Η επίσκεψη του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα στην Κούβα (Άρθρο της κουβανικής εφημερίδας Granma)

Η Κούβα επιβεβαιώνει τη θέλησή της να προχωρήσει στις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στη βάση του σεβασμού των αρχών και σκοπών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και των αρχών της Διακήρυξης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως Ζώνης Ειρήνης.

Άρθρο της κουβανικής εφημερίδας Granma (8 Μαρτίου 2016)

Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα, θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κούβα, στο διάστημα 20 ως 22 Μαρτίου.

Θα είναι η δεύτερη περίπτωση που ένας βορειοαμερικάνος πρόεδρος φτάνει στο αρχιπέλαγό μας. Πριν το είχε πράξει μόνο ο Κάλβιν Κούλιτζ, ο οποίος αποβιβάστηκε στην Αβάνα τον Γενάρη του 1928. Έφτασε με ένα πολεμικό πλοίο για να παραστεί στην 6η Παναμερικανική Συνδιάσκεψη, που λάμβανε χώρα εκείνες τις μέρες κάτω από την φιλοξενία μίας τοπικής προσωπικότητας αλήστου μνήμης, του Χεράρντο Ματσάδο. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που ένας Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έρχεται σε μία Κούβα που είναι κυρίαρχη και ανεξάρτητη, και με μία Επανάσταση στην εξουσία, με επικεφαλής την ιστορική της ηγεσία.

Αυτό το γεγονός ενσωματώνεται σε μία διαδικασία που άρχισε στις 17 Δεκέμβρη του 2014, όταν ο πρόεδρος του Κρατικού και Υπουργικού Συμβουλίου της Κούβας, ο Αρχηγός του Στρατού Ραούλ Κάστρο Ρους και ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, ανακοίνωσαν ταυτόχρονα την απόφαση να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις, που είχαν διακοπεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν 54 χρόνια πριν. Αποτελεί τμήμα της πολύπλοκης διαδικασίας για την εξομάλυνση των διμερών δεσμών, που μόλις έχει ξεκινήσει και που έχει προχωρήσει πάνω στο μοναδικό δυνατό και δίκαιο έδαφος : τον σεβασμό, την ισότητα, την αμοιβαιότητα και την αναγνώριση της νομιμότητας της κυβέρνησής μας.

Έχουμε φτάσει σε αυτή την στιγμή, ως αποτέλεσμα της ηρωικής αντίστασης του κουβανικού λαού και της πίστης του στις αρχές του, την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, σε πρώτιστο βαθμό. Αυτές οι αξίες, αδιαπραγμάτευτες για πάνω από 50 χρόνια, οδήγησαν την παρούσα κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να παραδεχτεί τα σοβαρά δεινά που ο αποκλεισμός έχει προκαλέσει στον πληθυσμό μας, και να αναγνωρίσει την αποτυχία της πολιτικής της ανοιχτής εχθρότητας απέναντι στην Επανάσταση. Ούτε η βία, ούτε ο οικονομικός πόλεμος, ούτε η απομόνωση, δεν κατόρθωσαν να επιβάλλουν στην Κούβα συνθήκες αντίθετες στις επιθυμίες της, επιθυμίες που έχουν σφηρυλατηθεί μέσα σε σχεδόν ενάμιση αιώνα ηρωικών αγώνων.

