"Το πιο δύσκολο, το πιο βαρύ, είναι να νικάς την απογοήτευση και να 'ναι πάντα η ψυχή σου ψυχή μαχητή" - Για την κομμουνιστική αντοχή

Σε όλους τους δείκτες το Κόμμα πρεσβεύει το νέο που φέρουν οι ιδέες και η προοπτική του για την εργατική τάξη. Ανυποχώρητα και σε διαφορετικές συνθήκες, όπως αποτυπώνονται στις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο, απέδειξε την αντοχή του στις πιέσεις και τα πισωγυρίσματα.

Η κομμουνιστική αντοχή απαιτεί ικανότητα σωματική και πνευματική, αντλείται από το αταλάντευτο ταξικό μίσος απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την επαναστατική ιδεολογική θωράκιση.

Ευτυχώς το ΚΚΕ διαθέτει μέλη και στελέχη από διαφορετικές γενιές, μεγαλύτερες και ατσαλωμένες σε διαφορετικές συνθήκες ταξικής αναμέτρησης αλλά και νεότερες με καινούρια ή καθόλου πείρα.

Υπάρχει ανάγκη για ατσάλωμα και αντοχή στην κατάσταση που διαμορφώνεται, με τις επιπλέον δυσκολίες που έφεραν η οικονομική κρίση, ο πόλεμος στη «γειτονιά» μας, ενσωματώνοντας την πείρα της ταξικής πάλης, με την πορεία κατάκτησης των συμπερασμάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Η αναβάθμιση της εσωτερικής ζωής μπορεί να δώσει ώθηση. Σε κατεύθυνση μεγαλύτερης τριβής με τις επεξεργασίες του Κόμματος, στην αφομοίωση της προγραμματικής του αντίληψης για το σοσιαλισμό και μιας σειράς πλευρών που αγγίζουν τις εξελίξεις, όπως ο χαρακτήρας της κρίσης και του πολέμου. Στην πράξη υποτιμάται το γεγονός ότι η βελτίωση της καθημερινής μας δράσης ώστε να προωθείται αποτελεσματικά αυτή η στρατηγική θα συμβάλει στην ενίσχυση των χαρακτηριστικών που καλλιεργούν τα κομματικά μέλη. Είναι γεγονός πως ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης προκαλεί πρόσθετες δυσκολίες, τάσεις ηττοπάθειας, αποστράτευσης. Από την άλλη, το ενδιαφέρον που υπάρχει από κόσμο να μάθει για το σοσιαλισμό, κυρίως λόγω της δραστηριότητας του Κόμματος, αυξάνει τις απαιτήσεις. Ιδιαίτερα όταν αποδεικνύεται ότι είναι όρος για τη μαχητικοποίηση μελών και οπαδών. Αυτή η γνώση θα δώσει δύναμη μπροστά στα καθημερινά καθήκοντα, θα προσδώσει την αυτοπεποίθηση και μαχητικότητα που απαιτείται, προκειμένου να επιδρούμε με την πολιτική και την ιδεολογία μας ενάντια στην αστική ιδεολογία, στην επίδραση του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού.

Σήμερα, αυτό το καθήκον έχει αποκτήσει προτεραιότητα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι καθήκον που θα συμβάλει ποιοτικά και προοπτικά στη βασική αποστολή που έχουμε. Γι' αυτό χρειάζεται να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις, βελτιώνοντας αποφασιστικά τη λειτουργία των οργάνων και των ΚΟΒ, ώστε να επιδρούμε ουσιαστικά στη διαμόρφωση επαναστατικής συνείδησης, με ανεβασμένο ιδεολογικοπολιτικό κριτήριο, που οι ίδιοι πρώτα από όλα στην οργανωμένη μας ζωή δε θα υποτασσόμαστε στις σύνθετες συνθήκες πάλης, που οξύνονται.

Οι εξελίξεις επαληθεύουν το Κόμμα. Η ένταση των μέτρων σε βάρος του λαού, η στοχοποίηση πρωτοπόρων εργατών και συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος στρέφονται ενάντια σε όλη την εργατική τάξη, με στόχο τους αγώνες της. Σ' αυτές τις συνθήκες χρειάζεται αντοχή, επαγρύπνηση, ταξική αλληλεγγύη. Παραδείγματα έχουμε σήμερα, όπως οι σύντροφοί μας που αντιμετωπίζουν όλα τα πιθανά μέτρα της εργοδοσίας λόγω της δράσης τους, γυναίκες αγωνίστριες με το ένα πόδι στην παραγωγή και με το άλλο στο σπίτι. Χρειάζεται πιο αποφασιστική ενίσχυση και διαπαιδαγώγηση τέτοιων δυνάμεων για να ενισχύουμε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά, έτσι θα ανοίγει δρόμος για οικοδόμηση εκεί που σήμερα έχουμε περιορισμένες κομματικές δυνάμεις.

