Πιστοποίηση επαγγελματικής επάρκειας: επιτακτική ανάγκη η εφαρμογή της!

Τα τελευταία χρόνια το επάγγελμα του οικοδόμου οδηγήθηκε στην ανυποληψία με ταχύς ρυθμούς. Δεν εννοώ την προσφορά εργασίας που μειώνεται δραματικά, υπήρξαν περίοδοι ανεργίας και παλαιότερα. Βέβαια η οικονομική κρίση που βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δεν έχει προηγούμενο. Τα αίτια της ανυποληψίας όμως δεν είναι οικονομικά.

Ας σκεφτούμε έναν κήπο με όμορφα ανθισμένα λουλούδια χωρίς περίφραξη. Οι περαστικοί θα τα θαυμάσουν, πολλοί όμως θα προχωρήσουν παραμέσα για να κόψουν μερικά, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό αν υπήρχε ο φράχτης.

Ο χώρος της  οικοδομής όσον αφορά τις εμπειροτεχνικές ειδικότητες, μοιάζει με τον κήπο αυτό, δεν έχει κανόνες. Περιέχει λουλούδια και «λουλούδια». Ο καθένας από μας δηλώνει όποια ιδιότητα θέλει, αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας μια εργασία μη  έχοντας  μια στοιχειώδη  τεχνική κατάρτιση, πολλές φορές χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό και συχνά χωρίς την παρουσία του επιβλέποντος μηχανικού.

Όλοι εμείς οι εμπειροτέχνες της οικοδομής, μάθαμε την τέχνη μας άλλος από τον πατέρα του, άλλος από ένα συγγενή του ή από κάποιον άλλο τεχνίτη, εμπειρικά. Δεν φοιτήσαμε σε μια σχολή, δεν περάσαμε από εξετάσεις να πάρουμε ένα «χαρτί» που να πιστοποιεί τι έμαθε ο καθένας και τι είναι ικανός να κάνει.

Ένας παράγοντας τεράστιας σημασίας για όσους εργαζόμαστε στην οικοδομή, που αφορά ουσιαστικά την επιβίωσή μας, είναι η κάθετη πτώση των αμοιβών μας. Μη βιαστεί να πει κάποιος ότι στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς αυτό είναι κανόνας. Στην περίπτωσή μας δεν υπάρχουν κανόνες. Ο ανταγωνισμός όχι μόνο δεν είναι υγιής αλλά ενίοτε γίνεται βρώμικος με χτυπήματα «κάτω απ ΄τη ζώνη».

Κι εξηγούμαι: εργάζεσαι πολλά χρόνια στο επάγγελμα με έναρξη επιτηδεύματος στην Εφορία, έχεις τον εξοπλισμό-εργαλεία σου, το επαγγελματικό σου αυτοκίνητο, πληρώνεις τους φόρους σου και ένα σωρό έξοδα (για τη δουλειά πάντα) και καλείσαι να δώσεις οικονομική προσφορά για να αναλάβεις μια φάση εργασιών σε μια οικοδομή.

Δίνεις την προσφορά σου, επιμένεις να δείξεις στον υποψήφιο πελάτη προηγούμενη δουλειά σου και πολλές φορές η απάντηση είναι «ξέρεις, έχω μια κατά πολύ φθηνότερη τιμή από κάποιον κύριο τάδε». Προσπαθούμε πολλές φορές να αποδείξουμε πως δεν πετάει ο γάιδαρος και με επιχειρήματα να πούμε πως κάποιο «λάκκο έχει η φάβα».

Σύνηθες φαινόμενο, πολλοί «συνάδελφοι» να δελεάζουν με μια ακόμα και κάτω του κόστους οικονομική προσφορά ( για να «τρουπώσουν» που έλεγε σε μια παλιά ταινία ο Βουτσάς ) και στη συνέχεια να δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα. Σε προηγούμενη επικοινωνία μας ανέφερα μερικά από αυτά.

Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω την απουσία του συνδικαλιστικού μας φορέα από τα θέματα αυτά. Πεποίθησή μου είναι πως το Συνδικάτο θα έπρεπε να σκύψει πάνω στα προβλήματα αυτά, να πάρει θέση και να προτείνει στην πολιτεία λύσεις.

Όλα τα παραπάνω προβλήματα λοιπόν έχουν την ίδια γενεσιουργό αιτία: την έλλειψη σωστής επαγγελματικής κατάρτισης και φυσικά την  έλλειψη πιστοποίησής της. Η απουσία της επίσημης πολιτείας είναι (και εδώ) εκκωφαντική! Ενώ στην διαδικασία παραγωγής των οικοδομικών υλικών υπάρχει κάποιος έλεγχος και πιστοποίησή τους από αρμόδιους φορείς, στην παροχή υπηρεσιών…

Αν εξαιρέσουμε τον έλεγχο του οπλισμού της οικοδομής πριν τη σκυροδέτηση, στις άλλες ειδικότητες καλείται ο θεός να βάλει το χέρι του. Δεν υπάρχει θεσμοθετημένος έλεγχος και σε συνδυασμό με την έλλειψη πολλές φορές επίβλεψης του μηχανικού, το τεχνικό αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό.

