Δεν είμαι υποψήφιος...

Όλοι μου οι φίλοι… πολιτεύονται. Γίνηκαν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι κι εξαφανίστηκαν. Δεν έχεις με ποιον να παίξεις τάβλι στο καφενείο, να πιεις ένα ποτό το βράδυ. Να συζητήσεις πώς θα ‘ρθει στο δήμο μας αυτή η ανάπτυξη που ολομερής υπόσχονται. «Είχα μια πολύ κουραστική μέρα σήμερα και το πρωί πρέπει να ξυπνήσω νωρίς». Εκεί είναι η ευκαιρία να πάρω εκδίκηση και επιστρέφω την απάντηση, «να το θυμάσαι μετά τις εκλογές…».

***

«Οι υποψήφιοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Τους έχω δει». Γέμισε ο τόπος υποψήφιους. Εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι, δικηγόροι, φοιτητές, γιατροί, απόφοιτοι Πολυτεχνείων και μέλη Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων(!) κυριαρχούν.

Εβδομήντα πέντε χιλιάδες συμπολίτες μας διεκδικούν 10.074 έδρες Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων. Παρότι έχουμε πλούσιο παρελθόν, η σημερινή κατάσταση δεν έχει προηγούμενο. Αποτέλεσμα μιας ξαφνικής («αιφνιδιαστικής») ρύθμισης του αρμόδιου υπουργείου που δίνει τη δυνατότητα στους συνδυασμούς να έχουν αριθμό υποψηφίων διπλάσιο των εδρών του Δημοτικού Συμβουλίου. Έτσι, στο Δήμο Θεσσαλονίκης με τις 49 έδρες κάθε συνδυασμός μπορεί να έχει μέχρι 100 υποψηφίους. Έντεκα οι συνδυασμοί. Αν όλοι έχουν από 100 υποψήφιους πιάσαμε τους 1.100 υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους μόνο για τη Θεσσαλονίκη.

Στις προηγούμενες εκλογές ο κάθε συνδυασμός έπρεπε να έχει αριθμό υποψηφίων ίσο με τον αριθμό των εδρών προσαυξημένο κατά 50%. Αν σε αυτούς τους αριθμούς προστεθούν οι υποψήφιοι περιφερειακοί και τοπικοί σύμβουλοι, τότε… κάθε οικογένεια και ένας υποψήφιος! Κι όπως η λαϊκή ανεκδοτολογία συμπληρώνει για να δώσει έμφαση, «επειδή ο πληθυσμός της χώρας δεν αρκεί για τη συμπλήρωση των ψηφοδελτίων, καταφτάνει βοήθεια από την ομογένεια».

Έχει άδικο ο λαός με παράπονο να σχολιάζει «από το ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι, περάσαμε στο ένας υποψήφιος σε κάθε σπίτι»;

***

Προαιρετική η αύξηση του αριθμού των υποψηφίων, λέει το υπουργείο. Κι αναρωτιέσαι γιατί άραγε προχώρησε σε αυτή τη ρύθμιση. Στο 50άρικο του κάθε υποψήφιου σκόπευε (τόσο είναι το αντίστοιχο παράβολο) για να μειώσει το κόστος των εκλογών; Όπως και να 'χει, αυτό το προαιρετικό έγινε δεσμευτικό για κάθε συνδυασμό που σέβεται τον εαυτό του. Είναι ζήτημα κύρους. Πρέπει να αποδείξει τη δυναμική του και τη διεισδυτικότητα στην τοπική κοινωνία.
Δεν αντιλέγουμε, και η οικονομία ένα όφελος το έχει. Όχι, τα απλωμένα χέρια για μια σακούλα τρόφιμα δε λιγόστεψαν… Όμως, γέμισαν τα καφενεία κόσμο, καφέδες πάνε κι έρχονται, τα τυπογραφεία νοιώθουν την άνοιξη, τα πόρταλ γέμισαν διαφήμιση κ.λπ. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Έστω κι έτσι μπορούμε να ανακράξουμε: «Ευτυχώς που υπάρχουν και οι δημοτικοί σύμβουλοι για να κινούν την οικονομία».