Η παρούσα διαδικασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε εφικτή και χάρη στην άσβεστη διεθνιστική αλληλεγγύη, ιδιαιτέρως των κυβερνήσεων και λαών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, που ώθησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μία κατάσταση ανυπόφορης απομόνωσης. « Όπως το ασήμι στις ρίζες των Άνδεων » - όπως θα το έκφραζε ο Εθνικός Ήρωας μας Χοσέ Μαρτί στο έργο του « Η Δική μας Αμερική » - η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική, άρρηκτα ενωμένες, απαίτησαν την αλλαγή της πολιτικής απέναντι στην Κούβα. Αυτή η περιφερειακή απαίτηση υιοθετήθηκε με αμετάκλητο τρόπο στις Συνόδους Κορυφής της Αμερικάνικης Ηπείρου του Πουέρτο Εσπάνια, Τρινιδάδ και Τομπάγκο, το 2009, και στην Καρταχένα, Κολομβία, το 2012, όταν όλες οι χώρες της περιοχής απαίτησαν ομόφωνα και κατηγορηματικά την άρση του αποκλεισμού και την συμμετοχή της χώρας μας στην 7η συνάντηση του ημισφαιρίου στον Παναμά, το 2015, στην οποία για πρώτη φορά συμμετείχε κουβανική αποστολή, με επικεφαλής τον Ραούλ.

Από τις ανακοινώσεις του Δεκέμβρη του 2014, η Κούβα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει βήματα προς την βελτίωση της διμερούς σχέσης.

Στις 20 Ιούλη του 2015, αποκαταστάθηκαν επισήμως οι διπλωματικές σχέσεις, με την δέσμευση να αναπτυχθούν βασισμένες στον σεβασμό, τη συνεργασία και την τήρηση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.

Έχουν πραγματοποιηθεί δύο συναντήσεις ανάμεσα στους Προέδρους των δύο χωρών, πέρα από τις ανταλλαγές επισκέψεων υπουργών και άλλες επαφές κρατικών λειτουργών υψηλού επιπέδου. Η συνεργασία σε πολλαπλά επίπεδα αμοιβαίας ωφέλειας προοδεύει και ανοίγουν χώροι συζητήσεων, που επιτρέπουν τον διάλογο πάνω σε θέματα διμερούς και πολυμερούς ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανόμενων και εκείνων για τα οποία έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις.

Τον βορειοαμερικάνο πρόεδρο θα υποδεχτούν η Κυβέρνηση της Κούβας και ο λαός της, με την φιλοξενία που τους διακρίνει και θα τύχει μεταχείρισης με όλη την προσοχή και σεβασμό, που αρμόζει σε έναν Αρχηγό Κράτους.

Αυτή θα είναι μία ευκαιρία, ούτως ώστε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών να εκτιμήσει απευθείας ένα έθνος αφοσιωμένο στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξή του, και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών του. Αυτός ο λαός απολαμβάνει δικαιώματα και μπορεί να παραθέσει επιτεύγματα που αποτελούν χίμαιρα για πολλές χώρες του κόσμου, παρά τους περιορισμούς που απορρέουν από το γεγονός ότι μιλάμε για μία χώρα αποκλεισμένη και υπανάπτυκτη, κερδίζοντας ο λαός αυτός δίκαια, την διεθνή αναγνώριση και σεβασμό.

Προσωπικότητες παγκοσμίου διαμετρήματος, όπως ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Κύριλλος, περιέγραψαν αυτό το νησί, στην κοινή τους διακήρυξη που εκφωνήθηκε στην Αβάνα τον Φλεβάρη, ως «ένα σύμβολο της ελπίδας του Νέου Κόσμου». Ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ πρόσφατα επιβεβαίωσε ότι «η Κούβα χαίρει σεβασμού και προσοχής σε όλη την Λατινική Αμερική» και επαίνεσε την ικανότητά της για αντίσταση απέναντι στις πιο δύσκολες δοκιμασίες. Ο νοτιοαφρικανός ηγέτης Νέλσον Μαντέλα είχε πάντα για την Κούβα λέξεις βαθιάς ευγνωμοσύνης : «Εμείς στην Αφρική – είπε στο Ματάνσας, στις 26 Ιούλη του 1991 – είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε θύματα άλλων χωρών που θέλουν να αρπάξουν το έδαφός μας ή να υπονομεύσουν την κυριαρχία μας. Στην ιστορία της Αφρικής δεν υπάρχει άλλη περίπτωση ενός λαού (όπως του κουβανικού) που να έχει προσφέρει τόσα για την υπεράσπιση ενός από εμάς».

