Στο πλαίσιο του Πρώτου Παγκόσμιου Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής, που πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό στις 26 Δεκέμβρη 2008-5 Γενάρη 2009, οι Ζαπατίστας μιλούν για αυτά που συμβαίνουν στην Παλαιστίνη.
Τέταρτος άνεμος: Μια οργανωμένη αξιοπρεπής οργή
Περί σποράς και θερισμού
Ίσως αυτά που θα πω να είναι άσχετα με το ζήτημα, το κεντρικό θέμα αυτού του τραπεζιού, ίσως πάλι όχι. Πριν από δύο μέρες, την ίδια ακριβώς μέρα που ο λόγος μας αναφερόταν στη βία, η ακατονόμαστη Κοντολίζα Ράις, αξιωματούχος της βορειοαμερικανικής κυβέρνησης, δήλωνε πως για όσα συμβαίνουν στη Γάζα υπεύθυνοι είναι οι Παλαιστίνιοι, η βίαιη φύση τους. Τα υπόγεια ποτάμια που διασχίζουν τον κόσμο μπορεί να αλλάζουν γεωγραφία, λένε όμως το ίδιο τραγούδι. Και το τραγούδι που ακούμε τώρα είναι αυτό του πολέμου και του πόνου.
Όχι πολύ μακριά από ’δω, σ’ ένα μέρος που λέγεται Γάζα, στην Παλαιστίνη, στη Μέση Ανατολή, εδώ δίπλα, ένας άριστα εξοπλισμένος και εκπαιδευμένος στρατός, ο στρατός της κυβέρνησης του Ισραήλ, συνεχίζει την προέλαση του θανάτου και της καταστροφής.
Τα βήματα που έχει ακολουθήσει μέχρι στιγμής είναι αυτά ενός κλασσικού στρατιωτικού πολέμου κατάκτησης: σφοδροί και μαζικοί βομβαρδισμοί, προκειμένου να καταστραφούν «νευραλγικά» στρατιωτικά σημεία (αυτό τους λένε τα στρατιωτικά εγχειρίδια) και να «αποδυναμωθούν» τα οχυρά αντίστασης. Στη συνέχεια, σιδηρούς έλεγχος στην ενημέρωση: ό,τι ακούγεται και προβάλλεται «στον έξω κόσμο», δηλαδή, έξω από το θέατρο των επιχειρήσεων, πρέπει να επιλεγεί με στρατιωτικά κριτήρια. Σήμερα έχουμε τα ισχυρά πυρά του πυροβολικού ενάντια στο πεζικό του εχθρού, για να εξασφαλιστεί η προέλαση των στρατευμάτων σε νέες θέσεις. Έπειτα θα ακολουθήσει η πολιορκία, για να ανακοπεί ο ανεφοδιασμός του εχθρού. Ύστερα, η έφοδος, με στόχο την κατάκτηση και τη συντριβή του εχθρού, και μετά η «εκκαθάριση» των πιθανών «εστιών αντίστασης». Το στρατιωτικό εγχειρίδιο σύγχρονου πολέμου ακολουθείται βήμα προς βήμα από τις στρατιωτικές δυνάμεις των εισβολέων, με κάποιες παραλλαγές και προσθήκες.
Εμείς δεν έχουμε πολλές γνώσεις για το θέμα και, σίγουρα, υπάρχουν ειδικοί για τη λεγόμενη «μεσανατολική σύρραξη». Ωστόσο, από αυτήν εδώ τη γωνιά, κάτι έχουμε να πούμε:
Σύμφωνα με τις φωτογραφίες των ειδησεογραφικών πρακτορείων, τα «νευραλγικά» σημεία που καταστράφηκαν από την πολεμική αεροπορία της κυβέρνησης του Ισραήλ είναι σπίτια, κατοικίες, καλύβες, πολιτικά κτίρια. Δεν είδαμε μεταξύ των κατεστραμμένων κτιρίων κανένα οχυρό, στρατόπεδο, πολεμικό αεροδρόμιο, ή κανονιοστοιχία. Έτσι λοιπόν, θεωρούμε, και συγχωρήστε την όποια άγνοιά μας, ότι ή οι πυροβολητές των αεροπλάνων χαρακτηρίζονται από αστοχία, ή δεν υπάρχουν τέτοια «νευραλγικά» στρατιωτικά σημεία στη Γάζα. Δεν έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε την Παλαιστίνη, ωστόσο, υποθέτουμε πως σ’ αυτά τα σπίτια, τις καλύβες και τα κτίρια κατοικούσαν άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, όχι στρατιώτες. Δεν είδαμε οχυρά αντίστασης, μόνο χαλάσματα.
Αυτό που πραγματικά είδαμε είναι τη μάταιη, μέχρι στιγμής, προσπάθεια να αποκλειστεί η ενημέρωση, τις διάφορες κυβερνήσεις του κόσμου να αμφιταλαντεύονται αν πρέπει να κάνουν την πάπια ή να χειροκροτήσουν την εισβολή, και έναν ΟΗΕ, άχρηστο εδώ και χρόνια, να εκδίδει χλιαρά δελτία τύπου.
Όμως, για σταθείτε. Τώρα μας περνάει από το μυαλό πως ίσως για την κυβέρνηση του Ισραήλ, αυτοί οι άντρες, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι στρατιώτες του εχθρού και, επομένως, οι καλύβες, τα σπίτια και τα κτίρια στα οποία μένουν είναι στρατόπεδα τα οποία πρέπει να καταστραφούν.
Άρα, είναι βέβαιο ότι τα πυρά του πυροβολικού που έπεφταν πάνω στη Γάζα σήμερα τα χαράματα ήταν για να προφυλάξουν την προέλαση του πεζικού του Ισραήλ από αυτούς τους άντρες, τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Και ίσως η εχθρική φρουρά, την οποία επιδιώκουν να αποδυναμώσουν πολιορκώντας τη Γάζα, δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον παλαιστινιακό πληθυσμό που ζει εκεί. Και με την έφοδο, θα προσπαθήσουν να εξοντώσουν αυτόν τον πληθυσμό. Όποιος άντρας, γυναίκα, παιδί ή ηλικιωμένος κατορθώσει να κρυφτεί και να γλιτώσει από την αιμοσταγή έφοδο, θα «κυνηγηθεί», προκειμένου να ολοκληρωθεί η εκκαθάριση και ο στρατιωτικός διοικητής της επιχείρησης να μπορέσει να αναφέρει στους ανωτέρους του ότι «φέραμε εις πέρας την αποστολή».
Συγχωρήστε για άλλη μια φορά την άγνοιά μας. Ίσως αυτά που λέμε να μην έχουν, πράγματι, καμία σχέση με το θέμα, ή πράγμα, ανάλογα. Και αντί να αποδοκιμάζουμε και να καταδικάζουμε το έγκλημα που διαπράττεται, θα έπρεπε, ως ιθαγενείς και πολεμιστές που είμαστε, να συζητούμε και να παίρνουμε θέση αν είμαστε με το «σιωνισμό» ή τον «αντισημιτισμό», ή αν πρώτα έπεσαν οι βόμβες της Χαμάς. Ίσως η σκέψη μας είναι πολύ απλοϊκή, ίσως μας λείπουν οι αποχρώσεις και οι οριοθετήσεις που είναι πάντα τόσο απαραίτητες στις αναλύσεις, όμως, όσον αφορά εμάς τους Ζαπατίστας, στη Γάζα υπάρχει ένας επαγγελματικός στρατός που δολοφονεί έναν ανυπεράσπιστο πληθυσμό.
Ποιος από όσους είναι από τα κάτω και αριστερά μπορεί να μένει σιωπηλός; Ωφελεί να πούμε κάτι; Θα σταματήσουν κάποια βόμβα οι κραυγές μας; Θα σώσουν τα λόγια μας τη ζωή κάποιου παιδιού της Παλαιστίνης; Εμείς πιστεύουμε πως ωφελεί. Ίσως να μη σταματήσουμε καμία βόμβα, ίσως τα λόγια μας να μη γίνουν η αλεξίσφαιρη ασπίδα που θα εμποδίσει αυτή τη σφαίρα των 5,56 ή των 9 χιλιοστών με τα αρχικά «ΙΣΒ» -«Ισραηλινή Στρατιωτική Βιομηχανία»-, που είναι χαραγμένα στη βάση του φυσιγγίου, να φτάσει στο στήθος ενός μικρού κοριτσιού ή αγοριού. Όμως, είναι πιθανό τα λόγια μας να καταφέρουν να ενωθούν με άλλα λόγια στο Μεξικό και τον κόσμο, κι έτσι, στην αρχή σαν ψίθυρος, έπειτα σαν δυνατή φωνή και, τελικά, σαν κραυγή να ακουστούν ως τη Γάζα.
Δεν ξέρουμε για σας, αλλά εμείς οι Ζαπατίστας του EZLN γνωρίζουμε τη σημασία που έχει να ακούς, μέσα στην καταστροφή και το θάνατο, μερικά ενθαρρυντικά λόγια. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά, τελικά, ο λόγος που έρχεται από μακριά, ίσως δεν καταφέρνει να σταματήσει καμία βόμβα, μοιάζει όμως, να ανοίγει μια χαραμάδα στο μαύρο δωμάτιο του θανάτου, απ’ όπου γλιστράει κρυφά ένα μικρό φως. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, θα συμβεί ό,τι είναι να συμβεί.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ θα δηλώσει πως κατάφερε ένα σοβαρό πλήγμα κατά της τρομοκρατίας, αποκρύπτοντας από το λαό της το μέγεθος της σφαγής, οι μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής όπλων θα ανασάνουν οικονομικά, ώστε να αντιμετωπίσουν την κρίση, ενώ «η παγκόσμια κοινή γνώμη», αυτό το εύπλαστο και πάντα ιδιόμορφο σώμα, θα στρέψει το βλέμμα της αλλού. Αλλά όχι μόνο.
Αυτό που επίσης θα συμβεί είναι ότι ο παλαιστινιακός λαός θα αντισταθεί, θα επιβιώσει, θα συνεχίσει να αγωνίζεται και να έχει τη συμπάθεια των από κάτω για τον αγώνα του. Και ίσως, κάποιο μικρό αγόρι ή κορίτσι της Γάζας επιβιώσει. Ίσως μεγαλώσει, και μαζί μ’ αυτό μεγαλώσει και ο θυμός, η αγανάκτηση, η οργή. Ίσως γίνει στρατιώτης ή πολιτοφύλακας σε κάποια από τις ομάδες που αγωνίζονται στην Παλαιστίνη. Ίσως βρεθεί να πολεμά στο Ισραήλ, πυροβολώντας μ’ ένα τουφέκι, ή θυσιάζοντας τον εαυτό του, ζωσμένος με φυσίγγια δυναμίτη στη μέση του. Και τότε, εκεί πάνω, θα γράφουν για τη βίαιη φύση των Παλαιστινίων, θα κάνουν δηλώσεις καταδικάζοντας αυτή τη βία και θα αρχίσει πάλι η συζήτηση περί σιωνισμού και αντισημιτισμού. Και τότε κανείς δεν πρόκειται να ρωτήσει ποιος έσπειρε αυτό που θερίζει.
Από τους άντρες, τις γυναίκες, τα παιδιά και τους γέροντες του EZLN
Ίσως αυτά που θα πω να είναι άσχετα με το ζήτημα, το κεντρικό θέμα αυτού του τραπεζιού, ίσως πάλι όχι. Πριν από δύο μέρες, την ίδια ακριβώς μέρα που ο λόγος μας αναφερόταν στη βία, η ακατονόμαστη Κοντολίζα Ράις, αξιωματούχος της βορειοαμερικανικής κυβέρνησης, δήλωνε πως για όσα συμβαίνουν στη Γάζα υπεύθυνοι είναι οι Παλαιστίνιοι, η βίαιη φύση τους. Τα υπόγεια ποτάμια που διασχίζουν τον κόσμο μπορεί να αλλάζουν γεωγραφία, λένε όμως το ίδιο τραγούδι. Και το τραγούδι που ακούμε τώρα είναι αυτό του πολέμου και του πόνου.
Όχι πολύ μακριά από ’δω, σ’ ένα μέρος που λέγεται Γάζα, στην Παλαιστίνη, στη Μέση Ανατολή, εδώ δίπλα, ένας άριστα εξοπλισμένος και εκπαιδευμένος στρατός, ο στρατός της κυβέρνησης του Ισραήλ, συνεχίζει την προέλαση του θανάτου και της καταστροφής.
Τα βήματα που έχει ακολουθήσει μέχρι στιγμής είναι αυτά ενός κλασσικού στρατιωτικού πολέμου κατάκτησης: σφοδροί και μαζικοί βομβαρδισμοί, προκειμένου να καταστραφούν «νευραλγικά» στρατιωτικά σημεία (αυτό τους λένε τα στρατιωτικά εγχειρίδια) και να «αποδυναμωθούν» τα οχυρά αντίστασης. Στη συνέχεια, σιδηρούς έλεγχος στην ενημέρωση: ό,τι ακούγεται και προβάλλεται «στον έξω κόσμο», δηλαδή, έξω από το θέατρο των επιχειρήσεων, πρέπει να επιλεγεί με στρατιωτικά κριτήρια. Σήμερα έχουμε τα ισχυρά πυρά του πυροβολικού ενάντια στο πεζικό του εχθρού, για να εξασφαλιστεί η προέλαση των στρατευμάτων σε νέες θέσεις. Έπειτα θα ακολουθήσει η πολιορκία, για να ανακοπεί ο ανεφοδιασμός του εχθρού. Ύστερα, η έφοδος, με στόχο την κατάκτηση και τη συντριβή του εχθρού, και μετά η «εκκαθάριση» των πιθανών «εστιών αντίστασης». Το στρατιωτικό εγχειρίδιο σύγχρονου πολέμου ακολουθείται βήμα προς βήμα από τις στρατιωτικές δυνάμεις των εισβολέων, με κάποιες παραλλαγές και προσθήκες.
Εμείς δεν έχουμε πολλές γνώσεις για το θέμα και, σίγουρα, υπάρχουν ειδικοί για τη λεγόμενη «μεσανατολική σύρραξη». Ωστόσο, από αυτήν εδώ τη γωνιά, κάτι έχουμε να πούμε:
Σύμφωνα με τις φωτογραφίες των ειδησεογραφικών πρακτορείων, τα «νευραλγικά» σημεία που καταστράφηκαν από την πολεμική αεροπορία της κυβέρνησης του Ισραήλ είναι σπίτια, κατοικίες, καλύβες, πολιτικά κτίρια. Δεν είδαμε μεταξύ των κατεστραμμένων κτιρίων κανένα οχυρό, στρατόπεδο, πολεμικό αεροδρόμιο, ή κανονιοστοιχία. Έτσι λοιπόν, θεωρούμε, και συγχωρήστε την όποια άγνοιά μας, ότι ή οι πυροβολητές των αεροπλάνων χαρακτηρίζονται από αστοχία, ή δεν υπάρχουν τέτοια «νευραλγικά» στρατιωτικά σημεία στη Γάζα. Δεν έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε την Παλαιστίνη, ωστόσο, υποθέτουμε πως σ’ αυτά τα σπίτια, τις καλύβες και τα κτίρια κατοικούσαν άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, όχι στρατιώτες. Δεν είδαμε οχυρά αντίστασης, μόνο χαλάσματα.
Αυτό που πραγματικά είδαμε είναι τη μάταιη, μέχρι στιγμής, προσπάθεια να αποκλειστεί η ενημέρωση, τις διάφορες κυβερνήσεις του κόσμου να αμφιταλαντεύονται αν πρέπει να κάνουν την πάπια ή να χειροκροτήσουν την εισβολή, και έναν ΟΗΕ, άχρηστο εδώ και χρόνια, να εκδίδει χλιαρά δελτία τύπου.
Όμως, για σταθείτε. Τώρα μας περνάει από το μυαλό πως ίσως για την κυβέρνηση του Ισραήλ, αυτοί οι άντρες, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι στρατιώτες του εχθρού και, επομένως, οι καλύβες, τα σπίτια και τα κτίρια στα οποία μένουν είναι στρατόπεδα τα οποία πρέπει να καταστραφούν.
Άρα, είναι βέβαιο ότι τα πυρά του πυροβολικού που έπεφταν πάνω στη Γάζα σήμερα τα χαράματα ήταν για να προφυλάξουν την προέλαση του πεζικού του Ισραήλ από αυτούς τους άντρες, τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Και ίσως η εχθρική φρουρά, την οποία επιδιώκουν να αποδυναμώσουν πολιορκώντας τη Γάζα, δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον παλαιστινιακό πληθυσμό που ζει εκεί. Και με την έφοδο, θα προσπαθήσουν να εξοντώσουν αυτόν τον πληθυσμό. Όποιος άντρας, γυναίκα, παιδί ή ηλικιωμένος κατορθώσει να κρυφτεί και να γλιτώσει από την αιμοσταγή έφοδο, θα «κυνηγηθεί», προκειμένου να ολοκληρωθεί η εκκαθάριση και ο στρατιωτικός διοικητής της επιχείρησης να μπορέσει να αναφέρει στους ανωτέρους του ότι «φέραμε εις πέρας την αποστολή».
Συγχωρήστε για άλλη μια φορά την άγνοιά μας. Ίσως αυτά που λέμε να μην έχουν, πράγματι, καμία σχέση με το θέμα, ή πράγμα, ανάλογα. Και αντί να αποδοκιμάζουμε και να καταδικάζουμε το έγκλημα που διαπράττεται, θα έπρεπε, ως ιθαγενείς και πολεμιστές που είμαστε, να συζητούμε και να παίρνουμε θέση αν είμαστε με το «σιωνισμό» ή τον «αντισημιτισμό», ή αν πρώτα έπεσαν οι βόμβες της Χαμάς. Ίσως η σκέψη μας είναι πολύ απλοϊκή, ίσως μας λείπουν οι αποχρώσεις και οι οριοθετήσεις που είναι πάντα τόσο απαραίτητες στις αναλύσεις, όμως, όσον αφορά εμάς τους Ζαπατίστας, στη Γάζα υπάρχει ένας επαγγελματικός στρατός που δολοφονεί έναν ανυπεράσπιστο πληθυσμό.
Ποιος από όσους είναι από τα κάτω και αριστερά μπορεί να μένει σιωπηλός; Ωφελεί να πούμε κάτι; Θα σταματήσουν κάποια βόμβα οι κραυγές μας; Θα σώσουν τα λόγια μας τη ζωή κάποιου παιδιού της Παλαιστίνης; Εμείς πιστεύουμε πως ωφελεί. Ίσως να μη σταματήσουμε καμία βόμβα, ίσως τα λόγια μας να μη γίνουν η αλεξίσφαιρη ασπίδα που θα εμποδίσει αυτή τη σφαίρα των 5,56 ή των 9 χιλιοστών με τα αρχικά «ΙΣΒ» -«Ισραηλινή Στρατιωτική Βιομηχανία»-, που είναι χαραγμένα στη βάση του φυσιγγίου, να φτάσει στο στήθος ενός μικρού κοριτσιού ή αγοριού. Όμως, είναι πιθανό τα λόγια μας να καταφέρουν να ενωθούν με άλλα λόγια στο Μεξικό και τον κόσμο, κι έτσι, στην αρχή σαν ψίθυρος, έπειτα σαν δυνατή φωνή και, τελικά, σαν κραυγή να ακουστούν ως τη Γάζα.
Δεν ξέρουμε για σας, αλλά εμείς οι Ζαπατίστας του EZLN γνωρίζουμε τη σημασία που έχει να ακούς, μέσα στην καταστροφή και το θάνατο, μερικά ενθαρρυντικά λόγια. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά, τελικά, ο λόγος που έρχεται από μακριά, ίσως δεν καταφέρνει να σταματήσει καμία βόμβα, μοιάζει όμως, να ανοίγει μια χαραμάδα στο μαύρο δωμάτιο του θανάτου, απ’ όπου γλιστράει κρυφά ένα μικρό φως. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, θα συμβεί ό,τι είναι να συμβεί.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ θα δηλώσει πως κατάφερε ένα σοβαρό πλήγμα κατά της τρομοκρατίας, αποκρύπτοντας από το λαό της το μέγεθος της σφαγής, οι μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής όπλων θα ανασάνουν οικονομικά, ώστε να αντιμετωπίσουν την κρίση, ενώ «η παγκόσμια κοινή γνώμη», αυτό το εύπλαστο και πάντα ιδιόμορφο σώμα, θα στρέψει το βλέμμα της αλλού. Αλλά όχι μόνο.
Αυτό που επίσης θα συμβεί είναι ότι ο παλαιστινιακός λαός θα αντισταθεί, θα επιβιώσει, θα συνεχίσει να αγωνίζεται και να έχει τη συμπάθεια των από κάτω για τον αγώνα του. Και ίσως, κάποιο μικρό αγόρι ή κορίτσι της Γάζας επιβιώσει. Ίσως μεγαλώσει, και μαζί μ’ αυτό μεγαλώσει και ο θυμός, η αγανάκτηση, η οργή. Ίσως γίνει στρατιώτης ή πολιτοφύλακας σε κάποια από τις ομάδες που αγωνίζονται στην Παλαιστίνη. Ίσως βρεθεί να πολεμά στο Ισραήλ, πυροβολώντας μ’ ένα τουφέκι, ή θυσιάζοντας τον εαυτό του, ζωσμένος με φυσίγγια δυναμίτη στη μέση του. Και τότε, εκεί πάνω, θα γράφουν για τη βίαιη φύση των Παλαιστινίων, θα κάνουν δηλώσεις καταδικάζοντας αυτή τη βία και θα αρχίσει πάλι η συζήτηση περί σιωνισμού και αντισημιτισμού. Και τότε κανείς δεν πρόκειται να ρωτήσει ποιος έσπειρε αυτό που θερίζει.
Από τους άντρες, τις γυναίκες, τα παιδιά και τους γέροντες του EZLN
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος
Μεξικό, 4 Ιανουαρίου 2009
Πηγή: Indymedia
Επίσης: Βαθύ Κόκκινο: "Απο το μακρινό Μεξικο, ο εξεγερμένους υποδιοικητής Μάρκος για την Παλαιστίνη"
΄Η ίσως μέχρι να μεγαλώσουν αυτό το αγόρι και το κορίτσι να έχουν ξυπνήσει οι λαοί και να έχουν πάρει αμπάριζα τους δυνατούς αυτού του κόσμου και να έχουν φτιάξει πολιτείες λουσμένες στο φως και στο γέλιο των παιδιών που θα μεγαλώνουν. Κι αυτό το αγόρι και το κορίτσι θα ερωτευτούν και θα κάνουν τη δική τους οικογένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιθεροβάμμων;;;΄Ισως. Γιατί όμως πάντα να γίνονται πραγματικότητα τα χειρότερα σενάρια κι όχι τα καλύτερα;