Η λύση λοιπόν είναι μία: δημιουργία σχολής υποχρεωτικής φοίτησης από όποιον θέλει να εργαστεί ή αναλάβει τεχνικό έργο στην οικοδομή ( απλοί τεχνίτες ή υπεργολάβοι ). Εξειδίκευση του βοηθού εργάτη. Πιστοποίηση κάθε εμπλεκόμενου με κάρτα εργασίας – άδεια εξάσκησης επαγγέλματος.

Αυστηροί έλεγχοι στους χώρους δουλειάς με επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες ιδιοκτήτες ή κατασκευαστές που θα αναθέτουν τεχνικές εργασίες σε ανειδίκευτους πια εργαζόμενους. Εννοείται πως κυρώσεις θα υφίστανται και οι «συνάδελφοι» χωρίς την απαραίτητη πιστοποίηση. 

Αλλά γιατί η πιστοποίηση είναι αναγκαία; Η καθιέρωση και εφαρμογή της έγινε πρακτική σε όλες τις λεγόμενες προηγμένες χώρες. Η πιστοποίηση θα αναβαθμίσει το επάγγελμα του οικοδόμου και τον ίδιο τον επαγγελματία. Θα μπορούμε εύκολα να αξιολογηθούμε από τον υποψήφιο εργοδότη μας καθώς και να του αποδείξουμε τις γνώσεις  και τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας στον τομέα του.

Θα ωφεληθεί ο ιδιοκτήτης ή κατασκευαστής ενός οικοδομικού έργου όταν θα ξέρει πως οι συνεργάτες του οικοδόμοι έχουν διασφαλισμένο ένα ελάχιστο επίπεδο ποιότητας στις παρεχόμενες υπηρεσίες τους. Θα οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Θα μείνουν στο χώρο της οικοδομής οι πιο άξιοι συνάδελφοι που ασφυκτιούν σήμερα από τη συμπεριφορά πολλών κακών «συναδέλφων» και κάθε λογής απατεώνων.

Με την καθιέρωση της πιστοποίησης : θα εξασφαλίζαμε ποιοτικά καλύτερες κατασκευές,  το κράτος θα ωφελούνταν οικονομικά (φορολογία) και θα δεχόταν τεράστιο πλήγμα η λεγόμενη μαύρη εργασία. Επίσης οι συνεπείς εργαζόμενοι στην οικοδομή θα εξασφαλίζαμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο αμοιβών και ημερομισθίων, αφού θα έμπαινε φρένο στον απίστευτο «μειοδοτικό διαγωνισμό» χωρίς κανόνες, που υποχρεωτικά προσπαθούμε να συμμετέχουμε μαζί με  δήθεν συναδέλφους.

Ένα φως φάνηκε στο βάθος του τούνελ όταν η εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ στις 22 Αυγούστου 2010, δημοσιεύει άρθρο του κ. Δημήτρη Μαρκόπουλου με τίτλο «Αλλάζουν όλα για εκατοντάδες επαγγέλματα» σύμφωνα με το οποίο, την επόμενη εβδομάδα από τη δημοσίευση του άρθρου θα δινόταν στη δημοσιότητα σχέδιο νόμου «για τη Δια Βίου Μάθηση και την τεκμηρίωση των επαγγελματικών προσόντων».

Όπως αναφέρει το άρθρο: «ξεκάθαρος στόχος της υπουργού Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου είναι η χώρα μας να ευθυγραμμιστεί με το διεθνές πλαίσιο αναγνώρισης προσόντων, το EQF». Στη συνέχεια: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να πέφτει θύμα του κάθε ανοργάνωτου και μη διασφαλισμένου επαγγελματία. Θα πρέπει να υπάρξει κατοχύρωση σε όλα τα επίπεδα, τονίζουν αρμόδιες πηγές» (του ίδιου υπουργείου). Και καταλήγει: «Το όλο πρόγραμμα θα υλοποιηθεί μέχρι και τις 31/6/2011».

Στις 21/10/2010 δημοσιεύθηκε στο φύλλο 163 της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, ο νόμος 3879 με τίτλο «Ανάπτυξη της δια βίου μάθησης και λοιπές διατάξεις».

Στην Ελλάδα ζούμε. Θα περιμένουμε.