Ο Ομπάμα θα συναντηθεί με μία χώρα που συμβάλλει ενεργητικά στην ειρήνη και την περιφερειακή και παγκόσμια σταθερότητα, και που μοιράζεται με άλλους λαούς αυτό που δεν της περισσεύει, παρά τους περιορισμένους πόρους που διαθέτει, κάνοντας την αλληλεγγύη ένα από τα βασικά στοιχεία του λόγου ύπαρξής της και του βιοτικού επιπέδου της ανθρωπότητας, όπως μας εξιστορεί ο Μαρτί, έναν από τους θεμελιώδεις στόχους της διεθνούς πολιτικής του.

Θα έχει επίσης την ευκαιρία να γνωρίσει ένα ευγενικό, φιλικό και αξιοπρεπή λαό, με υψηλή αίσθηση του πατριωτισμού και της εθνικής ενότητας, που πάντα αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον, παρά τις αντιξοότητες που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα τύχει υποδοχής από έναν επαναστατικό λαό, με ένα βαθύ πολιτικό πολιτισμό, που είναι αποτέλεσμα μίας μακράς παράδοσης αγώνα για την αληθινή και οριστική ανεξαρτησία του, πρώτα εναντίον της ισπανικής αποικιοκρατίας και μετέπειτα εναντίον της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών· ένας αγώνας στον οποίο τα καλύτερα τέκνα του, έχουν χύσει το αίμα τους και έχουν διατρέξει όλους τους κινδύνους. Ένας λαός που δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την υπεράσπιση των αρχών του και του τεράστιου έργου της Επανάστασής του, που συνεχίζει χωρίς δισταγμό το παράδειγμα των Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες, Χοσέ Μαρτί, Αντόνιο Μασέο, Χούλιο Αντόνιο Μέγια, Ρούμπεν Μαρτίνες Βιγένα, Αντόνιο Γκιτέρας και Ερνέστο Τσε Γκέβαρα, ανάμεσα σε πολλούς άλλους.

Αυτός επίσης είναι ένας λαός που τον ενώνουν ιστορικοί, πολιτιστικοί και συναισθηματικοί δεσμοί με τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών, του οποίου η υποδειγματική φιγούρα, ο συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεη, έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας για ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Κούβα. Ένα λαό που δείχνει ευγνωμοσύνη προς εκείνα τα τέκνα των Ηνωμένων Πολιτειών που, όπως ο Τόμας Τζόρνταν, ο Χένρυ Ριβ, ο Γουίντσεστερ Όζγκουντ και ο Φρέντερικ Φούνστον, πολέμησαν μαζί με τον Απελευθερωτικό Στρατό στους πολέμους μας για την ανεξαρτησία από την Ισπανία· και προς εκείνους που σε πιο πρόσφατες εποχές, εναντιώθηκαν στις επιθέσεις ενάντια στην Κούβα, αψήφησαν τον αποκλεισμό, όπως ο Αιδεσιμότατος Λούσιους Γουόκερ, για να φέρουν την βοήθεια τους αλληλεγγύης στο λαό μας, και υποστήριξαν την επιστροφή στην Πατρίδα του παιδιού Ελιάν Γκονζάλες και των Πέντε Ηρώων μας. Από τον Μαρτί μάθαμε να θαυμάζουμε την πατρίδα του Λίνκολν και να αποκηρύσσουμε τον Κάτινγκ.

