 |
Θύματα θυμάτων... |
Και ξαφνικά ανακαλύψαμε το bullying... μετονομασία της βίας, του τρόμου, της μαγκιάς.. βαφτίστηκαν με "ξενική" ονομασία.
Σαν να γινόταν γύρω μας μια πρωτόγνωρη κατάσταση.
Σα να μη ξέραμε πως υπήρχε πάντα.
Σα να μη είχαμε δει τίποτα στον αγγελικό μας κόσμο..
Θύματα θυμάτων!
Η οικογένεια είναι η πρώτη φωλιά που θα δώσει το προφίλ του ενός ή του άλλου.
Το πιστεύω μου είναι πως όταν γίνεσαι γονιός δεν καθαγιάζεσαι.
Είμαστε ο εαυτός μας με ότι και αν κουβαλά αυτός!
Οσα έχουμε υποστεί, ξεπηδούν σαν τους δράκους των παραμυθιών, αν είμαστε αντιμέτωποι, στα πρώτα χρόνια μας με νευρικούς γονείς με μανάδες που μας εκτόξευαν "επίθετα".. βάζοντας μας ταμπέλες.
-Βλάκα!
-Ηλίθια!
-Θα γίνεις βουβάλι τρώγοντας, βλαμμένη!
Μη μου πεις πως δεν έχεις φάει χαστούκια γιατί πείραξες τα συρτάρια της μαμάς, γιατί έκοψες τα φύλλα της γλάστρας, γιατί σου έπεσε ένα ποτήρι, γιατί δεν έκανες αυτά που το μικρό μυαλό σου δεν είχε την "εξυπνάδα" στα τρία σου να ξέρεις τα πάντα!
Λεκτική βία, που όσοι αναθρέψαμε παιδιά, δεν σκεφτήκαμε πως πυροβολούσαν την ψυχούλα τους!
Οταν έρχεται ο μικρός με το μελανιασμένο μέτωπο, ο πατέρας, σαν συμβουλή του λέει...
-Μην είσαι ρε μαμάκιας! Ρίξε μπουνιές και αν σου πει η δασκάλα τίποτα θα έρθω να καθαρίσω Εγώ!
Σε θέλω μάγκα!
Αυτό το είχε ακούσει και από τον δικό του πατέρα!
Η βία γεννάει βία!
Πολλές φορές όμως και Αβουλία!
Μόνο που ο ίδιος έχει κλειδώσει στο μπάνιο το γιο του, στην πρώτη του αταξία! Τον έχει χαστουκίσει γιατί δεν ήθελε να αγκαλιάσει τη γιαγιά.Τον πιέζει να ζητήσει συγνώμη και εκείνο ντρέπεται, μα δεν του περνά από το μυαλό. Οταν το καταλάβει χρησιμοποιεί τη συγνώμη για να γλυτώσει και όχι γιατί την αισθάνεται.
Η βία αναπτύσσεται παρασιτικά, μέσα στην οικογένεια πρωτίστως και δευτερευόντως στο σχολειό!
Τα παιδιά δεν είναι κούκλες!
Δεν είναι αυτό που θέλουμε!
Δεν είναι άβουλα πλάσματα, που πρέπει να γίνουν, αυτό που εμείς θα καθορίσουμε!
Εχει τη δική του προσωπικότητα, που τη συμπιέζουμε να γίνουν, αυτό που σχεδιάσαμε στα μυαλά μας ! Τέλος!!!
Και ξεφυτρώνουν θύματα και θύτες, ανάλογα ποιες θα είναι οι επεξεργασίες στα παιδικά μυαλά τους.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η όποια αδράνεια του προϊσταμένου (για τον ένα ή τον άλλο λόγο) δε μπορεί να λειτουργεί σαν άλλοθι για την αδράνεια των υφισταμένων. Οποιοσδήποτε, πόσο μάλλον κάποιος που φέρει τον τίτλο του καθηγητή, επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις να δρα ακόμα και κόντρα στο διευθυντή. Οι καθηγητές ως σύνολο της σχολής κρίνονται ως ολοκληρωτικά απαράδεκτοι και εντελώς ανίκανοι να φέρουν την ιδιότητα του καθηγητή. Αν αληθεύουν τα όσα έχουν καταγγελθεί, εγώ συγγνώμη αλλά δε μπορώ να δικαιολογήσω τη μη απόλυση όλων τους. Προσωπικά, τη θεωρώ επιβεβλημένη. Τέτοια πράγματα δεν είναι δυνατό να μη γίνονται αντιληπτά και από τη στιγμή που γίνονται αντιληπτά, ο καθηγητής, ο κάθε άνθρωπος, οφείλει να παρεμβαίνει ακόμα και κόντρα στο διευθυντή ή στον κάθε πολιτευτή. Δε μιλάμε για υλικά πράγματα αλλά για μια ανθρώπινη ζωή. Αν αληθεύουν όσα ακούγονται, το προσωπικό της σχολής δεν έχει καμιά δικαιολογία από εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήρα