Άρθρο της Ηλέκτρας Αποστόλου για την οργάνωση της πάλης των εργατών (71 χρόνια από τον μαρτυρικό της θάνατο)

Στις 26 Ιούλη του 1944 βρίσκεται πεταμένο στους δρόμους της Αθήνας, παραμορφωμένο από τα βασανιστήρια και μισοκαμένο, το πτώμα της Ηλέκτρας Αποστόλου. Την Ηλέκτρα είχε συλλάβει η Ειδική Ασφάλεια και την βασάνισε μέχρι θανάτου προκειμένου να της αποσπάσουν μυστικά για την οργάνωση της Αντίστασης και τον μηχανισμό του ΚΚΕ, αφού η ίδια ήταν μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας. Δεν τα κατάφεραν…

Η Ηλέκτρα Αποστόλου γεννήθηκε το 1912 στην Αθήνα από εύπορη αστική οικογένεια. Το 1924 γράφεται στη Γερμανική Σχολή και εκεί γνωρίζει ένα Γερμανό καθηγητή οπαδό του Μαρξισμού. Η Ηλέκτρα μαθαίνει για την εκμετάλλευση των εργατών από τους κεφαλαιοκράτες και την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας. Τρία χρόνια μετά οργανώνεται στην ΟΚΝΕ. Οι συγκρούσεις με την οικογένεια της είναι συνεχείς.

Το 1928, σε ηλικία 16 χρόνων, χρεώνεται από την Οργάνωση να δημιουργήσει Οργανώσεις στο εργοστάσιο υφαντουργίας «Ελληνική Εριουργία» του Μποδοσάκη. Με επιμονή και επαναστατική αισιοδοξία δημιουργεί σωματείο αλλά και πυρήνες Οργάνωσης. Το 1929 παντρεύεται τον κομμουνιστή γιατρό Γιάννη Σιδερίδη. Αρχίζουν οι κακουχίες και η πείνα. Το 1930 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και της καθοδήγησης της ΟΚΝΕ στην Αθήνα. Το 1933 ορίζεται αναπληρώτρια διευθύντρια της εφημερίδας της ΟΚΝΕ «Νεολαία» κι ένα χρόνο μετά αναλαμβάνει τη διεύθυνσή της.

Τον Αύγουστο του 1934 στέλνεται ως αντιπρόσωπος στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό – Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών στο Παρίσι, ενώ τον Σεπτέμβρη του 1935 παίρνει μέρος στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων στη Μόσχα. Το 1936 είναι παρούσα στο 1ο Συνέδριο της Λενινιστικής Κομσομόλ της ΕΣΣΔ. Τον Ιούνη εκλέγεται μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί οργανώνει μαθήματα ιδεολογικής αυτομόρφωσης και αναπτύσσει έντονη δράση για να κρατήσει ψηλά το ηθικό των συγκρατούμενών της.

Το 1937 αποφυλακίζεται και στην 10η Ολομέλεια της ΚΕ της ΟΚΝΕ εκλέγεται στο Γραφείο της ΚΕ και στέλνεται στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούνη του 1939 ξανασυλλαμβάνεται. Στις 4 Ιούλη γεννάει την κόρη της Αγνούλα ενώ βρίσκεται στο Τμήμα Μεταγωγών στον Πειραιά. Στις 17 Ιούλη εξορίζεται στην Ανάφη. Την ίδια περίοδο, συλλαμβάνεται και ο άντρας της και τον οδηγούν στις φυλακές Κέρκυρας. Εκείνος δεν αντέχει, υπογράφει δήλωση μετανοίας. Η Ηλέκτρα αφού του θυμίζει τους όρκους που είχαν δώσει πριν παντρευτούν, ότι θα αγωνιστούν για τα ιδανικά τους, τον χωρίζει και τον προτρέπει να ζήσει τίμια.

Τον Αύγουστο του 1942 δραπετεύει και αναλαμβάνει την καθοδήγηση της καινούριας Πανελλαδικής Οργάνωσης «Ελεύθερη Νέα». Το 1943 παίρνει μέρος στην ιδρυτική συνεδρίαση της ΕΠΟΝ. Περνάει στην επιτροπή της ΚΟΑ και χρεώνεται την καθοδήγηση της διαφώτισης. Αναπτύσσει τον παράνομο μηχανισμό: Τυπογραφεία, πολυγράφους, γραφομηχανές. Αυτή και η ομάδα της αναλαμβάνουν το γράψιμο συνθημάτων στον τοίχο, την αφισοκόλληση, τα τρικάκια, το χωνί, τα σκιτσάκια και τις εφημερίδες.

Τον Ιούλη του 1944 συλλαμβάνεται από την Ειδική Ασφάλεια. Την υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια. «Η ταυτότης της θανούσης εξακριβώθη υπό της σήμανσης, ένθα ήτο σεσημασμένη κομμουνίστρια υπ” αριθμόν 59953. Το πτώμα ανήκε εις την Αποστόλου Ηλέκτρα του Νικολάου. Ιατροδικαστής Πέτρος Τζαφέρης».

Με αφορμή τα 71 χρόνια από το μαρτυρικό θάνατό της, μεταφέρουμε στο διαδίκτυο άρθρο της Ηλέκτρας Αποστόλου με θέμα τη δουλειά στις εργάτριες και τους εργάτες της υφαντουργίας στην περιοχή της Νέας Ιωνίας, που έγραψε στη φυλακή. Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε το 1934 στο περιοδικό Κομμουνιστική Επιθεώρηση.

Δείτε το άρθρο στο ΑΤΕΧΝΩΣ (κλικ!)