Αξίζει να θυμηθούμε τις λέξεις του ιστορικού Ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, του κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο Ρους, στις 11 Σεπτέμβρη του 2001, όταν δήλωσε : «Σήμερα είναι μία μέρα τραγωδίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εσείς γνωρίζετε καλά ότι εδώ δεν έχει ποτέ καλλιεργηθεί μίσος ενάντια στον βορειοαμερικάνικο λαό. Ίσως, ακριβώς λόγω του πολιτισμού της και της έλλειψης συμπλεγμάτων, νιώθοντας πλήρως ελεύθερη, με πατρίδα και χωρίς αφεντικό, η Κούβα είναι η χώρα που αντιμετωπίζει τους βορειοαμερικάνους πολίτες με τον μεγαλύτερο σεβασμό. Πότε δεν κηρύξαμε κανενός είδους εθνικούς μίσους, ούτε πράγματα παρόμοια με τον φανατισμό, για αυτό είμαστε τόσο δυνατοί, επειδή βασίζουμε την συμπεριφορά μας σε αρχές και ιδέες, και αντιμετωπίζουμε με μεγάλο σεβασμό – και οι ίδιοι το συνειδητοποιούν – κάθε βορειοαμερικανό πολίτη που επισκέπτεται την χώρα μας» .

Αυτός είναι ο λαός που θα υποδεχτεί τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, περήφανος για την ιστορία του, τις ρίζες του, του εθνικού πολιτισμού του, και πεπεισμένος ότι ένα καλύτερο μέλλον είναι εφικτό. Ένα έθνος που αντιμετωπίζει με ηρεμία και αποφασιστικότητα την παρούσα φάση στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αναγνωρίζει τις ευκαιρίες και επίσης τα άλυτα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες.

Η επίσκεψη του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία για την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων. Πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Ομπάμα, όπως το είχε κάνει πριν ο Τζέιμς Κάρτερ, είχε προσφερθεί, από την αρχή της ανάληψης των προεδρικών του καθηκόντων, να εργαστεί για να ομαλοποιηθούν οι δεσμοί με την Κούβα, και, κατά συνέπεια, πραγματοποίησε συγκεκριμένες δράσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Ωστόσο, για να φτάσουμε στην ομαλοποίηση απομένει ένας μακρύς και δύσκολος δρόμος για να διανυθεί, που θα απαιτήσει την επίλυση θεμάτων κλειδιά, που έχουν συσσωρευτεί για πάνω από πέντε δεκαετίες και που έχουν εντείνει τον συγκρουσιακό χαρακτήρα των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Τέτοια προβλήματα δεν θα λυθούν μέσα σε μία νύχτα, ούτε με μία προεδρική επίσκεψη.

Για να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι καθοριστικό να αρθεί ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοοικονομικός αποκλεισμός, που προκαλεί στερήσεις στον κουβανικό λαό και είναι το βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας μας.

Πρέπει να αναγνωριστεί η επαναλαμβανόμενη τοποθέτηση του προέδρου Μπάρακ Ομπάμα ότι ο αποκλεισμός πρέπει να καταργηθεί, και οι εκκλήσεις του στο Κογκρέσο για την άρση του. Αυτή επίσης είναι μία πλειοψηφική και αυξανόμενη απαίτηση της βορειοαμερικάνικης κοινής γνώμης, και σχεδόν ομόφωνη της διεθνούς κοινότητας, που σε 24 συνεχείς περιπτώσεις έχει εγκρίνει στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το κουβανικό ψήφισμα « Ανάγκη να τεθεί τέλος στον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοοικονομικό αποκλεισμό που έχει επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ενάντια στην Κούβα».

Ο βορειοαμερικάνος πρόεδρος έχει υιοθετήσει κάποια μέτρα για να τροποποιήσει την εφαρμογή κάποιων όψεων του αποκλεισμού, που είναι θετικά. Υψηλοί κρατικοί λειτουργοί της κυβέρνησής του έχουν πει ότι άλλα μέτρα βρίσκονται υπό μελέτη. Ωστόσο, δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί ένα μεγάλο μέρος των μέτρων, λόγω του περιορισμένου πεδίου εφαρμογής τους, λόγω της επιμονής άλλων κανονισμών, και λόγω των εκφοβιστικών αποτελεσμάτων του αποκλεισμού στο σύνολό του, που έχει εφαρμοστεί σκληρά για πάνω από πενήντα χρόνια.

Φαίνεται παράδοξο ότι, από την μία πλευρά, η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα και ότι, από την άλλη πλευρά, συνεχίζει τις κυρώσεις ενάντια στην Κούβα, που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του λαού μας.

Η πραγματικότητα συνεχίζει να δείχνει ότι ο αποκλεισμός διατηρείται και εφαρμόζεται με αυστηρότητα και με ένα αξιοσημείωτο πεδίο εφαρμογής ετεροδικίας, που έχει αποτρεπτικές επιδράσεις για τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών. Παράδειγμα αυτού είναι τα πρόστιμα πολλών εκατομμυρίων που συνεχίζεται να επιβάλλονται σε εταιρείες και τραπεζικές οντότητες των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων εθνικοτήτων, λόγω της σχέσης τους με την Κούβα· η άρνηση υπηρεσιών και το κλείσιμο χρηματοοικονομικών λειτουργιών διεθνών τραπεζών με την χώρα μας· και το πάγωμα νομίμων μεταφορών πόρων προς και από την Κούβα, ακόμη και σε νομίσματα διαφορετικά από το βορειοαμερικάνικο δολάριο.

Ο λαός της Κούβας προσβλέπει ότι η επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ θα εδραιώσει την προθυμία του για να συμμετάσχει ενεργά σε μια διεξοδική συζήτηση στο Κογκρέσο για την άρση του αποκλεισμού και ότι εν τω μεταξύ θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις εκτελεστικές εξουσίες του ώστε να τροποποιήσει όσο είναι δυνατό την εφαρμογή του, χωρίς την ανάγκη μίας νομοθετικής πράξης.

Άλλα θέματα που αντιβαίνουν στην εθνική κυριαρχία της Κούβας πρέπει επίσης να επιλυθούν προκειμένου να επιτευχθεί η εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών. Το έδαφος στο Γκουαντάναμο που καταλαμβάνεται, παρά τη θέληση της κυβέρνησης και του λαού μας, από τη Ναυτική Βάση των ΗΠΑ, θα πρέπει να επιστραφεί στην Κούβα, εκπληρώνοντας την ομόφωνη επιθυμία των Κουβανών εδώ και περισσότερα από εκατό χρόνια. Θα πρέπει να εξαλειφθούν τα παρεμβατικά προγράμματα που κατευθύνονται στο να προκαλέσουν αποσταθεροποιητικές καταστάσεις και αλλαγές στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική τάξη πραγμάτων της χώρας μας. Η πολιτική της «αλλαγής καθεστώτος» πρέπει να θαφτεί οριστικά.

Πρέπει επίσης να εγκαταλειφτεί η αξίωση της κατασκευής μιας εσωτερικής αντιπολίτευσης που να πληρώνεται με τα χρήματα των αμερικανών φορολογούμενων. Θα πρέπει να τερματιστεί η από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως επιθετικότητα εναντίον της Κούβας κατά σαφή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και η παράνομη χρήση των τηλεπικοινωνιών με πολιτική στόχευση, αναγνωρίζοντας ότι ο σκοπός δεν είναι η άσκηση μιας ορισμένης επιρροής στην κουβανική κοινωνία, αλλά να τεθεί η τεχνολογία στην υπηρεσία της ανάπτυξης και της γνώσης.

