H σημαία της Κούβας υψώθηκε σήμερα το πρωί στο αμερικανικό
υπουργείο Εξωτερικών σηματοδοτώντας την ιστορική αποκατάσταση των
διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Αβάνας και της Ουάσινγκτον ύστερα από
χρόνια εχθρότητας μεταξύ των δύο χωρών.
Η σημαία της Κούβας, στα
χρώματα του κόκκινου, του λευκού και του γαλάζιου, προστέθηκε στις
σημαίες άλλων χωρών με τις οποίες οι ΗΠΑ διατηρούν διπλωματικές σχέσεις,
στον εξωτερικό χώρο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Στο εξής η σημαία θα κυματίζει και στη διπλωματική αποστολή της Κούβας
στην Ουάσινγκτον, η οποία αναβαθμίστηκε σήμερα σε πρεσβεία, για πρώτη
φορά από το 1961.
Οι διμερείς σχέσεις αποκαταστάθηκαν επίσημα μετά τα μεσάνυκτα, το πρώτο λεπτό της 20ης Ιουλίου στην Ουάσινγκτον.
Το
Γραφείο Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα ανέκτησε επίσης σήμερα το
καθεστώς της πρεσβείας, ενώ μια επίσημη τελετή έπαρσης της αμερικανικής
σημαίας θα πραγματοποιηθεί την προσεχή εβδομάδα κατά τη διάρκεια της
προγραμματισμένης επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι.
Ο
επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας αναμένεται σήμερα να κάνει
δεκτό τον κουβανό ομόλογό του Μπρούνο Ροντρίγκες για συνομιλίες στην
Ουάσινγκτον. Ο Ροντρίγκες αναμένεται επίσης να προεδρεύσει σε τελετή
στην κουβανική πρεσβεία, η οποία βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από
τον Λευκό Οίκο.
Οι ΗΠΑ και η Κούβα είχαν ανακοινώσει στις 17 Δεκεμβρίου του 2014 την βούλησή τους για εξομάλυνση των σχέσεών τους.
ΥΠΕΞ της Κούβας: Φτάσαμε εδώ χάρη στον Φιντέλ Κάστρο
Η ιστορική αποκατάσταση των αμερικανοκουβανικών σχέσεων θα αποκτήσει νόημα μόνο εφόσον η Ουάσινγκτον άρει τις εμπορικές κυρώσεις σε βάρος της Αβάνας και επιστρέψει στην Κούβα τη στρατιωτική βάση στο Γκουαντάναμο, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας Μπρούνο Ροντρίγκες.
"Τα
ιστορικά γεγονότα που ζούμε σήμερα θα έχουν νόημα με την άρση του
οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού που προκαλεί τόσες στερήσεις και
ζημιά στον λαό μας, με την επιστροφή του κατεχόμενου εδάφους του
Γκουαντάναμο και με το σεβασμό προς την εθνική κυριαρχία της Κούβας"
είπε ο Ροντρίγκες από την Ουάσινγκτον, όπου πραγματοποιεί επίσημη
επίσκεψη.
Ο Κουβανός υπουργός δεν παρέλειψε να αποτίσει φόρο τιμής
στον ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, τον Φιντέλ Κάστρο, λέγοντας
χαρακτηριστικά: "Φτάσαμε εδώ χάρη στον Φιντέλ Κάστρο".
Λίγο
νωρίτερα η κουβανική σημαία υψώθηκε στην πρεσβεία της Κούβας στην
αμερικανική πρωτεύουσα, για πρώτη φορά μετά από 54 χρόνια,
σηματοδοτώντας την επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων των δύο χωρών που
ξεκίνησε στις 17 Δεκεμβρίου 2014 με απόφαση των προέδρων της Κούβας
Ραούλ Κάστρο και των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
Ταυτόχρονα, από σήμερα
επαναλειτουργεί και η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αβάνα, όμως η αμερικανική
σημαία θα υψωθεί στο κτίριο της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής τον
επόμενο μήνα, όταν θα επισκεφθεί την Κούβα ο επικεφαλής της αμερικανικής
διπλωματίας Τζον Κέρι. Μια πηγή της αμερικανικής κυβέρνησης ανέφερε ότι
αυτό πρόκειται να γίνει στις 14 Αυγούστου.
