Τα αντιβιοτικά, γνωστά και ως αντιμικροβιακά
φάρμακα, είναι φάρμακα τα οποία καταπολεμούν τις λοιμώξεις που
προκαλούνται από βακτήρια.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο βρίσκεται μια εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών - καθώς η 18 Νοέμβρη έχει καθιερωθεί ως τέτοια μέρα. Κοινή επισήμανση είναι πως η συνεχόμενη και χωρίς - όπως υποστηρίζεται - τις απαραίτητες ενδείξεις χρήση των αντιβιοτικών, οδηγεί στην κατάργησή τους, καθώς τα μικρόβια γίνονται πια ανθεκτικά στη χορήγησή τους.
«Ηρθε πια το τέλος των αντιβιοτικών;» - όπως
επρόκειτο «να έρθει το τέλος της Ιστορίας», όπως προειδοποιούσαν
βαθυστόχαστοι φιλόσοφοι; Ιδού η απάντηση που έδωσε η καθηγήτρια
παθολογίας και λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ελένη Γιαμαρέλου στο σχετικό ερώτημα του «Ρ», στη συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Υγείας (20.11.2014).
«Η άποψη ότι έχει φτάσει το τέλος των αντιβιοτικών δεν είναι αλήθεια 100%, με την έννοια ότι σε όποιο βόθρο να πας και να μαζέψεις μύκητες και μικρόβια εάν βρεθούν ειδικοί βιοχημικοί, χημικοί και μικροβιολόγοι θα μπορέσουν να συνθέσουν πιθανότατα καινούργια αντιβιοτικά. Αλλά, αυτό είναι τεράστιο κόστος για μια φαρμακευτική εταιρεία να φτιάξει ένα καινούργιο αντιβιοτικό, το οποίο καινούργιο αντιβιοτικό μέχρι να ελεγχθεί πλήρως και να βγει στο εμπόριο θέλει 15 χρόνια. Και μπορεί στα πέντε χρόνια να αποδειχτεί ότι δεν είναι δραστικό, στα δέκα να αποδειχτεί τοξικό και στα 14 να αποδειχτεί ότι είναι αναποτελεσματικό. Και τι σκέπτεται η φαρμακοβιομηχανία; Αφού δει στο τέλος του χρόνου το μπάτζετ της λέει: Αυτά τα λεφτά που μου περισσεύουν τι με συμφέρει να τα κάνω; Να τα επενδύσω σε ένα καινούργιο αντιβιοτικό ή να φτιάξω ένα φάρμακο για τη χοληστερίνη ή την υπέρταση που θα το παίρνει ο άλλος για μια ολόκληρη ζωή; Γι' αυτό ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Κάμερον υποχρέωσε την πολυεθνική Γκλάξο (GSK) - που είναι αγγλική εταιρεία - να προχωρήσει στην αγορά καινούργιων ουσιών από μικρές εταιρείες για να προχωρήσουν σε μεγάλες έρευνες. Αυτό έκανε και ο πρόεδρος Ομπάμα και η Γερουσία στις ΗΠΑ. Δηλαδή υπάρχει μια κινητοποίηση. Επομένως, να πούμε τέλος των αντιβιοτικών για 15 χρόνια, απ' την άποψη ότι για να βγει μια καινούργια δραστική ουσία χρειάζονται 15 χρόνια».
«Η άποψη ότι έχει φτάσει το τέλος των αντιβιοτικών δεν είναι αλήθεια 100%, με την έννοια ότι σε όποιο βόθρο να πας και να μαζέψεις μύκητες και μικρόβια εάν βρεθούν ειδικοί βιοχημικοί, χημικοί και μικροβιολόγοι θα μπορέσουν να συνθέσουν πιθανότατα καινούργια αντιβιοτικά. Αλλά, αυτό είναι τεράστιο κόστος για μια φαρμακευτική εταιρεία να φτιάξει ένα καινούργιο αντιβιοτικό, το οποίο καινούργιο αντιβιοτικό μέχρι να ελεγχθεί πλήρως και να βγει στο εμπόριο θέλει 15 χρόνια. Και μπορεί στα πέντε χρόνια να αποδειχτεί ότι δεν είναι δραστικό, στα δέκα να αποδειχτεί τοξικό και στα 14 να αποδειχτεί ότι είναι αναποτελεσματικό. Και τι σκέπτεται η φαρμακοβιομηχανία; Αφού δει στο τέλος του χρόνου το μπάτζετ της λέει: Αυτά τα λεφτά που μου περισσεύουν τι με συμφέρει να τα κάνω; Να τα επενδύσω σε ένα καινούργιο αντιβιοτικό ή να φτιάξω ένα φάρμακο για τη χοληστερίνη ή την υπέρταση που θα το παίρνει ο άλλος για μια ολόκληρη ζωή; Γι' αυτό ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Κάμερον υποχρέωσε την πολυεθνική Γκλάξο (GSK) - που είναι αγγλική εταιρεία - να προχωρήσει στην αγορά καινούργιων ουσιών από μικρές εταιρείες για να προχωρήσουν σε μεγάλες έρευνες. Αυτό έκανε και ο πρόεδρος Ομπάμα και η Γερουσία στις ΗΠΑ. Δηλαδή υπάρχει μια κινητοποίηση. Επομένως, να πούμε τέλος των αντιβιοτικών για 15 χρόνια, απ' την άποψη ότι για να βγει μια καινούργια δραστική ουσία χρειάζονται 15 χρόνια».
