σήμερα. Διαβάζοντας την τελευταία πρόταση του σχολίου, μπορεί κανείς να καταλάβει πως νοιώθουν χιλιάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι «ασφυκτιούν» στα σωματεία τους κάτω από συνδικαλιστικές ηγεσίες, ανίκανες, δειλές ή ξεπουλημένες, πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Γίνεται επίσης κατανοητό πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη γιγάντωσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος τούτες τις δύσκολες ώρες που η φλόγα του αγώνα των χαλυβουργών πρέπει να εξαπλωθεί σ’ όλους τους χώρους δουλειάς και να γίνει «φωτιά» πανεργατική …

[ΣΤΟΥΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ

Χρειάζονται πολλά τον κοσμο για ν αλλάξουμε.
Οργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάκτηση.
Γρήγορη απόφαση κα στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή κι ατέλειωτη καρτερία.
Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν αλλάξουμε.
Και η πραγματικότητα είναι οι 400 χαλυβουργοί .
Όχι με λόγια ,μα με έργα τ άδικο το πολεμάνε.
Κι οχι μονάχοι μα και οι τετρακόσιοι αντάμα
και με το πλήθος πολεμάνε να συνταιριαστούν.
Αν οι δικές τους αλυσίδες σπάσουν
η λευτεριά η δικιά τους θα ναι και λευτεριά μας.
Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
είμαστε χαμένοι. ΟΛΟΙ.
Απ' το τίποτα
πρέπει κάτι να κάνουμε.
Και οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτα.
Ποιός μπορεί σ' εναν τέτοιο κόσμο
να τσακίσει τον τύραννο;
ΕΣΥ.
ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΣ

(ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΟ ΜΠΡΕΧΤ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΝΑΛΗ)

Είμαι δασκάλα. Ντρέπομαι και ζηλεύω που εμείς οι δάσκαλοι δε σας μοιάζουμε, και ακόμα στεκόμαστε με σταυρωμένα χέρια. 
Ανώνυμος είπε...
22 Νοεμβρίου 2011 10:45 μ.μ. ]
στις

2 σχόλια:

  1. ένας στρατολάτης24 Νοεμβρίου 2011 στις 3:59 μ.μ.

    Και νά'ταν μόνο οι δάσκαλοι;
    Οικοδόμε, στο είχα ξαναγράψει νομίζω, όχι ακριβώς μ'αυτή τη διατύπωση. Ο χειρωνάκτης έχει μια έμφυτη ηθική της εργασίας του, που απουσιάζει απ' την εργασία του "γραφιά". Το λέω αυτό ως "γραφιάς", χωρίς διάθεση καλλωπισμού των εργατών και απαξίωσης της "πνευματικής" εργασίας. Ασφαλώς πρώτα και κύρια μετράει να κάνει κανείς τη δουλειά του με υπευθυνότητα. Η δημιουργία όμως, αυτό που βάζεις με τα χέρια σου σ'αυτό που φτιάχνεις είναι κάτι που μπορεί να εξηγήσει το γιατί οι εργάτες είναι πάντα πρωτοπόροι και οι εργαζόμενοι του πνεύματος ακολουθούν με καθυστέρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οικοδόμος24 Νοεμβρίου 2011 στις 9:06 μ.μ.

    Στρατολάτη καλησπέρα.
    Ισως να είναι κι έτσι, δεν ξέρω...
    Γνωρίζω πάντως αρκετές περιπτώσεις που δεν ισχύει αυτό. Ίσως να αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:

Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.

Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.

Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.

ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.

Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.

Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.

Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.