«Ενάμιση μήνα τώρα
βρίσκομαι σ΄ ένα δωμάτιο του νοσοκομείου παλεύοντας μ΄ ένα ανόητο πυρετό που
επιμένει. Σας γράφω σήμερα γιατί αισθάνομαι πιο δυνατός κι είμαι σίγουρος ότι
θα σας συναντήσω σύντομα. “Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην
παραδίνεσαι αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ», μας έγραψες,
Θάνο.
Δεν συναντηθήκαμε
σύντομα, όμως σίγουρα θα βρεθούμε ξανά...
Μέχρι τότε, κρατάμε
φυλαχτό τους στίχους του αγαπημένου μας Χικμέτ…
Σ’ ευχαριστούμε για τις
μουσικές και τα τραγούδια σου…
Σ’ ευχαριστούμε για τις
υπέροχες στιγμές που απλόχερα μας χάρισες…
Έφυγες όρθιος... καλό ταξίδι…
Είμαι μέσα στο φως
που προχωρεί
Τα μάτια μου είναι πλημμυρισμένα από πόθους
Ειν΄ ωραίος ο κόσμος
Ειν΄ ωραίος ο κόσμος
Τα μάτια μου είναι πλημμυρισμένα από πόθους
Ειν΄ ωραίος ο κόσμος
Ειν΄ ωραίος ο κόσμος
Τα μάτια μου δεν
κουράζονται να βλέπουνε τα δέντρα
Τα δέντρα τα τόσο γεμάτα από ελπίδα
Τα δέντρα τα τόσο πράσινα
Τα δέντρα τα τόσο γεμάτα από ελπίδα
Τα δέντρα τα τόσο πράσινα
Ένα μονοπάτι
ηλιόλουστο τραβάει μέσα απ΄ τις μουριές
Είμαι στο παράθυρο του νοσοκομείου
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Κάπου πρέπει ν΄ ανθίζουν τα γαρούφαλα
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Είμαι στο παράθυρο του νοσοκομείου
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Κάπου πρέπει ν΄ ανθίζουν τα γαρούφαλα
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Το ζήτημα δεν είναι
να είσαι αιχμάλωτος
Το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι.
Το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι.
Τι να πεις τώρα για τον Θάνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαραίνει τόσο πολύ το πληκτρολόγιο που είναι αδύνατον! Κοιτάς αυτή του τη φωτογραφία και εκεί, μέσα από το "πεδίο" της δικής του μάχης σου μεταδίδει μια πίστη, μια σιγουριά, μια θετική αύρα που δεν έχει επανάληψη.
Καλό ταξίδι Θάνο, στις γραμμές των Οριζόντων, στον Σταυρό του Νότου.
Οικοδόμε, καλή Πρωτοχρονιά με λιγότερες απώλειες.