15ο Συνέδριο ΚΚ Βενεζουέλας - Να βαδίσουμε στα βήματα της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης

Από τις 22 έως τις 25 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στο Καράκας το 15ο Συνέδριο του ΚΚ Βενεζουέλας, στο οποίο συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με τους Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και Δημήτρη Καραγιάννη, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ και δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη».

Παραμονές του Συνεδρίου, στις 21 Ιούνη, το ΚΚΒ οργάνωσε το 2ο Διεθνές Ιδεολογικό Σεμινάριο με θέμα «Επικαιρότητα του Λένιν στα 100 χρόνια της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Επανάστασης», στο οποίο συμμετείχαν 18 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα.

Στην παρέμβασή του στο Σεμινάριο ο Γιώργος Μαρίνος σημείωσε, μεταξύ των άλλων, τα εξής:

«Τιμούμε τα 100 χρόνια της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, του κοσμοϊστορικού γεγονότος, διεθνούς και διαχρονικής σημασίας, που απέδειξε πως ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος. Η εργατική τάξη, η πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας, με τους συμμάχους της έχουν τη δύναμη να τον ανατρέψουν και να οικοδομήσουν τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Αυτή είναι η μεγάλη αναγκαιότητα. Η κατάργηση της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, που ακυρώνει τη δυνατότητα να ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι σε συνθήκες που να ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες ανθρώπινες ανάγκες, με δουλειά, ελεύθερο χρόνο, στέγαση, με υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό.

Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού

Από τη συμμετοχή στο Σεμινάριο (στο κέντρο ο Γ. Μαρίνος)

Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού πηγάζει από την όξυνση της βασικής αντίθεσης που σημαδεύει το σύστημα, της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και της εργασίας και την καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων. Η εποχή μας είναι η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό κι αυτό έχει ιστορική, διεθνή διάσταση.

Πρέπει να υπογραμμίσουμε την καθοριστική σημασία σημαντικών γεγονότων και επιλογών, όπως:

• Ο διαχωρισμός των μπολσεβίκων από τους μενσεβίκους στο 2ο Συνέδριο (1903), η συγκρότηση ξεχωριστού κόμματος (1912), η έντονη, συνεχής διαπάλη με τον οπορτουνισμό.
• Η συστηματική θεωρητική προσπάθεια για την ανάπτυξη της στρατηγικής αντίληψης του Μπολσεβίκικου κόμματος για τη σοσιαλιστική επανάσταση που ωρίμαζε μέσα από τις δύσκολες συνθήκες της περιόδου 1905 - 1917.
• Η ακούραστη προσπάθεια για την προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, του κόμματος, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
• Η συνεπής, κομμουνιστική στάση απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η ασίγαστη πάλη ενάντια στην αστική τάξη σε όλες τις συνθήκες.
• Η πρόβλεψη των αλλαγών στο συσχετισμό δύναμης και οι εύστοχες αποφάσεις που έδιναν στους μπολσεβίκους την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Αποφασιστική συμβολή στη διαμόρφωση της στρατηγικής της σοσιαλιστικής επανάστασης είχαν η ανάλυση του καπιταλισμού στην τσαρική Ρωσία, η μελέτη του μονοπωλιακού καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού, η στάση απέναντι στο αστικό κράτος και ο χαρακτήρας της εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, ο εξοπλισμός του Μπολσεβίκικου κόμματος και της ρωσικής εργατικής τάξης με πολύτιμα λενινιστικά έργα.

Αυτές οι επεξεργασίες φώτισαν τις δυνατότητες κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού όσο και τις δυνατότητες που δημιουργούσαν η ανισόμετρη ανάπτυξη και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για να σπάσει η ιμπεριαλιστική αλυσίδα στον αδύναμο κρίκο της και να ξεκινήσει η προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης σε μια χώρα ή μια ομάδα χωρών.

Η σοβιετική εξουσία άνοιξε το δρόμο για την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και ήταν αυτή που αντιμετώπισε τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων για γη, ψωμί, ειρήνη, και όχι η αστική ή κάποια "ενδιάμεση" εξουσία, που δεν μπορεί να υπάρξει στην πραγματικότητα.

Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος

Η Οκτωβριανή Επανάσταση επιβεβαίωσε τον καθοδηγητικό ρόλο του επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος, την ανάγκη συσπείρωσης της εργατικής τάξης απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου, την ανάγκη προσέλκυσης της φτωχής αγροτιάς και άλλων μεσαίων στρωμάτων στην επανάσταση, αλλά και ουδετεροποίησης άλλων. Τον ιστορικά παρωχημένο και αντιδραστικό χαρακτήρα της αστικής τάξης, την αναγκαιότητα μη συμμετοχής ή στήριξης κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού, τη μη ύπαρξη μεταβατικών τύπων εξουσίας μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, την ανάγκη τσακίσματος του αστικού κράτους.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση οδήγησε στο κτίσιμο μιας ανώτερης κοινωνίας, με βασικό χαρακτηριστικό την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Πρόκειται για ιστορικής σημασίας άλμα σε συνθήκες καθυστέρησης και μεγάλης απόστασης της προεπαναστατικής Ρωσίας από τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και πίεσης, με βαριές συνέπειες από τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο η ΕΣΣΔ εκπλήρωσε καθοριστικό ρόλο στην ήττα του φασισμού, έδωσε 20 εκατομμύρια νεκρούς και υπέστη μεγάλες υλικές καταστροφές.

Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ δεν ήταν απαλλαγμένη από προβλήματα. Μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διεξαγόταν αποτελεσματικά η πάλη για την ανάπτυξη των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, την κατάργηση της μισθωτής εργασίας και την κυριαρχία του κοινωνικοποιημένου τομέα της παραγωγής με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αναζητήθηκε λύση προς τα πίσω

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η σοσιαλιστική οικοδόμηση αντιμετώπισε νέες προκλήσεις, παρουσιάστηκαν προβλήματα που ερμηνεύτηκαν ως αναπόφευκτες αδυναμίες που έχει από τη φύση του ο κεντρικός σχεδιασμός και όχι ως αποτέλεσμα των αντιθέσεων από τις επιβιώσεις του παλιού, ως αποτέλεσμα των λαθών του μη επιστημονικά επεξεργασμένου σχεδίου.

Ετσι, αντί η λύση να αναζητηθεί προς τα εμπρός, προς την επέκταση και ισχυροποίηση των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής και κατανομής, αναζητήθηκε προς τα πίσω, στην αξιοποίηση εργαλείων και σχέσεων παραγωγής του καπιταλισμού. Η λύση αναζητήθηκε στη διεύρυνση της αγοράς, στο "σοσιαλισμό με αγορά".

Ως σημείο στροφής ξεχωρίζει το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956), στο οποίο, με όχημα τη λεγόμενη "προσωπολατρία", υιοθετήθηκαν μια σειρά οπορτουνιστικές θέσεις για τα ζητήματα της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος, των διεθνών σχέσεων, αδυνάτισε η κεντρική διεύθυνση του σχεδιασμού.

Λίγα χρόνια μετά, με αφετηρία τη λεγόμενη "μεταρρύθμιση Κοσίγκιν" (1965), υιοθετήθηκε η αστική κατηγορία του "επιχειρησιακού κέρδους" της κάθε παραγωγικής μονάδας και η σύνδεση με αυτό των αμοιβών των διευθυντών και των εργαζομένων.

Δεν αλλάζει η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό

Η μελέτη της πείρας της Οκτωβριανής Επανάστασης και οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν θα πιάσουν τόπο στο βαθμό που το κομμουνιστικό κίνημα σηκώσει κεφάλι και αντιπαλέψει τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, εξετάζοντας αυστηρά και αλλάζοντας τη γραμμή των μεταβατικών σταδίων και των αποκαλούμενων αριστερών κυβερνήσεων. Το βήμα αυτό θα συμβάλει καθοριστικά στην προσαρμογή της στρατηγικής των ΚΚ στον χαρακτήρα της εποχής μας, εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που καθορίζει και το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης.

Η πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, για τη σοσιαλιστική επανάσταση, επιβάλλεται να βάζει τη σφραγίδα της στην καθημερινή δράση, στην πολιτική κάθε ΚΚ ώστε αυτό να πρωτοστατεί στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην προετοιμασία για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης.

Η φετινή χρονιά, των 100 χρόνων από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, πρέπει να γίνει αφετηρία έντασης της απαιτητικότητας για να δυναμώσει η πάλη για την επαναστατική ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και η οδυνηρή πείρα της αντεπανάστασης τονίζουν την αναγκαιότητα της επαναστατικής στρατηγικής και της απαρέγκλιτης τήρησης των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Αυτή είναι η βάση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε αντιπαράθεση με τις καρικατούρες και τις αυθαίρετες επινοήσεις περί σοσιαλισμού του 21ου αιώνα ή "σοσιαλισμού της αγοράς", που είναι στοιχεία της αντεπανάστασης και κινούνται στο έδαφος του καπιταλισμού.

Το κομμουνιστικό κίνημα έχει μεγάλη ιστορία και συμβολή στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και σήμερα έχει καθήκον να διδάσκεται από τις ιστορικές παρακαταθήκες, να έχει οδηγό την κοσμοθεωρία μας κι αυτό το πολύ επίκαιρο που έγραψαν οι Μαρξ και Ενγκελς ήδη από το 1848.

"Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοικτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις.

Μπρος στην κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ' αυτή τίποτε εκτός από τις αλυσίδες τους. Εχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο. "ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!"

Ευχαριστούμε πολύ το ΚΚ Βενεζουέλας και ευχόμαστε καλή επιτυχία στο Συνέδριό του. Το ΚΚΕ, διαχρονικά, αταλάντευτα, έχει σταθεί στο πλευρό του ΚΚ Βενεζουέλας. Το Κόμμα μας καταδικάζει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και εκφράζει τη σταθερή αλληλεγγύη στην εργατική τάξη, στο λαό της Βενεζουέλας και των άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής. Η εργατική τάξη έχει συμφέρον να δυναμώσει την πάλη της ενάντια στην αστική τάξη και τα καπιταλιστικά δεσμά, να προετοιμαστεί για να διεκδικήσει την εργατική εξουσία και να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, να οικοδομήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Ριζοσπάστης