Στα βήματα του Νικηφορίδη, του Λαμπράκη, του Τσαρουχά, του Χαλκίδη… - Τελευταίο αντίο στον κομμουνιστή, αγωνιστή της αντιδικτατορικής πάλης και πρόεδρο της ΕΔΥΕΘ Μιχάλη Σπυριδάκη

Εκατοντάδες συγγενείς, σύντροφοι, συναγωνιστές, φίλοι, αλλά ακόμη και άνθρωποι που βρέθηκαν σε αντίπαλα «στρατόπεδα» στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης, έδωσαν χτες το παρόν στην πολιτική του κηδεία του κομμουνιστή, αγωνιστή της αντιδικτατορικής πάλης και προέδρου της ΕΔΥΕΘ, Μιχάλη Σπυριδάκη, που έγινε στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στην ταφή του, στα νέα Κοιμητήρια. 

Επικήδειους, εκφώνησαν ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ 67-74, ο Νίκος Ζώκας, αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και Γραμματέας της ΕΔΥΕΘ, και εκ μέρους των συγγενών, ο ανιψιός του, Χρήστος Σπυριδάκης. (Δείτε εδώ αναλυτικό ρεπορτάζ, φωτογραφίες και 4 βίντεο).

Ο Νίκος Ζώκας

Ακολουθεί ο αποχαιρετισμός από τον Νίκο Ζώκα, αντιπρόεδρο της ΕΕΔΥΕ και Γραμματέα της ΕΔΥΕΘ:

Σήμερα Πρόεδρε, αγαπητέ μας Μιχάλη μας έβαλες ίσως το πιο δύσκολο καθήκον! Να αποχαιρετίσουμε το συναγωνιστή και σύντροφό μας, τον καθοδηγητή και πρωτοστάτη στους καθημερινούς μας αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, ενάντια στην αδικία των ισχυρών, ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών.

Καθημερινός σύντροφος στους αγώνες για το δίκιο των πολλών, για την ειρήνη και τη δημιουργία, για τη χαρά και την ευτυχία των παιδιών, για τη συνεννόηση, την αγάπη και τη συναδέλφωση των λαών. Αυτά ήταν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε ο σύντροφός μας σ' όλη του τη ζωή. Ιδανικά - με οποιοδήποτε κόστος - αδιαπραγμάτευτα, για έναν άνθρωπο φτιαγμένο από το μέταλλο της γενιάς της αντίστασης και των σκληρών ταξικών αγώνων του λαού μας.

Από τα πρώτα σκιρτήματα της νιότης του, από το πρώτο ακόμη έτος στην Ιατρική Σχολή - στην Αθήνα αρχικά και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη - ο σύντροφος Μιχάλης εντάσσεται στο λαϊκό κίνημα. Γίνεται μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ, συμμετέχει δραστήρια στους φοιτητικούς αγώνες και εντάσσεται στο Κίνημα της Ειρήνης. Σε εκείνη τη δύσκολη εποχή, που εδώ στην πόλη μας δολοφονείται το 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.

Στη συνέχεια γίνεται μέλος του ΚΚΕ και με την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας αναπτύσσει έντονη αντιδικτατορική δράση. Σύντροφοί του, ήρωες όπως ο Γιάννης Χαλκίδης. Από τότε μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του ο Μιχάλης βάδισε περήφανα στα βήματά τους. Στα βήματα του εκτελεσμένου το 1951 στη Θεσσαλονίκη ήρωα και πρωτομάρτυρα του κινήματός μας Νίκου Νικηφορίδη, στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Γιώργη Τσαρουχά, των χιλιάδων και χιλιάδων λαϊκών αγωνιστών, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και εκτελέστηκαν, αλλά έμειναν όρθιοι, πιστοί στα υψηλά ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας όλων των ανθρώπων, πιστοί στους αγώνες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πόλεμους και στο σύστημα που τους γεννά.

Θυμόμαστε όλοι τη σημασία που έδινε ο σύντροφος Μιχάλης στην οργάνωση από την ΕΔΥΕΘ κάθε χρόνο της εκδήλωσης στη μνήμη του Νίκου Νικηφορίδη, στη συμμετοχή μας στην εκδήλωση για τον Γιάννη Χαλκίδη, την επιμονή του αυτές οι εκδηλώσεις να συνδεθούν με τη νέα γενιά, για να μεταλαμπαδεύσουμε στους νέους ανθρώπους το παράδειγμα και τα ιδανικά των προηγούμενων, να συνεχιστεί ο αγώνας.

Αυτά τα υψηλά ιδανικά τον κράτησαν δυνατό και όρθιο μπροστά στους αποκτηνωμένους βασανιστές του μέσα στα μπουντρούμια της χούντας των συνταγματαρχών, μέσα στο σκοτεινό κελί του Γεντί Κουλέ, μπροστά στο Στρατοδικείο και μετά στη φυλακή. Η βαθιά του πίστη στη θέληση και τη δύναμη του ανθρώπου να νικήσει την εκμετάλλευση, τη φτώχια και την εξαθλίωση, την απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή τον καθοδηγούσε μέχρι την τελευταία του πνοή. Πιστός στρατιώτης του Κόμματός του, του ΚΚΕ, συμμετείχε στους λαϊκούς αγώνες ακούραστος και ακλόνητος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Αυτά τα υψηλά ιδανικά καθόρισαν και τον τρόπο που άσκησε την επιστήμη του, την ιατρική. Ο σύντροφός μας την έβλεπε ως πραγματικό λειτούργημα και προσφορά στον άνθρωπο, ποτέ ως πηγή κοινωνικής ανέλιξης και πλουτισμού. Γιατί ένας από τους θεμέλιους λίθους της κοσμοθεωρίας, στην οποία έμεινε πιστός σ' όλη του τη ζωή - στον κομμουνισμό, είναι ο ανθρωπισμός, η αγάπη για τον άνθρωπο, για τον απλό και καταφρονημένο σ' αυτόν τον κόσμο της εκμετάλλευσης, η πίστη του στον άνθρωπο αυτόν το μέγα, που έχει τη δύναμη ν' αλλάξει συθέμελα τον κόσμο.

Σήμερα, που στον κόσμο και ειδικά στην περιοχή μας πυκνώνουν τα σύννεφα και οι απειλές για τους λαούς, σήμερα που τα τύμπανα ενός γενικευμένου πολέμου ακούγονται ολοένα και πιο δυνατά, το παράδειγμά σου σύντροφε Μιχάλη, η παρακαταθήκη που μας αφήνεις γίνονται πολύτιμα όπλα. Είναι βαριά η υπογραφή που έβαλες σε κάθε τομέα της δράσης σου στο κίνημα.

Είμαστε περήφανοι, που βαδίσαμε κι αγωνιστήκαμε μαζί σου, που διδαχτήκαμε από την πείρα και τις γνώσεις σου. Θα θυμόμαστε πάντα την ευθυκρισία, την ευθύτητα και την εντιμότητα σου. Την αυστηρότητα σου - πρώτα απ' όλα με τον ίδιο σου τον εαυτό - αλλά και την αγάπη και τη στοργή απέναντι στον κάθε σύντροφο και συναγωνιστή, το ενδιαφέρον σου για τις προσωπικές δυσκολίες κι αναποδιές της ζωής, την ειλικρινή χαρά που ένιωθες και μοιραζόσουν με τον καθένα από εμάς.

Σήμερα εδώ, μαζί με το ύστατο χαίρε σύντροφε Μιχάλη, σου δίνουμε αυτήν την υπόσχεση - να συνεχίσουμε τον κοινό μας αγώνα, να φέρουμε πολλούς νέους αγωνιστές κι αγωνίστριες στους ίδιους δρόμους, στο ίδιο μετερίζι, να συνεχίσουμε μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη!

Όλοι οι σύντροφοί σου από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, από την Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης, από τις Επιτροπές Ειρήνης σ' όλη την Ελλάδα, που σε γνωρίσαμε σ' όλες αυτές τις δεκαετίες, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στη σύντροφο της ζωής σου Εύα, στα παιδιά σου Φανή και Χρήστο, σ' όλους τους οικείους σου.

Επίτρεψέ μου Μιχάλη, στο τέλος, να σου πω μια μαντινάδα. Θα σου ταίριαζε οποιοσδήποτε στίχος γραμμένος απ’ τους μεγάλους μας ποιητές, απ’ τους αγαπημένους σου Ρίτσο, Λειβαδίτη κ.ά. Επέλεξα όμως να κλείσω με μια μαντινάδα απ’ την αγαπημένη σου πατρίδα:

Θα ’σαι αητός σε μια κορφή

που βρέχει και χιονίζει

μα τα φτερά σου ο καιρός

ποτέ δε θα λυγίζει. 

Να ’ναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει σύντροφε!

Θα ’σαι μαζί μας για πάντα!