Η διαφοροποιημένη μεταχείριση που έχουν οι πολίτες μας στο θέμα της μετανάστευσης, στο πλαίσιο της «Πράξης της Κουβανικής Προσαρμογής» και της πολιτικής «στεγνό πόδι/βρεγμένο πόδι» προκαλεί απώλειες ανθρώπινων ζωών και ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση και τη διακίνηση ανθρώπων και επιπλέον δημιουργεί προβλήματα σε τρίτες χώρες. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει, όπως θα πρέπει να καταργηθεί και το πρόγραμμα «parole» που απευθύνεται σε κουβανούς γιατρούς, στερώντας τη χώρα από ανθρώπινο δυναμικό ζωτικής σημασίας που να φροντίζει για την υγεία του λαού μας και που έχει επιπτώσεις στους ανθρώπους που επωφελούνται από τη συνεργασία της Κούβας με χώρες που τη χρειάζονται. Επιπλέον, πρέπει να αλλάξει η πολιτική που θέτει ως προϋπόθεση οι κουβανοί αθλητές να αποκηρύξουν τη χώρα τους προκειμένου να μπορούν να παίξουν σε πρωταθλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι πολιτικές αυτές του παρελθόντος δεν αρμόζουν στο νέο στάδιο σχέσεων που η κυβέρνηση των ΗΠΑ εγκαινίασε με τη χώρα μας. Όλες προϋπήρξαν του Προέδρου Ομπάμα, αλλά θα μπορούσε να τροποποιήσει κάποιες από αυτές με εκτελεστική απόφαση και άλλες να τις παύσει εντελώς.

Η Κούβα έχει εμπλακεί στην οικοδόμηση μιας νέας σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στη βάση της εθνικής της κυριαρχίας και πλήρως δεσμευμένη στα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι για να το καταφέρει, πρέπει να εγκαταλείψει έστω μία από τις αρχές της, να κάνει την παραμικρή παραχώρηση στην άμυνά της, ούτε να εγκαταλείψει όσα διακηρύσσονται στο σύνταγμα: «Δεν μπορούμε ποτέ να διαπραγματευτούμε σχετικά με τις οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις μας με οποιοδήποτε άλλο κράτος όταν δεχόμαστε επιθέσεις, απειλές ή εξαναγκασμούς από μια ξένη δύναμη».

Ούτε μπορεί να τρέφει κανείς την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με την αυστηρή προσήλωση της Κούβας στα επαναστατικά και αντιιμπεριαλιστικά ιδανικά της, και στην εξωτερική της πολιτική που είναι ταγμένη στο πλευρό των δίκαιων υποθέσεων παγκόσμια, στην υπεράσπιση της αυτοδιάθεσης των λαών και στην παραδοσιακή στήριξη στις αδελφές χώρες μας.

Όπως δηλώθηκε στην πρόσφατη Διακήρυξη της Επαναστατικής Κυβέρνησης, είναι και θα παραμείνει ακλόνητη η αλληλεγγύη προς τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, την κυβέρνηση υπό την ηγεσία του προέδρου Νικολάς Μαδούρο και τον μπολιβαριανό και τσαβίστα λαό που αγωνίζεται ώστε να ακολουθήσει το δικό του δρόμο και να αντιμετωπίζει συστηματικές προσπάθειες αποσταθεροποίησης και μονομερών κυρώσεων που επιβλήθηκαν με το ανεδαφικό και άδικο Προεδρικό Διάταγμα του Μάρτη του 2015, το οποίο καταδικάστηκε από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Η κοινοποίηση που εκδόθηκε στις 3 Μάρτη παρατείνοντας τη λεγόμενη «Εθνική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» και τις κυρώσεις, είναι μια άμεση και απαράδεκτη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας και στην κυριαρχία της. Αυτό το διάταγμα θα πρέπει να καταργηθεί και αυτό θα είναι μια μόνιμη και σταθερή απαίτηση της Κούβας.

Όπως σημείωσε ο Στρατηγός Ραούλ Κάστρο, «δεν θα απεμπολήσουμε τα ιδανικά μας της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν θα κάνουμε πίσω ούτε σε μία από τις αρχές μας, ούτε θα παραχωρήσουμε έστω και ένα χιλιοστό την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας. Εμείς δεν πρόκειται να δεχτούμε πιέσεις στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Έχουμε κερδίσει αυτό το κυριαρχικό δικαίωμα με μεγάλες θυσίες και πληρώνοντας ως τίμημα τους μεγαλύτερους κινδύνους».   