***

Και επειδή ο Έλληνας ακόμα και τα πιο σοβαρά πράγματα τα παίρνει στην… πλάκα (αν τα έπαιρνε σοβαρά αυτοί που τον κυβερνούν θα πάθαιναν την «πλάκα» τους) και χιούμορ έχει, δεν άφησε ασχολίαστο το φαινόμενο. Με ευαίσθητα αντανακλαστικά η λαϊκή θυμοσοφία σχολίασε και περιέγραψε το φαινόμενο. Καμιά φορά και με δόση κακίας: «Υποψήφια δημοτική σύμβουλος: Η κουτσή Μαρία» και ειρωνείας: «Μάθαμε ότι ένας γείτονάς μας δεν είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Πέσαμε από τα σύννεφα. Ήταν το καλύτερο παιδί. Δει το είχαμε υποψιαστεί». Δηλώνει τη συμπάθεια και συμπαράσταση («Είμαι και εγώ υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος» - αυτό βγαίνει σε λευκό T Shirt) στα θύματα του νέου «ιού» που πλήττει συγγενείς και φίλους. «Νέος ιός στο facebook μετατρέπει τους φίλους σας σε υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους». Μέχρι του σημείου που «Ανοίγω το ψυγείο μου και τι να δω; Κι ο μπάρμπα-Στάθης είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος».

Υπάρχουν όμως και αυτοί που αντιστέκονται σε αυτόν τον περίεργο κομφορμιστικό «ιό» και μετ’ επιτάσεως δηλώνουν «Δεν είμαι υποψήφιος» (αυτό βγαίνει σε μαύρο T Shirt).

***

Και μη νομίσετε ότι είναι νέος αυτός ο «ιός». Παλαιός, από συστάσεως ελληνικού κράτους. Μεταλλάσσεται και επιβιώνει.

ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ

Τι ονόματα συμβούλων εις τους τοίχους κολλημένα!
Και δεν παύουνε ακόμα να κολλούνε ολοένα.
Σ’ όποιον δρόμο σταματήσεις κι απ' όποιον κι αν περάσεις
Ένα όνομα συμβούλου τυπωμένο θα διαβάσεις
Με συμβούλους τα σοκάκια επλημύρισαν κι οι δρόμοι
Μαγαζιά, ταβέρνες, μάνδρες κι απόπατοι ακόμη.
Τι συμβούλων αφθονία! Εκατόν πενήντα τόσοι!
Κι ο καθένας μας δεν ξέρει πού την ψήφο του να δώσει.
Μα κι εγώ εκεί που τρέχω πάντα πίσω μου κοιτάζω
Γιατί μέσ’ στην τόση φούρια και την τρέλα των τρομάζω
Μήπως κανενός συμβούλου μέσ' στο δρόμο του καπνίσει
Και για χάζι τ' όνομά του εις την πλάτη μου κολλήσει

Τάδε έφη Γιώργος Σουρής εν έτη 1883. Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια. Το 'χει το σαράκι της «προσφοράς» ο Έλληνας και δε ντρέπεται να το πει: «Βασικά, εγώ δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, απλώς θέλω να προσφέρω στην τοπική αυτοδιοίκηση και είναι τιμή μου που ο κύριος τάδε με συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιό του. Σας ευχαριστώ αν μου δώσετε την ευκαιρία να προσπαθήσω»! Δε ντρέπεται και δε φοβάται μήπως «οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,/ ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι».

Εμείς πάλι που το ακούμε, ντρεπόμαστε…

***

Πολλοί οι υποψήφιοι και αρκετές οι «φυλές». Το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα βρεθώ σε δίλημμα για τον ποιον να διαλέξω. Θα επιλέξω από τη «φυλή» εκείνων που μια ζωή είναι στους δρόμους...

Είπαμε, ο Μάης είναι ο μήνας της πάλης και της ελπίδας. Με το γαρίφαλο στο χέρι…

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ

EgnatiaPost