Οι διαπιστώσεις και οι επισημάνσεις της καθηγήτριας επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ για το φάρμακο και για την έρευνα, σε σχέση με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων: Οτι, δηλαδή, η έρευνα για νέα φάρμακα στις συνθήκες του καπιταλισμού θα εξυπηρετεί πάντα τις επιδιώξεις της εταιρείας για ό,τι συμφέρει αυτή και όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Να έχει, μ' άλλα λόγια, κέρδη. Τα οποία αν δεν πραγματοποιούνται στο επιθυμητό επίπεδο τότε η παραγωγή και διακίνηση του απαραίτητου φαρμάκου κρίνεται ασύμφορη. Και προωθείται η συμφέρουσα για την εταιρεία επιλογή που διασφαλίζει την απαραίτητη κερδοφορία.
Δικαιώνει, έτσι τη θέση του ΚΚΕ, για την αντιμετώπιση του φαρμάκου ως κοινωνικού αγαθού, που σημαίνει τα εξής: Να αναπτυχθεί η πάλη για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, στο οποίο θα περιλαμβάνεται και ένας ενιαίος κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και διάθεσης δωρεάν των φαρμάκων σε όσους τα έχουν ανάγκη. Κάτι, βεβαίως, που προϋποθέτει οικονομία και κεντρικό σχεδιασμό στην υπηρεσία των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Στη συνέντευξη Τύπου της 20.11.2014 αναφέρθηκε ότι - μετά από έρευνα - αποδείχτηκε ότι εκείνοι που προμηθεύονται τα αντιβιοτικά χωρίς συνταγή αυξήθηκαν από 16% σε 24,2% το 2014. Στο ερώτημα γιατί υπάρχει αυτή η αύξηση, η απάντηση ήταν: Μετά τη δημιουργία του ΠΕΔΥ, όπου είναι δύσκολη η πρόσβαση, η επίσκεψη στον ελευθεροεπαγγελματία γιατρό - που είναι εξουσιοδοτημένος να συνταγογραφεί για λογαριασμό του ΕΟΠΥΥ - στοιχίζει γενικά 10 ευρώ. Το φτηνότερο αντιβιοτικό είναι 3 - 4 ευρώ. Ετσι αυτός που έχει πρόβλημα το αγοράζει απευθείας για να γλιτώσει την επίσκεψη.
Και αυτό το στοιχείο δικαιώνει τη θέση του ΚΚΕ για την πάλη για ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν παροχή υπηρεσιών με ταυτόχρονη κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Γ. Μ.
Μου κάνει εντύπωση οτι δεξια, αριστερά και κέντρο δεν εχουν κανενα προβλημα με τη φιλοσοφική εξελιξη της συγχρονης ιατρικης. Υπαρχει μια τρομερή ελλειψη κριτικης στα αποτελεσματα. Το προβλημα δεν ειναι τα αντιβιοτικα, αλλα η φιλοσοφια που τα δημιουργησε. Μια φιλοσοφια που αντιμετωπιζει τα ενεργοποιημενα μικροβια σαν τα αιτια της αρρωστιας και οχι σαν αποτελεσμα του γεγονοτος οτι ο οργανισμος ειναι αδυνατος να τα αντιμετωπισει. Επομενως αντι να δαπανηθει χρονος για την διερευνηση του γιατι ο οργανισμος αφηνει κατι τετοιο να γινει και για το πως μπορουμε να αλλαξουμε αυτην την προδιαθεση, η συγχρονη ιατρικη κινειται σε κατευθυνσεις που ως επι το πλείστον οδηγουν σε αδιεξοδο. Η ομοιοπαθητικη, ο βελονισμος, η βοτανολολγια, η διαιτολογια για παραδειγμα μπορουν να προσφερουν σημαντικες απαντησεις και πολυ φθηνες, ακινδυνες και αποτελεσματικες λυσεις. Στην Κινα, την Ρωσσια, την Κουβα αποτελουν σημαντικο μερος του συστηματος υγειας. Στην Ελλαδα ποτε θα τις παρουμε στα σοβαρα? Ποτε θα παψουν να ειναι προνομιο των λιγων?
ΑπάντησηΔιαγραφή