Σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον Μπάμπη Αγγουράκη

Στερνό «αντίο» στον Μπάμπη Αγγουράκη είπαν σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι στο Νεκροταφείο της Καισαριανής, όπου σε κλίμα συναισθηματικής φόρτισης από τον ξαφνικό χαμό του έγινε η πολιτική κηδεία του. 

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος τον επικήδειο εκφώνησε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Μίλησαν επίσης ο Τάσος Γαλανόπουλος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, η Γεωργία Δασκαλάκη, γραμματέας της ΚΟΒ Ελληνορώσων και ο Σταύρος Τάσσος, πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ. Τον Μπάμπη Αγγουράκη αποχαιρέτησε εκ μέρους της οικογένειας η κόρη του Έλλη.

Παραβρέθηκαν ο πρέσβης της Κούβας στην Αθήνα Οσβάλντο Μαρτίνες και αντιπροσωπείες από το ΑΚΕΛ, το ΚΚ Τουρκίας, το EMEP, το Κόμμα Εργατών Βελγίου, την Παλαιστινιακή Πρεσβεία, την Παλαιστινιακή Παροικία στην Ελλάδα και Έλληνες ευρωβουλευτές.

 Στον επικήδειο ο Γιώργος Μαρίνος τόνισε:

 «Η ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη και συγκίνηση τον σ. Μπάμπη Αγγουράκη, στέλεχος του Κόμματος, ευρωβουλευτή και για πολλά χρόνια μέλος της ΚΕ.

Αποχαιρετούμε τον σύντροφο Μπάμπη, ο οποίος από τα νεανικά του χρόνια ως στέλεχος της ΚΝΕ μέχρι την ύστατη στιγμή διέθεσε τη ζωή του, τη δράση του στην υπηρεσία του ΚΚΕ για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού μας, για την υπόθεση του σοσιαλισμού.

Ο σύντροφος Μπάμπης Αγγουράκης γεννήθηκε το 1951 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, από γονείς στελέχη του Κόμματος, πολιτικούς πρόσφυγες. Πατέρας του ήταν ο Γιώργος Αγγουράκης (Ψηλορείτης), μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1967.

Το 1968 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ). Το 1973 παίρνει το πτυχίο του μηχανικού Συστημάτων Πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης. Μέχρι το 1979 οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνταν να επαναπατρίσουν την οικογένειά του. Λίγο πριν τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα, παίρνει το πτυχίο του διδάκτορα Συστημάτων Πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης, στο οποίο και εργάζεται από το 1973 έως το 1979. Το 1968 οργανώνεται στην ΚΝΕ και αργότερα στο Κόμμα.

Συμμετείχε στα Συντονιστικά της ΚΝΕ και των Φοιτητών στις σοσιαλιστικές χώρες και στη Δυτική Ευρώπη. Εκλέγεται μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στο 1ο, 2ο και 3ο Συνέδριο της Οργάνωσης.

Στην ΚΝΕ δουλεύει στην αρχή στην Ιδεολογική Επιτροπή και στη συνέχεια στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων.

Το 1987 αναλαμβάνει υπεύθυνος του Τμήματος Πληροφορικής και Πολιτικής Έρευνας και Τεχνολογίας του Κόμματος.

Στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επανεκλέγεται στην ΚΕ στο 13ο, 14ο, 15ο, 16ο, 17ο και στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος.

Από το 1992, μετά την αντεπανάσταση, μέχρι το 2009 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, παρακολουθώντας στενά την κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, με ιδιαίτερη συμβολή στην οργάνωση των Διεθνών Συναντήσεων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που ξεκίνησαν από την Αθήνα μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Από το 1997 έως το 2000 ήταν βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας.

Το 2009 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής του Κόμματος, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες και ανταποκρίθηκε με ευθύνη στα καθήκοντά του, παρεμβαίνοντας για κάθε λαϊκό πρόβλημα, συνδυάζοντας τις υποχρεώσεις του στην Ευρωβουλή με τη δράση στους χώρους δουλειάς, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους που τον τίμησαν και τους τίμησε όλα αυτά τα χρόνια.

Με μαχητικότητα πάλεψε και στο Ευρωκοινοβούλιο ενάντια στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεών της, ενάντια στο συμβιβασμό και την ευρωλαγνεία του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), πάλεψε ενάντια στον πολιτικό οπορτουνισμό και την απεμπόληση της κομμουνιστικής ταυτότητας από μια σειρά πρώην Κομμουνιστικά Κόμματα της Ευρώπης, αγωνίστηκε για τη συνεργασία των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που έχουν στόχο τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και δούλεψε με μεράκι στο αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στη χώρα μας, αλλά και στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Λατινική Αμερική.

Επέμεινε στο δυνάμωμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης, για τη στήριξη Κομμουνιστικών Κομμάτων, αγωνιστών και αγωνιστριών που αντιμετώπιζαν αντικομμουνιστικές διώξεις, επιθέσεις από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, συνέβαλε μεταξύ άλλων στην καθιέρωση των Μπριγάδων Αλληλεγγύης στη Νικαράγουα, στήριξε τις Μπριγάδες στην Κούβα.

Ο σ. Μπάμπης μελετούσε συστηματικά τη μαρξιστική - λενινινιστική κοσμοθεωρία και προσπαθούσε συνεχώς να εμπλουτίζει τις γνώσεις του σε κάθε τομέα που αναλάμβανε.

Ήταν σεμνός, ακούραστος αγωνιστής και πάλευε καθημερινά με πίστη στις αρχές και στην πολιτική του ΚΚΕ, στις αρχές της σοσιαλιστικής επανάστασης, στο δίκιο της εργατικής τάξης, του λαού μας.

Έδωσε το αγωνιστικό του "παρών" στις δύσκολες στιγμές που πέρασε το Κόμμα μας στην αναμέτρηση με όσους έφυγαν και πολέμησαν το ΚΚΕ, πάλεψε μαζί με την πλειοψηφία της ΚΕ ενάντια στο διαλυτικό ρόλο των διασπαστών, την απόπειρα να πλήξουν το Κόμμα μας, διέθεσε τις δυνάμεις του για την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ τα δύσκολα εκείνα χρόνια, σε όλη την πορεία μέχρι σήμερα.

Η ΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στη συντρόφισσά του Γεωργία, στα αγαπημένα του παιδιά Έλλη και Γιώργο, στη μητέρα του Ευανθία και σε όλους τους οικείους του, διαβεβαιώνοντας ότι το Κόμμα μας θα είναι κοντά τους.

Σύντροφε Μπάμπη, η ΚΕ του ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος σε αποχαιρετούμε με μεγάλη συγκίνηση, με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα που δίνουμε όλα τα χρόνια μαζί.

Αποφασιστικά σε όλες τις μάχες, στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, σε όλους τους αγώνες για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού μας, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».  

902