Η επίσκεψη του Κέρι στην Κούβα θα είναι η πρώτη που πραγματοποιεί Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών στη νήσο έπειτα από 70 χρόνια.
Eύχομαι μονο καλά να φέρει στον Κουβανικό λαό αυτή η συμφιλίωση κι όχι δεινά. Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι κρατάω πολύ μικρό καλάθι για αυτή την υπόθεση. Δεν πιστεύω ότι θα βγει κάτι καλό για την Κούβα απ' αυτό. Οι αμερικάνοι είναι ίδιοι δεν έχουν αλλάξει.Κι όσο περνάει ο καιρός τόσο μου θυμίζει η Κουβανική κυβέρνηση σκιά του παλιού εαυτού της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία
@ Σοφία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό πού πηγάζει τόση απογοήτευση;
Δεν μίλησε κανείς κουβανός για «συμφιλίωση» με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πρόκειται για αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων που και αυτές, όπως τονίζει και ο κουβανός υπεξ «θα έχουν νόημα με την άρση του οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού που προκαλεί τόσες στερήσεις και ζημιά στον λαό μας, με την επιστροφή του κατεχόμενου εδάφους του Γκουαντάναμο και με το σεβασμό προς την εθνική κυριαρχία της Κούβας».
Αυτά, κατά τη γνώμη μου, δεν σημαίνουν «μεγάλο καλάθι», αλλά καθαρούς λογαριασμούς. Να μην ξεχνάμε ότι η ΕΣΣΔ και άλλες σοσιαλιστικές χώρες είχαν διμερείς σχέσεις και ανταλλαγές με τις ΗΠΑ και με άλλες καπιταλιστικές χώρες στην Ευρώπη (και με την Ελλάδα) και παγκόσμια και υπέγραφαν συμφωνίες για εμπορικές, πολιτιστικές, αθλητικές κ.ά. συναλλαγές προς όφελος των λαών τους. Να μην ξεχνάμε επίσης και το τέλος του λεγόμενου ψυχρού πολέμου και την πρωτοπόρα δράση της ΕΣΣΔ μέχρι να υπογραφτούν οι συμφωνίες με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για μη χρήση πυρηνικών όπλων κλπ. Αυτές οι σχέσεις και συνεργασία αποσκοπούσαν στο καλό των λαών.
Όμως, τι θέλουμε εμείς από την Κούβα; Να επιζητά τον αποκλεισμό και την απομόνωσή της που έχει τσακίσει οικονομικά τον λαό της, όταν της δίνεται η δυνατότητα για αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων με τις ΗΠΑ, και μάλιστα όπως διατυπώνει ο Ραούλ Κάστρο, η Κούβα θέτει συγκεκριμένους όρους:
«Δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθούν οι σχέσεις των δύο χωρών ενώ διατηρείται το εμπάργκο σε βάρος της Κούβας» και ότι «θα είναι απαραίτητο να επιστραφεί η παράνομα κατειλημμένη περιοχή της Ναυτικής Βάσης στο Γκουαντανάμο, να σταματήσουν τα παράνομα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα που φτάνουν στην Κούβα, οι εκπομπές που αποσκοπούν στην εσωτερική υπονόμευση και αποσταθεροποίηση και να αποζημιωθεί ο κουβανικός λαός για τις ανθρώπινες και οικονομικές απώλειες που προκάλεσε η πολιτική των ΗΠΑ».
Ποια είναι η παραχώρηση της Κούβας; Και γιατί είναι «παράξενο» οι Κουβανοί να θέλουν να συνυπάρχουν πολιτισμένα με τους λαούς όλων των κρατών γύρω τους;
Εσύ αγαπητή Σοφία (καλοπροαίρετα, δεν το αμφισβητώ) «βλέπεις» την κουβανική επαναστατική κυβέρνηση «σκιά του εαυτού της» (γιατί;), δεν συμβαίνει όμως προφανώς το ίδιο και με τους γιάνκηδες απέναντι. Πιστεύει αλήθεια κανείς ότι αν οι ΗΠΑ είχαν έστω την αίσθηση ότι οι κουβανοί «κουράστηκαν», δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ακόμα και σήμερα τις «συνθήκες» (βλ. προβοκάτσια) για θερμό επεισόδιο και επέμβαση στο νησί; Τι άλλο τους κρατά (βλ. τις επεμβάσεις τους ανά τον κόσμο) από τη βεβαιότητα ότι θα σπάσουν τα μούτρα τους, σε ένα ολοκαύτωμα;
Οι κουβανοί με την πορεία τους από την επανάσταση και δώθε (που μόνο σπαρμένη με ροδοπέταλα δεν ήταν) δεν διέψευσαν, δεν πούλησαν, δεν υπαναχώρησαν ποτέ από τις ιδέες και τις κατακτήσεις τους, Αυτό λέει πάρα πολλά. Το τι θα βγει από τη νέα αυτή κατάσταση που διαμορφώνεται, θα το επιβεβαιώσει, όπως και μέχρι σήμερα, όπως πάντα, μόνο η ζωή.
