Δημήτρης (Μήτσος) Τατάκης: Η άγνωστη σελίδα ηρωισμού του κομμουνιστή ήρωα της Μακρονήσου στην επιχείρηση της Νορμανδίας

Η ίδρυση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων (ΟΕΝΟ), τον Μάρτη του 1943 ήταν ένα αποφασιστικό και αποτελεσματικό βήμα στη καλύτερη οργάνωση του ναυτεργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της πάλης για τα δικαιώματα των ναυτεργατών.
Μετά την επιβολή της γερμανικής κατοχής τον Απρίλη του 1941, μόλις οι μισοί περίπου εν ενεργεία ναυτεργάτες βρίσκονταν στην Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι ήταν διασκορπισμένοι σε λιμάνια σε πολλά σημεία του παγκόσμιου χάρτη.

Παράλληλα με τη συνδικαλιστική της δράση η ΟΕΝΟ είχε μεγάλη προσφορά στην ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης με το εργατικό κίνημα άλλων χωρών, μεγάλη συμβολή στο αντιφασιστικό κίνημα της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερη προσφορά στο μποϊκοτάζ κατά των φασιστικών δυνάμεων του Φράνκο, στον εμφύλιο ισπανικό πόλεμο, αλλά και σημαντικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στον φασιστικό άξονα με την επάνδρωση πλοίων και τη μεταφορά στρατιωτικών εφοδίων και τροφίμων σε συνθήκες πολέμου.

Την ΟΕΝΟ απαρτίζουν η Ένωση Μηχανικών, η Ένωση Ναυτίλων Αξιωματικών, η Ένωση Ραδιοτηλεγραφητών και η Ένωση Ελλήνων Ναυτεργατών Μεγάλης Βρετανίας. Στο τιμόνι της οργάνωσης εκλέγονται τα στελέχη του ΚΚΕ Αντώνης Αμπατιέλος και Βασίλης Μπεκάκος, ενώ στη γραμματεία συμμετέχει με άλλους αγωνιστές ο Δημήτρης Τατάκης, γενικός γραμματέας της Ένωση Ναυτίλων Αξιωματικών. Είναι ο κομμουνιστής καπετάνιος που έπεσε με μαρτυρικό θάνατο στο κολαστήριο της Μακρονήσου, στις 10 Γενάρη του 1950, δολοφονημένος έπειτα από άγρια βασανιστήρια που κράτησαν 33 ολόκληρες μέρες, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του στις ιδέες του, στο Κόμμα του και στο δίκιο του λαού (δείτε σχετική ανάρτηση του Οικοδόμου εδώ).

Οι κομμουνιστές της ΟΕΝΟ ήταν στην πρώτη γραμμή και πρωτοπόροι στην επάνδρωση των πλοίων. Στη νικηφόρα «μάχη των ωκεανών» που δόθηκε με το σύνθημα της ΟΕΝΟ «Κρατάτε τα πλοία εν κινήσει!» γράφτηκαν αμέτρητες σελίδες ηρωισμού. Για τις ανάγκες του αντιφασιστικού αγώνα μεταφέρθηκαν 11,5 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων και στρατιωτικών εφοδίων, ενώ έδωσαν τη ζωή τους στον Ατλαντικό ωκεανό και σε άλλες θάλασσες 3.000 ναυτεργάτες.

Μια τέτοια σελίδα αποτελεί  η εθελοντική επάνδρωση 2 φορτηγών πλοίων από μέλη και στελέχη της ΟΕΝΟ, για την απόβαση στη Νορμανδία, τον Ιούνη του 1944. Μια επικίνδυνη ειδική αποστολή που δεν εξασφάλιζε στους συμμετέχοντες (όλοι «εθελοντές άγνωστης αποστολής») την επιστροφή. Ο  Δημήτρης (Μήτσος) Τατάκης είναι ο επικεφαλής του ενός από τα δυο πληρώματα.

Στην οργάνωση της επιχείρησης αναφέρεται ο Αντώνης Αμπατιέλος, γενικός γραμματέας τότε της ΟΕΝΟ, στο Ριζοσπάστη της 29 Αυγούστου 1982:

«Ήταν άνοιξη του 1944. Η πίεση των λαών προς τους συμμάχους για το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Παρά το γεγονός ότι ήδη είχε ανοίξει το μέτωπο της Σικελίας, η παγκόσμια αντιφασιστική κοινή γνώμη απαιτούσε πιο αποφασιστική παρέμβαση των συμμάχων στην τιτανομαχία ενάντια στις φασιστικές ορδές. Οι Έλληνες ναυτεργάτες όπου κι αν βρίσκονταν οργανωμένοι στις οργανώσεις της ΟΕΝΟ απαιτούσαν με όλους τους τρόπους από τις συμμαχικές κυβερνήσεις να ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο, που καθυστέρησε, πρέπει να πούμε, αρκετά. Αυτό καθυστερούσε τη συντριβή του φασιστικού άξονα γιατί ενάντια στις φασιστικές ορδές στην Ευρώπη πάλευε ουσιαστικά μόνο ο Κόκκινος Στρατός.

Για τον τόπο του ανοίγματος του δευτέρου μετώπου, εκείνες τις μέρες θρυλούνταν πολλά. Άλλοι έλεγαν ότι η απόβαση θα γίνει στη Νότια Γαλλία, άλλοι στις Κάτω Χώρες. Οι πιο επίμονες όμως φήμες μιλούσαν για τη Βόρεια Γαλλία. Οι σύμμαχοι, όπως είναι γνωστό, για το λεγόμενο προγεφύρωμα της Νορμανδίας είχαν προετοιμαστεί από καιρό. Τα φορτηγά συμμαχικά καράβια που θα χρησιμοποιούνταν σαν λιμενοβραχίονας στις ακτές της Νορμανδίας ήταν ήδη έτοιμα. Από την ελληνική κυβέρνηση του εξωτερικού ζήτησαν συμβολικά δυο καράβια. Οι εφοπλιστές αρνήθηκαν να τα δώσουν. Η κυβέρνηση Τσουδερού κάτω από την πίεση των καιρών αναγκάστηκε να κάνει χρήση των εξουσιών που απόρρεαν από την επίταξη του εμπορικού στόλου (που όμως διαχειρίζονταν πάλι οι ίδιοι οι εφοπλιστές) και να επιλέξει δυο καράβια, το «Γεώργιος Π.» και το «Σπυρίδων» για να πάρουν μέρος στην επιχείρηση.

Για την επάνδρωση των δυο σκαφών μάς ζήτησαν δυο πληρώματα σαν «εθελοντές άγνωστης αποστολής». Φυσικά όλοι καταλαβαίναμε περί τίνος πρόκειται. Η ΟΕΝΟ που εκτός από συνδικαλιστική οργάνωση ήταν και πολιτική, ένοιωσε άμεσα το καθήκον να ανταποκριθεί στο συμμαχικό αίτημα. Σε λίγες μέρες συγκροτήθηκαν τα πληρώματα. Το μόνο που τους είπαμε ήταν ότι πρόκειται για μια ειδική επικίνδυνη αποστολή που μπορεί να μην έχει επιστροφή… Κανείς δεν ρώτησε λεπτομέρειες, κανείς δεν δείλιασε…

Παρά τις συνεχείς υπονομευτικές ενέργειες των εφοπλιστών που προσπαθούσαν να ματαιωθεί η αποστολή, τα ελληνικά καράβια σάλπαραν για τη Νορμανδία. Οι Έλληνες ναυτικοί, τελείως εθελοντικά και με μεγάλο κίνδυνο της ζωής τους, εκτέλεσαν τη συμμαχική αποστολή. Γι’ αυτή τους την πράξη τιμήθηκαν από διεθνείς οργανώσεις. Οι ναυτεργάτες ήταν και είναι περήφανοι γι’ αυτούς, γιατί έγραψαν ακόμα μια ηρωική σελίδα στη δράση του ΕΑΜ των θαλασσών. Τα όργανα όμως της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας τίμησαν τους δοσίλογους και ματοκύλισαν τους αγωνιστές της Αντίστασης.

Επικεφαλής των δυο ελληνικών πληρωμάτων που πήραν μέρος στην επιχείρηση της Νορμανδίας ήταν ο Λευτέρης Πίκος, πολιτικός πρόσφυγας σήμερα στην Πολωνία και ο Μήτσος Τατάκης. Ο γνωστός ήρωας της Μακρονήσου. Δολοφονήθηκε από τους βάρβαρους ιεροεξεταστές του κάποια νύχτα του Γενάρη του 1950, ύστερα από φριχτά βασανιστήρια. Την παλικαριά του δεν τη θαύμασε μόνο το στρατόπεδο αλλά και οι ίδιοι οι άνανδροι βασανιστές του… Την ίδια τύχη είχαν και πολλά άλλα παλικάρια της Εθνικής μας Αντίστασης.»…

Τέτοια ήταν η συνεισφορά εφοπλιστών και κυβέρνησης στον αγώνα του λαού μας και των λαών της Ευρώπης κατά του φασισμού, απέναντι στον άφταστο ηρωισμό και την αυτοθυσία των χιλιάδων μελών του ΚΚΕ, χιλιάδων αγωνιστών πατριωτών που έπεσαν στα πεδία των μαχών, σε βουνά και θάλασσες. Η δολοφονία του Δημήτρη Τατάκη και χιλιάδων άλλων ηρώων, που έπεσαν αλύγιστοι μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα κολαστήρια δεκάδων φυλακών και τόπων εξορίας, ήταν η ανταμοιβή του ελληνικού κράτους στο βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσαν για να λευτερωθεί η πατρίδα μας και ο λαός μας να ζήσει κυρίαρχος και, ανεξάρτητος, να δημιουργήσει  το μέλλον του. 

Τρίτη 10 Γενάρη 2017.