Φτάσαμε ως εδώ, επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά, υπερασπιζόμενοι τα πιστεύω μας και επειδή έχουμε με το μέρος μας τη λογική και τη δικαιοσύνη.

Η Κούβα επιβεβαιώνει τη βούλησή της να προχωρήσει τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με βάση την τήρηση των αρχών και των σκοπών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές της Διακήρυξης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως Ζώνης Ειρήνης, η οποία υπεγράφη από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της περιοχής, που προβλέπουν τον πλήρη σεβασμό της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της κάθε χώρας, το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέγει το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα του χωρίς οποιουδήποτε τύπου παρεμβάσεις, τις αρχές της ισότητας και της αμοιβαιότητας.

Η Κούβα επαναλαμβάνει με τη σειρά της την πλήρη ετοιμότητά της να διατηρήσει έναν διάλογο, που διέπεται από τον σεβασμό, με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και να αναπτύξει σχέσεις πολιτισμένης συνύπαρξης. Η συνύπαρξη δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να εγκαταλείψουμε τις ιδέες στις οποίες πιστεύουμε και που μας έχουν φέρει ως εδώ, τον σοσιαλισμό μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας.

Οι βαθιές διαφορές αντίληψης μεταξύ της Κούβας και των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά τα πολιτικά μοντέλα, τη δημοκρατία, την άσκηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, την κοινωνική δικαιοσύνη, τις διεθνείς σχέσεις, την ειρήνη και την παγκόσμια σταθερότητα, μεταξύ άλλων, θα εξακολουθούν να υφίστανται.

Η Κούβα υπερασπίζεται το αδιαίρετο, την αλληλεξάρτηση και την καθολικότητα των αστικών, πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών κοινωνικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι η υποχρέωση των κυβερνήσεων να υπερασπίζονται και να εγγυώνται το δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, την ίση αμοιβή για ίση εργασία, τα δικαιώματα των παιδιών και το δικαίωμα στην τροφή και την ανάπτυξη. Είμαστε κατά της πολιτικής χειραγώγησης και των διπλών μέτρων και σταθμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποίες θα πρέπει να πάψουν. Η Κούβα, η οποία έχει προσυπογράψει 44 διεθνείς πράξεις σε αυτόν τον τομέα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υπογράψει μόνο 18, έχει πολλά να πει, να υπερασπιστεί και να επιδείξει.

Το ζητούμενο όσον αφορά τους δεσμούς μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι και οι δύο χώρες να σέβονται τις διαφορές τους και να δημιουργήσουν μια σχέση βασισμένη  στο όφελος και των δύο λαών.

Ανεξάρτητα από την πρόοδο που μπορεί να επιτευχθεί στις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κουβανικός λαός θα συνεχίσει να προχωρά μπροστά. Στηριζόμενες στις δικές μας προσπάθειες και στην αποδεδειγμένη ικανότητα και τη δημιουργικότητά μας, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των Κουβανών. Εμείς δεν θα υποχωρήσουμε από το αίτημα της άρσης του αποκλεισμού που μας έχει βλάψει τόσο πολύ και εξακολουθεί να μας βλάπτει. Θα επιμείνουμε και θα προχωρήσουμε στη διαδικασία επικαιροποίησης του μοντέλου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που έχουμε επιλέξει, καθώς και στην οικοδόμηση ενός ευημερούντος και βιώσιμου σοσιαλισμού για την παγίωση των κατακτήσεων της Επανάστασης.

Πρόκειται για έναν δρόμο κυριαρχικά επιλεγμένο που σίγουρα θα επικυρωθεί στο έβδομο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος, με τον Φιντέλ και τον Ραούλ, ως τη νίκη.

Μετάφραση: Κώστας Σανίδας
josemartigr.blogspot.gr