Επιπλέον, έχουμε εκτιμήσει ότι στο κίνημα, στο Κόμμα μπαίνουν νέες δυνάμεις με θέληση για αγώνα αλλά με περιορισμένες πολιτικές εμπειρίες, πιο ευάλωτοι σε πισωγυρίσματα, άπειροι στην αφομοίωση καταστατικών αρχών. Η επίθεση που δέχεται το Κόμμα, η φάση που περνάει το κίνημα επηρεάζουν. Αυτό επιδρά και πάνω στη δράση και τη συμπεριφορά των κομμουνιστών με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικό βαθμό. Π.χ. κατά πόσο θεωρούμε δεδομένη την νομιμότητα του Κόμματος, άρα και σε τι βαθμό το προστατεύουμε, πώς μας επηρεάζει η εκτίμηση των δυνάμεών μας σήμερα και πόσο κυριαρχεί το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης στην υλοποίηση των στόχων. Πώς θα εκφραστεί η αντοχή των κομμουνιστών για να μην ενσωματωνόμαστε σε «ειρηνικές» συνθήκες δράσης.

Μετά το 19ο Συνέδριο δώσαμε μάχες στις οποίες πρωτοστάτησε το Κόμμα, ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά μας σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, δέσαμε πιο σταθερά κόσμο γύρω μας και ταυτόχρονα βρεθήκαμε επιτακτικά μπροστά στο ζήτημα τι Κόμμα χρειαζόμαστε: Ικανό να καθοδηγήσει την κατάλληλη στιγμή, ένα βήμα μπροστά σε συνείδηση, σε οργάνωση, με συμμαχίες με σαφή προσανατολισμό και προοπτική.

Και φάνηκε πως η αδυναμία έρχεται με την απαίτηση, στην προσπάθεια του καθένα να ταιριάξει θεωρία και πράξη πρακτικά, στην οργάνωση, προετοιμασία και διαπαιδαγώγηση. Αφορά το περιεχόμενο της καθοδηγητικής μας δουλειάς, το πώς θα προσαρμόζεται και θα βελτιώνεται για να έρχονται σε αντιστοιχία ο σκοπός της πάλης του Κόμματος με τις αντικειμενικές απαιτήσεις που φέρνουν οι εξελίξεις. Εχουμε ευθύνη και πρέπει να φροντίζουμε στις γραμμές μας και στην εργατική τάξη όπου υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να αποτελέσουν γερά στηρίγματα στις προσπάθειες του Κόμματος, να μην παρασυρόμαστε από τη ρουτίνα, τη συνήθεια, το συμβιβασμό.

Το κύριο είναι τι σχέδιο βάζουμε για την απόσπαση δυνάμεων, για την οργάνωση και συγκέντρωση εργαζομένων στη γραμμή της ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Στοχευμένη παρέμβαση, καταμερισμός με πνεύμα πρωτοβουλίας για τη διεύρυνση του κύκλου των ανθρώπων που παλεύουν για το σκοπό αυτό.

Πώς να τροφοδοτούμε τη σκέψη για το επόμενο βήμα, είναι βασικό ο κομμουνιστής να βρίσκει εναλλακτικές για να μην απογοητεύεται στην ήδη δύσκολη αποστολή του.

Δεν είναι αγώνας για τη λύση ενός επιμέρους ζητήματος. Είναι αγώνας για βαθιές ριζοσπαστικές αλλαγές έως το επίπεδο της εξουσίας. Είναι σκληρός, μακρόχρονος, ταξικός, πολιτικός αγώνας.

Απαιτεί αφοσίωση στην υπόθεση του σοσιαλισμού, σωστή στρατηγική και τακτική, στενούς και γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη, με όλα τα λαϊκά στρώματα. Πρακτική έκφραση αυτών των γνωρισμάτων είναι το πνεύμα αυτοθυσίας, ετοιμότητας για συνεχή προσφορά και προσωπικές θυσίες, στο όνομα της κοινωνικής προόδου. Για να χρεοκοπήσουν οι αστικές πολιτικές και αντιλήψεις και τα στηρίγματά τους στο εργατικό κίνημα.

Οι σύντροφοί μας έμειναν αλύγιστοι γιατί διαπαιδαγωγήθηκαν στον αγώνα από το ΚΚΕ με συνείδηση και σταθερή πίστη στο σκοπό της πάλης, στο ιδανικό για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Τα φετινά αφιερώματα συνέβαλαν σημαντικά στο να συνειδητοποιηθεί καλύτερα ότι, σε συνθήκες που δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά αυτός ο συσχετισμός, η αντοχή ενός ΚΚ είναι πρώτο καθήκον. Και δε μετριέται με την εκλογική του δύναμη, μα από την προσήλωσή του στον ταξικό αγώνα, από την ικανότητά του να μην υπηρετήσει τον ταξικό αντίπαλο, να μη χάσει το χαρακτήρα του ως μαχητικής οργανωμένης ιδεολογικής - πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης και στις νέες συνθήκες ανόδου του οπορτουνισμού αλλά και του ρατσισμού - εθνικισμού.

«Το πιο δύσκολο, το πιο βαρύ είναι να νικάς την απογοήτευση και να 'ναι πάντα η ψυχή σου ψυχή μαχητή».

Σάντρα Πρεμέτη
ΤΕ Εμπορίου - Υπηρεσιών Κεντρικής Μακεδονίας

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη της 29/1/2017, στα πλαίσια του Προσυνεδριακού Διαλόγου του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, με τον τίτλο "Για την κομμουνιστική αντοχή").