Μ' αυτήν την Αμερική είμαι εγώ - Προς φίλους Αμερικανούς

Δυο επίκαιρα κείμενα με αφορμή τις τριήμερες εκδηλώσεις για την ορκομωσία του Ντόναλντ Τραμπ, που ξεκίνησαν σήμερα.

Μ' αυτήν την Αμερική είμαι εγώ

Εγραψα ότι ο «αντιαμερικανισμός» βρίσκεται στην καρδιά και στο αίμα του ελληνικού λαού και είναι δύσκολο να τον «ξεριζώσουν» από τη χώρα μας η αμερικανική πρεσβεία και οι ντόπιοι υπάλληλοί της. Οφείλω, όμως, μιαν εξήγηση: Οταν λέω «αντιαμερικανισμός», δεν αναφέρομαι σε κάποιο συναίσθημα πολιτικού μίσους κατά του αμερικανικού λαού, αλλά για πολιτική εναντίωση προς την εξωτερική πολιτική της εκάστοτε αμερικανικής κυβέρνησης. Ισως ακριβέστερο θα ήταν ν' αναφερόμαστε σε αντιιμπεριαλιστική συνείδηση και δράση του ελληνικού λαού. Απ' αυτήν την άποψη, όσοι υποστήριξαν ότι οι Ελληνες χάρηκαν για το κακό που βρήκε τον αμερικανικό λαό, λόγω της γνωστής τρομοκρατικής επίθεσης στη Νέα Υόρκη, είναι ανόητοι, αν δε μιλούν εκ του πονηρού.

Και γιατί ο λαός μας να μισεί τον αμερικανικό λαό, όταν γνωρίζει ότι οι νέοι των ΗΠΑ ήσαν, που, με τις διαδηλώσεις τους, σταμάτησαν το βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ; Οταν βλέπει τον απλό κόσμο, που πληρώνει τα «σπασμένα» της τρομοκρατικής επίθεσης - πάνω από 100.000 εργαζόμενοι πετιούνται στην ανεργία, χωρίς ο «πονόψυχος» Μπους να νοιάζεται - να διαδηλώνει και σήμερα την αντίθεσή του σ' έναν άδικο και διαρκή πόλεμο, που κήρυξε ο «πλανητάρχης» κατά της ανθρωπότητας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας; Οταν ξέρει πως ο αμερικανικός λαός κατάφερε, στα λίγα χρόνια που λειτουργεί το πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό κράτος του, να προσφέρει πολλά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας;

Στο χώρο της πολιτικής, Αμερικανοί δεν είναι μόνον οι «εξολοθρευτές» των Ινδιάνων και οι «ράμπο» των πολέμων, αλλά και οι αγωνιστές της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας και ο μάρτυρας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, σύμβολο του αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Στο χώρο της επιστήμης είναι οι εφευρέτες Τόμας Εντισον, Σάμιουελ Μορς, Τσαρλς Ρίχτερ και οι σύγχρονοι πρωτοπόροι επιστήμονες. Στο χώρο της λογοτεχνίας οι δημοσιογράφοι - συγγραφείς Τζόζεφ Πούλιτζερ, Τζον Ριντ, Ερνεστ Χεμινγουέι, οι «κλασικοί» Τζον Στάιμπεκ, Χένρι Μίλερ, Τζακ Κέρουακ, Τζακ Λόντον, Ντάσιελ Χάμετ. Στη μουσική ο Χάρι Μπελαφόντε, η Ελα Φιτζέραλντ, ο Μπομ Ντίλαν. Στην κινηματογραφική τέχνη οι Ορσον Ουέλς, Γούντι Αλεν, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Μάρλον Μπράντο, Μέριλ Στριπ.

Μ' αυτήν την Αμερική, των αγώνων για την ειρήνη και την πρόοδο, είμαι εγώ. Για την «άλλη» Αμερική - των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, του χρήματος, του ρατσισμού, των κοινωνικών αποκλεισμών, των ναρκωτικών, της κινηματογραφικής και τηλεοπτικής υποκουλτούρας - δε φταίει ο αμερικανικός λαός, όσο κι αν του καταλογιστούν ευθύνες για τον τρόπο που ψηφίζει. Φταίνε οι κυβερνήτες της, που διεκπεραιώνουν τις εντολές του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και εφαρμόζουν ιμπεριαλιστική πολιτική με στόχο την υποδούλωση της οικουμένης. Αυτήν, την «άλλη» Αμερική, εχθρεύονται οι Ελληνες...