Καλή δύναμη!
Ζούμε την εποχή της σκιάς του παλιού εαυτού του κομμουνιστικού κινήματος διεθνώς. Αυτό κάνει την Κούβα να λάμπει ακόμα πιο πολύ.Γιατί άντεξε η Κουβανική Επανάσταση?Γιατί αντέχει? Το ερώτημα είναι αδυσώπητο και καθόλου συναισθηματικό και η απάντησή του είναι κεφαλαιώδης για το μέλλον, είναι ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ . Προσωπικά, διαθέτω ΟΛΗ την εμπιστοσύνη που μου έχει απομείνει (και δεν είναι λίγη) στον κουβανικό λαό και στην κουβανική ηγεσία. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν περισσεύει για κανέναν άλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Οικοδόμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στον κουβανικό λαό ή στην κυβέρνησή του ως προς την πίστη τους στην Επανάστασή τους. Κι όντως μέχρι τώρα δεν την πρόδωσαν. Αλλωστε κακά τα ψέματα δεν έχω και μεγάλη γνώση για το τι γίνεται εκεί, απλώς απ' ό,τι διαβάζω και ακούω από άλλους. Δεν έχω εμπιστοσύνη στους Αμερικάνους. Και όχι δεν πιστεύω ότι αν έβλεπαν ότι τους "έπαιρνε" θα προτιμούσαν μια προβοκάτσια, σε περίπτωση που θα μπορούσαν να "αλώσουν" την Κούβα απ' το εσωτερικό της χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα. Αυτό φοβάμαι. Μήπως ξεφύγει η κατάσταση απ' τα χέρια των Κουβανών κομμουνιστών. Αλλά απ' την άλλη έχεις δίκιο σ' αυτό που λες ότι κι ο κουβανικός λαός αξίζει μια πιο καλή ζωή χωρίς να του τη στερεί το εμπάργκο των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Εύχομαι πάντως να βγεις εσύ αληθινός στη γνώμη σου. Γιατί το αξίζει ο κουβανικός λαός.
Καλή δύναμη και σε σένα
Σοφία
@Σοφία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο ως προς την ενημέρωση. Από τη μια, η σωστή ενημέρωση που δίνεται από το κίνημα αλληλεγγύης στην Κούβα (βλ. Δίκτυο Αλληλεγγύης Bloggers – ΑΤΕΧΝΩΣ – Πολιτ. Συλ. Χοσέ Μαρτί κλπ, και άλλους φορείς) δεν φτάνει στη μεγάλη μάζα, και από την άλλη, τα αστικά μέσα κυριαρχούν στην παραπληροφόρηση και παραπλάνηση ακόμα και των φίλων της Κούβας.
Οι κουβανοί μέχρι σήμερα δεν υποχώρησαν ούτε παραχώρησαν κάτι από τις ιδέες και τις κατακτήσεις τους και απέναντι στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται βάζουν συγκεκριμένους όρους (εμπάργκο, Γκουαντάναμο κλπ) και σταθερές. Από κει και πέρα η υπόθεση της κουβανικής επανάστασης δεν αφορά μόνο τους ίδιους τους κουβανούς. Αφορά και όλους όσοι στο παράδειγμα της Κούβας βλέπουν και το δικό τους μέλλον. Το κίνημα αλληλεγγύης λοιπόν (που τόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην απελευθέρωση των 5 αγωνιστών) σε όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα οφείλει να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και να εντείνει τον αγώνα του και τη στήριξή του στην Κούβα.