Αυτοί που «φεύγουν» κι αυτοί που μένουν...

Περάστε, ψηφίστε, τελειώσατε...

«Στις 25 ψηφίζουμε - στις 26 φεύγουν. Ψηφίζουμε και φεύγουν». Αυτό είναι το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις εκλογές του Μάη και αποτελεί τη μόνιμη επωδό των ομιλιών του Αλ. Τσίπρα, το τελευταίο διάστημα, που μοιράζει ακάλυπτες επιταγές, δίχως κανένα απολύτως αντίκρυσμα, στο λαό που υποφέρει.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και ειδικά η ΝΔ προβάλλει το σύνθημα ότι στις εκλογές του Μάη ψηφίζουμε «κυβερνητική σταθερότητα», εγγύηση της παρουσίας της χώρας στην ΕΕ, εξασφαλίζουμε ότι δεν θα πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού τώρα που βγαίνουμε από την κρίση.

                                                                                                  ***

Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ βγαίνει ενισχυμένη από τις εκλογές του Μάη. Τι θα προσφέρει στον ελληνικό λαό, η «κυβερνητική σταθερότητα», η εγγύηση της πορείας στην ΕΕ; Σταθερότητα στη διαχείριση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στην εφαρμογή μέτρων στήριξης της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν πρόκειται να ανακόψει την κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, το χαμηλό εισόδημα, την εργασιακή ανασφάλεια, τις υποβαθμισμένες και υποτιμημένες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ας υποθέσουμε - τώρα- ότι η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ φεύγει πράγματι στις 26 του Μάη. Και ότι τη θέση της παίρνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα έχουμε; Μια εναλλαγή απ' αυτές που ο λαός ζει δεκαετίες τώρα, δίχως να αλλάζει τίποτα υπέρ των συμφερόντων του.

                                                                                                     ***

Για τον απλό λόγο ότι όλα τα άλλα, τα καθοριστικά για τη ζωή του λαού, θα παραμείνουν αναλλοίωτα: Οι καπιταλιστές θα είναι και στις 26 στα εργοστάσια, οι εφοπλιστές και στις 26 θα κάνουν κουμάντο στα βαπόρια. Εδώ θα είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η εξουσία του κεφαλαίου. Τις απαιτήσεις τους για να στηριχθεί η ανάκαμψη των κερδών τους θα υποβάλλουν όλοι αυτοί στη νέα κυβέρνηση στις 26 του Μάη. Εδώ θα είναι στις 26 του Μάη και η ΕΕ, οι συνθήκες της που συνθέτουν τη στρατηγική που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια της ώστε να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό τους με αυτά άλλων καπιταλιστικών κρατών και ηπείρων. Εδώ θα είναι δηλαδή τα «μνημόνια διαρκείας» που ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη, η στρατηγική του κεφαλαίου όπως είναι διατυπωμένη στις ιδρυτικές πράξεις της ΕΕ.

Εδώ θα είναι δηλαδή όλα αυτά που ευθύνονται για το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα υπόκεινται σε μια ζωή με συνεχείς στερήσεις, αβέβαιο μέλλον είτε σε φάση ανάπτυξης είτε σε φάση οικονομικής κρίσης.

                                                                   ***

Πολύ περισσότερο που ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει με γνώμονα τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης (ανεξάρτητα που προσπαθεί να πείσει τους εργαζομένους ότι έχουν συμφέρον από την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου).

Αν κανείς αμφιβάλλει δεν έχει παρά να διαβάσει τις ομιλίες του Αλ. Τσίπρα: «η αριστερή κυβέρνηση θα απλώσει το χέρι στους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης, στους ελεύθερα σκεπτόμενους φιλελεύθερους, με σχέδιο τη σταθεροποίηση της Ευρωζώνης... θα επιδιώξει ένα ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ, που θα περιλαμβάνει μια σωστή τραπεζική ένωση, ένα δημόσιο χρέος που θα διαχειρίζεται κεντρικά από την ΕΚΤ και ένα τεράστιο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων».

«Κάποιοι πίστεψαν ότι ο κίνδυνος για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα θα ήταν μία πιθανή αντιμνημονιακή κυβέρνηση, μία πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν αφελείς όσοι το πίστεψαν αυτό (...) Οι επιχειρήσεις κλείνουν, υπάρχει κίνδυνος αφελληνισμού των τραπεζών (...) Οι επενδυτές δεν έρχονται μέσα σε αυτό το κλίμα της αστάθειας».

«Κάποιοι ενδεχομένως να μας κατηγορούν ότι είμαστε αρνητικοί απέναντι σε κάθε επένδυση. Είναι λάθος αυτό (...) Δεν έχουμε ούτε ρεβανσιστική διάθεση απέναντι σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες».

                                                                                                 ***

Είναι ένα ελάχιστο δείγμα των διαπιστευτηρίων που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του έχουν καταθέσει στα μονοπώλια. Ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαιώνει ότι η ανταγωνιστικότητά τους είναι ευαγγέλιο και του ΣΥΡΙΖΑ όπως και των άλλων αστικών κομμάτων. Γι' αυτό και θέλει να διασφαλίσει κλίμα σταθερότητας, προκειμένου να έρθουν επενδύσεις στη χώρα. Σταθερότητα σημαίνει συνθήκες κερδοφορίας για το κεφάλαιο και «σιγή ιχθύος» από το κίνημα. Τα ίδια δηλαδή που παλεύει να κάνει και η σημερινή κυβέρνηση, με άλλο μείγμα διαχείρισης από αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αυτοπροβάλλεται σαν πιο ικανός να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Διαβεβαίωνε ο Τσίπρας την άνοιξη του 2013: «Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε (...) ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα είναι (...) φυσικά μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης των γενικότερων δεσμεύσεων που προκύπτουν από τις συνθήκες (...) Θα έχει στόχο τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση και εξισορρόπηση, ένα σχέδιο που θα έχει στόχο διαρθρωτικές αλλαγές».

                                                                                                ***

Όταν ο Τσίπρας υποβάλει τα σέβη του στις συνθήκες της ΕΕ, στις δεσμεύσεις που απορρέουν απ' αυτές, στην ανασυγκρότηση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, στη δημοσιονομική εξυγίανση και στις διαρθρωτικές αλλαγές, με μια λέξη στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ο λαός να ξέρει ότι αυτός είναι στρωμένος με αγκάθια και θα κληθεί να τον βαδίσει ξυπόλυτος.

Γι' αυτό ακριβώς μας διαβεβαίωσε ο Β. Σόιμπλε όταν μετά τη συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα πέρυσι, δήλωνε: «Ήταν μια καλή συζήτηση. Ενθάρρυνα τον κ. Τσίπρα να υποστηρίξει τη γραμμή μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Σαμαρά (...) Δεν έμεινα με την εντύπωση ότι βλέπει την κατάσταση εντελώς διαφορετικά»...

Όσο αυτό αποκαλύπτεται τόσο η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση θα εστιάζεται σε δευτερεύοντα ζητήματα, θα έχει και το στοιχείο του αποπροσανατολισμού. Τόσο θα σκυλιάζουν τα ΣΥΡΙΖΑίικα επιτελεία προπαγάνδας ενάντια στο ΚΚΕ που ανοίγει μέτωπο στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που προσπαθεί να καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό λέγοντάς του - κατά αναλογία παλιάς διαφήμισης- «περάστε, ψηφίστε, τελειώσατε..».

902