Παύλος Ριζαργιώτης
(Ριζοσπάστης, 3/10/2001)

Προς φίλους Αμερικανούς

Αποτείνομαι στους φίλους Αμερικανούς. Αποτείνομαι στον απλό Αμερικανό εργαζόμενο, στον απλό αμερικανικό λαό. Στους άνεργους μουσικάντηδες της Νέας Ορλεάνης, στους αμαξάδες του Σέντραλ Παρκ, στους άστεγους, στους ρακοσυλλέκτες και τους κυνηγημένους. Στους περιθωριοποιημένους καουμπόηδες του Τέξας και της Αριζόνας. Στους χαμάληδες του λιμανιού της Νέας Υόρκης, στους καταπιεσμένους Νέγρους του Μπρονξ και του Χάρλεμ. Στους άφραγκους χασομέρηδες του Λας Βέγκας. Στους μαθητές και φοιτητές των ξακουσμένων κολεγίων και πανεπιστημίων. Στη νέα γενιά των ανθρακωρύχων, των σερβιτόρων και των ξυλοκόπων της Αλάσκας.

Στην πνευματική και προοδευτική κοινωνία του Σαν Φραντζίσκο και του Μανχάταν. Στα καινούρια ρεύματα αμφισβήτησης, έρευνας και αναζήτησης.

Στη χώρα των δημοκρατικών και αγωνιστικών παραδόσεων (πριν την καταβροχθίσει το ιμπεριαλιστικό θεριό).

Στη χώρα του Τζον Ριντ, του αδικοχαμένου ζεύγους Ρόζεμπεργκ, των Σάκο και Βανσέτι, του Τζακ Λόντον, της Αντζελας Ντέιβις, του Γκας Χολ, του Ερνεστ Χέμινγουεϊ, του Ουίλιαμ Φόκνερ, του Αρθουρ Μίλερ, του Ντάσιελ Χάμετ, του Λούθερ Κινγκ, του Τζον Στάιμπεκ, του Τένεσι Ουίλιαμς, του Φράνσις Φορντ Κόπολα, του Γούντι Αλεν. Στους κυνηγημένους και διωγμένους καλλιτέχνες του Μακαρθισμού! Αποτείνομαι στις καρδιές και τις συνειδήσεις τους και τους μεταφέρω το παγκόσμιο μήνυμα κατακραυγής κατά των πολεμοκάπηλων. Τον παγκόσμιο ξεσηκωμό για την ειρήνη, την οργή και την αγανάκτηση του φιλειρηνικού κινήματος.

Ξεσηκωθείτε και τσακίστε τους. Ξεσηκωθείτε και συντρίψτε τους. Το γρηγορότερο. Στείλτε τους βρωμερούς σας εξουσιαστές, αυτά τα διεστραμμένα και αρρωστημένα μυαλά, τα μαυρόκαρδα μιάσματα, τους τρομοκράτες του κόσμου από κει που ήρθαν.

Ξέρετε εσείς πώς. Η ίδια η Ιστορία σάς διδάσκει τον τρόπο.

Μια δράκα καθαρμάτων, ληστών και δολοφόνων είναι. Γεννήματα της ιμπεριαλιστικής όχεντρας, εκφυλισμένα σαπρόφυτα και κοπροκράτες. Ανεγκέφαλοι χουλιγκάνοι, που, αντί για μυαλό, έχουν πίτουρα στο κεφάλι. Αντισταθείτε. Αγωνιστείτε, κατεβείτε στους δρόμους και βάλτε τα στήθια σας μπροστά. Είναι θρασύδειλοι, είναι σκουλήκια και θα λακίσουν. Να σταματήσουν οι σφαγές αμάχων στο όνομα παράνομων κερδών, στο όνομα του πετρελαίου. Σταματήστε τους. Από σας εξαρτάται. Τα χρόνια της αθωότητας πέρασαν κι έχετε ευθύνη απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στην ανθρωπότητα.

Απέναντι στην ίδια σας τη χώρα. Εχετε ευθύνη απέναντι στα χαμένα παιδιά, απέναντι στα σκοτωμένα περιστέρια.

Μην αφήνετε να σας δηλητηριάζουν με ψεύτικες και διαστρεβλωμένες ειδήσεις. Μην αφήνετε να σας παραπληροφορούν και να σας παραμυθιάζουν.

Ανοίξτε τα μάτια σας, αφουγκραστείτε την ανάσα και τον παλμό του κόσμου και δείτε κατάματα την αλήθεια.

Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι, τους χλευάζουν και τους περιφρονούν. Οι λαοί όλου του κόσμου είναι μαζί σας και σας δίνουν το παράδειγμα.

Βασίλης Λιόγκαρης
(Ριζοσπάστης 11/4/2003)