Ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο αντικομμουνισμός του αστικού πολιτικού κόσμου

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης, αρθρογραφώντας στην εφημερίδα «Δημοκρατία» (30/04/14), επανέφερε το μύθευμα της ύπαρξης Σλαβομακεδόνων, που αφού πρώτα συνεργάστηκαν με τους ναζί, στη συνέχεια προσχώρησαν στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Εξάλλου, αυτό το μύθευμα φαίνεται να βολεύει τον Φ. Κρανιδιώτη, γνωστό υποστηρικτή της αντιεπιστημονικής θεωρίας των δύο άκρων που εισηγείται η Ευρωπαϊκή Ένωση και αποσκοπεί αφενός να ταυτίσει τον κομμουνισμό με τη φασιστική μορφή της εξουσίας υπό τον ενιαίο (υπό αταξικό όρο του «ολοκληρωτισμού») και αφετέρου στο όνομα αυτής της ανιστόρητης ταύτισης να επιδιώξει την απρόσκοπτη συνέχιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Φυσικά, προσπάθησε να τεκμηριώσει επιστημονικά τις απόψεις του, επιστρατεύοντας ποιον άλλο, το γνωστό και μη εξαιρετέο Ν. Μαραντζίδη, ιστορικό του «νέου κύματος» διαστρέβλωσης της ιστορίας και υποστηρικτή του κόμματος «Ποτάμι». Έτσι και αλλιώς, η εφημερίδα «Δημοκρατία», την προηγούμενη Κυριακή, δημοσίευσε το βιβλίο του γνωστού ιστορικού αρνητή του Ολοκαυτώματος, πρωτοστάτη της «αναθεώρησης» της ευρωπαϊκής ιστορίας και υποστηρικτή των Ναζί, David Irving.

Με αυτό τον τρόπο, όμως, αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά με τον καλύτερο τρόπο ότι τα αντικομμουνιστικά επιχειρήματα του αστικού πολιτικού κόσμου και της ναζιστικής προπαγάνδας είναι ενιαία.

Και όσον αφορά την ουσία. Ο Φ. Κρανιδιώτης, αν θέλει να αναζητήσει συνεργάτες των ναζί, μπορεί να ασχοληθεί εκτενώς με τα Τάγματα Ασφαλείας και τους γερμανοντυμένους του συνταγματάρχη Πούλου που υπάχθηκαν στην κατοχική διοίκηση και έδρασαν και σε περιοχές όπου ζούσαν Σλαβομακεδόνες. Όσον αφορά τους Σλαβομακεδόνες, πολλοί από αυτούς έδρασαν κατά τη διάρκεια και της ΕΑΜικής Αντίστασης, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία τους δε διεκδικούσε τίποτα παραπάνω σε σχέση με την εθνοτική της καταγωγή από την αναγνώριση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους (όπως η δυνατότητα χρήσης της γλώσσας τους). Η αυξημένη συμμετοχή τους στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού (που επικαλείται ο Φ. Κρανιδιώτης) αναμφισβήτητα συνδέεται αφενός με το γεγονός ότι γνώριζαν τη μοίρα που τους επιφύλασσε το αστικό κράτος και αφετέρου με το γεγονός ότι ο Δημοκρατικός Στρατός δρούσε κυρίως στους ορεινούς όγκους των περιοχών που κατοικούσαν.

Ο Φ. Κρανιδιώτης, λοιπόν, κάνει πως δεν έχει ακούσει για τις διώξεις των παλιών ΕΑΜιτών στα αστικά κέντρα της χώρας και τις προσπάθειες αποκλεισμού του Δημοκρατικού Στρατού από όσους εθελοντές κατέφθαναν από άλλες περιοχές. Ισχυρίζεται πως δεν ξέρει τίποτα για το γεγονός πως ολόκληρα χωριά εκκενώθηκαν όχι μόνο στη Δυτική Μακεδονία, αλλά και στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, στην Πελοπόννησο κλπ, για να μη στηρίζουν το Δημοκρατικό Στρατό σε έμψυχο και μη υλικό. Είτε λοιπόν του αρέσει, είτε όχι, η δράση δεν ήταν εθνοτική, αλλά ταξική και αποσκοπούσε στην ανατροπή του καθεστώτος της αστικής εκμετάλλευσης που ο ίδιος προασπίζεται.

902