Δίπλα του, ένα λίγο μεγαλύτερο κοριτσάκι δείχνει στον μικρό πώς να κρατάει το χεράκι του ψηλά και ίσια. Ο «δεν είμαι φασίστας» Παππάς, φουσκωμένος από ικανοποίηση, επιβραβεύει τις προσπάθειες των αθώων παιδιών με επιφωνήματα θαυμασμού: «Heil, μωρό μου, heil»…
Ο φασισμός είναι εδώ, ριζωμένος για τα καλά, απλώνεται σαν χολέρα, αλώνει συνειδήσεις, δηλητηριάζει ανθρώπινες ψυχές. Οι φασίστες εκπαιδεύονται να μισούν και να σκοτώνουν όποιον τα αφεντικά τους θεωρούν εμπόδιο στις επιδιώξεις και στη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Όσοι εξακολουθούν να τους βλέπουν ως άτομα «χρήζοντα βοηθείας», και ―νομίζουν ότι― τους αντιμετωπίζουν… προσφέροντάς τους «αγάπη» και «συμφιλίωση», ας καταλάβουν ότι η βλακεία (τους) δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη από τα μαχαίρια των Ρουπακιάδων.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι περισσοτερο επικινδυνη
To 'xε πει κι ο Αϊνστάιν. ΄Οτι δυο πράγματα δεν έχουν τέλος. Η ανθρώπινη βλακεία και το σύμπαν. Και για το δεύτερο δεν ήταν σίγουρος.
ΑπάντησηΔιαγραφή