Δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης ― Ανακοίνωση του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών

Την ανάγκη οι εργαζόμενοι να γίνουν μέλη του κλαδικού συνδικάτου, τονίζει το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών.

Σε ανακοίνωσή του τονίζει:

«Το φθινόπωρο μας βρίσκει σε δυσκολότερη κατάσταση, μια και προστέθηκαν νέα βάρη με περισσότερες περικοπές των μισθών και του μεροκάματου. Ετοιμάζεται νέα επίθεση στο ασφαλιστικό, με νέο τσεκούρωμα στα όρια ηλικίας και στις συντάξεις, με μείωση των επικουρικών συντάξεων. Η νέα φοροληστεία του ΕΝΦΙΑ, το κλείσιμο νοσοκομείων και ΕΟΠΥΥ, αλλά και το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς με τεράστιες ελλείψεις σε δασκάλους και καθηγητές, το κλείσιμο παιδικών σταθμών με αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά να μείνουν απ΄έξω, έχει ως αποτέλεσμα να βάζουν οι οικογένειες το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη για να αντεπεξέλθουν στα βασικά.

Ταυτόχρονα, ο κλάδος παραμένει χωρίς κλαδική συλλογική σύμβαση (η τελευταία υπογράφτηκε το 2009 μετά από μεγάλες κινητοποιήσεις), που σημαίνει πως όποιες προσλήψεις γίνανε φέτος το καλοκαίρι, αμείβονται με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση ( 586 και 511 ευρώ ανάλογα την ηλικία), οι μισθοί και τα μεροκάματα έχουν μείνει στα ίδια επίπεδα, έχουν "παγώσει" οι τριετίες και το επίδομα γάμου.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης και πρέπει να αποφασίσουμε. Ή θα ανασυνταχθούμε για να υπάρξει νέα κλαδική σύμβαση που να ικανοποιεί τις ανάγκες των οικογενειών μας, ή θα σκύψουμε κι άλλο το κεφάλι και θα συμβιβαστούμε με τη χαμοζωή που μας επιβάλλουν οι εργοδότες.

Άλλωστε οι ΣΣΕ τα προηγούμενα χρόνια ήταν απόρροια του συσχετισμού δύναμης, που το εργατικό κίνημα από θέση ισχύος τις επέβαλλε, τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Το πενθήμερο, το οκτάωρο, η ασφάλιση, τα βαριά ανθυγιεινά, τα οικογενειακά επιδόματα, η μητρότητα, η προϋπηρεσία, το διάλειμμα και άλλα πολλά, τα κατοχύρωναν οι ΣΣΕ.

Η ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας, δείχνει ότι οι κατακτήσεις που γνωρίσαμε πέρασαν από φωτιά και σίδερο, σε σύγκρουση με τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις τους, με γενικούς, κλαδικούς και εργοστασιακούς απεργιακούς αγώνες, με αιματοβαμμένες διαδηλώσεις, και άλλα πολλά.

Και σήμερα, τέτοιοι αγώνες χρειάζονται στα εργοστάσια, στους ομίλους, συνολικά στον κλάδο, για να επιβάλουμε το δίκιο μας, για να υπάρξει ανακούφιση για εμάς και τις οικογένειές μας.

Συνάδελφε - συναδέλφισσα, σε ρωτάμε:

Πώς μπορούμε σήμερα να σιωπάμε, να ανεχόμαστε τον βούρδουλα στην πλάτη, να βλέπουμε να περνάει η νέα γενιά στη δουλεία για ένα ξεροκόμματο; Πόσο θα ανεχόμαστε μια χούφτα καπιταλιστές στον κλάδο, να απομυζούν τον ιδρώτα και τον κόπο χιλιάδων εργαζόμενων; Τα εργοστάσια, τις μηχανές, τα βάζουν μπροστά οι εργάτες και οι εργάτριες, και όχι τα αφεντικά που σε πολλές περιπτώσεις δεν ξέρουν πού βρίσκονται καν αυτά.

Πώς μπορεί να μην ξεσηκωνόμαστε σε απόψεις όπως "περνάει δύσκολα η επιχείρηση, δεν έχει δουλειά, ας κάνουμε υπομονή στην απληρωσιά" και άλλα; Για εμάς ποιος νοιάστηκε; Πόσο θα ανεχόμαστε την ανεργία στις οικογένειές μας, όταν τα κουφάρια εργοστασίων σαπίζουν, αφού προηγουμένως τα έκλεισαν οι καπιταλιστές, εξασφαλίζοντας την παραπάνω κερδοφορία τους;

Αλήθεια τα εργοστάσια στον ΚΑΤΣΕΛΗ και τη ΜΕΒΓΑΛ Αθήνας τα έκλεισαν οι απεργίες; ΟΧΙ. Οι βιομήχανοι στο μεν ΚΑΤΣΕΛΗ εκτίμησαν ότι θα έχουν αλλού μεγαλύτερη κερδοφορία και απέσυραν τα κεφάλαιά τους, ενώ στη ΜΕΒΓΑΛ αντικατέστησαν τους εργαζόμενους με αντιπροσώπους (εργολάβους) αυξάνοντας τα κέρδη τους. Πώς, ενώ οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι τρεις και τέσσερις μήνες, όταν απολύθηκαν βρέθηκαν σε μια μέρα τα οφειλόμενα, αλλά και χρήματα για αποζημιώσεις, και στις δύο εταιρείες;

Στη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, που με νύχια και με δόντια έσπασαν την απεργία με τα ΜΑΤ για να δουλέψει το εργοστάσιο, ποιος ήταν ο λόγος που σήμερα παραμένει κλειστό;

Μήπως και γι΄ αυτό φταίνε οι απεργοί; Ή το καπιταλιστικό σύστημα και η κρίση του, που οδηγεί σε τέτοιες λύσεις, ενώ οι ανάγκες για κατασκευές σχολείων, νοσοκομείων, δρόμων, αντισεισμικών δομών κ.ά., είναι τεράστιες, και οι χαλυβουργίες αντί να παίζουν τέτοιο ρόλο υπολειτουργούν;

Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΗ

• Για να σπάσει η τρομοκρατία της εργοδοσίας, η άρνηση των βιομηχάνων στον κλάδο για να υπογραφούν νέες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, χρειάζεται οι εργοδότες και η κυβέρνηση να μας βρει απέναντί της οργανωμένους, ενωμένους σαν μια γροθιά.
  
• Γι΄αυτό ως συνδικάτο, παλεύουμε ενάντια στο συντεχνιασμό, στη λογική ότι «ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τα δικά του προβλήματα, με το δικό του χώρο δουλειάς».
  
• Γι΄αυτό παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, να συνενώσουμε στον αγώνα κάθε εργαζόμενο στον κλάδο, από κάθε χώρο δουλειάς, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης.
  
• Είμαστε ενάντια στις αντιλήψεις ότι ο αγώνας δεν έχει αποτελέσματα, ότι οι απεργίες κλείνουν τα εργοστάσια, ότι αν γραφτείς στο συνδικάτο θα φας το κεφάλι σου, και άλλα τέτοια, που είναι ιδεολογήματα της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των συνδικαλιστών που την υπηρετούν.
  
• Το συνδικάτο μας πρωτοστατεί για να δυναμώνει η ταξική αλληλεγγύη, η ενότητα των εργαζομένων στον κλάδο απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, τα μονοπώλια.
  

Αυτή τη λύση προτείνει το κλαδικό συνδικάτο στο Γάλα, στα Ποτά, στα Τρόφιμα, γι΄ αυτό και είναι το αποκούμπι όλων των εργαζομένων στον κλάδο μας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να γίνετε μέλη του κλαδικού συνδικάτου.

Γιατί δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης».

902