Πού πήγε η πείρα του λαού μας, τα άμεσα αντανακλαστικά του;

Η εποχή της ατιμίας

Από τη στιγμή που στην Ευρώπη δεν παρεμβαίνει η λογική, ο πολίτης χάνει κάθε δικαίωμα στη ζωή του και υποτάσσεται σε όσα επιβάλλει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Μόνος ο Ελληνας μέσα στην κοινότητα, έχει αφεθεί στη Θεία Πρόνοια. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν τον θέλει κανείς, ούτε για συνοδοιπόρο στον κοινό προορισμό προς το «μεγαλείο της Ευρώπης». Βρίσκεται στον πάτο ενός πηγαδιού και περιμένει αορίστως κάποιον να τον τραβήξει.

2. Τα ηλίθια τεχνάσματα των Ευρωπαίων ενάντια σ' έναν λαό που φάνηκε ολωσδιόλου αφελής, πέτυχαν και τώρα τον καθήλωσαν. Θεωρούν αναγκαίο να συνεχίσουν το παράλογο παιχνίδι τους, σπρώχνοντας τον Ελληνα πολίτη ακόμα πιο βαθιά στο πηγάδι. Είμαστε μοιραίος λαός, μονίμως ξελογιασμένος, διαρκώς θύμα της αδράνειας, με μοναδική προσήλωση στο να φορτώνουμε τις ευθύνες μας στους άλλους. Ενας λαός που δοκιμάζει τα όριά του στηριγμένος σε ένα ατροφικό εγώ, μέσω του οποίου δεν μπορεί να υπερασπιστεί ούτε τον εαυτό του. Μαζί με τα χλωρά καίγονται και εκείνοι που ακόμα ψάχνουν το πώς και το γιατί φτάσαμε ως εδώ - αναλύσεις των αναλύσεων που όλες μας δικαιώνουν, αλλά στο τέλος κερδίζουν πάντα οι άλλοι, οι Ευρωπαίοι.

3. Οι θρησκείες παίζουν άραγε ρόλο στις αποφάσεις, κυρίως των Γερμανών; Αν μελετήσει κανείς τις σχέσεις μεταξύ προτεσταντών και καθολικών, τα χάνει μπροστά στις θηριωδίες του ενός δόγματος ενάντια στο άλλο. Αλλά εδώ βρίσκεται και το παράδοξο: όταν οι δύο πλευρές μυριστούν κέρδος, η αγεφύρωτη αντιπαλότητα μετατρέπεται σε συζυγικό καβγαδάκι, που κρύβει τη βιασύνη για να αρπάξουν όσα μπορούν επωφελούμενοι της απεχθούς συμφωνίας που έχει συνάψει η χώρα μας. Και έτσι, με προκάλυμμα τη νομιμότητα, απομακρύνουν κάθε πιθανή σκέψη περί ηθικής, περί ατιμίας.

4. Η ατιμία ήταν το πρώτο χαρτί και, όπως αποδεικνύεται, και το τελευταίο των Ευρωπαίων. Είναι η τελευταία σκηνή που έχουν στήσει οι Γερμανοί, για να αντιμετωπίσουν το σκάνδαλο «Ελλάδα», που οι ίδιοι προκάλεσαν. Οι αναλυτές τους - «σπουδαίοι» οικονομολόγοι! - έχουν υψώσει τα χέρια με τον τρόπο των γιατρών μπροστά σε μια ανίατη αρρώστια. Η ατιμία σε βάρος της χώρας μας ξεσκεπάστηκε από τους ίδιους, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν συναντούσαν αντιστάσεις από τις εγχώριες κυβερνήσεις, αλλά και λόγω του ότι πλέον δεν υπήρχε λόγος να κρατάνε τα προσχήματα και αποκαλύφθηκε η απόλυτη περιφρόνηση προς τον «κατώτερο» λαό μας.

5. Το ψεύδος δεν γνώρισε ποτέ καλύτερο κατάλυμα από αυτό της Ευρώπης. Η φημισμένη τιμή της εξέπνευσε άμα τη ενώσει της. Ο ελληνικός λαός έχει αξιολογηθεί στον πάτο της λίστας. Ο τρόπος που μας χειρίζονται, είναι απελπιστικά μονότονος. Οταν νιώσουν ότι κάτι κινείται εκτός των επιβεβλημένων κανόνων, περνάνε σε μια σύντομη σιωπή ώστε γρήγορα να ανακτήσουν την αυτοκυριαρχία τους. Καλύπτουν την απληστία τους πάντοτε με καθωσπρέπει συνομιλίες με τον πρωθυπουργό, εξηγώντας ότι δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός και ο λόγος της αντίδρασής τους είναι καθαρά παιδαγωγικός.

6. Με την υποθήκη του νέου μνημονίου, οφείλουμε να στείλουμε ένα ύστατο σινιάλο προς όλους, πως το καράβι μας πάει γραμμή στα βράχια. Επαληθεύτηκαν οι υποψίες μας και αν προσθέσουμε τους λεονταρισμούς Τσίπρα και Κούλη και τις διαδόσεις των Αριστερών για αντίσταση μέσω ψευδοαποχωρήσεων, χειροτερεύει η ιδιάζουσα κατάστασή μας.

7. Πού πήγε η πείρα του λαού μας, τα άμεσα αντανακλαστικά του; Η εικόνα του πολίτη είναι συγκαταβατική και πονεμένη. Εχοντας χάσει την αίσθηση του ύψους του, αντί να καταγγείλει, αφήνεται να πέσει. Δυστυχώς η συμπεριφορά μας απέναντι στη συμμορία του Σόιμπλε υπήρξε υποδειγματική. Αντιθέτως, η ευρωπαϊκή κοινότητα αντιμετωπίζει τον Ελληνα πολίτη σαν αντικείμενο μέσα στο ενεχυροδανειστήριο.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης