Τα χρέη των καπιταλιστών προς το ΙΚΑ (13,54 δισ. ευρώ) είναι μεγαλύτερα από το κονδύλι των συντάξεων (10,8 δισ. ευρώ)!

Την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζει μέτρα που θα οδηγήσουν σε αύξηση των ορίων ηλικίας και μείωση των συντάξεων και ενώ εμφανίζεται να «κόπτεται» για την πορεία των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, οι επιχειρήσεις έχουν στήσει πραγματική φάμπρικα σε βάρος του ΙΚΑ. Ενα μεγάλο μέρος τους αρνείται να καταβάλει τις ασφαλιστικές εισφορές, με αποτέλεσμα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς το Ταμείο να ξεπερνούν τις ετήσιες καταβολές του για συντάξεις.

Αν και η μελέτη του ΚΕΠΕ επικεντρώνεται στο ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών και ειδικά αυτών που δεν εισπράττονται, στην πράξη τα μέτρα που προτείνονται καταλήγουν σε ένα «κυνήγι μαγισσών» κατά αυτών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Σε αυτά τα πλαίσια, η μελέτη του ΚΕΠΕ προτείνει την επέκταση της δράσης του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ) και για ποσά μικρότερα των 5.000 ευρώ, που σημαίνει ότι ο κατασταλτικός χαρακτήρας του μέτρου επικεντρώνεται στους πιο φτωχούς ασφαλισμένους και ιδιαίτερα σε ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΕΤΑΑ.
Επιπλέον, για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών, κρίνεται «χρήσιμο» η πρόσβαση και του ΚΕΑΟ στα περιουσιακά στοιχεία των ασφαλισμένων, ενώ μέχρι οι ασφαλιστικές εισφορές να μπορούν να εισπράττονται από την Εφορία (μέσα του 2017), προτείνεται να εμπλακούν στη διαδικασία είσπραξης εκτός από το ΚΕΑΟ και «ειδικευμένες ιδιωτικές εταιρείες»!

Στα 13,5 δισ. ευρώ οι οφειλές στο ΙΚΑ

Ομως, παρά τις επαναλαμβανόμενες ρυθμίσεις προς τις επιχειρήσεις και τις μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών και ενώ η κυβέρνηση εξισώνει τους καπιταλιστές - όσον αφορά τον τρόπο και τις μεθόδους αντιμετώπισης για τις εισφορές τους προς τα Ταμεία - με τους μικρομεσαίους ΕΒΕ και τους αγρότες, που κλείνουν τα μαγαζιά τους και εγκαταλείπουν τα χωράφια τους, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ εκτοξεύτηκαν στο ιστορικό ποσό των 13,5 δισ. ευρώ!
Μάλιστα, η γιγάντωση της εισφοροαποφυγής προς το ΙΚΑ έγινε ιδιαίτερα μέσα στο 2013, όπου οι ληξιπρόθεσμες οφειλές σχεδόν διπλασιάστηκαν. Συγκεκριμένα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το ΙΚΑ στο τέλος του 2011 ανέρχονταν στα 7,003 δισ. ευρώ. Στο τέλος του 2012 αυξήθηκαν στα 7,723 δισ. ευρώ (αύξηση κατά 10,3%) για να εκτιναχτούν το 2013 στα 13,540 δισ. ευρώ (!), αύξηση 75,3% μέσα σε ένα μόλις χρόνο. Σημειώνεται ότι στα μέσα του 2012, η κυβέρνηση είχε απαλλάξει τους εργοδότες από την εισφορά τους προς την Εργατική Κατοικία και την Εργατική Εστία, χαρίζοντάς τους 250 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση.
Το πόσο η χαριστική αυτή πολιτική αποδείχθηκε «επιτυχής» φαίνεται από την πορεία των οφειλών το επόμενο ακριβώς έτος που σχεδόν διπλασιάστηκαν. Για να φανεί το μέγεθος των χρεών προς το ΙΚΑ, αξίζει να αναφερθεί ότι το ίδιο έτος οι καταβαλλόμενες συντάξεις ανήλθαν στα 10,8 δισ. ευρώ. Δηλαδή, τα χρέη των καπιταλιστών προς το ΙΚΑ (μέρος των οποίων αφορά στις εισφορές που έχουν παρακρατηθεί από τους εργαζόμενους) είναι μεγαλύτερα από το κονδύλι των συντάξεων! Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι από τα 13,540 δισ. ευρώ, σε ρύθμιση έχουν μπει μόλις το 1,132 δισ. ευρώ, δηλαδή λιγότερο από το 10% των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Εξαϋλώνουν τις συντάξεις

Η υπεξαίρεση του ιδρώτα των εργαζομένων (ασφαλιστικές κρατήσεις στο μισθό τους) από τους καπιταλιστές και η μη καταβολή τους προς το ΙΚΑ, γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη κάτω από τα εξής δεδομένα:
Πρώτο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (4ο τρίμηνο του 2013), το 41,2% του εργατικού δυναμικού ασφαλίζεται για κύρια σύνταξη στο ΙΚΑ.
Δεύτερο, το 53% των συντάξεων που καταβάλλει το Ταμείο καλύπτεται από τις ασφαλιστικές εισφορές, που σε μεγάλο μέρος τους, όπως προκύπτει, δεν καταβάλλονται από τις επιχειρήσεις.
Τρίτο, στην επισήμανση που κάνει και η μελέτη του ΚΕΠΕ πως «η τάση των τελευταίων δράσεων είναι προς την κατεύθυνση της χρήσης συντελεστών βιωσιμότητας (βλέπε π.χ. ΕΤΕΑ), σημαίνει ότι οι συντάξεις που χορηγούν οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης θα είναι ανάλογες των εσόδων που εισπράττουν, δηλαδή των Εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης. Με άλλα λόγια, λιγότερες εισφορές θα μεταφράζονται αυτόματα σε χαμηλότερες συντάξεις».

Κατάργηση όλων των κοινωνικών πόρων

Πάντως, παρά την οικονομική δυσχέρεια όλων των Ταμείων και τη συνεχώς μειούμενη πορεία των εσόδων τους - που δεν φαίνεται να αντιστρέφεται άμεσα, καθώς η μείωση των μισθών, αλλά και η ανεργία δεν ανακόπτονται - τίθεται ευθέως ζήτημα για πλήρη κατάργηση όλων των «κοινωνικών πόρων» και μάλιστα χωρίς να επιβάλλονται - όπως θα έπρεπε - εισφορές στους εργοδότες.
Ετσι η μελέτη του ΚΕΠΕ, αφού επαναλαμβάνει το γνωστό επιχείρημα υπέρ της κατάργησης των κοινωνικών πόρων «...ότι επωφελούνται συγκεκριμένες ομάδες ασφαλισμένων, ενώ το κόστος μετακυλίεται στο κοινωνικό σύνολο», καταλήγει: «Με την κατάργησή τους αναμένεται να μειωθούν οι στρεβλώσεις στην οικονομική δραστηριότητα, να ενισχυθεί η διαφάνεια και να μειωθούν οι διοικητικές επιβαρύνσεις. Ωστόσο, οφείλει να σημειωθεί ότι υπάρχουν και άλλοι κοινωνικοί πόροι που δεν καταργούνται και των οποίων η χρησιμότητα είναι αμφίβολη (π.χ. υπέρ Μετοχικών Ταμείων Στρατού και Αστυνομίας), ενώ έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία. Επομένως, θα ήταν χρήσιμο όταν γίνει μια συνολική καταγραφή των κοινωνικών πόρων από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, να προχωρήσει η οριστική κατάργησή τους, ανεξάρτητα του φορέα υπέρ του οποίου δίνονται...».

Ριζοσπάστης