Από δω τo 'φερνε, από κει το πήγαινε, για «λιτό βίο» μίλαγε, σε «ήπια λιτότητα» κατέληξε. Ο λόγος για την κυβέρνηση, που τα στελέχη της διαπρέπουν σε λεξιπλασίες, με έκδηλη πλέον τη μόνη επιδίωξη: Να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, έστω και με άλλο περιτύλιγμα και με άλλες δόσεις στην εφαρμογή της.
Η «ήπια λιτότητα» για την οποία μιλάνε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καινούργια εφεύρεση. Μ' αυτόν ακριβώς τον όρο μιλούσε το Δεκέμβρη του 2004 η τότε κυβέρνηση, αναγγέλλοντας τριετή μείωση μισθών με το τότε πρόγραμμα σταθερότητας. Εκατό μέρες έκλεινε το Μάρτη του 2012 και η τότε κυβέρνηση, που μιλούσε επίσης για «ήπια λιτότητα» με μέτρα σε βάρος του λαού ύψους 13 δισ. ευρώ (το σημερινό πρόγραμμα του «μέιλ Βαρουφάκη» φέρνει βάρη για το λαό ύψους 11 δισ. και βλέπουμε...).
Το επιχείρημα της συγκυβέρνησης ότι η «ήπια λιτότητα είναι ο δρόμος για να φύγουμε απ' την πολιτική λιτότητας» είναι απάτη κολοσσιαίων διαστάσεων. Αυτό που κρύβει είναι ότι η λιτότητα (ήπια ή μη) αφορά τους εργαζόμενους και όχι το κεφάλαιο για το οποίο σκίζεται προκειμένου να στηρίξει την ανάκαμψη των κερδών του. Αυτό που επίσης κρύβει και έκρυψε και προεκλογικά απ' το λαό, όταν του υποσχόταν ψίχουλα, είναι ότι η ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων προϋποθέτει λιτότητα διαρκείας για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες.
Η «ήπια λιτότητα» περιέχει ήδη όλα όσα περιλαμβάνονται στους έως τώρα μνημονιακούς νόμους που παραμένουν άθιχτοι και στους οποίους προστέθηκε επίσης, με την προηγούμενη ΠΝΠ, το χάρισμα προστίμων εκατομμυρίων ευρώ σε επιχειρήσεις για φορολογικές απάτες και λαθρεμπόριο. Κι όλα αυτά με τη βούλα των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Η κουβέντα για ήπια ή άγρια λιτότητα κρύβει το συνολικό πακέτο κι αυτό περιέχει ιδιωτικοποιήσεις, άγριο φοροκυνηγητό για το λαό, που μάλιστα βαφτίζεται «πατριωτικό» καθήκον.
«Ηπια λιτότητα» είναι η προχτεσινή απόφαση του ΟΑΕΔ που ανέβασε στα 215 εκατομμύρια τα ευρώ που έφυγαν από το ταμείο του για να πάνε στην Τράπεζα της Ελλάδας, την ώρα που μόνο ένας στους εννιά ανέργους παίρνει το πετσοκομμένο επίδομα ανεργίας. Δείχνει για ποια τάξη δουλεύει, βάζοντας στην μπάντα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Η «ήπια λιτότητα» μεταφράζεται επίσης σε διαρκή επίθεση στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα, μεταφράζεται σε διατήρηση του καθεστώτος εργασιακού μεσαίωνα, μεταφράζεται σε μη αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, Συλλογικών Συμβάσεων, όπως άλλωστε έγινε φανερό και από τον «κοινωνικό διάλογο», που έστησε η συγκυβέρνηση με την εργοδοσία για το περίφημο νομοσχέδιο που παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.
Οι απώλειες των εργαζομένων θεωρούνται «περασμένες - ξεχασμένες». Τον πλούτο, που στερήθηκαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια και κέρδισαν άκοπα οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η κυβέρνηση τον χαρίζει. Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες ζητούν ακόμα μεγαλύτερα προνόμια, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές, κάθε είδους επιδότηση των κερδών τους.
Ολα αυτά είναι η «ήπια λιτότητα» απέναντι στην οποία πρέπει να ορθώσουν ανάστημα τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, με αφορμή και την αυριανή απεργία της Πρωτομαγιάς.
Ριζοσπάστης
Ναι, έχουμε τώρα και το "ολίγη λιτότητα" όπως και το "ολίγον έγκυος"!!! Δείγμα των καιρών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να 'το φαίνεται. Για το φως στην άκρη του τούνελ μιλάω. Σας θυμίζει κάτι; Εμένα μου θυμίζει τα νιάτα μου. Τότε το είχα πρωτοακούσει απ' τον Αντρέα. Μόνο που απ' το τούνελ δεν έχουμε βγει ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή